อดีตภรรยาเศรษฐีพันล้านท้องแล้วหนี นิยาย บท 4

ความเงียบงันอันน่าสะพรึงเข้าสัมผัสหูฉันทันทีที่มาถึงห้องของตัวเอง ภายในห้องเย็นยะเยือก หน้าต่างที่เปิดกว้างทำให้ลมพัดเข้ามาได้ 

เช่นเดียวกับทุกครั้งที่ฉันอยู่ในห้องคนเดียว ความเหงาเข้ามาเยือนฉัน ความคิดมากมายท่วมท้นเข้ามาในหัว พลันความเศร้าโศกก็ปะทุขึ้นภายในใจขณะที่ฉันจ้องมองกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะไม้มะฮอกกานีเก่า ๆ

มันเป็นรูปของดีแลน ลูกชายวัยหนึ่งขวบของฉัน ริมฝีปากของเขาประดับรอยยิ้มน่ารัก ฉันยืนอยู่ข้างหลังโดยโอบไหล่เขาไว้ พร้อมรอยยิ้มสดใสเหมือนเขาราวกับถอดแบบกันมา แล้วยังมีเกรย์ยืนอยู่ข้างหลังฉันพลางโอบเอวฉันไว้อย่างหวงแหน

ฉันจำช่วงเวลานั้นได้ชัดเจน วันนั้นเป็นความทรงจำสุดท้ายที่ฉันมีต่อดีแลน หลายสัปดาห์ต่อมา อุบัติเหตุทางรถยนต์ก็พรากเขาไปจากฉันตลอดกาล

ผ่านไปสองปีแล้วนับตั้งแต่เหตุการณ์นั้น แต่ฉันก็ยังโทษตัวเองเรื่องการตายของเขา คนที่ตายน่าจะเป็นฉัน ไม่ใช่เขา หากย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะเอาตัวเข้าปกป้องเขา เขาสมควรมีชีวิตที่ดีกว่าฉัน

ฉันเริ่มรู้สึกหน่วง ๆ ในอก และฉันก็ผลักความทรงจำอันน่าเกลียดออกไปก่อนจะร้องไห้ออกมาในที่สุด ฉันละสายตาจากกรอบรูปและเดินไปที่เตียงหลังจากปิดหน้าต่าง

ฉันถอดรองเท้าส้นสูงออกแล้วเปลี่ยนเป็นชุดนอน เมื่อฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ฉันก็นอนแผ่ลงบนเตียง ฉันนอนพลิกตัวไปมาอยู่ครึ่งชั่วโมง แต่ก็นอนไม่หลับเสียที ฉากในร้านอาหารยังคงรบกวนความคิดของฉันแม้จะพยายามลบมันออกไปจากหัวแล้วก็ตาม 

ฉันยังไม่อยากเชื่อว่าสามีฉันจะขอหย่า! บ้าแล้ว! เขามาขอหย่าในคืนวันครบรอบแต่งงานของเราเนี่ยนะ

ฉันพ่นลมหายใจหนัก ๆ ออกจากริมฝีปาก ความเจ็บปวดและความเศร้าสร้อยที่ยังอ้อยอิ่งอยู่เข้าจู่โจมฉันขณะจ้องมองเพดานด้วยสายตาว่างเปล่า

ถึงแม้ว่าเรื่องของฉันกับเกรย์จะเป็นรักข้างเดียวเสมอมา แต่เขาไม่มีสิทธิ์ทำร้ายฉัน ฉันไม่สมควรได้รับความเจ็บปวดสักเสี้ยวหลังจากที่รักเขามาหลายปี การที่ฉันคิดเอาเองว่าเขาคงเรียนรู้ที่จะรักฉันเช่นกันทำให้ฉันอับอายตัวเองเหลือเกิน เมื่อเขาบอกฉันเรื่องการหย่าร้าง หัวใจของฉันก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ ภาพลวงตาของฉันพังทลายลง ฉันรู้ว่าเขาไม่สามารถมอบหัวใจให้ฉันได้ เพราะเขามอบมันให้แก่ผู้หญิงคนอื่นแล้ว

ผู้หญิงคนนั้นคือนาตาเลีย