ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 973

คุณปู่เซียวจิ่วไม่พูดอะไรและส่ายหัว ในเมื่อมันเป็นเรื่องสู้หน้าคนไม่ได้ ไม่ต้องพูดดีกว่า อย่าพูดเลย

......

......

ที่จวนเจียนกั๋ว เมืองหลวงต้าเว่ย

เนื่องจากเว่ยเชียนชิวได้นักปราชญ์มือช่วยอย่างดีคนนี้มา กำลังตกตะลึงดีใจอย่างคลั่งไคล้ วิเศษจริงๆ ท่านเซียนชราเป็นคนสุดยอดจริงๆ !

ท่านเซียนชราโค่นพู่กันเฉียนคุนและเซียนชิวน้อยลงได้อย่างง่ายดาย ช่างเป็นมนุษย์อัศจรรย์ที่ยอดเยี่ยมอะไรปานนี้ !

แต่ก่อน คนของเว่ยเชียนชิวได้รับทุกข์ทรมานจากเซียนชิวน้อยมาไม่รู้เท่าไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพู่กันเฉียนคุน ตอนนี้ท่านเซียนชราสามารถเอาชนะเซียวเฉวียนได้อย่างง่ายดาย จะต้องปฏิบัติต่อท่านเซียนชราคนนี้เยี่ยงเทิดทูนเทวดาถึงจะถูก

เว่ยเชียนชิวมีความสุขมาก เขาเชื่อว่าด้วยท่านเซียนชราและนักรบแท้ อาณาจักรต้าเว่ยแห่งนี้อยู่แค่เอื้อมแล้ว

แต่แล้ว เว่ยเชียนชิวไม่คิดว่า ท่านเซียนชราไม่สนใจเรื่องอื่น ๆ แม้แต่นิด ท่านเซียนชราจะแสดงความคิดเห็นเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเซียวเฉวียนเท่านั้น

สิ่งนี้ทำให้เว่ยเชียนชิวไม่พอใจเล็กน้อย เขารู้สึกว่าท่านเซียนชราถือดีเย่อหยิ่งเล็กน้อย แต่คนเขามีความสามารถ จะหยิ่งก็หยิ่งไป เว่ยเชียนชิวเชื่อว่าเขามีวิธีผูกมัดใจคน เขาเชื่อว่า บนโลกนี้จะไม่มีคนที่เว่ยเชียนชิวใช้ให้ทำงานไม่ได้

ขอให้มีเวลาเพียงพอ เว่ยเชียนชิวจะทำให้ท่านเซียนชราคนนี้รับใช้เขาอย่างเต็มที่แน่นอน

ท่านเซียนชราเป็นผู้วิเศษรักษาคนไข้ช่วยเหลือชาวมนุษย์ ดูเหมือนไร้โลภสิ้นปรารถนา เว่ยเชียนชิวไม่สามารถหาวิธีใดที่จะเอาใจท่านเซียนชราได้จริงๆ แต่ข้างกายท่านเซียนชรามีเด็กชายตัวเล็กชื่อเสวียนอวี๋ เว่ยเชียนชิวจึงเล็งเป้าไปยังตัวเสวียนอวี๋

เด็กเล็กๆ จะชอบอะไรล่ะ ต้องเป็นของกินและของเล่นอยู่แล้ว

เว่ยเชียนชิวจึงสั่งให้ผู้คนหาอะไรที่น่าเล่นน่ากินในเมืองหลวง เอามากองที่หน้าเสวียนอวี๋ให้หมด

เสวียนอวี๋เป็นเด็กไร้เดียงสา เห็นของเล่นใหม่ๆ พวกนี้จึงมีความสุขมาก เว่ยเชียนชิวคิดว่าเขาจับทางได้ถูกต้อง จึงประจบประแจงเสวียนอวี๋เป็นการใหญ่

คนของจวนเจียนกั๋ว ล้วนห้อมล้อมอยู่รอบตัวเสวียนอวี๋

เสวียนอวี๋ชอบกินอะไรหรือ ซื้อ

ชอบเล่นอะไรหรือ ซื้อ

อันไหนซื้อมาไม่ได้ ก็พาเสวียนอวี๋ไปเล่นถึงที่เลย ยังกวาดล้างสนาม ไล่ผู้คนออกหมดด้วย

ในจวนเจียนกั๋ว แม้แต่เว่ยเป้ย จวิ้นอ๋องคนนี้ยังไม่ได้รับการเอาใจถึงขนาดนี้ เนื่องจากเว่ยเชียนชิวเข้มงวดกับเว่ยเป้ยมากในบางครั้ง แต่ต่อเสวียนอวี๋ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเว่ยเชียนชิวไม่เคยหยุดพัก ดูละมุนละม่อมเป็นอย่างยิ่ง

ใครจะรู้ว่าเสวียนอวี๋ก็ไม่ใช่กระจอก เด็กน้อยคนนี้เจาะจงชี้ตัวเว่ยเชียนชิวให้ไปซื้อตีนไก่รสเผ็ด เขาได้ยินมาว่ามันเป็นอาหารอันโอชะของต้าเว่ย เขาอยากกิน

ตีนไก่รสเผ็ดไม่มีปัญหา แต่ปัญหาคือเมนูนี้มาจากหอปี้เซิ่งของเซียวเฉวียนล่ะสิ

ในเมืองหลวงของต้าเว่ย เมนูอาหารและเหล้าฉยงซูที่ร้านอาหารหอปี้เซิ่งนั้นสุดยอด เด็กน้อยอยากกินก็ไม่น่าแปลก แค่เสวียนอวี๋ได้ระบุเจาะจงว่าให้เว่ยเชียนชิวเป็นคนพาเขาไปด้วยตนเอง เสวียนอวี๋ไม่ยินดีให้คนอื่นพาเขาไป

ให้ตายเถอะ นี่ไม่ใช่มาลดค่าตัวเขาหรือ ?

เขาเป็นถึงท่านเจียนกั๋ว ผู้ซึ่งเกลียดชังเซียวเฉวียนแทบจะตาย ตอนนี้ให้เขาไปหอปี้เซิ่งเพื่อซื้ออาหาร หากคนอื่นรู้เรื่องเข้า พวกเขาไม่หัวเราะว่าเว่ยเชียนชิวไม่มีน้ำยาหรือ ?

แต่เสวียนอวี๋เป็นพ่อคุณทูนหัวนี่วา พ่อคุณทูนหัวขออะไรมา เว่ยเชียนชิวไม่อยากไปก็ต้องไป

ดังนั้น เว่ยเชียนชิวจึงตัดสินใจ ไปหอปี้เซิ่งสักหน่อยซิ

เมื่อเว่ยเชียนชิวออกนอกบ้าน ทำท่าใหญ่โตมโหฬาร ข่มขวัญชาวบ้านเป็นอย่างมาก

เว่ยเชียนชิวขี่ม้าตัวสูงใหญ่อยู่ข้างหน้า เสวียนอวี๋อยู่ข้างหลังเขา ร่างตัวเล็กๆ ขี่บนหลังม้าตัวใหญ่ ดูน่ารักเต็มร้อย

วันนี้ไป่ฉีและเหมิงเอ้าบังเอิญอยู่ที่ร้านอาหาร พวกเขามาตรวจสอบกิจการล่าสุดให้เจ้านาย อี้กุยและเว่ยอวี๋จัดการร้านอาหารได้ไม่เลว เหมิงเอ้าดีใจสุดๆ มีแต่เงิน เงิน เงิน เงินทั้งนั้น !

“แย่ แย่ แย่แล้ว !”

เด็กเสิร์ฟคนหนึ่งวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก "เว่ย......เว่ยเชียนชิวมา !"

“แม่......ง เอย มันจะมาหาเรื่องอีกละสิ !" เหมิงเอ้าขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเกลียดชัง นายน้อยเซียนชิวน้อยยังถูกขังอยู่ในจวนเจียนกั๋วของเขา เขายังจะมาก่อความวุ่นวายที่หอปี้เซิ่งอีก