ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 977

โอ๊ย ๆ ๆ ... เว่ยเป้ยเกือบร้องไห้แล้ว สมัยก่อนคนน่ากลัวมาก ฆ่าคนเหมือนผักเหมือนปลา คิดจะฆ่าก็ฆ่า

เขายังเป็นองค์ชายระดับสูงคนหนึ่ง แต่กลับมีคนหมายเอาชีวิตเขาอยู่ทุกหนแห่ง

“เจ้า...เจ้าเป็นใคร?” เว่ยเป้ยเงยหน้าขึ้นมองเขา: “ข้า ข้าไม่รู้จักท่าน...ข้า ข้า ข้าไม่ได้ทำให้ท่านขุ่นเคืองเถอะ ท่านยาย”

เว่ยเป้ยกลืนน้ำลายลงคอแล้วพูดว่า “ท่านผู้เฒ่าทำไมท่านถึงเป็นแบบนี้ล่ะ เชิญนั่ง เชิญนั่งเถิด ท่านวางใจเถอะ ข้าจะไม่เรียกใครมาอย่างแน่นอน”

ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวคลายมือออก นางไม่ได้เชื่อใจเว่ยเป้ย แต่มีความมั่นใจมาก หากเว่ยเป้ยกล้าตะโกน นางรับประกันว่าเขาจะตายอย่างแน่นอน

พลังอันแข็งแกร่งของคนแข็งแกร่งนั้นมักจะยิ่งใหญ่ ยิ่งใหญ่จนไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก ก็ทำให้ผู้คนเกรงกลัวในพลังของนาง

ถึงแม้ว่าเว่ยเป้ยจะไม่รู้เรื่องวรยุทธ์ แต่มาอยู่ต้าเว่ยมานานแล้ว ในจวนเจียนกั๋วเขาเคยเห็นคนที่มีรังสีพิฆาตอันหนักแน่นมากมาย แต่คนที่รังสีการฆ่าเข้มข้นและรุนแรงเหมือนฮูหยินผู้เฒ่าคนนั้น เขายังไม่เคยเห็นมาก่อน

รังสีพิฆาตของนาง นั้นแข็งแกร่งกว่าของพ่อของเขาเองเว่ยเชียนชิวซึ่งเป็นผู้บ้าคลั่งในการฆ่า

เว่ยเป้ยผู้ชาญฉลาดรู้ว่า แม้หญิงฮูหยินผู้เฒ่าหน้าดูชราภาพ แต่ตัวเองไม่สามารถทำให้ขุ่นเคืองได้ ดังนั้นจึงรักษาคำพูดและไม่กล้าที่จะเรียก เพื่อช่วยชีวิต

“เจ้าต้องการพบข้าเพื่ออะไร เจ้าอยากรู้อะไร?” เว่ยเป้ยรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เขาทำหน้าที่ของเขาในฐานะรุ่นน้องและนั่งบนเก้าอี้อย่างเชื่อฟัง

“เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้าถึงอยากเจอเจ้า” ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวเหลือบมองอย่างเย็นชา

“ฮูหยินผู้เฒ่าต้องการฆ่าข้า คงฆ่าไปนานแล้ว บางนางอาจเก็บข้าไว้ที่นี่ แต่จนถึงตอนนี้เพราะมีบางอย่างที่จะถาม” เว่ยเป้ยบีบรอยยิ้มและพยายามลดความเป็นศัตรูของฮูหยินผู้เฒ่าให้มากที่สุด

“เว่ยเชียนชิวเลี้ยงดูลูกชายที่ประพฤติตัวดีและฉลาด” ฮูหยินเซียวชี้ไม้เท้าไปในทิศทางเหนือศีรษะ: "เจ้าบอกข้าทุกอย่างเกี่ยวกับเฮยอวิ๋นตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ว่าเรื่องใหญ่หรือเล็กก็ตาม อย่าละมันไป"

"ถ้าอย่างนั้น... เราต้องเริ่มต้นเมื่อเราและราชครูมาถึงหมู่บ้านซิ่วสุ่ย..."

เว่ยเป้ยเชื่อฟังมาก เมื่อเห็นว่าฮูหยินผู้เฒ่าไม่ได้ทำร้ายอะไร จึงเล่าอย่างรวดเร็วในทุกวันนี้...

ข้างนอกมีลมแรงและมีฝนตก คนแก่และวัยรุ่นคุยกันอย่างลับๆ ในเรือน ผู้อารักขาของเว่ยเชียนชิวข้างนอกไม่รู้ว่ามีฮูหยินผู้เฒ่าเข้ามา พวกเขาทั้งหมดง่วงและไม่ต้องการที่จะปล่อยให้มังกรดุร้ายเข้ามาไม่สามารถละเลยได้

แม้ว่ามังกรตัวนี้จะแก่แล้ว แต่ก็ไม่สามารถละเลยได้เมื่อจู่ ๆ ปรากฏขึ้น

......

......

ต้าเว่ย พระราชวัง

“ฝ่าบาท ฮูหยินแห่งตระกูลเซียว มาถึงเว่ยเป้ยแล้ว”

"ข้ารู้แล้ว"

ฮ่องเต้ปิดหนังสือ ด้วยสายตาที่ดุ: "ถ้าอย่างนั้นให้เรารอข่าวดีกัน"

......

......

ซินเจียง ซึ่งเป็นที่ตั้งของสำนักหมิงเซียน

สำนักหมิงเซียนเป็นที่ก่อตั้งขึ้นในซินเจียง ตามปากของคนทั่วไป สำนักหมิงเซียนมีอายุอย่างน้อยหนึ่งร้อยปีแล้ว

ใครๆ ก็บอกว่าสำนักหมิงเซียนก่อตั้งขึ้นก่อนการก่อตั้งภูมิภาคตะวันตก พวกเขาเชี่ยวชาญด้านการแพทย์และการทำนายดวงชะตา และมีประวัติยาวนานหลายปี ดังนั้น สำนักหมิงเซียนจึงได้รับความเคารพนับถืออย่างมากในซินเจียง

ยิ่งไปกว่านั้น สำนักหมิงเซียนดูเหมือนจะเป็นที่มีชื่อเสียงและตรงไปตรงมา โดยมักจะดูแลยาและรักษาโรคโดยไม่เรียกเก็บเงินจากคนจน สิ่งนี้นำไปสู่ชื่อเสียงที่ดีในหมู่ผู้คนในซินเจียง

สำนักหมิงเซียนยอมรับเฉพาะสาวกจากซินเจียงเท่านั้น ยกเว้นชาวซินเจียง ไม่มีใครสามารถเข้าสู่สำนักซินเจียงได้ เช่น ต้าเว่ย และประเทศเล็ก ๆ ที่อยู่รอบ ๆ อาณาเขตซินเจียง

หากเซียวเฉวียน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ ตอนนี้ดูเหมือนว่ายกเว้นซินเจียง ผู้คนจากประเทศอื่น ๆ อาจเป็นชาวคุนหลุนหรือส่วนน้อยของชาวคุนหลุน ดังนั้น สำนักหมิงเซียนจึงไม่ยอมรับคนเหล่านี้เป็นศิษย์