Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 657

บทที่ 657 : แพ้หรือชนะ!
　　ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของหลิงหยุนก็ดังขึ้น มันเป็นเสียงแจ้งเตือนว่ามีข้อความเข้า หลิงหยุนจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู ก็เห็นว่าเป็นข้อความส่งมาจากถังเมิ่ง
　　–พี่หยุน..ให้ฉันเดานะตอนนี้พี่กำลังนอนอยู่บนเตียงใช่มั๊ยล่ะ ฮ่าๆ เป็นยังไงบ้าง? มีสาวๆแนบซ้ายแนบขวาแบบนั้น?-
　　ถังเมิ่งนั้นยิ่งกว่าพยาธิในท้องของหลิงหยุนเมื่อเห็นหลิงหยุนประคองซูปิงหยานกับเยี่ยนจื่อออกไป เขาก็เดาได้ทันทีว่าหลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น
　　หลิงหยุนกดโทรศัพท์หาถังเมิ่งทันทีและประโยคแรกที่เขาพูดก็คือ “ถังเมิ่ง.. สองสามวันนี้นายคงครั่นเนื้อครั่นตัวมากสินะ”
　　ถังเมิ่งยิ้มพร้อมกับร้องขอความเมตตาจากนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “พี่หยุน.. ไอ้ห้าคนที่เที่ยวไปเล่นตามบ่อนของแก๊งมังกรเขียวจนพวกเราหมดตัวไปมากนั้น พวกมันกลับมาอีกแล้ว! พี่จะไม่ไปจัดการกับพวกมันหน่อยเหรอ”
　　หลิงหยุนขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอบไปว่า“พวกมันมาอีกแล้วเหรอ รนหาที่ตายแท้ๆ!”
　　เซียนพนันทั้งห้าคนที่ใช้เวลาไม่ถึงอาทิตย์ก็สามารถกวาดเงินไปจากแก๊งมังกรเขียวได้มากกว่าแปดสิบล้านแต่เมื่อหลิงหยุนว่างที่จะเข้าไปจัดการ พวกมันกลับหายหัวไป แต่แล้วจู่ๆก็มาปรากฏตัวอีกครั้ง
　　ในเมื่อพวกมันมาปรากฏตัวแล้วหากหลิงหยุนไม่จัดการกับพวกมันตอนนี้ แล้วจะจัดการกับพวกมันตอนใหนล่ะ หลิงหยุนจึงสั่งถังเมิ่งให้ไปรอเขาอยู่ที่หน้าคลินิกสามัญชน และเขาจะรีบไปโดยเร็ว
　　หลังจากวางสายไปแล้วหลิงหยุนก็บอกกับซูปิงหยานที่อยู่บนเตียงว่า “คุณซู.. ตอนนี้มีคนมาป่วนแก๊งมังกรเขียว ผมต้องรีบออกไปจัดการ!”
　　เมื่อซูปิงหยานได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือของหลิงหยุนดังขึ้นนั้นเธอยังคิดว่าคงจะเป็นหญิงสาวคนใหนของหลิงหยุนสักคนโทรเข้ามา ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย แต่เมื่อได้ยินว่าเป็นเรื่องงาน เธอจึงไม่ได้รู้สึกกังวลอะไร
　　“ตามสบายเธอไปทำธุระของเธอได้ตามสบาย ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว..”
　　หลิงหยุนพยักหน้า“เรื่องร้านคุณไม่ต้องห่วง ผมจะให้ถังเมิ่งไปจัดการให้ คุณไม่ต้องกังวลอะไร..”
　　ตอนนี้ซูปิงหยานยังต้องกังวลอะไรอีกในเมื่อร้านของเธอมีคนคุ้มครองแล้ว ยังจะมีใครกล้ามาก่อกวนอีก หากจะมีก็คงมีแต่พวกที่มีตาแต่ไร้แววเท่านั้นล่ะ!
　　พูดจบ..หลิงหยุนก็เดินออกจากบ้านของซูปิงหยานไป
　　……….
　　หลิงหยุนรีบขับรถตรงไปยังคลินนิกสามัญชนถังเมิ่งได้ไปรออยู่ที่นั่นก่อนแล้ว และเมื่อหลิงหยุนไปถึง รถทั้งสองคันต่างก็พากันขับออกนอกเมืองไป
　　ในเมื่อเป็นบ่อนขนาดใหญ่แน่นอนว่าต้องไปเปิดอยู่แถวชานเมือง ซึ่งเป็นเรื่องที่นักพนันต่างก็รู้กันดี
　　………..
　　บริเวณลานที่เงียบสงบขนาดใหญ่แห่งหนึ่งในแถบชานเมืองด้านตะวันตกแสงไฟส่องสว่าง มีรถจอดเรียงรายอยู่เต็มไปหมด รถที่จอดอยู่นั้นมีตั้งแต่รถธรรมดาไปจนถึงรถหรูหราราคาแพง แม้แต่จักรยานยนต์ก็มี เรียกได้ว่ามีคนทุกชนชั้นเลยก็ว่าได้!
　　และนี่คือบ่อนคาสินโนที่ใหญ่ที่สุดของแก๊งมังกรเขียวและเป็นที่รู้จักดีของบรรดานักพนันทั้งหลาย..
　　หลิงหยุนกับถังเมิ่งขับเข้าไปหาที่จอดรถและก็พบว่าตี้เสี่ยวอู๋กับอาปิงมารออยู่ที่หน้าประตูแล้ว และมีชายวัยกลางคนอายุราวสามสิบปีอีกหนึ่งคนมารออยู่ด้วย ลักษณะท่าทางของเขานั้นดูไม่แตกต่างไปจากคนธรรมดาทั่วไป แต่แววตานั้นช่างเยือกเย็นสงบนิ่ง และยากที่จะคาดเดาอารมณ์ความรู้สึกได้
　　ชายวัยกลางคนผู้นี้ชื่อว่ากงหงกวงอยู่ในส่วนของโถงพี่น้องในแก๊งมังกรเขียว ประกอบธุรกิจเปิดบ่อนคาสิโนกับไนต์คลับ มีรายได้อย่างน้อยๆก็สามร้อยล้านหยวน และบ่อนคาสิโนแห่งนี้ก็คือของเขาเอง..
　　“พี่หยุน!”
　　เมื่อเห็นหลิงหยุนกับถังเมิ่งมาตี้เสี่ยวอู๋กับอาปิงก็รีบออกมารับพร้อมกับแนะนำกงหงกวงให้รู้จักกับหลิงหยุน
　　“เรียกผมว่าหลิงหยุน..”หลิงหยุนเห็นกงหงกวงอ้าปากแต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะเรียกเขาว่าอะไรดี หลิงหยุนจึงได้แต่ยิ้มพร้อมกับสั่งให้เรียกชื่อของเขาได้เลย
　　สิ่งที่หลิงหยุนสังเกตเห็นนั้นแม้กงหงกวงจะมีลักษณะท่าทางที่ดูเหมือนคนธรรมดาทั่วไป แต่กลับดูคล่องแคล่วว่องไว ภาพภายนอกที่ดูเหมือนไม่มีความเก่งกาจอะไรนั้น ความจริงแล้วมีเขี้ยวเล็บไม่ต่างจากเสือ เขาแสร้งทำเป็นถ่อมตัว แต่ความจริงแล้วก็มีดีไม่เบาเลยทีเดียว และหากดูจากเล็บและนิ้วที่สะอาดสะอ้านนั้น ก็บ่งบอกได้ว่าเขาคือเซียนพนันที่เก่งกาจคนหนึ่งเลยทีเดียว!
　　“แต่.. นั่นไม่ถูกต้องตามกฏ..” กงหงกวงพูดเสียงเบา
　　เขาเรียกตี้เสี่ยวอู๋ว่าท่านหัวหน้าแต่ดูเหมือนว่าหลิงหยุนจะเป็นลูกพี่ของตี้เสี่ยวอู๋อีกที ดังนั้นกงหงกวงจึงไม่กล้าที่จะเรียกชื่อหลิงหยุนตามที่เขาบอก
　　อาปิงจึงพูดออกไปว่า“ในแก๊งมังกรเขียวของเรามีท่านหัวหน้าเพียงแค่คนเดียวคือพี่หยุนเท่านั้น!”
　　กงหงกวงจึงรีบเรียกหลิงหยุนด้วยความเคารพ“ท่านหัวหน้า!”
　　หลิงหยุนพยักหน้าแล้วเดินนำทุกคนเข้าไปด้านใน ระหว่างทางก็ถามขึ้นว่า
　　“การพนันในคืนนนี้เป็นยังไงบ้าง”หลิงหยุนถามด้วยท่าทางสบายๆ
　　“พวกมันกินเรียบทุกตา..”
　　“พวกมันชนะการพนันทุกประเภทเลยงั้นรึ”
　　“ตั้งแต่ที่พวกมันปรากฏตัวในจิงฉูก็ยังไม่เคยแพ้เลยสักครั้ง..”
　　“พวกมันโกงหรือเปล่า”
　　“ไม่เลย..พวกมันทั้งห้าคนล้วนแล้วแต่มีความชำนาญกันคนละด้าน ไม่ว่าจะเป็นไฮโล ไพ่นกกระจอก ไพโกว โป๊กเกอร์ เฮ้อ.. ช่างโชคร้ายที่พวกเราในบ่อนไม่มีใครเก่งเท่ากับพวกมันเลย!”
　　“น่าสนใจ!คืนนี้พวกมันกวาดไปทั้งหมดเท่าไหร่แล้วล่ะ” หลิงหยุนถามยิ้มๆ
　　“พวกมันเล่นไปแค่เดี๋ยวเดียวก็กวาดไปถึงหกล้านแล้ว..”
　　กงหงกวงกัดฟันกรอดแม้ว่าเขาจะมีเงินมากมาย แต่ก็ไม่ต้องการพ่ายแพ้ให้แก่ใคร หากแม้แต่คนของแก๊งมังกรเขียวยังไม่มีใครที่จะสามารถเอาชนะพวกมันได้แล้วล่ะก็ เขาก็คงได้แต่ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ครั้งนี้!
　　หลิงหยุนตอบกลับไปว่า“ปล่อยให้พวกมันได้จนพอใจไปก่อน แล้วผมจะเอาทุกอย่างกลับคืนให้คุณเอง!”
　　“ไม่ต้องกังวลใจไป..รับรองว่าพวกมันจะต้องคืนกลับมาอีกหลายร้อยเท่า!” น้ำเสียงของหลิงหยุนสงบนิ่ง
　　หลังจากเดินเข้าบ่อนคาสินโนไปแล้วกงหงกวงก็เดินนำหลิงหยุนไปที่โต๊ะของเซียนพนันทั้งห้าคน เมื่อไปถึงหลิงหยุนก็นั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างทันที
　　หลิงหยุนนั่งลงตรงข้ามกับชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะอายุราวยี่สิบหกปีผิวขาว หูสองข้างกางออก และสีหน้าท่าทางดูสงบนิ่งอย่างมาก ข้างตัวมีชิปกองอยู่จำนวนมาก
　　ด้านหลังของเขานั้นมีคนยืนอยู่สี่คนและที่ดึงดูดสายตาที่สุดดูเหมือนจะเป็นหญิงสาวหน้าตาสวยงามที่ดูมีเสน่ห์ร้อนแรง ริมฝีปากของเธอเหยียดออกอย่างดูถูกดูแคลนในขณะที่จ้องมองไปทางหลิงหยุน
　　ภายในบ่อนคาสินโนนั้นส่วนใหญ่มักจะมีลูกค้าหน้าเดิมๆ และต่างก็จะคุ้นหน้าคุ้นตากันดี แต่เมื่อมีนักพนันหน้าใหม่เข้ามา อีกทั้งยังมีคนของแก๊งมังกรเขียวมาด้วย ทำให้นักพนันคนอื่นๆต่างก็พากันมารุมล้อมด้วยความตื่นเต้น
　　ก่อนที่หลิงหยุนจะเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะพนันนั้นนักพนันที่อยู่ในบ่อนต่างก็เห็นว่าชายผู้นี้เป็นฝ่ายชนะทุกครั้งไป หลายคนอยากจะตามชายผู้นี้ แต่ก็เกรงกลัวคนของแก๊งมังกรเขียว จึงไม่มีใครกล้าตาม และได้แต่ยืนมองด้วยความอัศจรรย์ใจ
　　ทันทีที่หลิงหยุนนั่งลงบนเก้าอี้เขาก็กวาดสายตามองเซียนพนันทั้งห้าคน ก่อนจะมาหยุดนิ่งอยู่ที่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า แล้วจึงเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า
　　“สหาย..ในเมื่อได้ไปไม่น้อย ก็ควรจะหยุดได้แล้ว! อย่าทำให้ถึงกับต้องปิดบ่อนเลย!”
　　แต่ชายหนุ่มตรงหน้าหลิงหยุนกลับตอบอย่างไม่ใส่ใจ“อย่าไร้สาระไปหน่อยเลย! ในเมื่อพวกนายเปิดบ่อน ก็ควรต้องยินยอมให้เราเล่นพนัน แต่ถ้าใจไม่ถึงก็ปิดบ่อนไปซะ!”
　　ดูเหมือนว่าชายหนุ่มเองก็คงจะรู้เช่นกันว่าเซียนพนันตัวจริงได้มาถึงแล้วเขามองตาหลิงหยุน แต่ก็ยากที่จะคาดเดาได้ว่าหลิงหยุนเป็นคนประเภทใหนกันแน่!
　　หลิงหยุนถึงกับหัวเราะร่วนแล้วตอบกลับไปยิ้มๆ “ฮ่า.. ฮ่า.. แล้วพวกนายแลกชิปมามากพอหรือยัง ฉันกลัวแต่ว่านายจะมีชิปไม่พอที่จ่ายให้กับฉันน่ะสิ!”
　　“ร้อยล้าน!ถ้านายมีความสามารถพอ และคิดว่าจะเอาชนะฉันได้ก็เชิญเลย!” ชายหนุ่มพูดอย่างมั่นอกมั่นใจเผยให้เห็นฟันที่เรียงกันเป็นระเบียบสวยงาม
　　“ร้อยล้านนี่นะ!พวกนายมากันตั้งห้าคน กล้าๆกว่านี้หน่อย สองร้อยล้านเลยเป็นไง?” หลิงหยุนถามยิ้มๆอย่างนึกสนุก
　　“ใจกล้าไม่เบาเลยนี่!ได้.. สองร้อยล้านก็สองร้อยล้าน!” ชายหนุ่มยังคงตอบกลับอย่างอารมณ์ดี
　　หลิงหยุนพยักหน้า“เยี่ยมมาก! สองร้อยล้าน.. เอาเป็นว่าถ้าฉันเป็นฝ่ายแพ้ นายก็เอาเงินไปได้เลย!”
　　ชายหนุ่มตรงหน้าหลิงหยุนที่กำลังยิ้มอยู่ถึงกับชะงักทันทีเขาสังเกตเห็นความพิเศษในตัวหลิงหยุนตั้งแต่แรก แต่คิดไม่ถึงว่าหลิงหยุนจะมั่นอกมั่นใจถึงขนาดกล้าเดิมพันว่าตนเองจะเป็นฝ่ายชนะ!
　　เซียนพนันทั้งสี่คนที่ยืนอยู่ด้านหลังชายหนุ่มถึงกับหน้าเปลี่ยนสีทันทีจากนั้นจึงหันไปกระซิบกระซาบกัน
　　หลิงหยุนหันไปมองกงหงกวง“เถ้าแก่กง.. กล้าเดิมพันสองร้อยล้านกับพวกเขามั๊ย” หลิงหยุนถามยิ้มๆ
　　“ด้วยความยินดี..ผมยังมีทรัพย์สินอื่นๆอีก รวมทั้งหมดก็หกร้อยล้าน!” กงหงกวงตอบกลับตรงๆ
　　หลิงหยุนหันไปยิ้มให้กับเซียนพนันทั้งห้าคนพร้อมกับผายมือออกและพูดขึ้นว่า “ได้ยินชัดแล้วใช่มั๊ย พวกเรามีถึงหกร้อยล้านที่พร้อมจะเล่นกับพวกนาย..”
　　“เอาล่ะ..กล้าเดิมพันกับฉันมั๊ยล่ะ ถ้ากล้าก็วางเงินเดิมพันมา แต่ถ้าไม่กล้าก็หอบเงินแปดสิบล้านออกไปจากที่นี่ซะ! มาทางใหนก็เชิญกลับทางนั้น แต่ก่อนไปพวกนายต้องแก้ผ้าคลานออกไปล่ะ!”
　　หลิงหยุนไม่จำเป็นต้องพูดดีด้วยเขาจงใจยั่วยุเซียนพนันทั้งห้าคน และแล้วหญิงสาวหน้าตาสะสวยก็พูดขึ้นว่า
　　“เชอะ!เดิมพันว่านายเป็นฝ่ายชนะงั้นเหรอ เสี่ยวอู่.. เดิมพันกับมันไปเลย!”
　　แน่นอนว่าคำพูดของหลิงหยุนเมื่อครู่ได้สร้างความขุ่มเคืองใจให้กับหญิงสาวอย่างมากจนเธอถึงกับตะโกนใส่หน้าเขาอย่างไม่พอใจ