ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 826

ขุนนางเพียงคนเดียวในราชสำนักที่ชื่นชมเซียวเฉวียน คือเฉาสิงจือ ถูกไทเฮาสังหารอย่างโหดเหี้ยม

ในราชสำนักปัจจุบันนี้ แม้ว่าขุนนางบางคนจะได้เปลี่ยนทัศนคติของตนที่มีต่อเซียวเฉวียนตั้งแต่มีการทำรัฐประหาร แต่พวกเขาก็ยังคงจับตาดูอยู่ ไม่ปล่อยให้อะไรหลุดรอดไปได้

ยิ่งไปกว่านั้น เซียวเฉวียนเป็นคนไม่รอบคอบ ดื้อรั้น ไม่เคารพ และลื่นไหล มาโดยตลอด เขากลับกลายเป็นราชครูที่อายุน้ายที่สุดของต้าเว้ย ซึ่งเพียงพอที่จะทำให้เหล่าผู้อาวุโสอิจฉาตาร้อน และสิ่งที่แปลกประหลาดคือฮ่องเต้กลับเชื่อฟังคำพูดของเขาทุกประการ

เพราะฉะนั้น ไม่จำเป็นต้องพูดก็รู้ ว่าคงเป็นเซียวเฉวียนนั้นล่ะที่ขอบัตรผ่านซินเจียงจากฮ่องเต้เป็นการส่วนตัว มิฉะนั้น ฮ่องเต้คงไม่พูดถึงสิ่งนี้เป็นอย่างแน่นอน

ความอิจฉาของเหล่าผู้อาวุโสมีมากจนสามารถฉีกเซียวเฉวียนออกเป็นชิ้นๆได้!

ทำไม?

เหตุใดเซียวเฉวียนจึงได้รับสิ่งที่พวกเขาต้องการอย่างง่ายดาย!

ราชครูก็เหมือนบิดา!

ราชครูถือเป็นเกียรติอันสูงส่ง!

นี่คือเป้าหมายสูงสุดในชีวิตของพวกเขา!

ไม่คาดคิดว่าเซียวเฉวียน เด็กเมื่อวานซืนจะแย่งมันไป!

ต่อแต่นี้ เขาคงจะเหยีบหัวและทำอะไรข้ามหน้าข้ามตาพวกเรา!

หึ! เป็นราชครูได้ไม่ถึงเท่าไหร่ ก็กล้าทูลขอฮ่องเต้ถึงป้ายผ่านไปยังดินแดนตะวันตกเสียแล้ว หน้าไม่อายเสียจริง

บัตรผ่านซินเจียงเป็นสิ่งสำคัญมาก เซียวเฉวียนกล้าดียังไงถึงขอมัน?

แม้ว่าฮ่องเต้จะพูดถึงมัน แต่เซียวเฉวียนก็ต้องอธิบายเหตุผลที่ต้องการด้วย ไม่เช่นนั้นเซียวเฉวียนก็ไม่มีวันที่จะได้มันมาเช่นกัน!

แต่แน่นอน ไม่ว่าเหตุผลของเซียวเฉวียนจะฟังขึ้นหรือไม่ขึ้น พวกเขาจะคัดค้านแน่นอน พวกเขาไม่มีทางปล่อยให้เซียวเฉวียนได้มันไปง่ายๆ!

ไม่สามารถให้สิ่งที่เขาต้องการได้!

นอกจากนี้ เซียวเฉวียนจะไปทำอะไรที่ดินแดนตะวันตกกันแน่?

ณ ตอนนี้ในท้องพระโรงของต้าเว่ย ขุนนางที่ยืนอยู่ทั้งซ้ายและขวายืนหยัดที่จะอยู่ฝั่งเดียวกันเนื่องด้วยความเกลียดชังที่มีต่อเซียวเฉวียน

ด้วยสถานภาพของเขา พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าเซียวเฉวียนจะไปซื้ออาวุธหรือหารืทางการทหาร

ดังนั้น จางจิ่นผู้เข้าเลือกเป็นอัครเสนาบดีจึงเป็นผู้นำเหล่าขุนนางต่อต้านไม่ให้เซียวเฉวียนผ่านไปยังดินแดนตะวันตก!

ได้…ได้เลย! ฮ่องเต้ขมวดคิ้ว

เว่ยเชียนชิวทำสิ่งชั่วร้ายมากมาย ทำไมคนพวกนี้ไม่เคยร่วมกันคัดค้านเช่นนี้?

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องไกลตัว เรื่องใกล้ตัวอย่างการทำรัฐประหารของไทเฮาที่ถูกปราบปรามโดยราชครู ถ้าไม่ใช่เพราะราชครู คนพวกนี้คงตายไปหมดแล้ว!

คงจะไม่มีโอกาสได้มายืนปากยื่นปปากยาวอยู่ตรงนี้

ขุนนางผู้ทรงเกียรติอย่างเซียวเฉวียนจะผ่านไปยังดินแดนตะวันตก แล้วมันจะเป็นอะไรไป?

คนกลุ่มนี้กลับคัดค้านอย่างรุนแรง!

พวกเขายังมีเห็นความผิดชอบชั่วดีกันอยู่บ้างหรือไม่ หรือไม่มีความยุติธรรมหลงเหลือแล้ว?

ทุกวันนี้ขุนนางและฮ่องเต้ยังมีความแตกต่างหลงเหลืออยู่หรือไม่?

นี่มันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย!

แม้ว่าฮ่องเต้จะเตรียมจิตเตรียมใจกับเหล่าขุนนางพวกนี้ไว้แล้ว แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่พอใจและกริ้วเป็นอย่างมาก ถึงกระนั้น พระองค์เป็นประมุขของประเทศ พระองค์ต้องรักษาท่าทางและพระบารมีของพระองค์เอาไว้ ในท้องพระโรงพระองค์ไม่สามารถแสดงท่าทีอะไรได้

พระองค์ทำได้เพียงยืดตัวให้ตรง กระแอมและพูดด้วยน้ำเสียงแห้งผาก “ข้าอยากรู้เหตุผลที่พวกท่านคัดค้านว่าคืออะไร”

ในเวลานี้ ขุนนางที่อยู่ด้านล่างต่างก็มองหน้ากัน และเพ่งสายตาไปที่จางจิ่น

ความหมายของสายตาเหล่านั้นก็คือจางจินเป็นคนริเริ่มเรื่องนี้ ในเมื่อฝ่าบาททรงตั้งคำถาม ดังนั้น คนต้นคิดก็ควรตอบอย่างรวดเร็ว

จางจินมุ่งความสนใจไปแค่วิธีต่อสู้กับเซียวเฉวียน จนเขาไม่สังเกตเห็นความไม่พอพระทัยในน้ำเสียงของฝ่าบาท เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ฝ่าบาท กระหม่อมเห็นว่าเซียวเฉวียนนั้นเป็นคนหยิ่งผยอง ดื้อร้น ทำอะไรตามใจตนเอง เขาจึงไม่คู่ควร! หากทรงมอบให้เขา แล้วเขาคิดก่อกบฏ พระองค์จะเสียใจในภายหลังเป็นได้!”