ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 976

นิสัยเช่นนี้ของเหมิงเอ้าทำให้เขาพลันชักกระบี่ออกมาทันที เขาตวาดด้วยความโกรธ “แม่แกสิ แกพูดอะไรน่ะ!”

ความสามารถในการยั่วโมโหเว่ยเชียนชิวของเสวียนอวี๋เป็นที่หนึ่ง ทว่ายั่วโมโหผู้อื่นก็ไม่แพ้กัน เขากะพริบตา หลังจากนั้นก็ใช้น้ำเสียงอ้อแอ้ถ่ายทอดคำพูดของอาจารย์ “เมื่อครู่มิใช่ว่าบอกแล้วหรอกหรือ อยากให้ทุกคนปรองดองกัน นายท่านของพวกเจ้าฆ่าตัวตายเสีย เรื่องนี้ดีกับพวกเจ้า จะกับใครก็ดีทั้งนั้น เจ้าฟังเข้าใจหรือไม่?”

ทันใดนั้นเหมิงเอ้าก็โมโหรุนแรง เจ้าเสวียนอวี๋ผู้นี้ปากเอาแต่พูดต่อยหอย เมื่อครู่ยังรู้สึกว่าเจ้าเด็กนี่ไม่เลว ตอนนี้เหตุใดถึงยั่วโมโหคนปานนั้น?

“เจ้าจะฆ่าข้าอย่างนั้นหรือ?” เสวียนอวี๋กระพริบนัยน์ตากระจ่างใส “ข้าเป็นแขกของเจ้า แล้วจะฆ่าข้าได้อย่างไร?”

“ไป๋ฉี่ เหมิงเอ้า ให้พวกเขาไปเสีย” ในเวลานี้ คำสั่งของเซียวเฉวียนก็ดังขึ้นข้างหูพวกเขาทั้งสองคน

ไป๋ฉี่จัดการกดเหมิงเอ้าเอาไว้ จากนั้นก็ผลักดาบของเหมิงเอ้ากลับไป เขาหันหน้าไปมองเสวียนอวี๋พลางเอ่ยเสียงราบเรียบ “ไปดีๆ ละ ไม่ส่ง”

เสวียนอวี๋พยักหน้าอย่างพอใจ “ยังเป็นนายท่านของพวกเจ้าที่รู้ความ”

...

...

ไป๋ฉี่กับเหมิงเอ้ามองหน้าสบตากัน เจ้าเด็กนิสัยเสียนี่ยังรู้กระทั่งว่าพวกเขาสื่อสารทางจิตกับนายท่านหรือ?

เสวียนอวี๋กระโดดโลดเต้นออกจากหอปี้เซิ่งไป ส่วนเว่ยเชียนชิวนั้นแทบจะรีบออกจากสถานที่นี้แทบไม่ทัน เขาและเสวียนอวี๋ขึ้นม้าจากไปอย่างรวดเร็วกระทั่งไม่หันศีรษะกลับมามอง

“ไม่น่านะ เหตุใดยังไม่ทันสู้ก็ไปแล้วล่ะ?” พวกชาวบ้านสีหน้าแข็งค้าง พวกเขาเตรียมเก้าอี้เอาไว้แล้ว พวกเขากล้านั่งตรงนี้ดูเว่ยเชียนชิวแล้วกินข้าวไปด้วยแล้วด้วยซ้ำ?

“ไม่น่าสนุกเลย แยกย้าย แยกย้าย”

เหล่าฝูงคนมุงดูเรื่องสนุกผิดหวังเล็กน้อย ทว่าก็เพียงพอจะมีข่าวใหญ่ใหม่ในเมืองหลวงแล้ว เว่ยเชียนชิวถึงกับไปกินข้าวที่หอปี้เซิ่งของคู่อาฆาตอย่างเซียวเฉวียน นับเป็นเรื่องอัศจรรย์เรื่องหนึ่ง!

ในเรื่องทั้งหมดนี้ จะต้องมีแผนชั่วร้ายอะไรอยู่แน่นอน!

แผนชั่วร้ายกลับไม่ใช่แผนชั่วร้ายอะไร ตอนนี้เว่ยเชียนชิวเล่นแต่ลูกไม้โจ่งแจ้งทั้งสิ้น

เสวียนอวี๋กล้าโอหังกล่าววาจาเช่นนั้นกับเหมิงเอ้าและไป๋ฉี่ นี่กลับทำให้เว่ยเชียนชิวดีใจยิ่งนัก ดูท่าแล้วการกำจัดเซียวเฉวียนคงเป็นเรื่องที่นับวันรอคอยได้ เมื่อเห็นเสวียนอวี๋ไม่เห็นค่าเซียวเฉวียนปานนั้น ท่านเซียนชราจะต้องช่วยตนเองกำจัดเซียวเฉวียนหนามยอกอกรายนี้ไปได้แน่นอน

เพียงแต่ว่าเว่ยเชียนชิวคอยเฝ้ามองจวนเซียวมาตลอด แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยเห็นว่าเซียนชรากับเสวียนอวี๋อยู่ที่นี่ด้วย ดูจากคำพูดดุเดือดที่เสวียนอวี๋เอ่ยในวันนี้แล้ว ระหว่างทางที่กลับไปเว่ยเชียนชิวก็ได้แต่ถามอย่างสงสัย “คุณชายน้อย ขอเสียมารยาทถามท่านสักประโยค ท่านกับท่านเซียนชราเหตุใดชิงชิงเซียวเฉวียนปานนี้?”

“ในเมื่อรู้ว่าเสียมารยาท เช่นนั้นก็ไม่ต้องถามแล้ว” ไม่เกินคาด เสวียนอวี๋สวนกลับเว่ยเชียนชิวอย่างไม่เกรงใจ เว่ยเชียนชิวกระแอมไอหนึ่งเสียง พลางหัวเราะ “ข้ารู้ว่าเซียวเฉวียนนั้นเป็นผู้ที่ใจกล้ากระทำเรื่องบ้าบิ่น เขากล้าล่วงเกินกระทั่งคนอย่างท่านเซียนชราและคุณชายน้อย เช่นนั้นคงไม่คิดมีชีวิตอยู่”

เสวียนอวี๋มองทางข้างหน้าของตนเอง ไม่ทำกระทั่งเหลือบแลเว่ยเชียนชิว “เขาไม่ได้ล่วงเกินข้าและอาจารย์”

“ถ้าอย่างนั้นเหตุใดอยากสังหารเขาหรือ?” เว่ยเชียนชิวถามอย่างยินดี ไม่ว่าจะเพราะอะไร ศัตรูของศัตรูก็คือเพื่อน เช่นนั้นต่อให้เสวียนอวี๋ไม่ตอบคำถามก็ไม่มีปัญหา

“อาจารย์ของข้าอยากสังหาร เช่นนั้นก็สังหารเสีย”

คำถามเรียบง่ายของเสวียนอวี๋นี้ทำเอาเว่ยเชียนชิวรู้สึกหนาวใจเล็กน้อยแต่เขาก็ยังยินดีอยู่ดี เดิมทีเขากับท่านเซียนชราก็นับเป็นคนประเภทเดียวกันหรือนี่

เยี่ยม! เยี่ยม! เยี่ยม!

เช่นนั้นอีกหน่อยจะทำสิ่งใดก็สะดวกโยธินยิ่งแล้ว!

ฮ่าๆๆ!

พอดีเลยระหว่างเวลานี้เซียวเฉวียนอยู่ที่ซินเจียง เวลาก็ประจวบเหมาะเพียงพอที่จะคิดหาแผนการตอบโต้เซียวเฉวียน รอจนกระทั่งเซียวเฉวียนกลับมาจากซินเจียง บวกกับการสนับสนุนจากท่านเซียนชรา ยังจะจัดการเซียวเฉวียนไม่ได้ในคราเดียวหรอกหรือ?

จัดการเซียวเฉวียนไปแล้ว ค่อยจัดการกองทัพตระกูลฉิน หลังจากนั้น...ก็คือฮ่องเต้

ฮ่องเต้ยิ่งเติบโตก็ยิ่งไม่ฟังคำพูดมากขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าฮ่องเต้จะมีผนึกสีขาวคอยคุ้มกันแต่เว่ยเชียนชิวเชื่อว่าขอเพียงเซียนชราอยู่ ทุกอย่างย่อมมิใช่ปัญหา

เซียนชราพูดแล้วว่า ไม่ว่าจะเป็นผนึกจูเสินหรือผนึกสีขาวนั้น ทุกตราประทับเขาล้วนเข้าใจ

นี่คือสาเหตุที่เว่ยเชียนชิวยอมอดทนอดกลั้นกับเสวียนอวี๋มากมาย เซียนชราคนผู้นี้ต้องมีประโยชน์มากแน่นอน

...

...