ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 840

เมื่อเห็นว่าผู้แอบแฝงกำลังเดินเข้ามาแล้ว เซียวเฉวียนจึงหมุนตัวและใช้ร่างกายที่สูงใหญ่ของเขาบังฉินซูโหรวไว้ คุ้มกันจนนางเดินจากไป

จนกระทั่งร่างเล็กของฉินซูโหรวเดินหายไปตรงทางโค้ง เซียวเฉวียนรีบหันกลับมา แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นผู้แอบแฝง และเดินเข้าไปในจวนเซียวอย่างว่องไว

ผู้แอบแฝงฉินซูโหรวมาปรากฏตัวที่นี่เวลานี้ ต้องมีเจตนาที่ไม่ดีอย่างแน่อน

ไม่สนว่านางจะมีเจตนาอะไร เซียวเฉวียนไม่ได้สนใจแม้เพียงนิดเดียว

ผู้หญิงคนนี้ร่วมมือกับหมิงเจ๋อหลอกให้เขาแต่งงานและทำลายชีวิตของเขา อย่าว่าแต่พบหน้าเลย เพียงแค่ได้ยินชื่อของนาง เซียวเฉวียนก็รู้สึกถึงความขยะแขยงอย่างที่สุด!

เมื่อก่อนผู้แอบแฝงมักจะมีท่าทีหยิ่งยโส กระทำต่อเซียวเฉวียนเขยที่แต่งเข้าบ้านด้วยความเหยียดหยามและรังเกียจ ทั้ง ๆ ที่นางเป็นหญิงที่มีสามีแล้ว แต่กลับนัดพบชายอื่นอย่างลับ ๆ ไร้ยางอายที่สุด!

ภายหลังเซียวเฉวียนเริ่มเผยความสามารถออกมา แม้ว่าพวกเขาจะหย่าร้างกันแล้ว และเซียวเฉวียนก็ได้แต่งงานกับองค์หญิงแล้ว ผู้แอบแฝงฉินซูโหรวกลับอยากคืนดีอย่างหน้าไม่อาย คอยตามเอาอกเอาใจเขา อยากได้หัวใจของเซียวเฉวียนคืนมา

“เหอะ!”

อย่าว่าแต่เซียวเฉวียนมีองค์หญิงแล้วเลย แม้เซียวเฉวียนยังคงโสดตัวคนเดียว ผู้หญิงเช่นนี้ ข้าก็ไม่เอาด้วย!

เซียวเฉวียนกลัวว่าจะหลบผู้แอบแฝงฉินซูโหรวไม่ทัน เขาขี้เกียจแม้แต่จะเปิดประตู เขาลอยตัวและขึ้นกระโดดข้ามกำแพงเข้าไปในจวนเซียว

ผู้แอบแฝงฉินซูโหรวที่อยู่ไม่ไกล จ้องเซียวเฉวียนที่เข้าไปในจวนเซียวตาค้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความร้อนรนและความโมโห

นางอยากตามเซียวเฉวียนให้ทันก่อนที่เขาจะเข้าไปในจวนเซียว แต่ไม่ว่านางจะรีบร้อนอย่างไร นางก็ทำได้เพียงเดินทีละก้าวอย่างช้า ๆ

นับตั้งแต่จุดตันเถียนถูกทำลาย นางก็อ่อนแออย่างมาก อย่าว่าแต่ทั่วทั้งร่างกายไร้เรี่ยวแรง แม้แต่เดินเป็นเวลานานก็อาจเป็นลมล้มพับได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเดินอย่างรีบร้อนเลย

หนึ่งก้าวของเซียวเฉวียนเท่ากับหลายก้าวของนาง อีกทั้งเขายังมีวิชาลอยตัว ทำให้ผู้แอบแฝงฉินซูโหรวรีบร้อนราวกับมดที่โดนไฟลนก้น หน้าผากหอมของนางเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดละเอียด

เรื่องที่น่าโมโหก็คือ เซียวเฉวียนรู้ดีว่านางกำลังเดินไปหาเขา แต่เขายังคงเดินเข้าไปในจวนเซียว!

นางเป็นถึงคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลฉินและมาหาเขาถึงบ้านอย่างนอบน้อมเช่นนี้ ถือว่าให้เกียรติเซียวเฉวียนเป็นอย่างมาก เซียวเฉวียนยังไม่รู้ผิดชอบชั่วดี และกล้าหลบหน้านางงั้นหรือ?

แม้เซียวเฉวียนจะมีความสามารถเพียงใด สุดท้ายก็ยังคงเป็นเพียงคนตระกูลต่ำต้อย จักมีฐานะสูงส่งกว่าคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลฉินเช่นนางได้อย่างไร สูงส่งกว่าท่านหญิงเช่นนางงั้นหรือ?

ให้เกียรติแต่ไม่รับเกียรติ!

“หึ!”

ผู้แอบแฝงฉินซูโหรวโมโหจนเบ้ปากเล็ก นางกำผ้าเช็ดหน้าในมือไว้แน่น กระทืบเท้าเล็กน้อย ปิ่นปักผมบนศีรษะกระทบกันจนเกิดเสียงใสดังก้องออกมา

โกรธก็ส่วนโกรธ หลังจากผู้แอบแฝงฉินซูโหรวใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อเสร็จแล้ว นางผ่อนลมหายใจหนักและเดินก้าวเล็ก ๆ อย่างยากลำบาก และตรงไปยังจวนเซียวด้วยท่าทางที่สั่นไหว

ผู้แอบแฝงฉินซูโหรวครุ่นคิดอยู่ในใจ รอให้นางได้เซียวเฉวียนก่อนเถอะ นางจะทรมานเซียวเฉวียนให้รู้ซึ้งเลยทีเดียว แก้แค้นที่นางต้องอ่อนน้อมถ่อมตนเช่นนี้!

วันนี้นางเตรียมตัวมาก่อน นางไม่กลัวว่าเซียวเฉวียนจะไม่ยอมรับคำขอคืนดีของนางง่าย ๆ!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ สีหน้าของผู้แอบแฝงฉินซูโหรวก็ดูดีขึ้น และอารมณ์โกรธของนางก็ดีขึ้นมาก

เดิมทีตระกูลฉินก็ไม่มีคนเข้าร่วมการทดสอบระดับมณฑล ผู้แอบแฝงฉินซูโหรวก็ไม่ได้สนใจเรื่องการทดสอบระดับมณฑลสักเท่าไร

จะว่าไปก็บังเอิญไม่น้อย วันนี้แป้งน้ำสีแดงของผู้แอบแฝงฉินซูโหรวเพิ่งใช้หมดพอดี เมื่อเช้าตรู่อาเซียงได้ไปซื้อให้นางที่ถนน และได้นำเรื่องที่น่าประหลาดใจอย่างนึกไม่ถึงมาบอกกับฉินซูโหรว

อาเซียงบอกว่า การทดสอบระดับมณฑลของรุ่นนี้ นักเรียนทุกคนสอบตกและมีคะแนนเป็นศูนย์ ไม่รู้ว่าเหล่านักเรียนรู้มาจากที่ใดว่าเซียวเฉวียนเป็นคนออกข้อสอบ ภายใต้ความตื่นตระหนก นักเรียนต่างพากันไปโวยวายที่จวนเซียว

สิ่งที่ทำให้น่าประหลาดใจมากกว่าก็คือ ได้ยินว่าขุนนางของราชสำนักกลับไขคำตอบไม่ได้แม้แต่คนเดียว ดังนั้น พวกเขารู้สึกว่าเซียวเฉวียนกำลังก่อกวน และเห็นการสอบขุนนางเป็นเรื่องเล่น เหล่าขุนนางจึงโกรธอย่างมากและบอกว่าจะเข้าวังเพื่อรายงานต่อฮ่องเต้

เมื่อเป็นเช่นนี้ เรียกได้ว่าเซียวเฉวียนถูกศัตรูขนาบทั้งหน้าหลัง มีปัญหาใหญ่แน่นอน!

ทันทีที่ผู้แอบแฝงฉินซูโหรวได้รับรู้ หัวใจที่หงอยเหงามาเนิ่นนานก็มีชีวิตชีวาขึ้นทันตา ดวงตาที่มืดมนคู่นั้นประกายแสงออกมา เลือดเดือดพล่านทั่วทั้งตัว!

โอกาสของนางมาถึงแล้ว!

เซียวเฉวียนโชคร้ายอย่างที่สุด นางจะใช้ความงามในการช่วยเหลือวีรบุรุษ ช่วยเซียวเฉวียนจากสภาพตกนรกทั้งเป็น เซียวเฉวียนจะไม่ซาบซึ้งได้อย่างไร?

ผู้หญิงบ้าจากไหนกัน? เหตุใดจึงพูดจาเช่นนี้?

ไม่มีแม้แต่มารยาทขั้นพื้นฐาน!

เหล่านักเรียนขมวดคิ้ว และคิดจะสบถกลับไป ทันทีที่พวกเขาเงยหน้าเห็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลฉิน ต่างก็พากันหลบหน้าหลบตา

ไม่อาจมีเรื่องกับคนตระกูลฉินได้ ยิ่งแม่หญิงท่านนี้แห่งตระกูลฉิน ก็ยิ่งไม่ควรมีเรื่องด้วย!

พวกเขาจึงทำได้เพียงตอบผู้แอบแฝงฉินซูโหรวอย่างว่าง่าย

ผู้แอบแฝงฉินซูโหรวฟังนักเรียนเล่าที่มาที่ไปของเรื่องราวทั้งหมด สีหน้าของฉินซูโหรวก็อึมครึมในทันที เหล่านักเรียนพูดมากมายก่ายกอง ผู้แอบแฝงฉินซูโหรวจับประเด็นสำคัญได้เพียงอย่างเดียว คือเซียวเฉวียนพูดสามคําก็เกลี้ยกล่อมนักเรียนกลุ่มนี้ได้งั้นหรือ?

ไม่มีทาง!

กว่าจะมีโอกาสแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย จะเสียเนื้อที่เพิ่งต้มสุกไปแบบนี้ไม่ได้!

ยังคิดจะหนีงั้นหรือ?

ดูท่าว่าเนื้อยังคงสุกไม่พอ!

ผู้แอบแฝงฉินซูโหรวตัดสินใจช่วยเพิ่มฟืนให้เซียวเฉวียนด้วยด้วยเอง ให้ไฟโหมไหม้แรงขึ้นอีกหน่อย ดูสิว่าเซียวเฉวียนยังจะหนีได้อย่างไร!

แววตาของผู้แอบแฝงฉินซูโหรวมองไปยังกลุ่มนักเรียน และเปลี่ยนจากท่าทางที่หยิ่งยโสโอหังเมื่อครู่ กล่าวด้วยใบหน้าเศร้าและเสียงที่อ่อนโยน “พวกเจ้ามุมานะในการอ่านตำรา แต่กลับต้องมาเจอเรื่องเช่นนี้ ช่างน่าเสียดายจริง ๆ”

“ทว่าพวกเจ้าอย่าให้เซียวเฉวียนมาหลอกได้ง่าย ๆ ล่ะ ข้อสอบที่เขาออก ไม่เพียงแต่พวกเจ้าที่ไม่อาจไขคำตอบได้ ผู้คนในราชสำนักก็ไม่มีผู้ใดตอบได้เช่นกัน”

คำพูดของผู้แอบแฝงฉินซูโหรว ราวกับกองไฟที่สุมไปในหัวใจของกลุ่มนักเรียน!

“อะไรนะ!”

กลุ่มนักเรียนโกรธขึ้นมาอย่างอย่างฉับพลันและรุนแรง!