Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 1571
บทที่ 1571 : เจ้าของบ่อนคาสิโน
“คุณสุภาพบุรุษกับคุณสุภาพสตรีกำลังมือขึ้นทั้งคู่เล่นเดี๋ยวเดียวก็ได้เงินไปเกือบร้อยล้าน ถ้าจะรีบกลับไปตอนนี้ก็น่าเสียดายนะครับ!”
ผู้จัดการแซนด์คาสิโนเอ่ยบอกหลิงหยุนกับเซิ่งหยิงหยิงด้วยท่าทางสุภาพและมีมารยาทอย่างมาก แต่ระหว่างที่พูดนั้น สายตาของเขากลับจ้องลึกลงไปในดวงตาของหลิงหยุนอย่างท้าทาย บ่งบอกถึงการยั่วยุเป็นนัยๆ
หากหลิงหยุนกับเซิ่งหยิงหยิงยืนยันที่จะกลับไปผู้จัดการแซนด์คาสิโนคงจะไม่สามารถทำอะไรได้ ไม่เพียงต้องปล่อยคนทั้งคู่กลับไป มิหนำซ้ำยังต้องเดินออกไปส่งตามมารยาทอีกด้วย
แต่เวลานี้คาสิโนของเขาต้องสูญเสียเงินไปเกือบร้อยล้านในเวลาไม่ถึงชั่วโมง เขาในฐานะผู้จัดการคาสินโน ย่อมมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบกับความสูญเสียในครั้งนี้ อย่างน้อยๆ ก็คงต้องถูกเจ้าของคาสิโนกร่นด่า และเขาก็คงจะทำได้เพียงแค่พยักหน้าหงึกๆรับคำด่านั้นไป
หลิงหยุนและเซิ่งหยิงหยิงต่างก็เข้ามาเล่นในคาสิโนแห่งนี้ในฐานะนักท่องเที่ยวทั้งคู่ตั้งใจว่าจะมาเพียงแค่เล่นสนุกๆเท่านั้น แต่เพราะเล่นสนุกกันเพลินจนลืมตัว รู้ตัวอีกทีก็ได้เงินเกือบร้อยล้านแล้ว..
การที่ผู้จัดการออกมายื้อให้ทั้งคู่เล่นต่อนั้นแน่นอนว่าทางบ่อนต้องมีเล่ห์เหลี่ยมกลโกงอย่างไม่ต้องสงสัย!
ในกรณีเช่นนี้หากยังตัดสินใจที่จะเล่นต่อไป แน่นอนว่าฝ่ายชนะจะต้องเป็นเจ้ามืออย่างแน่นอน!
แต่หลิงหยุนไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหรือวิตกกังวลกับกลโกงของทางบ่อนเลยแม้แต่น้อย แต่ที่เขาปฏิเสธนั้นก็เพราะว่า ไม่ต้องการให้เรื่องราวบานปลายใหญ่โตไปมากกว่านี้ต่างหาก
ด้วยเหตุนี้เขาจึงปฏิเสธเพื่อให้ทั้งสองฝ่ายได้ถอยกันคนละก้าว แต่สายตาของผู้จัดการที่กำลังจ้องมองเขาอย่างท้าทายยั่วยุนั้น ทำให้หลิงหยุนรู้สึกไม่ค่อยพอใจนัก
“ตกลง..เล่นต่ออีกสักหน่อยก็ดี!”
หลิงหยุนตอบกลับยิ้มๆสีหน้าท่าทางของเขาไม่ได้บ่งบอกถึงความวิตกกังวลเลยแม้แต่น้อย จากนั้นจึงเดินโอบเอวเซิ่งหยิงหยิงกลับไปด้านใน
ทั้งคู่เดินเข้าไปนั่งอยู่ที่หน้าโต๊ะตัวหนึ่งซึ่งมีนักพนันที่อายุมากคนหนึ่งนั่งอยู่ก่อน แต่เมื่อเห็นชายหนุ่มและหญิงสาวนั่งลง เขาก็หยิบชิปของตนเอง แล้วลุกขึ้นไปยืนอยู่ข้างๆแทน
ชายสูงอายุผู้นี้ดูเหมือนจะเป็นนักพนันมืออาชีพและค่อนข้างเฉลียวฉลาดอย่างมาก หลังจากที่ได้เห็นผู้จัดการออกมาต้อนรับชายหญิงทั้งคู่ด้วยตนเองเช่นนี้ ก็สามารถคาดเดาได้ไม่ยากว่า ทั้งคู่คงจะได้เงินกลับไปไม่น้อย และการกลับเข้ามาเล่นอีกครั้งโดยมีผู้จัดการประกบมาด้วยเช่นนี้ ยากนักที่หนุ่มสาวคู่นี้จะสามารถชนะได้อีก เขาจึงไม่เสี่ยงที่จะเล่นตามด้วยเช่นกัน
“เอ่อ..คุณผู้ชายและคุณผู้หญิงครับ จำนวนชิปในมือของพวกคุณสองคนเวลานี้ ทำให้พวกคุณสองคนได้อัพเกรดเป็นลูกค้าระดับวีไอพีของทางแซนด์คาสิโนแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องเล่นอยู่ที่ห้องรวมนี้ก็ได้ ไม่ทราบว่าย้ายไปเล่นที่ห้องวีไอพีจะดีกว่ามั๊ยครับ ห้องวีไอพีของเรานอกจากจะเงียบสงบแล้ว ยังมีบริการอื่นๆที่ดีกว่าห้องรวมนี้อีกด้วย!”
ผู้จัดการของแซนด์คาสิโนรีบเอ่ยบอกหลิงหยุนกับเซิ่งหยิงหยิงทันทีและเพียงแค่หนุ่มสาวทั้งสองตัดสินใจกลับมาเล่นต่อ ก็เท่ากับยกก้อนหินที่หนักอึ้งออกจากอกของเขาแล้ว
หลิงหยุนได้ฟังข้อเสนอของผู้จัดการแล้วแต่ยังไม่ตัดสินใจอะไร และได้แต่หันไปมองเซิ่งหยิงหยิงแทน
เซิ่งหยิงหยิงยิ้มเล็กน้อยก่อนจะปรายตามองไปที่โต๊ะพร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า “เป็นเพราะโต๊ะนี้มีการจำกัดวงเงินสินะ” โต๊ะพนันโต๊ะนี้เป็นโต๊ะที่กำหนดให้ผู้เล่นต้องเล่นอยู่ในวงเงินสามล้านเท่านั้น แม้จะมีเงินมากเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถเล่นเกินกว่านี้ได้ และนี่คือเหตุผลที่เซิ่งหยิงหยิงจงใจเลือกมานั่งที่โต๊ะนี้
“เอ่อ..เรื่องนั้น..”
ผู้จัดการถึงกับหัวเราะเฝื่อนเมื่อถูกเซิ่งหยิงหยิงย้อนกลับตรงๆเช่นนี้“คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงต่างก็เป็นแขกวีไอพีของทางแซนด์คาสิโนแล้ว การที่จะมานั่งเล่นในห้องโถงโดยมีนักพนันคนอื่นๆ ล้อมหน้าล้อมหลังอยู่แบบนี้ น่าจะส่งผลต่อสมาธิในการเล่น..”
สิ่งที่ผู้จัดการพูดนั้นล้วนมีเหตุมีผลเพราะหลังจากที่หลิงหยุนกับเซิ่งหยิงหยิงเล่นพนันได้เงินกลับไปเกือบร้อยล้านนั้น เรื่องนี้ก็ได้แพร่สะพรัดไปทั่วทั้งบ่อนแล้ว และเวลานี้ ดูเหมือนผู้คนต่างก็เริ่มพากันมาลุมล้อมกันเต็มไปหมด
เซิ่งหยิงหยิงหันมองไปรอบๆและได้แต่ยิ้มออกมา เธอคร้านที่จะต่อปากต่อคำกับผู้จัดการอีก จึงได้แต่พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจนัก
“อืมม..ก็ได้ !”
หลังจากนั้นทั้งหลิงหยุนและเซิ่งหยิงหยิงต่างก็ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปจากโต๊ะทันที
“ขอเชิญทั้งสองท่านตามผมมาทางนี้เลยครับ!”
ผู้จัดการเอ่ยบอกหนุ่มสาวทั้งคู่ด้วยสีหน้าดีอกดีใจเป็นอย่างมากพร้อมกับรีบเดินนำทั้งคู่ตรงไปที่ห้องวีไอพีชั้นบนทันที
“หนุ่มสาวคู่นั้นดวงดีชะมัด!เล่นแป๊บเดียวก็ได้เงินกลับไปเกือบร้อยเท่า!”
“นั่นน่ะสิ!ผมเองก็เล่นพนันมาจนแก่ ยังไม่เคยเห็นใครได้เงินกลับไปมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย!”
“น่าเสียดายที่ไปเล่นห้องวีไอพีกันไม่อย่างนั้นฉันจะตามเข้าไปเล่นด้วย!”
ระหว่างที่หลิงหยุนกับเซิ่งหยิงหยิงก้าวเดินออกไปนั้นทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงผู้คนที่พากันวิพากษ์วิจารณ์ด้วยความอิจฉาบ้าง เสียดายบ้างอยู่ไม่หยุด!
“คุณผู้หญิงดูคล่องมากท่าทางคงจะไม่ได้มาที่แซนด์คาสิโนเป็นครั้งแรกสินะครับ” หลังจากเดินออกมาได้สักครู่ ผู้จัดการจึงได้เอ่ยปากชวนหญิงสาวคุย
“อืมม..ทุกครั้งที่รู้สึกเบื่อๆ ฉันเองก็จะมาเล่นพนันที่นี่แก้เบื่อเสมอ!”
เซิ่งหยิงหยิงตอบกลับด้วยท่าทีสบายๆและจากประโยคคำถามของผู้จัดการ เธอก็พอจะคาดเดาได้ว่า อีกฝ่ายคงจะรู้ฐานะที่แท้จริงของเธอแล้วเช่นกัน
ประตูแซนด์คาสิโนเปิดต้อนรับแขกทุกคนเสมอไม่ว่าจะเป็นใคร ฐานะอย่างไร ก็สามารถเดินเข้ามาเล่นได้อย่างไม่มีข้อแม้ เพียงแต่ว่า หากเข้ามาเล่นในฐานะนักท่องเที่ยวนั้น จะต้องแสดงเอกสารส่วนตัวให้กับเจ้าหน้าที่ของทางคาสิโนดูด้วย
และในช่วงระยะเวลาครึ่งชั่วโมงที่ทั้งคู่เล่นอยู่นั้นก็นับว่ามากพอที่จะทำให้เจ้าหน้าที่ของทางคาสิโน ตรวจสอบฐานะที่แท้จริงของเธอได้
ฉะนั้นฐานะของเซิ่งหยิงหยิงซึ่งเป็นบุตรสาวของโคตรเซียนหกนิ้วเซิ่งลิ่วฉีนั้น จึงยากที่จะปิดบังไว้ได้!
แต่การที่ผู้จัดการไม่กล้าเอ่ยฐานะของเซิ่งหยิงหยิงออกมาตรงๆนั้นเหตุผลหนึ่งก็กฏระเบียบของคาสิโน ส่วนอีกหนึ่งเหตุผลก็คือ ฐานะของผู้จัดการยังไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเอ่ยออกมาได้นั่นเอง
การที่เขาปรากฏตัวขึ้นนั้นเขามีหน้าที่เพียงแค่ออกไปต้อนรับหนุ่มสาวทั้งสอง และพาตัวมาที่ห้องวีไอพีเท่านั้น..
“แต่คุณผู้ชายท่านนี้ดูเหมือนจะเพิ่งเคยมาที่แซนด์คาสิโนครั้งแรกสินะครับ”
หลังจากเอ่ยถามเซิ่งหยิงหยิงแล้วผู้จัดการก็หันไปชวนหลิงหยุนพูดคุย เพื่อเลียบเคียงถามถึงฐานะที่แท้จริงของเขาให้ได้มากกว่านี้ นั่นเพราะทางคาสิโนไม่สามารถค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับหลิงหยุนได้มากนัก พวกเขาจะสืบค้นได้อย่างไรกันเล่า ในเมื่อชื่อก็ปลอม หน้าก็ปลอม จะมีก็เพียงเอกสารเท่านั้นที่เป็นของจริง
แต่หลิงหยุนกลับนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร..
“เขาเป็นแฟนของฉันเองค่ะ!”
เซิ่งหยิงหยิงเป็นฝ่ายเอ่ยตอบแทนและดูเหมือนจะกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่เชื่อคำพูดของตน เธอจึงได้เอนศรีษะซบไหล่หลิงหยุนอย่างสนิทสนม
“…”หลิงหยุนได้แต่นิ่งอึ้งกับการแสดงออกของหญิงสาว
“อ่อ..ที่แท้ก็เป็นคู่รักกันนี่เองนะครับ คุณผู้หญิงก็สวย คุณผู้ชายก็หล่อ สมกันราวกับกิ่งทองใบหยก!”
ผู้จัดการพยักหน้าหงึกๆปากก็เอ่ยชมหนุ่มสาวทั้งคู่ แต่ปากกับใจของเขาจะตรงกันหรือไม่นั้น ก็มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ดี.. หลังจากเดินสนทนากันมาครู่หนึ่งในที่สุดทั้งสามคนก็เดินมาหยุดอยู่หน้าห้องวีไอพีหรูหราห้องหนึ่ง
“ขอเชิญทั้งสองท่านเข้าไปด้านในได้เลยครับ..”
ผู้จัดการเอ่ยเชื้อเชิญชายหนุ่มและหญิงสาวพร้อมกับผายมือด้วยท่าทางนอบน้อม และมีมารยาทอย่างมาก
หลิงหยุนเปิดจิตหยั่งรู้ออกสำรวจดูจึงได้พบว่า ภายในห้องวีไอพีนี้มีชายวัยกลางคนผู้หนึ่งนั่งรออยู่ และนอกจากเขาแล้ว ก็ไม่มีคนอื่นอีก
เซิ่งหยิงหยิงและหลิงหยุนต่างก็หันไปมองหน้ากันก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องพร้อมกัน โดยมีผู้จัดการเดินตามเข้ามาอย่างรวดเร็ว และเมื่อเข้าไปถึง เขาก็รีบร้องบอกาชายวัยกลางคนว่า
“เจ้านายครับผมเชิญสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งสองท่านมาแล้วครับ!” “คุณหนูเซิ่งไม่ได้มามาเก๊าเสียนานมาถึงมาเก๊าทั้งทีกลับไม่โทรหาผมเลย แต่กลับตรงมาที่แซนด์คาสิโนของผมแทน..”
ชายวัยกลางคนเห็นหนุ่มสาวทั้งสองคนเดินเข้ามาก็รีบลุกขึ้นยืนต้อนรับทันที แม้ใบหน้าของเขาจะฉาบไปด้วยรอยยิ้ม แต่แววตากลับแข็งกร้าว อีกทั้งยังแสดงออกว่ารู้ฐานะที่แท้จริงของเซิ่งหยิงหยิงแล้ว
“ที่แท้ก็คุณโจวนี่เอง!ขออภัยที่เสียมารยาทนะคะ..”
เซิ่งหยิงหยิงเห็นหน้าเจ้าของเสียงก็ถึงกับยิ้มออกมาทันที และไม่รีรอที่จะตอบกลับ พร้อมกับเปิดเผยฐานะของอีกฝ่ายเช่นกัน
และนี่คือเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังแซนด์คาสิโนแห่งนี้เขาก็คือโจวเหยากวง!
หลังจากที่โจวเหยากวงทักทายเซิ่งหยิงหยิงแล้วสายตาของเขากลับไม่หยุดอยู่ที่เซิ่งหยิงหยิง แต่กลับมองเลยไปที่ร่างของหลิงหยุน พร้อมกับหยุดนิ่งอยู่เช่นนั้น ราวกับว่าต้องการจะมองเขาให้เห็นทะลุปรุโปร่งไปถึงเนื้อใน หลิงหยุนเองก็คิดไม่ถึงว่าเขาเล่นพนันได้เงินไปเพียงแค่ร้อยล้าน แต่เจ้าของคาสิโนถึงกับต้องออกโรงด้วยตัวเองเช่นนี้..
ดูเหมือนว่าที่เซิ่งหยิงหยิงบอกเข้าไว้ก่อนหน้าจะไม่ผิดนักยากที่จะเอาเงินร้อยล้านออกไปจากบ่อนได้ ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่มีความสามารถ แต่จะมีคนไม่ยอมให้เขาได้มีโอกาสนำเงินจำนวนนั้นออกไปต่างหากเล่า!
“ผู้จัดการเฟิ่งคุณวางชิปของลูกค้าวีไอพีทั้งสองคนไว้ แล้วก็ออกจากห้องไปได้แล้ว!”
โจวเหยากวงสำรวจหลิงหยุนอยู่นานแต่ก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ เขาจึงได้แต่หันไปโบกมือไล่ผู้จัดการให้ออกจากห้องไป
“อ่อ..อย่าลืมไปจัดเตรียมห้องพักที่ดีที่สุดให้กับแขกวีไอพีทั้งสองคนด้วยล่ะ! ว่าแต่..” ระหว่างนั้นโจวเหยากวงก็หันไปถามเซิ่งหยิงหยิงว่า
“ไม่ทราบคุณหนูเซิ่งจะให้เตรียมหนึ่งหรือสองห้อง” “หนึ่งห้องก็เพียงพอแล้วค่ะจะได้ไม่รบกวนคุณโจวมากนัก!” เซิ่งหยิงหยิงตอบกลับอย่างไม่ลังเล
“ไปจัดการตามที่คุณหนูเซิ่งบอก..”
“ครับเจ้านาย..”ผู้จัดการเฟิ่งพยักหน้ายิ้มๆ และรีบหันหลังเดินออกไปทันที
หลิงหยุนได้แต่บ่นพึมพำอยู่ในใจ‘จะตัดสินใจอะไร เจ้าไม่คิดที่จะถามความเห็นของข้าเลยงั้นรึ’
“คุณสุภาพบุรุษกับคุณสุภาพสตรีกำลังมือขึ้นทั้งคู่เล่นเดี๋ยวเดียวก็ได้เงินไปเกือบร้อยล้าน ถ้าจะรีบกลับไปตอนนี้ก็น่าเสียดายนะครับ!”
ผู้จัดการแซนด์คาสิโนเอ่ยบอกหลิงหยุนกับเซิ่งหยิงหยิงด้วยท่าทางสุภาพและมีมารยาทอย่างมาก แต่ระหว่างที่พูดนั้น สายตาของเขากลับจ้องลึกลงไปในดวงตาของหลิงหยุนอย่างท้าทาย บ่งบอกถึงการยั่วยุเป็นนัยๆ
หากหลิงหยุนกับเซิ่งหยิงหยิงยืนยันที่จะกลับไปผู้จัดการแซนด์คาสิโนคงจะไม่สามารถทำอะไรได้ ไม่เพียงต้องปล่อยคนทั้งคู่กลับไป มิหนำซ้ำยังต้องเดินออกไปส่งตามมารยาทอีกด้วย
แต่เวลานี้คาสิโนของเขาต้องสูญเสียเงินไปเกือบร้อยล้านในเวลาไม่ถึงชั่วโมง เขาในฐานะผู้จัดการคาสินโน ย่อมมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบกับความสูญเสียในครั้งนี้ อย่างน้อยๆ ก็คงต้องถูกเจ้าของคาสิโนกร่นด่า และเขาก็คงจะทำได้เพียงแค่พยักหน้าหงึกๆรับคำด่านั้นไป
หลิงหยุนและเซิ่งหยิงหยิงต่างก็เข้ามาเล่นในคาสิโนแห่งนี้ในฐานะนักท่องเที่ยวทั้งคู่ตั้งใจว่าจะมาเพียงแค่เล่นสนุกๆเท่านั้น แต่เพราะเล่นสนุกกันเพลินจนลืมตัว รู้ตัวอีกทีก็ได้เงินเกือบร้อยล้านแล้ว..
การที่ผู้จัดการออกมายื้อให้ทั้งคู่เล่นต่อนั้นแน่นอนว่าทางบ่อนต้องมีเล่ห์เหลี่ยมกลโกงอย่างไม่ต้องสงสัย!
ในกรณีเช่นนี้หากยังตัดสินใจที่จะเล่นต่อไป แน่นอนว่าฝ่ายชนะจะต้องเป็นเจ้ามืออย่างแน่นอน!
แต่หลิงหยุนไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหรือวิตกกังวลกับกลโกงของทางบ่อนเลยแม้แต่น้อย แต่ที่เขาปฏิเสธนั้นก็เพราะว่า ไม่ต้องการให้เรื่องราวบานปลายใหญ่โตไปมากกว่านี้ต่างหาก
ด้วยเหตุนี้เขาจึงปฏิเสธเพื่อให้ทั้งสองฝ่ายได้ถอยกันคนละก้าว แต่สายตาของผู้จัดการที่กำลังจ้องมองเขาอย่างท้าทายยั่วยุนั้น ทำให้หลิงหยุนรู้สึกไม่ค่อยพอใจนัก
“ตกลง..เล่นต่ออีกสักหน่อยก็ดี!”
หลิงหยุนตอบกลับยิ้มๆสีหน้าท่าทางของเขาไม่ได้บ่งบอกถึงความวิตกกังวลเลยแม้แต่น้อย จากนั้นจึงเดินโอบเอวเซิ่งหยิงหยิงกลับไปด้านใน
ทั้งคู่เดินเข้าไปนั่งอยู่ที่หน้าโต๊ะตัวหนึ่งซึ่งมีนักพนันที่อายุมากคนหนึ่งนั่งอยู่ก่อน แต่เมื่อเห็นชายหนุ่มและหญิงสาวนั่งลง เขาก็หยิบชิปของตนเอง แล้วลุกขึ้นไปยืนอยู่ข้างๆแทน
ชายสูงอายุผู้นี้ดูเหมือนจะเป็นนักพนันมืออาชีพและค่อนข้างเฉลียวฉลาดอย่างมาก หลังจากที่ได้เห็นผู้จัดการออกมาต้อนรับชายหญิงทั้งคู่ด้วยตนเองเช่นนี้ ก็สามารถคาดเดาได้ไม่ยากว่า ทั้งคู่คงจะได้เงินกลับไปไม่น้อย และการกลับเข้ามาเล่นอีกครั้งโดยมีผู้จัดการประกบมาด้วยเช่นนี้ ยากนักที่หนุ่มสาวคู่นี้จะสามารถชนะได้อีก เขาจึงไม่เสี่ยงที่จะเล่นตามด้วยเช่นกัน
“เอ่อ..คุณผู้ชายและคุณผู้หญิงครับ จำนวนชิปในมือของพวกคุณสองคนเวลานี้ ทำให้พวกคุณสองคนได้อัพเกรดเป็นลูกค้าระดับวีไอพีของทางแซนด์คาสิโนแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องเล่นอยู่ที่ห้องรวมนี้ก็ได้ ไม่ทราบว่าย้ายไปเล่นที่ห้องวีไอพีจะดีกว่ามั๊ยครับ ห้องวีไอพีของเรานอกจากจะเงียบสงบแล้ว ยังมีบริการอื่นๆที่ดีกว่าห้องรวมนี้อีกด้วย!”
ผู้จัดการของแซนด์คาสิโนรีบเอ่ยบอกหลิงหยุนกับเซิ่งหยิงหยิงทันทีและเพียงแค่หนุ่มสาวทั้งสองตัดสินใจกลับมาเล่นต่อ ก็เท่ากับยกก้อนหินที่หนักอึ้งออกจากอกของเขาแล้ว
หลิงหยุนได้ฟังข้อเสนอของผู้จัดการแล้วแต่ยังไม่ตัดสินใจอะไร และได้แต่หันไปมองเซิ่งหยิงหยิงแทน
เซิ่งหยิงหยิงยิ้มเล็กน้อยก่อนจะปรายตามองไปที่โต๊ะพร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า “เป็นเพราะโต๊ะนี้มีการจำกัดวงเงินสินะ” โต๊ะพนันโต๊ะนี้เป็นโต๊ะที่กำหนดให้ผู้เล่นต้องเล่นอยู่ในวงเงินสามล้านเท่านั้น แม้จะมีเงินมากเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถเล่นเกินกว่านี้ได้ และนี่คือเหตุผลที่เซิ่งหยิงหยิงจงใจเลือกมานั่งที่โต๊ะนี้
“เอ่อ..เรื่องนั้น..”
ผู้จัดการถึงกับหัวเราะเฝื่อนเมื่อถูกเซิ่งหยิงหยิงย้อนกลับตรงๆเช่นนี้“คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงต่างก็เป็นแขกวีไอพีของทางแซนด์คาสิโนแล้ว การที่จะมานั่งเล่นในห้องโถงโดยมีนักพนันคนอื่นๆ ล้อมหน้าล้อมหลังอยู่แบบนี้ น่าจะส่งผลต่อสมาธิในการเล่น..”
สิ่งที่ผู้จัดการพูดนั้นล้วนมีเหตุมีผลเพราะหลังจากที่หลิงหยุนกับเซิ่งหยิงหยิงเล่นพนันได้เงินกลับไปเกือบร้อยล้านนั้น เรื่องนี้ก็ได้แพร่สะพรัดไปทั่วทั้งบ่อนแล้ว และเวลานี้ ดูเหมือนผู้คนต่างก็เริ่มพากันมาลุมล้อมกันเต็มไปหมด
เซิ่งหยิงหยิงหันมองไปรอบๆและได้แต่ยิ้มออกมา เธอคร้านที่จะต่อปากต่อคำกับผู้จัดการอีก จึงได้แต่พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจนัก
“อืมม..ก็ได้ !”
หลังจากนั้นทั้งหลิงหยุนและเซิ่งหยิงหยิงต่างก็ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปจากโต๊ะทันที
“ขอเชิญทั้งสองท่านตามผมมาทางนี้เลยครับ!”
ผู้จัดการเอ่ยบอกหนุ่มสาวทั้งคู่ด้วยสีหน้าดีอกดีใจเป็นอย่างมากพร้อมกับรีบเดินนำทั้งคู่ตรงไปที่ห้องวีไอพีชั้นบนทันที
“หนุ่มสาวคู่นั้นดวงดีชะมัด!เล่นแป๊บเดียวก็ได้เงินกลับไปเกือบร้อยเท่า!”
“นั่นน่ะสิ!ผมเองก็เล่นพนันมาจนแก่ ยังไม่เคยเห็นใครได้เงินกลับไปมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย!”
“น่าเสียดายที่ไปเล่นห้องวีไอพีกันไม่อย่างนั้นฉันจะตามเข้าไปเล่นด้วย!”
ระหว่างที่หลิงหยุนกับเซิ่งหยิงหยิงก้าวเดินออกไปนั้นทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงผู้คนที่พากันวิพากษ์วิจารณ์ด้วยความอิจฉาบ้าง เสียดายบ้างอยู่ไม่หยุด!
“คุณผู้หญิงดูคล่องมากท่าทางคงจะไม่ได้มาที่แซนด์คาสิโนเป็นครั้งแรกสินะครับ” หลังจากเดินออกมาได้สักครู่ ผู้จัดการจึงได้เอ่ยปากชวนหญิงสาวคุย
“อืมม..ทุกครั้งที่รู้สึกเบื่อๆ ฉันเองก็จะมาเล่นพนันที่นี่แก้เบื่อเสมอ!”
เซิ่งหยิงหยิงตอบกลับด้วยท่าทีสบายๆและจากประโยคคำถามของผู้จัดการ เธอก็พอจะคาดเดาได้ว่า อีกฝ่ายคงจะรู้ฐานะที่แท้จริงของเธอแล้วเช่นกัน
ประตูแซนด์คาสิโนเปิดต้อนรับแขกทุกคนเสมอไม่ว่าจะเป็นใคร ฐานะอย่างไร ก็สามารถเดินเข้ามาเล่นได้อย่างไม่มีข้อแม้ เพียงแต่ว่า หากเข้ามาเล่นในฐานะนักท่องเที่ยวนั้น จะต้องแสดงเอกสารส่วนตัวให้กับเจ้าหน้าที่ของทางคาสิโนดูด้วย
และในช่วงระยะเวลาครึ่งชั่วโมงที่ทั้งคู่เล่นอยู่นั้นก็นับว่ามากพอที่จะทำให้เจ้าหน้าที่ของทางคาสิโน ตรวจสอบฐานะที่แท้จริงของเธอได้
ฉะนั้นฐานะของเซิ่งหยิงหยิงซึ่งเป็นบุตรสาวของโคตรเซียนหกนิ้วเซิ่งลิ่วฉีนั้น จึงยากที่จะปิดบังไว้ได้!
แต่การที่ผู้จัดการไม่กล้าเอ่ยฐานะของเซิ่งหยิงหยิงออกมาตรงๆนั้นเหตุผลหนึ่งก็กฏระเบียบของคาสิโน ส่วนอีกหนึ่งเหตุผลก็คือ ฐานะของผู้จัดการยังไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเอ่ยออกมาได้นั่นเอง
การที่เขาปรากฏตัวขึ้นนั้นเขามีหน้าที่เพียงแค่ออกไปต้อนรับหนุ่มสาวทั้งสอง และพาตัวมาที่ห้องวีไอพีเท่านั้น..
“แต่คุณผู้ชายท่านนี้ดูเหมือนจะเพิ่งเคยมาที่แซนด์คาสิโนครั้งแรกสินะครับ”
หลังจากเอ่ยถามเซิ่งหยิงหยิงแล้วผู้จัดการก็หันไปชวนหลิงหยุนพูดคุย เพื่อเลียบเคียงถามถึงฐานะที่แท้จริงของเขาให้ได้มากกว่านี้ นั่นเพราะทางคาสิโนไม่สามารถค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับหลิงหยุนได้มากนัก พวกเขาจะสืบค้นได้อย่างไรกันเล่า ในเมื่อชื่อก็ปลอม หน้าก็ปลอม จะมีก็เพียงเอกสารเท่านั้นที่เป็นของจริง
แต่หลิงหยุนกลับนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร..
“เขาเป็นแฟนของฉันเองค่ะ!”
เซิ่งหยิงหยิงเป็นฝ่ายเอ่ยตอบแทนและดูเหมือนจะกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่เชื่อคำพูดของตน เธอจึงได้เอนศรีษะซบไหล่หลิงหยุนอย่างสนิทสนม
“…”หลิงหยุนได้แต่นิ่งอึ้งกับการแสดงออกของหญิงสาว
“อ่อ..ที่แท้ก็เป็นคู่รักกันนี่เองนะครับ คุณผู้หญิงก็สวย คุณผู้ชายก็หล่อ สมกันราวกับกิ่งทองใบหยก!”
ผู้จัดการพยักหน้าหงึกๆปากก็เอ่ยชมหนุ่มสาวทั้งคู่ แต่ปากกับใจของเขาจะตรงกันหรือไม่นั้น ก็มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ดี.. หลังจากเดินสนทนากันมาครู่หนึ่งในที่สุดทั้งสามคนก็เดินมาหยุดอยู่หน้าห้องวีไอพีหรูหราห้องหนึ่ง
“ขอเชิญทั้งสองท่านเข้าไปด้านในได้เลยครับ..”
ผู้จัดการเอ่ยเชื้อเชิญชายหนุ่มและหญิงสาวพร้อมกับผายมือด้วยท่าทางนอบน้อม และมีมารยาทอย่างมาก
หลิงหยุนเปิดจิตหยั่งรู้ออกสำรวจดูจึงได้พบว่า ภายในห้องวีไอพีนี้มีชายวัยกลางคนผู้หนึ่งนั่งรออยู่ และนอกจากเขาแล้ว ก็ไม่มีคนอื่นอีก
เซิ่งหยิงหยิงและหลิงหยุนต่างก็หันไปมองหน้ากันก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องพร้อมกัน โดยมีผู้จัดการเดินตามเข้ามาอย่างรวดเร็ว และเมื่อเข้าไปถึง เขาก็รีบร้องบอกาชายวัยกลางคนว่า
“เจ้านายครับผมเชิญสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งสองท่านมาแล้วครับ!” “คุณหนูเซิ่งไม่ได้มามาเก๊าเสียนานมาถึงมาเก๊าทั้งทีกลับไม่โทรหาผมเลย แต่กลับตรงมาที่แซนด์คาสิโนของผมแทน..”
ชายวัยกลางคนเห็นหนุ่มสาวทั้งสองคนเดินเข้ามาก็รีบลุกขึ้นยืนต้อนรับทันที แม้ใบหน้าของเขาจะฉาบไปด้วยรอยยิ้ม แต่แววตากลับแข็งกร้าว อีกทั้งยังแสดงออกว่ารู้ฐานะที่แท้จริงของเซิ่งหยิงหยิงแล้ว
“ที่แท้ก็คุณโจวนี่เอง!ขออภัยที่เสียมารยาทนะคะ..”
เซิ่งหยิงหยิงเห็นหน้าเจ้าของเสียงก็ถึงกับยิ้มออกมาทันที และไม่รีรอที่จะตอบกลับ พร้อมกับเปิดเผยฐานะของอีกฝ่ายเช่นกัน
และนี่คือเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังแซนด์คาสิโนแห่งนี้เขาก็คือโจวเหยากวง!
หลังจากที่โจวเหยากวงทักทายเซิ่งหยิงหยิงแล้วสายตาของเขากลับไม่หยุดอยู่ที่เซิ่งหยิงหยิง แต่กลับมองเลยไปที่ร่างของหลิงหยุน พร้อมกับหยุดนิ่งอยู่เช่นนั้น ราวกับว่าต้องการจะมองเขาให้เห็นทะลุปรุโปร่งไปถึงเนื้อใน หลิงหยุนเองก็คิดไม่ถึงว่าเขาเล่นพนันได้เงินไปเพียงแค่ร้อยล้าน แต่เจ้าของคาสิโนถึงกับต้องออกโรงด้วยตัวเองเช่นนี้..
ดูเหมือนว่าที่เซิ่งหยิงหยิงบอกเข้าไว้ก่อนหน้าจะไม่ผิดนักยากที่จะเอาเงินร้อยล้านออกไปจากบ่อนได้ ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่มีความสามารถ แต่จะมีคนไม่ยอมให้เขาได้มีโอกาสนำเงินจำนวนนั้นออกไปต่างหากเล่า!
“ผู้จัดการเฟิ่งคุณวางชิปของลูกค้าวีไอพีทั้งสองคนไว้ แล้วก็ออกจากห้องไปได้แล้ว!”
โจวเหยากวงสำรวจหลิงหยุนอยู่นานแต่ก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ เขาจึงได้แต่หันไปโบกมือไล่ผู้จัดการให้ออกจากห้องไป
“อ่อ..อย่าลืมไปจัดเตรียมห้องพักที่ดีที่สุดให้กับแขกวีไอพีทั้งสองคนด้วยล่ะ! ว่าแต่..” ระหว่างนั้นโจวเหยากวงก็หันไปถามเซิ่งหยิงหยิงว่า
“ไม่ทราบคุณหนูเซิ่งจะให้เตรียมหนึ่งหรือสองห้อง” “หนึ่งห้องก็เพียงพอแล้วค่ะจะได้ไม่รบกวนคุณโจวมากนัก!” เซิ่งหยิงหยิงตอบกลับอย่างไม่ลังเล
“ไปจัดการตามที่คุณหนูเซิ่งบอก..”
“ครับเจ้านาย..”ผู้จัดการเฟิ่งพยักหน้ายิ้มๆ และรีบหันหลังเดินออกไปทันที
หลิงหยุนได้แต่บ่นพึมพำอยู่ในใจ‘จะตัดสินใจอะไร เจ้าไม่คิดที่จะถามความเห็นของข้าเลยงั้นรึ’
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร