Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 339
บทที่ 339 : หนิงน้อยโศกเศร้า
“เสียดายเงินจริงๆ! นี่นายผลาญเงินเล่นหรือยังไง?!”
คู่หูของหลิงหยุนเปิดประตูรถ BMW ออกมาพร้อมกับบ่มพึมพำ แน่นอนว่าตู้กู่โม่ไม่ใช่คุณชายที่ไม่เคยเห็นเงิน แต่เขาอดคิดไม่ได้ว่าเพียงแค่ต้องการกลับมาฉลองวันเกิดกับแฟนสาว หลิงหยุนยอมใช้เงินไปถึงสามหมื่นหยวนกับการเดินทางเพียงแค่พันกว่ากิโลเมตร เขาเองก็เพิ่งเคยพบเจอเป็นครั้งแรก!
ตู้กู่โม่ยิ้มกว้างให้หลิงหยุนพร้อมกับพูดขึ้นว่า “นี่.. ข้าว่าเจ้าคงเป็นบ้าไปแล้ว!”
หลิงหยุนควักเงินสองหมื่นหยวนออกมา พร้อมกับเพิ่มให้อีกสองพัน แล้วยื่นให้กับคนขับรถพร้อมกับพูดขึ้นว่า
“ขอบคุณพี่ชายมากที่ขับรถให้พวกเรามาทั้งวัน ถ้ายังไงคืนนี้ก็อยู่เที่ยวเมืองจิงฉูก่อนก็แล้วกันนะครับ ถือซะว่าคืนนี้ผมเป็นเจ้ามือให้เอง แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับ! อ่อ.. ขากลับไม่ต้องขับรถเร็วนะครับ”
“ครับผม.. ขอบคุณน้องชายมากครับ!”
คนขับรถที่ต้องปากกัดตีนถีบหาเลี้ยงครอบครัว ยอมขับรถด้วยความเร็วมาที่เมืองจิงฉูเพราะต้องการเงิน หลิงหยุนจึงรู้สึกเห็นใจ..
แต่หลิงหยุนก็แอบคิดในใจว่า.. ถึงยังไงเงินพวกนี้ก็ไม่ใช่เงินของเขาอยู่แล้ว เขาจึงไม่จำเป็นต้องประหยัดมัทธยัสอะไร ส่วนเงินที่เหลืออีกหนึ่งแสนเจ็ดหมื่นนั้น หลิงหยุนเก็บเข้าไปไว้ในแหวนพื้นที่
“น้องชายทั้งสองจะไปที่ใหนล่ะ ผมจะไปส่งให้!” เมื่อได้รับเงินมาแล้ว คนขับรถก็ดูมีความสุขขึ้นมาก
หลิงหยุนไม่ต้องการเรียกรถใหม่ เขาจึงพูดขึ้นว่า “งั้นก็ต้องรบกวนพี่ชายแล้ว ผมจะบอกทางให้นะครับ!”
หลิงหยุนชี้บอกคนขับรถให้ขับตรงไปทางทะเลสาปจิงฉูตรงจุดชมวิว และเลยเข้าไปในหมู่บ้าน เมื่อหลิงหยุนและตู้กู่โม่ลงจากรถแล้ว เขาก็สั่งคนขับรถให้กลับออกไปได้
เวลานั้นเพิ่งจะสองทุ่มตรง ทั้งคู่จึงไปยืนหลบในที่ลับตาคน และหลิงหยุนก็จัดการเรียกกระบี่ของตู้กู่โม่ออกมาจากแหวนพื้นที่พร้อมกับยื่นให้เขาจากนั้นหลิงหยุนก็พูดกับตู้กู่โม่ยิ้มๆว่า
“นี่.. เราสองคนยังจะนัดปะลองกันอีกไม๊?”
เมื่อตู้กู่โม่ได้ยิน เขาก็ยกมือขึ้นชกเข้าไปที่หน้าอกของหลิงหนุนพร้อมกับร้องตอบไปว่า
“ขนาดโทคุงาวะที่อยู่ขั้นเซียงเทียน-1 ยังสู้เจ้าไม่ได้.. ข้ายังต้องปะลองอะไรกับเจ้าอีก.. ไม่มีทาง!”
หลิงหยุนถอนหายใจอย่างโล่งอก “ฉันต้องเอาของขวัญวันเกิดไปให้หนิงน้อยก่อน นายจะเข้าไปด้วยกันไม๊?”
ตู้กู่โม่ส่ายหน้าพร้อมกับตอบไปว่า “ไม่ล่ะ.. ข้าจะกลับโรงแรมเลย เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว! ไว้พรุ่งนี้พวกเราค่อยพบกันใหม่”
หลิงหยุนตอบกลับยิ้มๆ “ฉันว่านายน่าจะซื้อโทรศัพท์มือถือนะ พวกเราจะได้ติดต่อกันง่ายหน่อย อย่าลืมว่านายต้องมาเป็นบอดี้การ์ดให้ฉันสองเดือน!”
ตู้กู่โม่ตอบกลับยิ้มๆเช่นกัน “เบอร์มือถือของเจ้าจำง่ายจะตายไป ข้าจำได้แล้ว ยังไงข้าจะติดต่อเจ้ามาเอง เจ้าวางใจได้!”
“อ่อ.. แล้วถ้าพรุ่งนี้นายจะมาหาฉัน ก็มาที่หมู่บ้านนี้นะ บ้านของฉันอยู่โซนสี่ บ้านเลขที่หนึ่ง!”
ส่วนตู้กู่โม่ก็บอกเบอร์ห้องและชื่อโรงแรมที่เขาพักให้หลิงหยุนรู้เช่นกัน จากนั้นทั้งคู่ก็ร่ำลาและต่างก็แยกย้ายกันไป
ตอนนี้เพิ่งจะสองทุ่มตรง.. ยังไม่ดึกมากนัก หลิงหยุนแหงนหน้าขึ้นมองไปบนเขามังกรและเขาหยกด้านใต้ พร้อมกับมองไปยังผู้คนที่มาเยี่ยมชมทะเลสาปจิงฉู หลิงหยุนถอนหายใจเล็กน้อยเมื่อนึกถึงประสบการณ์ที่ก้นหลุมยักษ์ ทุกอย่างมันช่างราวกับความฝัน!
‘มีทั้งเรื่องดีและเรื่องแปลกประหลาด! แต่ในที่สุดข้าก็กลับมางานวันเกิดของหนิงน้อยทันเวลา!’
หลิงหยุนครุ่นคิดอยู่ในใจ พร้อมกับเดินยิ้มอย่างมีเสน่ห์ตรงเข้าไปยังบ้านของเสี่ยวเม่ยหนิง
….
ภายในบ้านของท่านหมอเสี่ยวขณะนั้น ต่างก็มีผู้คนเดินเข้าเดินออกกันขวักไขว่ แน่นอนว่าล้วนแล้วแต่เป็นแขกผู้มีเกียรติที่พากันเอาของขวัญมาให้หนิงน้อยในวันเกิด
ไม่เพียงมีแขกจากเมืองจิงฉูเท่านั้น แต่ยังมีแขกที่เดินทางมาจากเมืองหลวง และเมืองอื่นๆด้วย เรียกได้ว่าแขกเหรื่อมาจากทั่วทุกสารทิศ เพื่อนำของขวัญวันเกิดในปีที่สิบเจ็ดมาให้กับหนิงหน้อย
บรรยากาศภายในบ้านของท่านหมอเสี่ยวนั้นเต็มไปด้วยความสุข และมีชีวิตชีวา ปกติแล้วบ้านของท่านหมอเสี่ยวจะจัดงานเลี้ยงปีละสองครั้งเท่านั้น คืองานวันเกิดของท่านหมอเสี่ยว กับงานวันเกิดของเสี่ยวเม่ยหนิง
ทุกคนต่างก็รู้จักท่านหมอเสี่ยวดี และรู้ว่าเขามาอยู่ที่นี่เพราะต้องการความสงบ ดังนั้นเมื่อนำของขวัญเข้ามาให้แล้ว ต่างคนต่างก็กลับไปทันที
เป็นที่รู้กันดีว่าท่านหมอเสี่ยวนั้นเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงโด่งดังเพียงใด.. หากทุกคนที่เอาของขวัญมาให้ต้องการอยู่ร่วมรับประทานอาหารด้วย ไม่เพียงบ้านท่านหมอเสี่ยวจะไม่สามารถรองรับจำนวนคนที่มากมายได้ แม้แต่บริเวณภายในหมู่บ้านแห่งนี้ก็ยังไม่พอที่จะต้อนรับผู้คนจำนวนมากอย่างแน่นอน!
ความจริงแล้วผู้คนที่นำของขวัญมาให้เสี่ยวเม่ยหนิงในวันนี้ ล้วนเป็นคนที่ไม่ได้เชื้อเชิญ แต่เป็นผู้ที่ได้ยินมาว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ จึงพากันนำของขวัญมาให้ และอีกความหมายหนึ่งก็เพื่อผูกสัมพันธ์กับท่านหมอเสี่ยวเพื่อหมายพึ่งใบบุญในวันข้างหน้า
เสี่ยวเจิ้งจี๋ผู้ได้รับฉายาหมอเทวดาคนแรกของประเทศจีน และลูกชายของเขาเสี่ยวเฉิงเยี่วย ต่างก็ยิ้มทักทายผู้คนที่พากันนำของขวัญมาให้เสี่ยวเม่ยหนิง บรรยากาศภายในบ้านเต็มไปด้วยความสุข..
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร