ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 843

ความเยือกเย็นของเซียวเฉวียนทำให้คนปลอมรู้สึกหวาดกลัว เมื่อก่อนเซียวเฉวียนเย็นชากับเธอแต่ก็ยังเคยโกรธเคือง ไม่พอใจ และดูถูกเหยียดหยามกันบ้าง

ไม่เคยเหมือนอย่างวันนี้ นอกจากเยือกเย็น ไม่มีอย่างอื่นให้เห็นเลย

ดูเหมือนเขาจะไม่ติดใจเธออีกต่อไป

ดังนั้น แม้เธอจะเกเรและเอาแต่ใจเหมือนแต่ก่อน เขาก็ไม่ติดใจอีกต่อไป

ในดวงตาที่สุดจะเยือกเย็นของเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความอาฆาต กลิ่นอายแห่งความตายทำให้ฉินซูโหรวคนปลอมสะดุ้งเบาๆ เป็นไปได้ยังไง ?

อย่างน้อยเธอกับเซียวเฉวียนก็มีความสัมพันธ์ที่ดี เขาเคยห่วงใยเธอ ทำไมตอนนี้เขาถึงไม่มีเยื่อใยอะไรกับเธอแล้วหรือ ?

ถึงแม้ต่อมาเธอได้แต่งงานกับเหลียงไหวโหรว แต่เธอก็มีเซียวเฉวียนอยู่ในใจเสมอ เซียวเฉวียนจะใจไม้ไส้ระกำขนาดนี้ได้ยังไง ?

เซียวเฉวียนซึ่งได้ยินเสียงในใจของเธอ ยิ่งมั่นใจว่าคนปลอมคนนี้คือชาเขียวอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่ใช่แค่ชาเขียวธรรมดา แต่เป็นราชินีแห่งชาเขียวด้วยซ้ำ !

น่าเลื่อมใส ๆ !

เซียวเฉวียนลดความเยือกเย็นในดวงตาลงนิดหนึ่ง เขาไม่โง่ คนปลอมคนนี้มาครั้งนี้ คงไม่ใช่มาหาเรื่องทะเลาะกัน

ยิ่งไปกว่านั้น จะสังหารศัตรูผู้หญิงคนหนึ่ง ก็ไม่จำเป็นต้องใช้กำลังแต่อย่างใด

เขาสำรวจมองดูรอบหนึ่งแล้ว "เจ้าหญิง เจ้ามาหาข้ารีบเร่งถึงขนาดนี้ เป็นห่วงข้าเซียวเฉวียนงั้นหรือ ?"

ขณะที่พูดเช่นนี้ เซียวเฉวียนใส่อารมณ์ทั้งหยอกเล่น ล้อเลียน มากสุดคือเหยียดหยาม

ในเมื่อหญิงคนนี้เคยดูถูกเขามาขนาดไหน แต่ตอนนี้เธอกลับเหมือนกับพลาสเตอร์หนังสุนัขที่คอยแต่จะตีสนิทเข้ามา เซียวเฉวียนไม่รู้ว่าใบหน้าของเธอเจ็บหรือเปล่า แต่เซียวเฉวียนรู้สึกว่าเขาได้ตบหน้าอย่างสะใจทีเดียว

”ถ้าเจ้าเห่าเหมือนสุนัข เซียวจะให้เจ้าเข้ามา”

ขณะที่เซียวเฉวียนพูดเช่นนี้ ดวงตาของชายร่างกำยำที่แสร้งเป็นลมล้มลงกับพื้นก็สว่างขึ้น ดวงตาซุบซิบส่องประกาย อะฮ่า ตอนนี้เซียวเฉวียนบ้าขนาดนี้แล้วหรือ ? กล้าให้เจ้าหญิงเห่าเหมือนสุนัขหรือ ?

ใบหน้าเล็กๆ น่ารักของฉินซูโหรวคนปลอมบิดจนเป็นสีแดงก่ำ แน่นอนเธอไม่สามารถอ้าปาก

เซียวเฉวียนมองดูใบหน้านี้และรู้สึกอยู่เสมอว่าเธอชื่อฉินซูโหรวไม่รื่นหูเลย เขาจึงพูดว่า "ใบหน้าของเจ้าหญิงมีสีเขียวสวยงามน่ามอง ราวกับชาที่มองเห็นแล้วสดชื่น กลิ่นลืมไม่ลง และรสชาติหวานมัน ต่อไปนี้ ข้าขอเรียกเจ้าว่าหนูชาเขียว ดีไหมเอย ?"

จู่ๆ เซียวเฉวียนออกลวดลายนี้มา ทำให้คนปลอมสับสนและประหลาดใจ เธอไม่รู้ว่าชาเขียวหมายถึงอะไรจึงลูบมืออย่างประหม่า ไม่คิดว่าเซียวเฉวียนจะตั้งชื่อเล่นให้เธอ !

เฉพาะคนใกล้ชิดเท่านั้น ถึงจะมีชื่อเล่นโดยเฉพาะ

เธอยิ้มอย่างเหนียมๆ และแสดงว่าเธอพอใจกับชื่อนี้ ความโมโหที่ถูกปฏิเสธเข้าบ้านเมื่อสักครู่นี้หายเป็นปลิดทิ้ง เธอพยักหน้าอย่างเขินอาย "จะเรียกข้าว่าอะไรก็ได้ตามใจ"

ชายร่างกำยำงง นี่อะไรกัน อะไรอะ จู่ๆ ก็คืนดีกันซะงั้น ?

“งั้น เจ้าเห่าให้ฟังหน่อยสิ”

เซียวเฉวียนนั่งลงบนเก้าอี้ และย้อนกลับไปที่คำขอก่อนหน้านั้น

ทีนี้อย่าว่าแต่ชายร่างกำยำ แม้แต่คนปลอมก็ยังจับต้นสายปลายเหตุไม่ถูก เธอขมวดคิ้ว เซียวเฉวียนจะเอายังไงกันแน่ ?

หรือว่าการเห่าเหมือนสุนัขเป็นความชอบพิเศษระหว่างเซียวเฉวียนกับคนที่เขารัก ?

คนปลอมอวดฉลาด และคิดเอาเองว่า เซียวเฉวียนชอบสุนัขสีเหลืองตัวน้อยที่บ้านมากและพามันติดตัวไปทุกที่ที่เขาไป เขาคงชอบสุนัขเป็นอย่างมาก

ตอนนี้เขาให้เธอเห่าเหมือนสุนัข ก็แค่เพราะว่าเขาชอบเธอ

“โฮ้ง......”

คนปลอมหน้าแดงและร้องเบา ๆ

ชายร่างกำยำตกตะลึง ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ เขาได้ยินเสียงเจ้าหญิงผู้สง่างามเห่าเหมือนสุนัข !

ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ !

เซียวเฉวียนหัวเราะในใจ คนปลอมคนนี้ยอมแพ้ไวจริงๆ เขาไม่รู้จริงๆ ว่าเธอชอบเขามากขนาดนี้

อ่า!

ความรู้สึกที่ล่าช้า ไร้ค่ายิ่งกว่าใบหญ้า

”ชาเขียว เสียงค่อยไป ไม่ได้ยิน” เซียวเฉวียนเงี่ยหูออกแล้วขมวดคิ้ว

เธอผงะ ทำไมสีหน้าของเซียวเฉวียนมีสัญญาณของการหยอกล้อ เธอคิดมากไปเองหรือเธอมองผิด ?

“เจ้าชอบฟังจริงๆ หรือ ?”

“อื่ม” เซียวเฉวียนเลิกคิ้ว “แน่นอน”

“ข้าชอบฟังเสียงสุนัขเห่า”

เซียวเฉวียนกล่าวอย่างเฉื่อยชา

ตอนนี้ ถึงชาเขียวจะเป็นคนปัญญาอ่อน เธอก็ต้องรู้ว่าเซียวเฉวียนกำลังหยอกเธอเล่น ที่แท้เธอหลงคิดเข้าข้างตัวเองทั้งนั้น !

ชายร่างกำยำระเบิดหัวเราะออกมา คนปลอมจ้องเขม็ง เขาตกใจรีบเอามือปิดปากแล้วลุกขึ้นดัง “ปัง” จากพื้น "ลาก่อน ผู้น้อยขอตัวก่อน !"

พูดจบ ชายร่างกำยำก็วิ่งหลบหายตัวไป