ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด NC25 3P นิยาย บท 8

"แย่แล้วขอรับนายหญิงนางตัวร้อนราวกับไฟเลยขอรับยังไม่ได้สติและศีรษะของนางยังมีเลือดเต็มไปหมด ทำอย่างไรดีขอรับ"

บ่าวผู้นั้นถึงกับยืนตัวสั่นเพียงเปิดกระสอบออกมาดูว่าหญิงสาวด้านในเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อเห็นสภาพคนก็ไม่ใช่ผีก็ไม่เชิงเช่นทำให้เขาหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง 

เมื่อสักครู่เขาได้ยินทหารท่าทางน่ากลัวผู้นั้นบอกว่านางเป็นสตรีของท่านแม่ทัพ หากกลายเป็นศพอยู่ที่นี่พวกเขาจะไม่หัวขาดกันหรือ

"เจ้าว่าอย่างไรนะ"

"ข้าว่านางป่วยหนักเพียงนั้น อีกทั้งบนศีรษะยังมีเลือดนองเกรงว่านางจะมะรอดขอรับ"

"หุบปากเสียของเจ้า เป็นหมอหรืออย่างไรถึงได้รู้ดีเช่นนี้ ยืนเซ่ออยู่ทำไมไปตามท่านหมอที่เก่งที่สุดในเมืองมาสิเจ้าโง่"

"ขะ ขอรับ"

บ่าวผู้นั้นลุกลี้ลุกลนออกไปแล้ว แม่เล้ารีบก้าวเข้าไปในห้องเมื่อเห็นสภาพของหนานอิงแล้วนางถึงกับยกพัดที่ถือในมือขึ้นมาทาบอกด้วยความตกใจ

"มุงดูสิ่งใดกัน เจ้ารีบไปนำน้ำอุ่นมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้นางเสีย เร็วเข้า"

"เจ้าค่ะ"

บ่าวในหอนางโลมวิ่งกันวุ่น เห็นว่าสตรีผู้นี้เป็นคนสำคัญแต่ก็ไม่เข้าใจเหตุใดจึงถูกจับยัดใส่ในกระสอบราวกับศพคนตายที่คนร้ายต้องการซ่อนเร้น 

แม่เล้าคลายผ้าห่มที่หุ้มร่างของหนานอิงออก กลิ่นน้ำกามคละคลุ้งจนนางต้องปิดจมูกนี่พวกเขาเหตุใดระเริงรักกันบ้าคลั่งเพียงนี้ มีเลือดไหลนองก้นและช่วงกึ่งกลางร่างของนางคล้ายกับผู้ที่ผ่านคมหอกคมดาบมาอย่างโชกโชน

แม่เล้าผู้นี้เห็นแล้วก็เวทนานัก ส่วนในใจก็หวาดผวาเป็นอย่างยิ่งกลัวว่านางจะสิ้นชีพจนทำให้ตนเองเดือดร้อน

"คุณหนูผู้นี้ เจ้าจะตายไม่ได้เป็นอันขาด แข็งใจเอาไว้นะข้ากำลังให้คนไปตามท่านหมอ"

น้ำอุ่นเข้ามาแล้ว แม่เล้าปล่อยให้บ่าวเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้หนานอิง บ่าวเหล่านี้ล้วนชำนาญยิ่งพวกนางเคยผ่านการดูแลสาวบริสุทธิ์หลังผ่านคืนแรกมานับครั้งไม่ถ้วนมือจึงเบาเป็นพิเศษ

เพียงไม่นานเนื้อตัวของหนานอิงก็สะอาดสะอ้านเผยให้เห็นผิวเนื้อนวลขาวผ่องและใบหน้างดงามไร้ที่ติ ปากที่แห้งผากบัดนี้ดูชุ่มชื้นขึ้นเล็กน้อย แผลที่ประตูหลังและช่องทางรักของนางถูกป้ายด้วยขี้ผึ้งของหอนางโลมเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ

แน่นอนว่ายานี้ย่อมเป็นยาวิเศษเฉพาะที่ใช้กับสตรีหลังจากผ่านคืนแรกมาเพื่อสมานแผลให้หายเพียงข้ามวันเพื่อกลับมารับแขกได้เร็วที่สุด

ถึงจะได้รับการดูแลร่างกายอย่างดีแล้วแต่อาการของหนานอิงกลับไม่ดีขึ้นจนบ่าวผู้นั้นมือสั่น

"นายหญิง ลมหายใจของนางเบายิ่ง เบาจนข้าเกือบจะสัมผัสไม่ได้แล้วเจ้าค่ะ"