อดีตภรรยาเศรษฐีพันล้านท้องแล้วหนี นิยาย บท 3

ฉันยืนอยู่หน้าห้องนอนของแม่ แต่ไม่ได้ขยับไปเปิดประตู ฉันกลัวที่จะเห็นร่างอันเปราะบางของแม่ขดตัวอยู่บนเตียง แล้วพบว่าแม่ไม่มีลมหายใจอีกแล้ว แม่คือคนเดียวที่ฉันมีตอนนี้ และการคิดว่าแม่จะจากฉันไปเหมือนกันทำให้ใจฉันแตกสลายเป็นล้าน ๆ เสี่ยง

น้ำตาไหลอาบแก้มฉัน ตอนที่เกรย์ขอหย่า ฉันไม่ได้ร้องไห้ แต่พอเป็นเรื่องของแม่ ฉันก็สติหลุดไปเลย การสูญเสียแม่ย่อมหมายถึงการสูญเสียโลกทั้งใบของฉันไปเช่นกัน

ฉันรวบรวมความกล้าเพื่อหมุนลูกบิดและผลักประตูเปิด

สิ่งที่ฉันเห็นคือเตียงที่ว่างเปล่า ความตกใจแล่นปลาบไปทั่วร่างราวกับโดนสายฟ้าฟาด ฉันรีบวิ่งเข้าไปในห้องเพื่อมองหาแม่ทันที เสียงเต้นตุบ ๆ ที่อยู่ในอกฉันดังเสียจนได้ยินมาถึงหู

ถ้าเกิดแม่ล้มลงบนเตียงและร่างกายอันเปราะบางของท่านได้รับบาดเจ็บล่ะ คิดเช่นนั้นแล้วความกลัวของฉันก็ยิ่งดำดิ่ง น้ำตาไหลอาบแก้ม ไม่มีใครอยู่ใต้เตียง แต่ความกังวลของฉันยังคงก่อตัวขึ้นเรื่อย ๆ 

"แม่คะ" ฉันเรียกหาแม่ แต่คำตอบที่ได้รับกลับเป็นความเงียบงัน 

ถ้าเกิดแม่เข้าไปในห้องน้ำและลื่นล้มล่ะ ฉันกลืนน้ำลายอีกใหญ่และวิ่งไปที่ห้องน้ำ แต่แม้กระทั่งห้องน้ำก็ว่างเปล่าเมื่อฉันไปถึง

มือของฉันกลายเป็นน้ำแข็งและเข่าก็สั่นเทาขณะมองหาแม่

“แม่อยู่ไหนคะ”

ความตื่นตระหนกขดตัวอยู่ภายในใจฉัน ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว ฉันก็พบว่าตัวเองกำลังสะอื้นไห้ เมื่อสังเกตเห็นว่าประตูระเบียงแง้มอยู่เล็กน้อย ฉันจึงวิ่งตรงไป แม่อยู่ที่นั่น ท่านนั่งอยู่บนโซฟาเดี่ยว มีอัลบั้มรูปกางอยู่บนตัก แม่คงต้องคลานไปบนพื้นเพื่อไปให้ถึงที่นั่น แม่ชอบวิวดวงดาวนอกหน้าต่างและเพลิดเพลินกับอากาศยามเย็นอันสดชื่น ฉันห้ามแม่มาที่ระเบียงตอนกลางคืน แต่แม่ก็ทำเป็นนิสัย

ราวกับแม่รู้สึกได้ว่าฉันอยู่ที่นั่น ท่านเงยหน้าขึ้นมองฉันและยิ้ม “ลิลี่ มานั่งตรงนี้สิจ๊ะลูกรัก”

ความโล่งใจอาบไปทั่วร่าง ฉันวิ่งเข้าไปหาแม่แล้วกอดท่านแน่นเพื่อแสดงให้แม่เห็นว่าฉันรักแม่มากแค่ไหน ฉันกลัวจนไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองยังกลั้นหายใจอยู่