ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด NC25 3P นิยาย บท 63

วันนี้ทั้งวันท่านหนานรู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างยิ่ง ฮูหยินใหญ่เดินตามมาปรนนิบัติ เรียกบ่าวให้ไปเตรียมน้ำชามาให้ท่านหนาน คนสองคนกำลังพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องของหนานอิงที่กลับมากะทันหัน จู่ ๆ บ่าวผู้หนึ่งก็วิ่งกระหืดกระหอบมาแจ้งข่าว

"เรียนนายท่าน บัดนี้พ่อบ้านถูกตีจนขาหักอาการสาหัสขอรับ"

ท่านหนานเงยหน้าขึ้นจากถ้วยน้ำชาที่เขากำลังเป่าเบา ๆ ใบหน้าบึ้งตึงขึ้นโดยพลัน

"ผู้ใดบังอาจทำเช่นนั้น"

"เป็นคุณหนูห้าขอรับ"

"นางหรือ บังอาจใช้อำนาจอันใดกันตีพ่อบ้านของข้า"

ฮูหยินใหญ่ได้ยินดังนั้นพลันมีโทสะ ท่านหนานจึงถามเรื่องราวราวที่เกิดขึ้น เมื่อทราบว่าหนานอิงไม่ยอมเดิน ยังใช้คนหามเกี้ยวให้นางนั่งจนเกิดอุบัติเหตุและลงโทษพ่อบ้านเขาแทบดวงตาถลนออกจากเบ้า

"ไปลากตัวนางมา นังสารเลวนี่เหตุใดจึงก่อเรื่องไม่หยุด"

บ่าวรับใช้รีบลนลานจากไปแล้ว ยิ่งหนานอิงทำร้ายคนของนางฮูหยินใหญ่ยิ่งชิงชังหนานอิงมากยิ่งขึ้น

"ท่านพี่ นางกำเริบเสิบสานยิ่งนักคิดว่าตนเองได้กลายเป็นชายาอ๋องไปแล้วจริงหรือเจ้าคะ"

ท่านหนานกัดฟัน เอ่ยกับฮูหยินใหญ่เบา ๆ 

"ฝ่าบาทมีรับสั่งแล้ว ไม่อาจขัดพระราชโองการ ไม่รู้ว่านางไปพบสองอ๋องนั่นได้อย่างไร หากเป็นผู้อื่นยังพอขอให้พระชายารัชทายาทออกหน้าให้ แต่เมื่อเป็นลู่หนิงหวังและหานเซียวข้าก็ไม่กล้าแล้ว"

เห็นความลำบากใจอยู่บนใบหน้าของสามี ฮูหยินใหญ่ก็พลันเข้าใจเขาอยู่ไม่น้อยการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับคนของราชสำนัก หากมองในแง่ดีก็นับเป็นเกียรติและเป็นฐานอำนาจอันยิ่งใหญ่ แต่ก็ต้องระมัดระวังตนเป็นอย่างมากเดินก้าวพลาดเพียงครั้งเดียวย่อมหมายถึงชีวิต

ฮูหยินใหญ่เองพลันนึกหวาดกลัวอยู่บ้างกระนั้นก็ยังถือดีคิดว่าตนเองยังมีพระชายารัชทายาทเป็นโล่กำบังให้ หนานอิงผู้นี้จะเอาสิ่งใดมาสู้กับนางกัน พระชายาอ๋องจะสู้พระชายารัชทายาทได้อย่างไรกัน ฝ่ายของนางย่อมเหนือกว่า

"ท่านพี่ต้องลงโทษนางให้หนัก กำราบนางเอาไว้จะได้ไม่ทำให้เราลำบากภายหลัง ในตอนนี้นางยังไม่ได้แต่งออกอย่างไรก็คือบุตรสาวของท่าน สองอ๋องนั่นไม่อาจยื่นมือเข้ามาสอดเรื่องในบ้านได้"

แน่นอนว่าฮูหยินใหญ่ในบัดนี้ไม่รู้ว่าหนานอิงได้เปลี่ยนไปเพียงใดแล้ว หาใช่สตรีอ่อนแอที่นางจะข่มขู่ได้ดังเดิม

"กาลกิณีโดยแท้"

สิ่งที่ท่านหนานคิดเกี่ยวกับหนานอิงได้ในยามนี้คือตัวซวย หากเขาวางยานางในตอนนี้ได้เขาคงทำไปแล้ว ฮูหยินใหญ่สั่งบ่าวข้างกายเสียงเบา

"เจ้าไปดูพ่อบ้านอาการเขาเป็นเช่นใด จัดหมอที่ดีที่สุดให้เขาแล้วกลับมารายงานข้า"

"เจ้าค่ะ"

พ่อบ้านสกุลหนานเป็นคนเก่าแก่ของท่านพ่อของนางทั้งยังเป็นสินเดิมที่นางพามาด้วยในวันแต่งเป็นฮูหยินของท่านหนาน เขาอายุมากปานนั้นทั้งยังเป็นดุจญาติของฮูหยินใหญ่ผู้หนึ่ง หนานอิงกล้าทำเช่นนั้นกับคนสนิทของนางก็เท่ากับตบหน้านางเข้าแล้ว

ด้วยความเดือดดาลนี้ฮูหยินใหญ่แทบอยากจะแล่เนื้อเถือหนังหนานอิงออกมา

บ่าวรับใช้ผู้นั้นที่ท่านหนานให้ไปตามหนานอิงกระหืดกระหอบกลับมาเพียงลำพัง พร้อมกับกล่าวละล่ำละลัก

"นายท่านคุณหนูหนานอิงยืนกรานไม่ยอมมาพบ ด้วยแจ้งว่านางได้รับบาดเจ็บสาหัสเพราะพ่อบ้านผู้นั้นทำร้ายขอรับ"

ท่านหนานมีโทสะถึงกับปาถ้วยชาลงกับพื้นแล้วลุกขึ้นทันใด

"สารเลว"

 เขาเดินตรงไปยังเรือนที่หนานอิงพักโดยมีฮูหยินใหญ่เดินแกมวิ่งตามมาติด ๆ 

เมื่อไปถึงเรือนแห่งนั้นท่านหนานพบว่าหนานอิงกำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนทั้งขาของนางยังมีผ้าพันแผลอยู่รอบขาของนาง และมีคนผู้นั้นนอนพังพาบอยู่ตรงพื้นเลือดไหลออกมาจากขาไม่หยุด ใบหน้าบวมปากบวมจนไม่อาจเอ่ยคำใดออกมาได้ ยังมองฮูหยินใหญ่ด้วยสายตาร้องขอความเป็นธรรม สภาพของคนผู้นั้นดูไม่ได้เลยแม้แต่น้อย 

หนานอิงบีบน้ำตาออกมาท่าทางอ่อนแอเป็นอย่างยิ่ง

"ท่านพ่อ ท่านห่วงข้าหรือเจ้าคะ หนานอิงไม่เป็นไรแล้วเพียงแต่ยังเจ็บหัวเข่าอยู่ไม่อาจเดินได้ หากท่านอ๋องทราบเข้า เฮ้ย"

และแล้วนางก็แสร้งถอนหายใจออกมาใบหน้าทุกข์ระทมคล้ายได้รับบาดเจ็บปางตาย ท่านหนานเห็นท่าทางเช่นนั้นกลับรู้สึกชิงชังราวกับหนานอิงหาใช่บุตรีที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเอง