อดีตภรรยาเศรษฐีพันล้านท้องแล้วหนี นิยาย บท 2

ฉันกลืนก้อนแข็ง ๆ ในลำคอและเงยหน้ามองเขาขณะกลั้นน้ำตาเอาไว้

ดวงตาสีเทาคู่สวยจ้องกลับมาที่ฉัน มันเคยเต็มไปด้วยความอบอุ่นและเสียงหัวเราะทุกครั้งยามมองมาที่ฉัน แต่ตอนนี้มันไม่ปรากฏสิ่งใดเลยนอกจากความสุภาพที่แสนเย็นชา

“ผมไปต่อแบบนี้ไม่ได้แล้ว ลิลี่” เขากระซิบเสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน “สิ่งที่ดีที่สุดที่เราทำได้คือแยกทางกัน”

“ได้โปรดเถอะนะคะ เกรย์ ฉันยอมให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ แต่ไม่ใช่การหย่า ให้โอกาสการแต่งงานครั้งนี้อีกครั้งเถอะนะ” ฉันอ้อนวอนพลางเอื้อมไปหามือเขา แต่สุดท้ายเมื่อมือของฉันสัมผัสมือเขา เขาก็ผละออกอย่างรวดเร็ว

“ผมตัดสินใจแล้ว คุณไม่มีทางทำอะไรเพื่อเปลี่ยนใจผมได้อีก” น้ำเสียงเขาแฝงความเด็ดขาดขณะพูด

"แต่..."

"ไม่ การตัดสินใจของผมถือเป็นที่สิ้นสุด” เกรย์ตัดบทฉันทันที เขาขมวดคิ้วพลางลุกขึ้นจากที่นั่ง “ผมเสียเวลาสี่ปีในชีวิตไปกับคุณ ถึงเวลาแล้วที่ผมต้องก้าวต่อไปและปล่อยวางซะ ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ก็ตาม ผมก็จะหย่า”

คำพูดนั้นดังก้องอยู่ในหูฉันอย่างเจ็บปวด ฉันหลับตาเพื่อตั้งสติชั่วครู่ก่อนจะหลั่งน้ำตาต่อหน้าเขา ในที่สุดเมื่อลืมตาขึ้น ฉันก็ควบคุมอารมณ์ได้

ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดและสบตาเขา ความรู้สึกสงสารตัวเองหายไป ความรู้สึกเกลียดชังเข้าครอบงำแทน

ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างสง่างามราวกับนางพญา “ฉันทำดีที่สุดแล้วเพื่อเป็นภรรยาที่สมบูรณ์แบบให้คุณ และฉันก็เสียสละนับไม่ถ้วนเพื่อให้เราอยู่ด้วยกัน แต่สุดท้ายฉันก็ล้มเหลว บางทีคุณอาจจะพูดถูก เราต้องการพื้นที่ส่วนตัว ถ้าการหย่าคือสิ่งที่คุณต้องการ ฉันก็จะให้คุณเอง”

เกรย์จ้องมองฉันพลางอ้าปากค้าง

ถ้าเขาคิดว่าฉันจะอ้อนวอนขอความรักจากเขา เขาก็คิดผิดแล้ว!

ฉันถอดแหวนแต่งงานออกจากนิ้วแล้ววางลงบนโต๊ะโดยปราศจากคำพูดใด ๆ มันเป็นท่าทางที่บ่งบอกว่าฉันทำตามคำสาบานที่ให้ไว้หน้าแท่นบูชามาพอแล้ว และฉันจะปล่อยเขาเป็นอิสระ ฉันเดินไปที่ประตูโดยไม่รอช้าโดยไม่สนใจจะมองเขาเป็นครั้งสุดท้าย

ความรักที่ฉันมีให้เขาหายไปแล้ว ความเกลียดชังเข้าครอบงำแทน

ฉันเดินไปยังลานจอดรถซึ่งรถของฉันจอดรออยู่ เปิดประตู และก้าวขึ้นไปประจำที่นั่งคนขับ

หัวใจยังคงเต้นตุบ ๆ อยู่ในอก แม้ว่าฉันจะนั่งลงบนเก้าอี้หนังแล้วก็ตาม บทสนทนาของเราก้องกังวานอย่างเจ็บปวดอยู่ในความคิดของฉัน ฉันต้องหลับตาเพื่อสงบสติอารมณ์ก่อนจะสะอื้นไห้ เมื่อลืมตาขึ้น ความปั่นป่วนในตัวฉันก็สงบลง