“แต่พวกเขาคือชาวคุนหลุน และข้ามาจากต้าเว่ย ข้าจะควบคุมพวกเขาได้อย่างไร”
"นายท่าน ชาวต้าเว่ยก็เป็นชาวคุนหลุนเช่นกัน เราสืบเชื้อสายมาจากบรรพบุรุษเดียวกัน......"โย่วควนพูดแบบนี้ แต่ไม่ได้พูดต่อ หากอธิบายชัดเจน การวิพากษ์วิจารณ์นโยบายของรัฐบาลถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรงที่อาจถูกประหารชีวิตได้
เซียวเฉวียนเข้าใจสิ่งที่เขากำลังพูดถึง
โย่วควนบอกเขาว่า: เจ้าสามารถใช้สิ่งนี้เพื่อรวมต้าเว่ยและคุนหลุนให้เป็นหนึ่งเดียวได้นะ
เซียวเฉวียนตบไหล่เขา: "โย่วควน ข้าไม่รู้จักท่านมาก่อน แต่ไม่คิดว่า ท่านจะมองการณ์ไกลขนาดนี้"
“งั้น แล้วความลับที่นายท่านอยากจะบอก คืออะไร?”
โย่วควนมองไปที่เซียวเฉวียน: "ท่านอย่าทำให้ข้ากลัวสิ..."
เซียวเฉวียนเข้าหาโย่วควนและกระซิบข้างหู: "ผนึกจูเสิน อยู่ในร่างกายของข้า"
"อา?"
"อา?"
"อ๊า?"
โย่วควนรู้สึกตื่นเต้นและพูดสามอา อา อา อ๊า ติดต่อกัน อย่างไม่น่าเชื่อ เขายังชี้ไปที่เซียวเฉวียนโดยไม่คำนึงถึงความหยาบคาย: "นาย นายท่าน ท่านท่านกล้าที่จะโกหกฝ่าบาทหรือ?"
รู้ไหม ตอนนี้ทุกคนคิดว่าผนึกจูเสินถูกทำลายแล้ว!
นายท่านยังขอรางวัลมากมายจากฝ่าบาทโดยอ้างว่าทำลายผนึกจูเสิน
"ชู่" เซียวเฉวียนยิ้ม "เดิมทีไม่คิดจะหลอกใคร แต่ตราผนึกจูเสินได้เข้าสู่ร่างของข้าแล้ว พันธนาการของชาวคุนหลุนก็ถูกทำลายลง ข้าจึงเปิดเผยความจริง พวกเขาก็ย่อมเชื่อ ข้าจะเข้าไปพบฝ่าบาทเป็นการส่วนตัวเพื่ออธิบายให้ชัดเจนในภายหลัง"
“อา...” โย่วควนอ้าปากกว้างไม่รู้จะพูดอะไร “นายท่าน ขอเวลาข้าสักครู่...”
“ได้สิ” เซียวเฉวียนพยักหน้าและยิ้ม
"ภูเขาสูงไหลริน ลำธารไหลเอื่อย ภายใต้แสงแดด โย่วมองดูเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนเหนื่อยล้าจากการเดิน จึงลงไปแช่เท้าข้างๆ รอให้โย่วควนสงบสติอารมณ์ลง"
หลังจากนั้นประมาณสามถึงห้านาที ในที่สุด โย่วควนก็สงบลงเล็กน้อย เขาถามเซียวเฉวียนอย่างกังวลเล็กน้อย: "นายท่านรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า?"
“ช่วงนี้กินเยอะมาก เป็นเพราะเหตุนี้หรือเปล่า?”
"นอกจากนี้ ก่อนหน้านี้ท่านมักจะรู้สึกเหมือนมีไฟเผาไหม้ ก็เพราะมันกำลังก่อกวนใช่หรือไม่?:black"
“นี่ นี่ นี่ นายท่าน ท่านทนได้ไหม?”
ตามตรรกะของคนอื่น ย่อมต้องตั้งคำถามกับเซียวเฉวียน ว่าทำไมถึงจงใจปิดบัง แต่โย่วควนมีเพียงความกังวลและความวิตกกังวล กลัวเซียวเฉวียนจะระเบิดร่างและตายไป
เซียวเฉวียนรู้สึกประทับใจเล็กน้อย เขาสามารถบอกได้ว่าใครกังวลจริงๆ และใครเป็นคนจอมปลอม: "ตอนแรกเข้ากันไม่ได้กับมันดี แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว แค่มีความอยากอาหารมากเท่านั้น"
โย่วควนไม่ได้เพียงขมวดคิ้ว “ทำไม...ผนึกศักดิ์สิทธิ์พันปีนี้เข้าไปในร่างของนายท่านได้อย่างไร?”
“จิตแห่งอักษร” เซียวเฉวียนชี้ไปที่ตำแหน่งของหัวใจบนหน้าอกของเขา: “จิตแห่งอักษรพัวพันกับมัน และติดมันไว้ในร่างกายของข้าน่ะ”
ดูเหมือนโย่วควนจะไม่เข้าใจ เขาไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้ดีนัก แต่เขาเข้าใจสิ่งหนึ่ง: "นายท่านก็โกหกฝ่าบาทด้วย นายท่านกลัวว่าฝ่าบาทไม่พอใจ...แต่ไม่เป็นผลดีต่อนายท่านหรือ?"
หลังจากใคร่ครวญอยู่นาน โย่วควนก็เลือกคำเสียเปรียบที่ไพเราะกว่า
เนื่องจากตราผนึกจูเสินเป็นผนึกศักดิ์สิทธิ์อายุพันปี ทุกคนจึงเกรงกลัว ตอนนี้ไม่เพียงแต่เว่ยเชียนชิวจะระวังเซียวเฉวียนแต่ในฐานะราชครูของฮ่องเต้ ยังต้องระวังเซียวเฉวียนอีกด้วย
โย่วควนเข้าใจคำที่ว่า การตามกษัตริย์ก็เหมือนการตามเสือ
ยิ่งความสามารถแข็งแกร่งเท่าไร ยิ่งต้องระวังต่อหน้าฮ่องเต้มากขึ้น ไม่เช่นนั้นจะตายโดยไม่รู้ตัว
“ใช่” เซียวเฉวียนพยักหน้า น้ำเย็นๆ ในลำธารไหลผ่านเท้า ซึ่งสบายมากจริง ๆ โย่วควนพูดถูก แม้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นราชครูของฮ่องเต้แล้ว แต่ฮ่องเต้น้อยยังคงพึ่งพาและไว้วางใจเขามาก แต่เซียวเฉวียนพูดได้ไม่เต็มปาก
ผลประโยชน์ของกลุ่มใดๆ ก็ตามจำเป็นต้องมีการต่อสู้ระยะยาว
ฮว๋าเซี่ยได้ต่อสู้ดิ้นรนมาตลอดระยะเวลา 3,700 ปี และหลังจากนั้นฮว๋าเซี่ยสมัยใหม่ก็ประสบความสำเร็จในด้านสันติภาพ ความเจริญรุ่งเรือง
ปัญหานี้ในคุนหลุนมีมานานเกือบพันปีแล้ว และจริง ๆ แล้วเป็นเรื่องยากที่จะแก้ไขปัญหานี้
อย่างไรก็ตาม การต่อสู้แบบชิงหลงไม่สามารถเสริมความแข็งแกร่งให้กับคุนหลุนและปรับปรุงสถานะของชาวคุนหลุนได้
มีภัยคุกคามจากคุนหลุนมากเกินไป คุนหลุนจะต้องตายอีกครั้งด้วยไฟชุบดาบเพียงเล่มเดียว
ยิ่งไปกว่านั้นต้าเว่ยและซินเจียง จะไม่มีวันปล่อยให้คุนหลุนรุกรานดินแดนของประเทศของตนเอง
วิธีที่ดีที่สุดคือปล่อยให้ต้าเว่ยซึมซับคุนหลุน พัฒนาร่วมกัน
มิฉะนั้น การต่อสู้ครั้งหนึ่งจะคงอยู่นานหลายร้อยปี และไม่มีใครสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้
คนที่ทนทุกข์มากที่สุดคือ คนที่ต้องทนทุกข์ทรมานในสงครามโดยไม่มีเหตุผล
ดังนั้นสำหรับเซียวเฉวียนจริงๆ แล้วการแก้ปัญหาคุนหลุนไม่ใช่เรื่องง่าย
ก่อนอื่นเลย มีเว่ยเชียนชิว แกะดำในต้าเว่ยและเซียวเฉวียนจะต้องถูกกำจัด
นอกจากเว่ยเชียนชิวแล้ว ยังมีการเจรจากับคุนหลุน สันนิษฐานว่าผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อและของโบราณเก่าเหล่านั้นจะไม่ฟัง
หากไม่สามารถฟังได้ ทำได้เพียงโน้มน้าวใจตัวเองเท่านั้น
ปืนที่ได้รับจากสำนักหมิงเซียนนั้นสมบูรณ์แบบในการต่อสู้กับชาวยุทธ์แท้ล้วน ๆ และไฟชุบดาบที่อารมณ์ดีนั้นสมบูรณ์แบบสำหรับอวิ๋นเฮ่อ และคนอื่น ๆ
การเดินทางไปยังซินเจียงครั้งนี้คุ้มค่านัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
อ่านแรกๆก็สนุกนะแต่อ่านไปสักพักก็งงกับตรรกะของนักเขียน..นักเขียนจีนนี่โนทัศน์แปลกๆรื่องราวไล่เรียงไปเหมือนมีเหตุผลอยู่ก็กลับไร้เหตุผลดื้อๆซะงั้นคงอ่านไปต่อไม่ได้แล้วมันช่างทำร้ายจิตใจคนอ่านเป็นระยะอ่านไปรู้สึกหนืดๆไม่ไหลลื่นเลย...
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...