หยางซูสงสัยมาก ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะคิดย้อนกลับไปถึงเรื่องราวที่ผ่านมา
ในปีนั้น ตอนที่หยางอวี้หวนยังเป็นคนรับใช้ที่คุนหลุน ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับหยางอวี้หวน
หยางอวี้หวนสวยงามจนน่าทึ่ง อ่อนโยนมีคุณธรรม เขาชื่นชอบนาง และรับนางเอาไว้ และให้นางใช้แซ่หยางของตระกูลตัวเอง เพื่อให้นางมีชื่อและมีเหตุผลเพียงพอที่จะได้สู่ขอนางมาเป็นภรรยาได้อย่างถูกต้อง
ต่อมาเรื่องตราประทับเหวินอิ้นบนถนนจูเชวี่ย ในตอนนั้นหยางซูถูกตราประทับเหวินอิ้นทับเกือบตาย หลังจากที่เขาถูกเซียวเฉวียนช่วยและฟื้นขึ้นมา ความโศกเศร้าในใจก็กลับมาอีกครั้ง
ในใจของหยางซูตอนนั้นคิดอยู่เรื่องเดียวว่า วันใดวันหนึ่งในอนาคต คนของราชวงค์จะทำเช่นวันนี้นำเอาตราประทับเหวินอิ้นออกมา เขาไม่มีเบื้องหลังอะไรทั้งนั้น เป็นลูกครอบครัวยากจนที่ไม่มีพลังใดๆ แม้แต่แรงเพียงเล็กน้อยที่จะต่อต้านก็ไม่มี ความพยายามที่ทำมาหลายปีก็สูญเปล่า แม้แต่ชีวิตยังไม่สามารถรักษาไว้ได้!
เขาเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งที่อ่านหนังสือจากนักปราชญ์เท่านั้น!
ยังมีหนทางไหนที่จะมีชีวิต!
ยังมีความหวังอะไร?
ตายไปซะยังดีกว่า......
ตอนนั้นหยางซูรู้สึกว่าชีวิตนี้ช่างไม่มีความยุติธรรม!
ดังนั้นเขาจึงอยากตาย!
เซียวเฉวียนเป็นคนช่วยเขาไว้อีกครั้ง......
เซียวเฉวียนเป็นคนปลดปล่อยเขา......
แต่เซียวเฉวียนก็ยังไม่วางใจ เขากลัวว่าหยางซูจะหาหนทางตายอีก ดังนั้นเซียวเฉวียนจึงพาหยางอวี้หวนไป เพื่อให้หยางซูสามารถสอบได้และไปที่จวนเซียวมารับนางกลับไป ทำเพื่อให้หยางซูเกิดความคิดถึง!
ความตั้งใจดีของเซียวเฉวียน ในตอนนั้นหยางซูเข้าใจดี!
ใช่ ตอนนั้นเขาเข้าใจ......
ต่อจากนั้น ต่อจากนั้นๆ หยางซูทำงานอย่างหนักเพื่อให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น เพื่อตัวเอง เพื่อคนรัก และเพื่อความตั้งใจดีของเซียวเฉวียน พยายามจนสอบได้สำเร็จ!
ฟ้าดินย่อมมองเห็นถึงความตั้งใจ หยางซูสอบได้คะแนนดีเป็นลำดับที่สองในการทดสอบระดับชนบทของเมืองหลวง
รู้สึกภาคภูมิใจมาก!
แต่เวลาเพียงไม่นาน ข่าวลือที่เซียวเฉวียนชอบในความงามของหยางอวี้หวน ต้องการที่จะได้ครอบครองนาง ไม่เพียงเท่านั้น ข่าวลือยังบอกว่าเซียวเฉวียนส่งหยางอวี้หวนไปรับใช้เว่ยอวี๋ด้วย พูดอย่างจริงจังดูมีหลักการ เหมือนเห็นเองกับตา
ในตอนแรก หยางซูไม่เชื่อคำเหล่านี้ เขาเชื่อในตัวของเซียวเฉวียน!
เซียวเฉวียนไม่มีทางทำเรื่องอย่างนี้!
เริ่มทีละเล็กทีละน้อย ข่าวลือก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ โรงเหล้าโรงน้ำชาทั่วทั้งเมืองหลวงต่างพูดเรื่องไม่ดีของเซียวเฉวียนและหยางอวี้หวน ทุกคนมองเห็นสายตาของหยางซู เริ่มแรกยังคงชื่นชม ยินดี เปลี่ยนเป็นดูถูก เยาะเย้ย!
พวกเขากำลังจะบอกว่าหยางซูขี้คลาด แม้แต่ภรรยาที่ยังไม่ได้แต่งงานกันยังไม่สามารถปกป้องได้!
ข่าวลือแพร่กระจายไปทั่ว
นานวันเข้า หยางซูก็เริ่มรู้สึกสงสัยเซียวเฉวียน
ข่าวลือที่เกิดขึ้นซ้ำๆหลายครั้ง ก็อาจทำให้จิตใจคนสับสนได้
ใส่ร้ายทำลายอย่างต่อเนื่อง คำนินทาของผู้คนเป็นสิ่งที่น่ากลัว
ค่อยๆทีละนิด เป็นไปอย่างช้าๆ หยางซูก็เรื่องสับสน เขาก็เชื่อไปแล้ว
เขาไม่ไปหาเซียวเฉวียนและหยางอวี้หวนเพื่อถามให้ชัดเจน ก็เชื่อไปกับข่าวลือเหล่านั้นแล้ว
ได้พบเจอกับผู้หญิงหน้าตาสวยงามอ่อนโยนอย่างหยางอวี้หวน ในโลกนี้จะมีผู้ชายคนไหนสามารถอดทนได้?
ยิ่งไปกว่านั้นหยางอวี้หวนยังอยู่ที่จวนเซียว ได้อยู่กับเซียวเฉวียนทั้งคืนทั้งวัน
โบราณว่าไว้วีรบุรุษพ่ายแพ้ต่อหญิงงาม หญิงงามก็พ่ายแพ้ต่อวีรบุรุษ
เซียวเฉวียนเป็นคนที่เก่งยอดเยี่ยมคนหนึ่ง เป็นแบบอย่างของลูกครอบครัวยากจน ทั้งเก่งทั้งรูปงาม และยังสร้างผลงาน
หยางอวี้หวนจะมีใจต่อเซียวเฉวียน ก็เป็นไปได้......
และอีกอย่าง ถ้าเซียวเฉวียนไม่ได้เห็นว่าหน้าตาของหยางอวี้หวนสวยงาม ตอนนั้นทำไมต้องรับตัวนางไปอยู่ที่จวนเซียวด้วย?
ดังนั้น หยางซูไม่เชื่อทั้งสองคนนี้อีกต่อไปแล้ว
ถึงแม้ว่าเซียวเฉวียนและหยางอวี้หวนจะมาอธิบายด้วยตัวเอง เขาก็ไม่เชื่อ
มาถึงตอนนี้ หยางซูยังรู้สึกกว่า เป็นเพราะเซียวเฉวียนเห็นว่าหยางอวี้หวนหน้าตาสวยงาม ถึงรับนางไปอยู่ที่จวนเซียว
ใบหน้าของหยางซูเต็มไปด้วยน้ำตา สีหน้าสงสัย ในดวงตาที่มีน้ำตาของเขายังคงมีความลึกซึ้ง เขามองดูเซียวเฉวียนเงียบๆ เขากำลังรอคำตอบจากเซียวเฉวียน
ทำไม?ทำไมเซียวเฉวียนถึงได้รับหยางอวี้หวนไป?
เซียวเฉวียนมองดูหยางซูที่อยู่ในความสับสน ถอนหายใจออกมา :“หยางซู ความตั้งใจตั้งแต่แรกของข้าไม่เคยเปลี่ยนไป”
ใช่ จิตใจที่เซียวเฉวียนที่มีต่อหยางซู ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
การสอบขุนนางระดับเคอจี่เป็นทางเดียวที่ลูกครอบครัวยากจนจะโดดเด่นแตกต่างขึ้นมาจากคนอื่นได้
ฮ่องเต้จัดให้มีการการสอบขุนนางระดับเคอจี่อีกครั้งเพื่อค้นหาลูกครอบครัวยากจน ลูกครอบครัวยากจนจำนวนมากจะได้เข้ามารับราชการในวัง และก่อนหน้านี้ผลประโยชน์และอำนาจพื้นฐานในเมืองหลวงเกิดความสั่นคลอนมาก่อน
โดยเฉพาะอำนาจของเว่ยเชียนชิว ถูกโจมตีก่อนเป็นอย่างแรก
เป็นเพราะอย่างนี้ ในทุกปีเว่ยเชียนชิวจะฆ่านักเรียนเป็นจำนวนมาก จะเหลือไว้แต่คนที่ฟังคำสั่งของเขาเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...