ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 825

หยางซูเคลื่อนไหวได้กะทันหันเร็วไปหน่อย เซียวเฉวียนยังพอมาหยุดยั้งได้ทัน

“ปัง!” ขึ้นมาเสียงหนึ่ง ร่างกายของหยางซูอ่อนยวบยาบลงกับพื้น

หน้าผากของเขามีเลือดทะลักออกมา ราดรดลงบนหว่างคิ้วของเขา คล้ายกับสายลมโกรกคดเคี้ยวลากยาวไปยังบริเวณลำคอของเขา จนสุดท้ายก็ผสมรวมเข้ากับฝุ่นควัน

ท้องฟ้าและก้อนเมฆสีขาวสะท้อนเข้านัยน์ตาของเขา ดูกระจ่างสะอาดใส

ก่อนหน้านี้ เขาก็เคยเป็นคนหนุ่มที่ดวงตาใสสะอาดกระจ่างผู้หนึ่ง...

“หยางซู!” เซียวเฉวียนกอดศีรษะของหยางซูเอไว ก่อนจะถ่ายพลังภายในของเขาเข้าสู่ร่างของอีกฝ่าย

ในเมื่อหยางซูรู้จักยอมรับผิดแล้ว เซียวเฉวียนจึงทำตามความต้องการตนเอง เติมเต็มความปรารถนาก่อนหน้ายามมีชีวิตของหยางซู แล้วมอบทางรอดให้หยางซูหนึ่งสาย!

แต่ว่า พลังภายในไม่อาจจะมีประโยชน์อะไรเลย

มุมปากของหยางซูยกขึ้นเป็นรอยยิ้มอันเย็นยะเยียบยิ่ง “เซียว เซียวเฉวียน หากว่า...ชาติหน้า ข้า...จะยังต้อง...ไม่เปลี่ยนความต้องการเดิมแน่” ข้า...ก็ต้องการเป็นคนดีคนหนึ่งเช่นกัน

และโดยช้าๆ นัยน์ตาของนั้นของเขาก็ค่อยๆ สูญเสียประกายแสงไป ร่างกายของเขาบิดกระตุกหลายครั้ง ก่อนที่มือทั้งสองข้างจะร่วงหล่นลงบนพื้น

บัณฑิตที่เดิมควรจะมีอนาคตมีความหวังผู้หนึ่ง

ชีวิตอันอ่อนเยาว์ผู้หนึ่ง

ก็ร่วงหล่นลงเช่นนี้

ฝ่ามือของกว้างใหญ่ของเซียวเฉวียนค่อยๆ ปิดดวงตาทั้งสองข้างของหยางซู แล้วนำศพของเขาไปวางไว้ข้างหยางอวี้หวน

นัยน์ตาของเขาหลุบลง ไม่เอ่ยปากสิ่งใด ภายในใจสะกดความขมขื่นเอาไว้

ชีวิตของคนทั้งสองจบสิ้นอย่างอ่อนเยาว์เช่นนี้

อีกทั้งทั้งหมดนี้ ก็มีสาเหตุมาจากครั้งนั้นที่เว่ยเชียนชิวอนุญาตให้เหลียงไหวโหรวใช้ผนึกอักษร!

ไม่ถึงชั่วพริบตา สีหน้าของเซียวเฉวียนก็ยิ่งมีน้ำแข็งฉาบ เขาอดที่จะกำหมัดทั้งสองแน่นพลางคำรามโมโหไม่ได้ “เว่ยเชียนชิว!”

หากมิใช่ว่าเว่ยเชียนชิวใช้มือหนึ่งปิดแผ่นฟ้า สถานะอำนาจสูงส่ง ก่อคลื่นลมความวุ่นวายในต้าเว่ยแล้วละก็!

แผ่นดินต้าเว่ยทั้งบนล่างคงสงบสุขร่มเย็น ทุกคนมีหนังสืออ่าได้ ทุกคนคงพึ่งพากฎหมายได้ แล้วบุตรหลายตระกูลยากจนก็คงไม่ถูกผู้สูงศักดิ์ใช้อำนาจกดข่ม

เว่ยเชียนชิว เจ้าชั่วผู้กระทำความผิดนี้!

หากไม่กำจัดเขา เส้นทางการปฏิรูปต้าเว่ยก็ยากจะก้าวไปได้แม้ครึ่งก้าว!

หากไม่กำจัดเขา ต้าเว่ยก็ยากจะสงบสุข!

เซียวเฉวียนหยัดกายลุกขึ้นก้าวไปยังมุมหนึ่งของห้องเดี่ยวห้องนั้น

ในห้องเดี่ยวนั้นมีม้วนเสื่อวางทบกันอยู่กองหนึ่ง

ปีที่ผ่านมาๆ จะต้องมีบัณฑิตจำนวนไม่น้อยที่ตายในระหว่างสอบกะทันหันด้วยสาเหตุต่างๆ นานา

และเพราะเหตุนี้ ผู้ที่มีประสบการณ์ก็เลยแนะนำให้สนามสอบจัดเตรียมม้วนเสื่อไว้ด้วยเผื่อว่าจำเป็นต้องใช้

เพื่อกันมิให้ศพของผู้เข้าสอบที่ตายนั้นประจักษ์แก่สายตาประชาชนจนทำให้บรรยากาศเข้มงวดหายไป

และเพราะเหตุนี้ สนามสอบจึงมีม้วนเสื่อเตรียมไว้เสมอมา

เขาหยิบเอาม้วนเสื่อสองผืน ก่อนจะคลุมศพของหยางซูกับหยางอวี้หวนเข้าไป จากนั้นก็หันกายก้าวออกไปจากสนามสอบด้วยกลิ่นอายเย็นชาโหดเหี้ยม!

ทุกที่ที่เขาก้าวผ่านไปนั้นมีแต่ฝุ่นควันเต็มนภา เหล่าประชาชนที่มองเห็นล้วนถอยหลังเปิดทางให้กับเขาอย่างไม่รู้ตัวและหวาดหวั่นกันไปหมด!

“ไป๋ฉี่ เหมิงเอ้า! มีเรื่องหนึ่ง พวกเจ้ารีบไปจัดการ!”

เซียวเฉวียนใช้กระแสจิตถ่ายทอดผ่านบุคคลทั้งสอง สั่งการให้คนทั้งสองหาสถานที่ฝังหยางซูกับหยางอวี้หวน

เซียวเฉวียนยังมีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องไปกระทำอยู่

นั่นก็คือขอใบผ่านทางไปแคว้นซินเจียงจากฮ่องเต้!

ต้องทำ! ต้องสังหารเว่ยเชียนชิวผู้นี้เสีย!

อาวุธปีนจากซินเจียงและชาวคุนหลุน จะต้องทำลายกองทัพชาวยุทธ์แท้จนพินาศได้แน่!

เหล่าราษฎรด้านนอกที่มาชมดูความสนุกของสนามสอบได้เห็นคนตาย และเซียวเฉวียนที่รอดชีวิตก็ออกจากสนามสอบไปเช่นกัน ต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน

ความสนุกฉากนี้ เหล่าชาวบ้านที่มาชมดูนั้นต่างตกตะลึงและพากันทอดถอนใจ!

สรุปแล้วก็คือ พวกเขาสามารถใช้ตัวอักษรสี่คำพูดมาอธิบายจุดจบของหยางอวี้หวนและหยางซู

ชะตากลั่นแกล้งคน!

....

....

ยามที่ดวงอาทิตย์วันใหม่ลอยเด่นขึ้นมานั้น ต้าเว่ยก็เข้าสู่วันใหม่อีกครั้ง