ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 978

“แต่พวกเขาคือชาวคุนหลุน และข้ามาจากต้าเว่ย ข้าจะควบคุมพวกเขาได้อย่างไร”

"นายท่าน ชาวต้าเว่ยก็เป็นชาวคุนหลุนเช่นกัน เราสืบเชื้อสายมาจากบรรพบุรุษเดียวกัน......"โย่วควนพูดแบบนี้ แต่ไม่ได้พูดต่อ หากอธิบายชัดเจน การวิพากษ์วิจารณ์นโยบายของรัฐบาลถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรงที่อาจถูกประหารชีวิตได้

เซียวเฉวียนเข้าใจสิ่งที่เขากำลังพูดถึง

โย่วควนบอกเขาว่า: เจ้าสามารถใช้สิ่งนี้เพื่อรวมต้าเว่ยและคุนหลุนให้เป็นหนึ่งเดียวได้นะ

เซียวเฉวียนตบไหล่เขา: "โย่วควน ข้าไม่รู้จักท่านมาก่อน แต่ไม่คิดว่า ท่านจะมองการณ์ไกลขนาดนี้"

“งั้น แล้วความลับที่นายท่านอยากจะบอก คืออะไร?”

โย่วควนมองไปที่เซียวเฉวียน: "ท่านอย่าทำให้ข้ากลัวสิ..."

เซียวเฉวียนเข้าหาโย่วควนและกระซิบข้างหู: "ผนึกจูเสิน อยู่ในร่างกายของข้า"

"อา?"

"อา?"

"อ๊า?"

โย่วควนรู้สึกตื่นเต้นและพูดสามอา อา อา อ๊า ติดต่อกัน อย่างไม่น่าเชื่อ เขายังชี้ไปที่เซียวเฉวียนโดยไม่คำนึงถึงความหยาบคาย: "นาย นายท่าน ท่านท่านกล้าที่จะโกหกฝ่าบาทหรือ?"

รู้ไหม ตอนนี้ทุกคนคิดว่าผนึกจูเสินถูกทำลายแล้ว!

นายท่านยังขอรางวัลมากมายจากฝ่าบาทโดยอ้างว่าทำลายผนึกจูเสิน

"ชู่" เซียวเฉวียนยิ้ม "เดิมทีไม่คิดจะหลอกใคร แต่ตราผนึกจูเสินได้เข้าสู่ร่างของข้าแล้ว พันธนาการของชาวคุนหลุนก็ถูกทำลายลง ข้าจึงเปิดเผยความจริง พวกเขาก็ย่อมเชื่อ ข้าจะเข้าไปพบฝ่าบาทเป็นการส่วนตัวเพื่ออธิบายให้ชัดเจนในภายหลัง"

“อา...” โย่วควนอ้าปากกว้างไม่รู้จะพูดอะไร “นายท่าน ขอเวลาข้าสักครู่...”

“ได้สิ” เซียวเฉวียนพยักหน้าและยิ้ม

"ภูเขาสูงไหลริน ลำธารไหลเอื่อย ภายใต้แสงแดด โย่วมองดูเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนเหนื่อยล้าจากการเดิน จึงลงไปแช่เท้าข้างๆ รอให้โย่วควนสงบสติอารมณ์ลง"

หลังจากนั้นประมาณสามถึงห้านาที ในที่สุด โย่วควนก็สงบลงเล็กน้อย เขาถามเซียวเฉวียนอย่างกังวลเล็กน้อย: "นายท่านรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า?"

“ช่วงนี้กินเยอะมาก เป็นเพราะเหตุนี้หรือเปล่า?”

"นอกจากนี้ ก่อนหน้านี้ท่านมักจะรู้สึกเหมือนมีไฟเผาไหม้ ก็เพราะมันกำลังก่อกวนใช่หรือไม่？:black"

“นี่ นี่ นี่ นายท่าน ท่านทนได้ไหม?”

ตามตรรกะของคนอื่น ย่อมต้องตั้งคำถามกับเซียวเฉวียน ว่าทำไมถึงจงใจปิดบัง แต่โย่วควนมีเพียงความกังวลและความวิตกกังวล กลัวเซียวเฉวียนจะระเบิดร่างและตายไป

เซียวเฉวียนรู้สึกประทับใจเล็กน้อย เขาสามารถบอกได้ว่าใครกังวลจริงๆ และใครเป็นคนจอมปลอม: "ตอนแรกเข้ากันไม่ได้กับมันดี แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว แค่มีความอยากอาหารมากเท่านั้น"

โย่วควนไม่ได้เพียงขมวดคิ้ว “ทำไม...ผนึกศักดิ์สิทธิ์พันปีนี้เข้าไปในร่างของนายท่านได้อย่างไร?”

“จิตแห่งอักษร” เซียวเฉวียนชี้ไปที่ตำแหน่งของหัวใจบนหน้าอกของเขา: “จิตแห่งอักษรพัวพันกับมัน และติดมันไว้ในร่างกายของข้าน่ะ”

ดูเหมือนโย่วควนจะไม่เข้าใจ เขาไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้ดีนัก แต่เขาเข้าใจสิ่งหนึ่ง: "นายท่านก็โกหกฝ่าบาทด้วย นายท่านกลัวว่าฝ่าบาทไม่พอใจ...แต่ไม่เป็นผลดีต่อนายท่านหรือ?"

หลังจากใคร่ครวญอยู่นาน โย่วควนก็เลือกคำเสียเปรียบที่ไพเราะกว่า

เนื่องจากตราผนึกจูเสินเป็นผนึกศักดิ์สิทธิ์อายุพันปี ทุกคนจึงเกรงกลัว ตอนนี้ไม่เพียงแต่เว่ยเชียนชิวจะระวังเซียวเฉวียนแต่ในฐานะราชครูของฮ่องเต้ ยังต้องระวังเซียวเฉวียนอีกด้วย

โย่วควนเข้าใจคำที่ว่า การตามกษัตริย์ก็เหมือนการตามเสือ

ยิ่งความสามารถแข็งแกร่งเท่าไร ยิ่งต้องระวังต่อหน้าฮ่องเต้มากขึ้น ไม่เช่นนั้นจะตายโดยไม่รู้ตัว

“ใช่” เซียวเฉวียนพยักหน้า น้ำเย็นๆ ในลำธารไหลผ่านเท้า ซึ่งสบายมากจริง ๆ โย่วควนพูดถูก แม้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นราชครูของฮ่องเต้แล้ว แต่ฮ่องเต้น้อยยังคงพึ่งพาและไว้วางใจเขามาก แต่เซียวเฉวียนพูดได้ไม่เต็มปาก