ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 858

ชั่วครู่เดียว บนสังเวียนเห็นแต่แสงเงาทั้งดาบและมีดตีรันฟันแทงสลับไปมา เสียงเสียดสีจากโลหะเสียดแทงแก้วหูอย่างรุนแรง ทำให้เกิดอาการขนลุกในหมู่ชนที่เฝ้าดูเหตุการณ์

ผ่านไปหนึ่งชั่วเวลาจิบน้ำชา ผู้อารักขาทยอยถูกขับออกจากสนาม เหลือเพียงผู้อารักขาของฉินซูและเว่ยเป้ยที่ยืนอยู่บนสังเวียน

นี่......

ในสายตาของเหล่าลูกศิษย์ เว่ยเป้ยเป็นศิษย์ของว่านโหลว และศึกษาอยู่ที่โรงเรียนชิงหยวนซึ่งเป็นสถาบันชั้นนำของต้าเว่ย มีการหนุนหลังของเว่ยเชียนชิว พ่อผู้มีอำนาจ ทรัพยากรที่เว่ยเป้ยได้รับอยู่นั้นดีที่สุด ผู้อารักขาของเขาก็ต้องชั้นหนึ่งอย่างแน่นอน เขาแข็งแกร่งขนาดนี้ เหล่าลูกศิษย์คงไม่มีอะไรน่าประหลาดใจ

เช่นเดียวกับนักเรียนยุคสมัยปัจจุบันในจีนฮวาเซี่ยที่สอบได้อันดับต้นๆ ในทุกสนามสอบ ทุกคนคุ้นเคยกับผลการเรียนที่ยอดเยี่ยมของเขา ไม่ต้องแปลกใจหากเขายังคงได้คะแนนดีต่อไป

มันเป็นเรื่องปกติธรรมดา จึงง่ายต่อการยอมรับ

แต่ฉินซูก็เหมือนกับลูกศิษย์ที่มาจากครอบครัวยากจน ทั้งเป็นเด็กขี้โรค ดูอ่อนแอแทบไม่ทนลมเป่า เหมือนเป็นหมอนหนุนหัวแสดงลายปักสวยงามให้ชมเท่านั้น

ฉินซูน่าจะแย่กว่าพวกเขา ไม่คิดว่าความสามารถด้านบทกวีของเขาจะโดดเด่นขนาดนี้ !

การแข่งขันครั้งนี้ เหล่าลูกศิษย์ต่างคอยจ้องมองอย่างตื่นเต้นทุกกระเบียดนิ้วตั้งแต่ต้นจนจบ กลัวว่าจะพลาดทุกรายละเอียด แน่นอนพวกเขาก็เห็นว่าอาเว่ยเอาชนะอารักขาคนอื่นๆ มาอย่างไร

อาเว่ยร่างกายกำยำ เมื่อเข้าสู่สภาวะการต่อสู้ด้วยบทกวี กลับคล่องแคล่วอย่างน่าประหลาด การเคลื่อนไหวว่องไวราวกับเมฆเหินน้ำไหล !

เหล่าลูกศิษย์เห็นแค่เงาร่างที่ไวราวกับลม ทะลวงไปมาในหมู่ผู้อารักขา ดาบอันคมกริบของอาเว่ยทิ้งรูไว้ในเสื้อผ้าของผู้อารักขาพวกนั้น เอาแค่หอมปากหอมคอ ผู้อารักขาเหล่านั้นก็ก้มหัวถอยลงไปอย่างหมดอารมณ์

พวกผู้อารักขาไม่ทันได้โต้กลับด้วยซ้ำ ก็พ่ายแพ้ให้กับผู้อารักขาของฉินซูผู้อ่อนแอ มันไม่สมเหตุผลซะเลย !

ฉินซูแข็งแกร่งขนาดนี้ กลับทำให้ดูเหมือนว่าพวกลูกศิษย์ที่พ่ายแพ้นั้นเรียนมาไม่ดี ไม่มีฝีมือ

เป็นผลให้ความเห็นอกเห็นใจตอนแรกของเหล่าลูกศิษย์ที่มีต่อฉินซูเปลี่ยนเป็นความอิจฉาริษยาและความเกลียดชัง

ให้ตายเถอะ !

ปีนี้วิชาเลขพวกเขาทำข้อสอบไม่ได้ เป็นเพราะพวกเขาเรียนมาไม่ดีและไม่มีอะไรจะพูด

แต่บทกวีเป็นรากฐานของผู้รู้หนังสือ เป็นจุดแข็งของพวกเขา เป็นวิชาที่พวกเขาภาคภูมิใจมากที่สุด ตอนนี้พวกเขาพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงแม้แต่ในการแข่งขันบทกวี ถือเป็นการตบหน้าของพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย !

ในการสอบทั้งสองครั้งนี้ เหล่าลูกสิษย์ต่างรู้สึกขายหน้ากัน

โชคไม่ดีทั้งปีจริงๆ !

ใบหน้าของเหล่าลูกศิษย์ก้มหนักจนแทบจะน้ำตาไหล !

ถ้าไม่ใช่เพราะคำโบราณที่ว่าลูกผู้ชายไม่หลั่งน้ำตาง่ายๆ พวกเขาคงอยากจะร้องไห้ดังๆ เพื่อระบายความขุ่นเคืองในใจออกมาให้หมด !

ให้ตายเถอะนา !

เวลาเสียใจ ร้องไห้ก็ไม่ได้ หงุดหงิดจริงโวย !

ที่ทรมานใจยิ่งกว่าคือ พวกเขาร่ำเรียนหนังสือปราชญ์มามากมาย แม้หัวใจจะช้ำเลือด พวกเขาก็ยังต้องแสร้งทำเป็นมีน้ำใจบนใบหน้า หันกลับมาแสดงความยินดีกับฉินซูและเว่ยเป้ย !

ไม่มีการล้วงหัวใจที่สาหัสยิ่งไปกว่านี้อีกแล้วในโลกนี้ !

ฉินซูและเว่ยเป้ยโดดเด่นขึ้นในหมู่ลูกศิษย์ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดี แต่ใบหน้าของพวกเขากลับไม่มีความสุข ในสายตาของลูกสิษย์ นี่เหมือนมีดาบสั้นที่มองไม่เห็น ปักตรงๆ ที่หัวใจของพวกเขาให้เจ็บปวดลึกๆ !

ฉินซูและเว่ยเป้ยชนะการแข่งขัน มีอาการแค่ยิ้มจาง ๆ นี่หมายความว่าอย่างไร ?

ชนะพวกเขาได้อย่างงดงามขนาดนี้ งดงามจนพวกเขาไม่อาจแม้แต่จะต่อต้าน เอาหน้าพวกเขาลงกับพื้นและถูไปมา ยังไม่พอใจอีกหรือ ?

ดูถูกคนขนาดนี้มีที่ไหน ?

เว่ยเป้ยก็ช่างเขาเถอะ ในเมื่อเขามีพ่อเป็นผู้ควบคุมดูแลประเทศ มีอำนาจมีอิทธิพล พวกเขาเทียบไม่ได้

แต่ฉินซู คนขี้โรคจากครอบครัวยากจนนี้เป็นอะไร ?

เขาโชคดีดวงดีขนาดนี้ ยังทำหน้าไม่มีความสุขอีกหรือ ?

มายั่วโมโหลูกศิษย์กันยิ่งนัก

มาปรักปรำเว่ยเป้ยและฉินซูเสียจริงๆ

การแข่งครั้งนี้ ด้วยบทกวีของเซียวเฉวียนและผู้อารักขาที่ทรงพลังอย่างเว่ยอู๋จี้คอยเกื้อหนุน ฉินซูโหรวจะต้องชนะได้อย่างมั่นใจ ชัยชนะจึงอยู่ในความคาดหมาย

แน่นอนว่าฉินซูโหรวมีความสุขแน่