ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด NC25 3P นิยาย บท 76

มุมปากของลู่หนิงหวังเหยียดยกอย่างเย็นชาสีหน้าเยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง เขาชักดาบออกมาจากฝักไอสังหารพวยพุ่งออกมารอบกาย สายตาคมกล้าบัดนี้ไม่แม้แต่จะกะพริบ แม้หนานอิงจะมีวรยุทธ์แข็งแกร่งแต่ในยามที่อยู่กับลู่หนิงหวังเขากลับไม่ต้องการให้นางลงมือ

ลู่หนิงหวังฟันทะลวงมือสังหารจนแขนของคนผู้นั้นขาดกระเด็น เมื่อเลือดสาดซัดมาที่หนานอิงเขากลับตวัดดาบรวดเร็วราวพายุกระทั่งเลือดพวกนั้นกระเซ็นออกไปด้านข้าง

"ฆ่านางเสีย อย่าปล่อยให้นางรอดไปได้"

เสียงคนจำนวนมากโห่ร้อง มีมากมายเพียงใดไม่รู้แต่คนทั้งสามกลับไม่หวาดกลัวเลยสักนิด หนานอิงชักมีดสั้นออกมาจากที่ซ่อนแม่ว่าลู่หนิงหวังและอาฉีจะป้องกันนางอย่างเต็มที่แต่คนมากเพียงนั้นหนานอิงต้องลงมือปกป้องตนเอง

กระทั่งนางสังหารคนไปหลายคนพลันกวาดสายตามองคนที่อยู่ในชุดดำพวกนั้น ดูเหมือนว่าครานี้ทุกคนจะมุ่งมาที่นาง หนานอิงพลันสงสัยว่าคนที่ลอบทำร้ายนางคือผู้ใดกัน

อาฉีม้วนกายลงมาหลังนางซัดอาวุธลอบสังหารออกไปจนกระทั่งคนที่ล้อมพวกเขาอยู่หล่นลงมาจากต้นไม้ตกลงสู่พื้นและกระอักโลหิตอาบพื้นหิมะจนแดงฉาน คนผู้หนึ่งพุ่งเข้าหาหนานอิงนางดึงมีดสั้นอาวุธคู่กายออกมาตวัดอย่างว่องไวฟันฉับเข้าไปที่ลำคอของคนผู้นั้นก่อนที่เขาจะล้มลง

อาฉีเตะชายคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังหนานอิงแล้วเสียบดาบเข้าไปที่ลำคอของคนผู้นั้นขาดใจตายคาที่ เมื่อกำจัดคนจนล้มลงไปแล้วนางหันมาถามหนานอิงทันใด

"นายหญิงปลอดภัยใช่หรือไม่"

"ข้าไม่เป็นไร"

หนานอิงตอบยังไม่ทันขาดคำ คนพวกนั้นก็กระโจนเข้ามาจนนับไม่ได้ แต่มือสังหารเหล่ากลับถูกลู่หนิงหวังก็หมุนกายราวพายุอันบ้าคลั่งซัดเข้าใส่ปลายดาบของเขาฟันเข้าไปที่ช่วงท้องของมือสังหารล้มลงกับพื้นนอนหายใจรวยระริน

ก่อนการต่อสู้ครั้งใหม่จะเริ่มขึ้นองครักษ์ของลู่หนิงหวังที่ตามมาอย่างห่าง ๆ ก็เริ่มจัดการคนแล้ว

"อาฉีปกป้องนายหญิง"

"เจ้าค่ะ"

ลู่หนิงหวังไม่ต้องการให้หนานอิงลงมือนางยังต้องเข้าวังเสื้อผ้าของนางไม่สมควรแปดเปื้อน ในยามนี้หนานอิงมึนงงเป็นอย่างยิ่งผู้ใดกันที่ต้องการเอาชีวิตของนาง อาฉีปกป้องนางได้เป็นอย่างดีคนที่ตรงเข้ามาต่างขาดใจตายโดยที่หนานอิงไม่ได้ขยับมือด้วยซ้ำ

ในที่สุดมือสังหารก็ล่าถอย ลู่หนิงหวังเช็ดดาบที่เปื้อนเลือดของตนเองก่อนจะเก็บเข้าฝัก เขาเดินมาหาหนานอิงช้า ๆ ใบหน้าของนางมีหยดเลือดติดอยู่ลู่หนิงหวังคล้ายจะตกใจนิ้วมือเรียวของเขาจับที่ใบหน้าของนางช้า ๆ ก่อนจะเช็ดเลือดหยดนั้นจนสะอาด

"เจ้าเจ็บตัวหรือ"

หนานอิงส่ายหน้า

"เป็นเลือดผู้อื่นเจ้าค่ะ"

ลู่หนิงหวังถอนหายใจเล็กน้อยสายตาคมมองที่อาฉีเชิงตำหนินางกลับยกไหล่แล้วเบ้ปาก

"มือสังหารพุ่งเข้ามาข้าใช้ดาบแทงทะลุลำคอของมันเลือดกระเซ็นมาโดนนายหญิงเพียงเล็กน้อย ไยท่านต้องตำหนิข้าด้วย"

หนานอิงบังร่างของอาฉีเอาไว้แล้วเอ่ยว่า

"ข้าไม่ได้เป็นอะไรท่านดู ยังอยู่ครบไม่มีส่วนใดหลุดหาย"

นางยิ้มอย่างประจบไม่รู้ว่าเหตุใดเขาต้องโกรธอาฉีด้วย ลู่หนิงหวังใบหน้ายังเขียวคล้ำเอ่ยเบา ๆ ออกมาคำหนึ่ง

"หาใช่เรื่องตลกผู้ใดให้เจ้ายิ้มกัน"

ครานี้หนานอิงหน้าบึ้งแล้ว คนผู้นี้เอาใจยากเหลือเกิน

หลังจัดการเรียบร้อยทหารรีบเข้ามารายงานถึงสถานการณ์ที่ครานี้ทำให้หนานอิงถึงกับใจไม่สงบ ค่ายทหารของลู่หนิงหวังถูกลอบโจมตีบัดนี้เสียหายเป็นอย่างมาก

เป็นไปได้อย่างไร

"เสียไพร่พลไปมากน้อยเพียงใด"

"ทหารหลายร้อยนายตายในกองเพลิงและยังมีบาดเจ็บอีกมากขอรับ"

หนานอิงยิ่งฟังยิ่งไม่เข้าใจ ผู้ใดกันที่รู้จุดอ่อนของกองกำลังลับของลู่หนิงหวังและสามารถบุกเข้าไปเช่นนั้นได้ ใบหน้าของเขายังคงเรียบเฉยไม่ได้แสดงออกถึงอาการตื่นตระหนกแต่ประการใด