ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 912

ขอเพียงเซียวเฉวียนตาย หมิงเจ๋อก็จะไม่ต้องดิ้นรนเพื่อมาทำสิ่งเหล่านี้อีกต่อไป เพื่อสังหารเซียวเฉวียน เขาใช้ความพยายามและพลังงานไปแล้วกี่ปี ?

สุดท้าย เขาสังหารเซียวเฉวียนไม่สำเร็จ แต่กลายมาเป็นผู้รับใช้ของเซียวเฉวียนแทน !

ฮ่า ๆ ๆ ๆ !

หมิงเจ๋อยิ้มขมขื่นอย่างบ้าคลั่งในใจ นี่เป็นความล้มเหลวครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาจริงๆ

หมู่บ้านซิ่วสุ่ย ท้องฟ้ามืดครึ้ม

เซียวเฉวียนทั้งสามคนลอยตัวอยู่กลางอากาศ ด้วยเสียงคำรามอันดุเดือดดังก้องไปทั่วทั้งเชิงเขา "ใครเป็นคนสร้างปัญหาที่นี่ ! ทำร้ายคนดี ! ทำลายบ้านช่อง ! รู้ผิดหรือไม่ !"

พู่กันเฉียนคุนส่องแสงสีแดงในท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมน ส่องสว่างให้กับสายลมที่หมุนวนอย่างแปลกประหลาดนั่น !

“อู ๆ ๆ !”

"วา ลา ๆ !"

"ฮ่า ๆ ๆ !"

แสงสีแดงสว่างจ้า ลมดูเหมือนเร่าร้อนมากขึ้น พอมีอาวุธปรากฏ เสียงร้องไห้ก็จะยิ่งรุนแรงขึ้น ยังมีเสียงยิ้มอันขมขื่นด้วย

เมื่อมีเซียวเฉวียนอยู่ด้วย เสียงที่ไป่ฉีและเหมิงเอ้าได้ยินก็เข้มข้นขึ้น ไม่เพียงแต่มีเสียงร้องไห้ ยังมีเสียงหัวเราะอีกด้วย

”ฟังนะ มีคนพูดอีกแล้ว !”

ดวงตาของเหมิงเอ้าสว่างขึ้นและเขามองไปรอบ ๆ แต่เขาไม่สามารถแยกแยะแหล่งที่มาของเสียง ฟังไม่ชัดว่าพวกเขาพูดอะไร

ไป่ฉีก็ได้ยินไม่ชัด แต่เซียวเฉวียนได้ยินพอได้แล้ว

ท่ามกลางสายลมที่พัดแรง เสียงผู้ชายเป็นหมื่นๆ คนกระซิบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซ้ำกันอยู่สองคำ “กลับบ้าน......”

"กลับบ้าน......"

"กลับบ้าน......"

กลับบ้าน ?

เซียวเฉวียนขมวดคิ้ว แรงอาฆาตจะมีบ้านได้อย่างไร ?

“เฉาเชา เห็นอะไรหรือเปล่า ?”

ตอนนี้ไม่มีคนนอกอยู่ เฉาเชาในพู่กันเฉียนคุนเอ่ยปากพูด "เจ้านาย พวกนี้...... ดูเหมือนจะเป็น......"

"มันเป็นอะไร !"

ท่าทางลังเลของเฉาเชาทำให้เหมิงเอ้าร้อนใจ "พูดมาเร็ว ๆ ! มีอะไรที่พูดไม่ได้หรือ ?"

“พวกนี้ ไม่ใช่แรงอาฆาต !”

เสียงของเฉาเชาตกตะลึงมาก !

เหลือเชื่อสุดๆ !

มีแม้กระทั่งความโกรธแค้น !

เซียวเฉวียนกำหมัดแน่นและดวงตาแดงก่ำ เขาสัมผัสรับรู้ถึงความโกรธแค้นของพู่กันเฉียนคุน

"เจ้านาย !"

”นี่......นี่มันคือกองทัพตระกูลเซียว !”

ทันทีที่เฉาเชาพูดจบไป่ฉีและเหมิงเฮ้าก็ตกตะลึงเป็นที่สุด !

“เจ้านาย ! นี่เกรงว่ามีคนบังคับนำแก่นเลือดของกองทัพตระกูลเซียวเก็บไว้อยู่ในโลกนี้ ! นี่ทำให้พวกเขากลายเป็นแรงอาฆาตและออกอาละวาด !”

พู่กันเฉียนคุนหนุนวนอย่างบ้าคลั่งในอากาศ ผู้คนบนพื้นดินไม่สามารถมองเห็นได้ แต่ในกลางอากาศ จะเห็นหยดเลือดสีแดงของแก่นเลือดระหว่างคิ้วลอยสูงในอากาศ

พวกมันกลายเป็นแรงอาฆาต ติดอยู่ที่นี่ กลางวันสะสมอยู่ในบ่อปลา บางครั้งกลายเป็นฝนและเมฆ กลางคืนก็กลายเป็นลม

กองทัพเซียว......

กองทัพเซียว ?

กองทัพเซียว !

เซียวเฉวียน จู่ๆ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

"เจ้านาย ! แค่แรงอาฆาตจากแก่นเลือดระหว่างคิ้วของคนๆ เดียวก็ไม่ใช่เรื่องง่าย นี่ตั้งห้าหมื่นคน! ประมาทไม่ได้ !"

”ถอยไปก่อน !”

"ไป !"

เซียวเฉวียนตัดสินใจอย่างฉับพลัน ถ้าเป็นจำพวกสิ่งชั่วร้ายจริงๆ เซียวเฉวียนอาจจะกำจัดมันได้ด้วยกำลัง

แต่นี่เป็นกองทัพตระกูลเซียวที่เสียชีวิตอย่างน่าอนาถตอนนั้น !

ใคร !

ใครกันที่ทำให้พวกเขาไม่สามารถไปสู่สุคติได้ !