ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 837

เมื่อลูกศิษย์ได้ยินเช่นนี้ พวกเขาก็ตระหนักว่าวิธีนี้จะไม่ทำให้ราชวงศ์ขุ่นเคือง แต่ยังบังคับให้เซียวเฉวียนปรากฏตัวได้ด้วย มันเป็นไปได้!

เขาพยักหน้าให้หมิงเจ๋อแล้วตะโกน “เซียวเฉวียน! ถ้าท่านไม่ออกมา เราจะทำลายสถานศึกษาชิงหยวน!”

หลังจากลูกศิษย์ตะโกนเสียงดังร่วมกับลูกศิษย์คนอื่นๆ “เราถูกเซียวเฉวียนบังคับให้ทำเช่นนี้ เขายังทำตัวเหมือนเต่า! ประมุขแห่งชิงหยวนมีประโยชน์อะไร? ชิงหยวนยังมีประโยชน์อะไร?”

เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ต่างก็ลังเล การทำลายสถานศึกษาถือเป็นเรื่องใหญ่ หากร้ายแรง พวกเขาจะถูกตัดศีรษะ!

แต่แล้วพวกเขาก็คิดว่าในฐานะลูกศิษย์ การไม่มีความหวังในอาชีพการงานหมายถึงไม่มีอนาคตเลย ไม่มีความหวังสำหรับพวกเขาในชีวิตนี้แล้ว

อย่างไรกรณีที่เลวร้ายที่สุดคือความตาย แล้วทำไมต้องกังวลมากมายอีก!

ดังนั้นคนกลุ่มหนึ่งจึงมุ่งหน้าไปยังชิงหยวนด้วยความโกรธ

หลังจากบรรลุเป้าหมายแล้ว หมิงเจ๋อซึ่งปะปนอยู่ในฝูงชนก็ซ่อนกลิ่นอายและลดการรับรู้ถึงตัวตนของตนลง

ด้วยความช่วยเหลือของคนโง่ในครั้งนี้ ด้วยโอกาสที่ดีหมิงเจ๋อคิดใช้มือของพวกเขาสังหารเซียวเฉวียนเพื่อแก้แค้นให้กับแขนที่หักของตน!

เมื่อคิดเช่นนี้ดวงตาหมิงเจ๋อก็เปล่งประกายภาคภูมิใจ

แต่หมิงเจ๋อซึ่งคิดว่าตนซ่อนตัวได้ดี กลับไม่สังเกตเห็นว่ามีดวงตาโกรธแค้นและสดใสคู่หนึ่งอยู่ในฝูงชนซึ่งให้ความสนใจกับทุกการเคลื่อนไหวของเขา

คนผู้นี้คือฉินซูโหรว

ฉินซูโหรวฟื้นตัวในศาลาคุนหวู่ หลังจากการรักษาของเสี่ยวเซียนชิว ควบคู่ไปกับการดูแลเอาใจใส่ของอี้กุย บาดแผลของนางจึงสมานตัวได้ดี

อาการบาดเจ็บหายดีแล้ว

เพียงแต่นางเบื่อหน่ายในศาลาคุนหวู่มานาน ในวันนี้จึงอยากออกมาพักผ่อน

คาดไม่ถึงว่าทันทีที่นางมาถึง นางจะเห็นลูกศิษย์หลายคนตะโกนด้วยความโกรธว่าพวกเขากำลังไปที่จวนเซียวเพื่อขอความยุติธรรมจากเซียวเฉวียน หลังจากซักถามนางก็รับรู้เรื่องราวทั้งหมด เพราะนางกังวลเกี่ยวกับเซียวเฉวียนมาก นางจึงติดตามฝูงชนไปตลอดทาง

ฉินซูโหรวไม่คาดคิดว่านางจะได้พบกับคนคุ้นเคยที่นางไม่ได้พบมานานโดยไม่คาดคิด...หมิงเจ๋อองค์ชายแห่งซินเจียง!

แม้นางจะได้พบกับเพชฌฆาตที่เคยทำชีวิตของนางให้โง่เขลาเพียงครั้งเดียว แม้จะกลายเป็นขี้เถ้า แต่ฉินซูโหรวก็จำเขาได้!

เมื่อห้าปีก่อน ฉินซูโหรวเข้าวังพร้อมกับแม่ฉิน ในเวลานั้นนางกำลังเล่นเพียงลำพังในสวน นางได้พบกับหมิงเจ๋อที่มาเยือนต้าเว่ยในฐานะแขก หลังจากการสนทนากันสักพักพวกเขาก็บอกที่อยู่และชื่อให้กันและกัน

แต่ฉินซูโหรวไม่คาดคิดว่านี่คือจุดเริ่มต้นของฝันร้ายของนาง!

หมิงเจ๋อรู้ว่านางเป็นลูกสาวของแม่ทัพฉิน ดังนั้นเขาจึงลักพาตัวนางที่ไร้ซึ่งการป้องกัน จากนั้นจึงทิ้งนางไว้ในตำหนักเย็นของต้าเว่ย

มีสายลับที่หมิงเจ๋อจัดเตรียมไว้ในตำหนักเย็น ฉินซูโหรวพยายามหลบหนีหลายครั้ง แต่พวกเขาก็จับนางได้และทุบตีนาง ในเวลานั้นนางเรียกฟ้าฟ้าไม่ตอบ เรียกดินดินไม่ขาน[1]

ทุกวันนางคาดหวังให้ครอบครัวมาพานางกลับบ้าน...

แต่นางก็ใช้เวลาทุกวันด้วยความผิดหวัง

ตอนนั้นนางไม่เข้าใจว่าทำไมตั้งแต่นางหายตัวไป ครอบครัวจึงไม่ตามหานาง

ความรู้สึกสิ้นหวังและหวาดกลัวนั้นทำให้นางเหงื่อแตกทุกคืนยามหลับฝัน!

ในชีวิตนี้ฉินซูโหรวไม่มีวันลืมความรู้สึกนั้น!

นางไม่มีวันลืมหมิงเจ๋อไปตลอดชีวิต!

หน้าของเขา!

เสียงของเขา!

การเคลื่อนไหวของเขา!

ถ้าเซียวเฉวียนไม่ได้ช่วยเหลือฉินซูโหรวโดยบังเอิญเมื่อเขาเข้าไปในตำหนักหวายางในครั้งนั้น นางคงจะใช้ชีวิตที่เหลือในตำหนักเย็น...

หลังจากฉินซูโหรวได้รับการช่วยเหลือ นางก็ได้รู้ว่ามีผู้แอบอ้างอาศัยอยู่ในตระกูลฉินในนามของนางเพลิดเพลินไปกับทุกสิ่งที่เป็นของนาง!

ความรักอันท่วมท้นของครอบครัวที่มีต่อฉินซูโหรวและการแต่งงานของนางกับเซียวเฉวียนล้วนเกิดจากตัวปลอมคนนี้

ไม่เพียงเท่านั้นตัวปลอมยังภาคภูมิใจ ปล่อยตัว ถือดีในตัวเอง และทำหลายสิ่งอย่างโง่เขลาซึ่งทำลายชื่อเสียงของฉินซูโหรวและทำให้ฉินซูโหรวเสียหายอย่างสิ้นเชิง