Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 596

บทที่ 596 : คืนสังหาร!
　　เวลาสี่ทุ่มตรง..
　　“คืนนี้ทุกคนค้างที่นี่ก็แล้วกัน..ส่วนผมต้องออกไปข้างนอกหาสถานที่ฝึกฝน และคงจะไม่กลับบ้านตลอดทั้งคืน ไม่ต้องอยู่รอ!”
　　คืนนี้หลิงหยุนจะต้องออกไปข้างนอกเพื่อลงมือสังหารยอดฝีมือขององค์กรนักฆ่าเขาจึงต้องบอกกับสาวงามทั้งเจ็ดคนให้คลายความกังวล
　　ทางด้านไป๋เซียนเอ๋อที่ไม่ต้องการอยู่บ้านได้แต่เอามือจับชายเสื้อของหลิงหยุนไว้แน่น ส่วนฉินตงเฉี่วยก็อดที่จะถามออกไปด้วยความกังวลไม่ได้
　　“เจ้าเด็กดื้อ..ในเมื่อเจ้าจะไปฝึกฝนเพื่อฟื้นฟูสภาพร่างกาย ก็ให้ข้าไปคอยคุ้มครองดูแลเจ้าไม่ดีกว่ารึ”
　　ฉินตงเฉี่วยนึกถึงหญิงสาวชุดดำที่อยู่ในรถคันสีดำเมื่อเช้านี้และนางเองไม่สามารถมองเห็นระดับขั้นกำลังภายในที่แท้จริงของธิดาพรรคมาร นางจึงไม่วางใจ..
　　หลิงหยุนตอบกลับยิ้มๆ“น้าหญิง..ข้าก็แค่ไปฟื้นฟูสภาพร่างกาย ไม่ต้องให้ท่านไปคอยคุ้มครองก็ได้..”
　　หลังจากพูดให้ฉินตงเฉี่วยคลายความกังวลแล้วไป๋เซียนเอ๋อ และสาวงามคนอื่นๆต่างก็ถูกทิ้งให้อยู่ที่บ้าน แล้วหลิงหยุนก็พุ่งออกจากบ้านทันที
　　ท่ามกลางลมพัดที่ค่อนข้างแรงในหมู่บ้านจิงฉูแห่งนี้..
　　“เฮ้อ..ความรู้สึกของการมีอิสระช่างดีงามเสียเหลือเกิน!”
　　ห่างจากบ้านเลขที่-1ไปไกลราวสองกิโลเมตร หลิงหยุนยืนอยู่ในมุมมืด และจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสีดำพร้อมกับพึมพำออกมา และถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก
　　“ดูเหมือนหน้าฝนคงใกล้จะมาถึงแล้วสินะ..”หลิงหยุนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าสลัว และพึมพำออกมาเบาๆ
　　ในเดือนพฤษภาคมนี้..อากาศแปรปรวนอย่างมาก ลมพัดเอากลุ่มเมฆสีดำมารวมกัน ทำให้แสงจันทร์ในคืนนี้ไม่สว่างไสวนัก อีกทั้งนี่เป็นช่วงปลายเดือน พระจันทร์จึงเหลือเพียงแค่ครึ่งเสี้ยว และดูเหมือนว่ากำลังจะถูกกลุ่มเมฆสีดำบดบัดจนมิดในอีกไม่กี่นาที
　　แต่ยิ่งท้องฟ้ามืดครึ้มมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเหมาะแก่การลงมือสังหารมากเท่านั้น!
　　ท่ามกลางค่ำคืนอันมืดมิดหลิงหยุนใช้วิชาเท้าทองคำหมื่นลี้ข้ามถนนไปอีกฝั่ง และมุ่งหน้าไปทางชานเมืองด้านทิศใต้ของจิงฉู
　　หลิงหยุนไปตามเส้นทางที่เหมี่ยวเสี่ยวเหมาบอกมาและไม่นานก็ไปถึงลานหน้าบ้านขนาดใหญ่หลังหนึ่งซึ่งเป็นที่อยู่ของเหล่ายอดฝีมือขององค์กรนักฆ่า
　　“นี่..วันนี้เจ้าเด็กนั่นทำได้น่าทึ่งมากจริงๆมันรักษาผู้ป่วยอาการโคม่าพร้อมๆกันถึงยี่สิบสองราย แล้วหนึ่งในนั้นก็เป็นคนวิกลจริตที่เป็นป่วยมานานมากกว่าสิบปี แต่เด็กนั่นกลับรักษาให้หายได้อย่างง่ายดาย.. เด็กนั่นมันเป็นเซียนหรือยังไง”
　　หนึ่งในคนขับรถที่มีรูปร่างปานกลางและดูคล้ายคนธรรมดา แต่หลิงหยุนสามารถมองออกว่ากำลังภายในของเขาอยู่ในขั้นเซียงเทียน-1
　　“นั่นสิ..ไม่น่าเป็นไปได้!”
　　“น่าเสียดาย..นี่ถ้าข้ารู้ว่ามันเก่งกาจแบบนี้ ข้าจะเอาคนป่วยอีกสิบรายที่เสียชีวิตระหว่างที่ถูกกักตัวอยู่ที่นี่สองสามวันไปให้มันรักษาด้วย รับรองว่ามันต้องรักษาไม่ได้แน่ๆ”
　　“นี่เจ้าเพ้อเจ้ออะไรของเจ้า!คนตายจะรักษาฟื้นยังไงเล่า!”
　　“จะไม่ตายได้ยังไง..ผู้ป่วยทั้งสิบคนนั่นถูกจับมาขังที่นี่ให้อดข้าวอดน้ำ ก็ต้องตายอยู่แล้ว!”
　　พวกมันพูดถึงผู้ป่วยสิบคนที่อดข้าวอดน้ำตายด้วยสีหน้าเรียบเฉยพวกมันคุยกันราวกับว่าคนบริสุทธิ์ตายสิบคนนั้นเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อย และชีวิตของมนุษย์เป็นสิ่งไร้ค่าในสายตาของพวกมันซึ่งเป็นนักฆ่า
　　ดวงตาของหลิงหยุนฉายแววสังหารขึ้นมาทันที!
　　หลิงหยุนคร้านที่จะฟังต่อเพราะสิ่งที่นักฆ่าเหล่านั้นพูดคุยกัน ล้วนเป็นเรื่องที่ไร้สาระหาประโยชน์อะไรไม่ได้..
　　หากต้องการสืบหาที่อยู่ของเสี่ยวเม่ยเม่ยก็ต้องหาที่อยู่ของธิดาพรรคมารให้พบเสียก่อน
　　หลิงหยุนไม่เสียเวลาหลบซ่อนตัวอยู่อีกเขากระโดดออกมายืนอยู่กลางลานบ้านทันที!
　　“มือสังหารขององค์กรนักฆ่าพวกเจ้าเตรียมตัวตายได้แล้ว!”
　　“แกเป็นใคร!”
　　“นั่นใคร!”
　　“เจ้าต่างหากที่ต้องเตรียมตัวตาย!”
　　สิ้นเสียงตะโกนถามยอดฝีมืออีกสิบคนก็พุ่งออกมาจากบ้าน และเข้าล้อมร่างของหลิงหยุนไว้ทันที
　　“เป็นเจ้าเองรึ”
　　“หลิงหยุน!”
　　สองคนที่รู้จักหลิงหยุนก็คือคนที่ปลอมตัวเป็นคนขับรถนั่นเองและเมื่อทั้งคู่ได้เห็นหลิงหยุนก็ถึงกับตกใจ
　　ทั้งคู่มั่นใจว่าไม่มีคนสะกดรอยตามพวกเขามาเหตุใดหลิงหยุนจึงรู้ที่อยู่ได้!
　　“ฮ่า..ฮ่า.. ข้าคิดว่าใครที่ใหนกล้าบุกเข้ามาขู่ฆ่ามือสังหารระดับสวรรค์อย่างพวกเรา ที่แท้ก็เป็นเจ้าเด็กหนุ่มหน้าหวานนี่เอง..”
　　“นี่..เจ้าเด็กน้อย! เจ้ามาถึงที่นี่คงต้องการทำตัวเป็นฮีโร่สินะ ฮ่า..ฮ่า.. แต่ข้าว่าเจ้าน่าจะสะกดคำว่าตายไม่เป็นมากกว่า!”
　　“นี่เจ้าคงคิดว่าพวกข้าเป็นคนธรรมดาสินะถึงได้คิดจะฆ่า! ฮ่า.. ฮ่า..”
　　ยอดฝีมือขององค์กรนักฆ่าไม่สามารถเห็นขั้นกำลังภายในของหลิงหยุนได้เมื่อเห็นว่าหลิงหยุนเป็นฝ่ายบุกเข้ามาที่นี่ ก็พากันโอ้อวดกันอย่างไม่นึกอาย แต่ละคนล้วนแล้วแต่จองหองพองขน ไม่เห็นหลิงหยุนอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย!
　　“ที่แท้หลิงหยุนก็คือเจ้าเด็กหนุ่มหน้าหวานคนนี้หรอกรึมิน่า.. ธิดาสวรรค์จึงลังเลใจไม่ต้องการลงมือสังหารมัน สงสัยนางจะชื่นชอบหลิงหยุนเข้าแล้ว..”
　　ชายชราร่างผอมสวมชุดแดงกำลังหรี่ตาจ้องมองหลิงหยุน พร้อมกับแสดงความรังเกียจออกมาทางสายตาอย่างเปิดเผย
　　‘ธิดาสวรรค์!แท้จริงแล้วหญิงงามในชุดผ้าแพรสีดำผู้นั้น คนขององค์กรนักฆ่าเรียกนางว่าธิดาสวรรค์งั้นรึ?!’
　　หลิงหยุนยิ้มหยันพร้อมกับร้องตอบว่า“นี่ตาเฒ่า.. เจ้ากล้าพูดเช่นนี้ไม่เกรงว่าธิดาสวรรค์ได้ยินเข้าจะตบหน้าเจ้าจนตายงั้นรึ”
　　ชายชราชุดแดงหัวเราะเสียงดังคล้ายคนคลุ้มคลั่ง“ฮ่า.. ฮ่า.. ฮ่า.. ข้าไม่กลัวอยู่แล้ว! ธิดาสวรรค์ไม่เคยย่างกรายมาที่นี่แม้แต่ครั้งเดียว หากเจ้าต้องการจะมาตามหานางแล้วล่ะก็ ดูเหมือนว่าเจ้าจะมาผิดที่แล้วล่ะ!”
　　หลิงหยุนยิ้มพร้อมกับพูดด้วยท่าทางสบายๆ“ในเมื่อเจ้าไม่เกรงกลัวนาง เจ้ากล้าพูดประโยคเมื่อครู่ต่อหน้าธิดาสวรรค์หรือไม่”
　　ถึงอย่างไรนักฆ่าเหล่านี้ก็ต้องตายในคืนนี้!แต่ก่อนตายหลิงหยุนต้องเค้นข้อมูลจากพวกมันให้ได้มากที่สุด แล้วจึงจะลงมือสังหาร
　　จู่ๆชายคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ด้านหลังของหลิงหยุน ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นี่พ่อหนุ่ม.. เจ้าเข้ามาที่นี่ได้ แต่อย่าคิดว่าจะกลับไปได้! เจ้าต้องลงนรกสถานเดียวเท่านั้น เจ้าสังหารนักฆ่าขององค์กรไปตั้งมากมาย วันนี้คิดจะกลับออกไปจากที่นี่.. เจ้าคงต้องฝันกลางวันแล้วล่ะ!”
　　หลิงหยุนส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วตอบกลับไปว่า“ข้าไม่ต้องการตายอยู่ที่นี่ แต่ต้องการออกจากที่นี่ทั้งที่ยังมีลมหายใจ..”
　　ชายชราชุดแดงฟังแล้วก็ได้แต่หัวเราะเสียงดังออกมาอีกครั้ง“เจ้าต้องการจะออกไปจากที่นี่งั้นรึ เช่นนั้นก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของเจ้าแล้วล่ะ! เป็นเด็กหนุ่มหน้าหวานที่ทำได้แค่รักษาโรค แต่ถึงกับกล้าบุกเข้ามาในดงของนักฆ่าระดับสวรรค์ ต่อให้สวรรค์ไว้ชีวิตเจ้า แต่ชายแก่อย่างข้าจะไม่มีวันปล่อยเจ้าไปอย่างแน่นอน!”
　　“ก่อนตายเจ้าจำไว้ให้ดีล่ะว่า..คนที่ลงมือสังหารเจ้าในวันนี้คือข้า – ราชาชุดแดง”
　　ชายชราชุดแดงดูเหมือนคร้านที่จะพูดจาไร้สาระกับหลิงหยุนอีกมือของเขาสั่น และฝ่ามือเลือดทั้งสองข้างก็ถูกยกขึ้นมาซัดเข้าใส่หลิงหยุนทันที!
　　หลิงหยุนก้าวเท้าหลบฝ่ามือของราชาชุดแดงจากนั้นจึงยกมือขึ้นปัดชายเสื้อเบาๆพร้อมกับพูดยิ้มๆ
　　“เจ้าไม่ต้องรีบร้อนนัก!ข้ารับปากว่าจะส่งเจ้าลงนรกเป็นคนแรก!”
　　ชายชราชุดแดงเห็นหลิงหยุนสามารถหลบได้อย่างง่ายดายก็ถึงกับตกใจจนต้องร้องถามออกมา
　　“พ่อหนุ่ม..นี่เจ้าร่ำเรียนวิชาเคลื่อนไหวเช่นนี้มาจากใหน บอกให้ข้าได้รู้หน่อยจะได้หรือไม่?”
　　หลิงหยุนคร้านที่จะสนใจชายชราเขากวาดสายตามองยอดฝีมือทั้งสิบสองคนพร้อมกับถามขึ้นมาว่า
　　“พวกเจ้ามีใครบอกข้าได้บ้างว่าข้าจะสามารถพบธิดาสวรรค์ได้ที่ใหน ข้าคิดถึงนาง!”
　　เด็กหนุ่มสวมชุดสีฟ้าหรี่ตาลงก่อนจะตอบไปว่า “เจ้าจะถามหาที่อยู่ของธิดาสวรรค์ ข้าว่าเจ้าถามหาทางไปนรกจะง่ายกว่า!”
　　ระหว่างที่พูดนั้นมีดสั้นสามเล่มก็ปรากฏขึ้นในมือของชายหนุ่มชุดสีฟ้า และตามมาด้วยเสียงลม
　　ฟรึบ..ฟรึบ.. ฟรึบ..
　　มีดบินสามเล่มพุ่งเข้าใส่กลางหลังของหลิงหยุนอย่างรวดเร็ว!
　　“นี่เจ้าคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ!”
　　หลิงหยุนขมวดคิ้วเล็กน้อยเขาไม่หลบ และยืนรอจนกระทั่งมีดบินสีฟ้าพุ่งเข้ามาจนใกล้ถึงแผ่นหลังของตนเอง แล้วจึงยกมือขึ้นคว้ามีดทั้งสามเล่มได้อย่างสบายๆ
　　“มีดบินของเจ้าเคลือบยาพิษไว้นี่!”
　　หลิงหยุนพูดพร้อมกับหันไปหาชายหนุ่มชุดสีฟ้าที่กำลังยืนตื่นตระหนกและใช้ฝ่ามืองอมีดทั้งสามเล่มก่อนจะโยนทิ้งลงพื้นไป
　　“เอาล่ะ..ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการจะตอบ ข้าก็จะไม่ถาม! งั้นเจ้าก็เตรียมตัวตายได้แล้ว!”
　　นักฆ่าระดับสวรรค์ทั้งหมดนั้นไม่มีใครอยู่ในขั้นเซียงเทียน-3 เลยแม้แต่คนเดียว หลิงหยุนจึงสามารถลงมือสังหารพวกเขาได้อย่างง่ายดาย
　　มังกรพรางร่าง!
　　หลิงหยุนใช้มังกรพรางร่างปกปิดร่างจริงของตนเองไว้และร่างจริงของเขาในตอนนี้ก็ไปยืนอยู่หน้าชายชราชุดแดง จากนั้นหลิงหยุนก็ชกเข้าที่ร่างของชายชราชุดแดงอย่างแรง และน่าสยดสยอง
　　หมัดปีศาจเถียนกัง!
　　ชายชราชุดแดงไม่สามารถหลบได้ทันจึงต้องยกมือขึ้นกำหมัดปะกลับในทันที แต่แล้วก็ต้องกรีดร้องออกมาในเวลาเดียวกัน
　　“โอ๊ย!!”
　　หลังจากสิ้นเสียงปะทะกระดูกมือของชายชราชุดแดงก็แตกละเอียดทันที กระดูกท่อนแขนร้าว และร่างผอมก็กระเด็นออกไปไกล
　　“อั้ก..”
　　สิ้นเสียงกระอักเลือดและโลหิตสีแดงก็พุ่งออกจากปากของชายชราชุดแดงทันที!
　　หลิงหยุนยิ้มบางก่อนจะปล่อยหมัดเข้าใส่ร่างของชายชราชุดแดงอีกหนึ่งหมัดต่อทันที!
　　อ๊าก..
　　แขนของชายชราชุดแดงหักและเขาก็ไม่สามารถต้านทานหลิงหยุนได้อีก จึงถูกหลิงหยุนชกเข้าที่กลางหัวใจทันที!
　　อ๊าก!
　　สิ้นเสียงกรีดร้องร่างของราชาชุดแดงก็ล้มลงกับพื้นทันที และหัวใจที่ถูกหลิงหยุนชกเข้าอย่างแรงนั้น ก็ส่งผลให้เลือดไหลออกทั้งจมูกและปาก ก่อนที่เลือดเป็นสายจะพุ่งออกจากหน้าอกของชายชรา!
　　“ข้าบอกแล้วว่าจะส่งเจ้าลงนรกเป็นคนแรก!”
　　หลิงหยุนพูดยิ้มๆก่อนจะหันหลังกลับไป..
　　“แย่แล้วพี่!ดูเหมือนเด็กนั่นจะแข็งแกร่งกว่าที่พวกเราคิดไว้มาก!”
　　เพียงแค่ไม่กี่หมัดราชาชุดแดงก็ถึงกับตายคาที่ย่อมหมายความว่ากำลังภายในของหลิงหยุนนั้นต้องแข็งแกร่งจนน่าหวาดกลัว!
　　ต่อหน้าคนที่หลิงหยุนมองว่าได้กลายเป็นซากศพไปแล้วในสายตาของเขานั้นหลิงหยุนไม่จำเป็นต้องซ่อนความแข็งแกร่งของตนเองอีกต่อไป
　　“พวกเราบุกเข้าไปแล้วลงมือจัดการกับมันพร้อมๆกัน!”
　　นักฆ่าระดับสวรรค์ที่เหลืออีกสิบเอ็ดคนต่างก็รู้ตัวดีว่าพวกเขาไม่มีใครคือคู่ต่อสู้ของหลิงหยุน จึงตัดสินใจที่จะบุกเข้าไปพร้อมกัน!
　　“พวกเจ้าเข้ามาพร้อมกันก็ดี!”
　　หลิงหยุนยิ้มและไม่หลบ เขาได้โคจรดาราคุ้มกายควบคู่กับการใช้หมัดปีศาจเถียนกังอย่างสุดกำลัง!
　　ยอดฝีมือคนแรกถูกหมัดของหลิงหยุนชกเข้าจนร่างกระเด็นออกไปไกลมากกว่าสิบเมตรและตกลงบนพื้นกระอักเลือดตาย!
　　อีกคนก็ถูกชกด้วยหมัดของหลิงหยุนจนกระอักเลือดตายระหว่างต่อสู้เช่นกัน!
　　จากนั้นหลิงหยุนก็ปล่อยหมัดออกไปอีกสี่หมดหนึ่งหมัดสังหารยอดฝีมือหนึ่งคน และภายในเวลาชั่วพริบตาหลิงหยุนก็ได้สังหารยอดฝีมือไปทั้งสี่คนไปอย่างโหดเหี้ยม
　　ส่วนอีกห้าคนที่เหลือรีบกระโดดถอยหลับกลับไปทันที!