Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 656
บทที่ 656 : เหตุผล!
“เธอ..หรือว่าเธอรังเกียจที่ฉันผ่านการแต่งงานมาแล้ว”
ซูปิงหยานลังเลใจอยู่นานและในที่สุดจึงตัดสินใจถามหลิงหยุนออกไปแบบนั้น เพราะดูเหมือนจะไม่มีเหตุผลอื่นอีกแล้วที่จะทำให้หลิงหยุนรังเกียจเธอได้
หลิงหยุนยิ้มพร้อมกับตอบไปว่า“เรื่องพวกนี้จะคุยกันให้จบในวันนี้เท่านั้น.. และวันหลังอย่าได้พูดอีก!”
เพราะเสี่ยวเม่ยเม่ยเองก็ไม่ใช่หญิงสาวบริสุทธิ์เช่นกัน..
ในการฝึกตนของหลิงหยุนนั้นหากแม้แต่หญิงสาวบริสุทธิ์ หรือไม่บริสุทธิ์นั้น เขายังไม่สามารถก้าวข้ามได้แล้วล่ะก็ คงไม่ต้องคิดถึงเรื่องที่จะฝึกจนถึงขั้นกายทองคำ หรือแม้แต่ขั้นอมตะเลย
หลิงหยุนย้ำประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงจริงจัง!เมื่อซูปิงหยานได้ฟังเธอเองก็ถึงกับสั่นเทิ้มขึ้นมาทันที และน้ำตาก็ไหลพรากออกมาอาบแก้ม มันคือน้ำตาแห่งความสุข!
ซูปิงหยานพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“หลิงหยุน.. ฉันอายุสามสิบเอ็ดแล้ว ห่างกับเธอถึงสิบสามปี แล้วฉันก็เคยผ่านการแต่งงานมาแล้ว เธอไม่สนใจเรื่องพวกนี้จริงๆน่ะเหรอ เธอยอมรับได้จริงๆงั้นเหรอ?”
หลิงหยุนพยักหน้าพร้อมกับฉีกยิ้มจนเห็นลักยิ้มแก้มซ้ายและรอยยิ้มที่แสนมีเสน่ห์ของเขาก็ทำให้ซูปิงหยานแทบอ่อนระทวย ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกมีความสุขอย่างมาก..
“แต่อย่างที่บอก..หลังจากถูกรถชน ความทรงจำในอดีตบางส่วนของผมก็ได้สูญหายไปด้วย ถ้ายังไงคุณช่วยเล่าเรื่องต่างๆในอดีตให้ผมฟังจะได้มั๊ย” หลิงหยุนโอบร่างของซูปิงหยานไว้ พร้อมกับขอให้เธอเล่าเรื่องราวในอดีตให้ฟัง
“เล่าก็ได้..แต่ไม่ต้องกอดฉันแน่นแบบนี้!”
ซูปิงหยานร้องบอกหลิงหยุนพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาเธอเริ่มนึกถึงเรื่องราวในอดีตของหลิงหยุนพร้อมกับถามขึ้นว่า
“แล้วจะให้เริ่มเล่าตั้งแต่ตรงใหนดีล่ะแต่ตอนนั้นเธออ้วนมากเลยนะ น้ำหนักเกือบสองร้อยกิโลกรัมได้ล่ะมั๊ง..”
ซูปิงหยานต้องการสร้างบรรยากาศที่เป็นกันเองระหว่างเธอกับหลิงหยุนจึงเริ่มต้นด้วยการหยอกล้อรูปร่างของเขาในอดีต แต่หลิงหยุนไม่ได้ใส่ใจนัก เพราะนั่นไม่ใช่ตัวเขา! จึงเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย..
“เมื่อก่อนนี้เธอดูโดดเดี่ยวแล้วก็ว้าเหว่มากเลยรู้มั๊ยเธอเป็นคนเงียบขรึมมาก ไม่ชอบพูดคุยกับคนอื่น วันๆก็ไม่ค่อยทำอะไรนอกจากเล่นเกมส์ออนไลน์ อ่อ.. แต่ก็ยังทำเรื่องอื่นอยู่บ้าง! ทุกวันเธอจะนั่งอ่านตำราทางการแพทย์แปลกๆ!”
“ตอนนั้นเธอเป็นเด็กผู้ชายที่อ่อนแอแล้วก็ชอบคิดว่าตัวเองด้อยค่าอยู่ตลอดเวลา ทุกๆวันก็จะมีรอยฟกช้ำตามเนื้อตามตัวอยู่เต็มไปหมด ดูแล้วน่าสงสารมาก..”
“ถึงเธอจะอ่อนแอแต่ก็เป็นคนหัวดื้อมาก.. แม้แต่ตัวฉันเองก็ไม่เคยพบเจอใครที่ดื้อเหมือนเธอมาก่อนเลย! เธออาจจะถูกคนอื่นข่มเหงรังแกอยู่ตลอดเวลาก็จริง แต่เธอก็จะไม่ยอมให้ใครแตะต้องในจุดที่เธอไม่ยินยอมโดยเด็ดขาด..”
“ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใครหรือว่ามีพวกมากมายเท่าไหร่? ถ้าพวกมันกล้าแตะต้องในจุดที่เธอไม่ยินยอมแล้วล่ะก็ เธอเองก็จะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน และกล้าที่จะลุกขึ้นสู้สุดใจเลยทีเดียว!”
“เธออาจจะดูเหมือนไม่สู้คนและยอมคน แต่นั่นเพราะเธอกำลังปกป้องน้องสาวของเธออยู่..”
“ครั้งแรกที่เธอมาร้านอินเทอร์เน็ตของฉันนั้นเธอมาเพื่อหาข้อมูลทางการแพทย์ แต่เมื่อเห็นว่าฉันประกาศหาพนักงานมาช่วยที่ร้าน เธอก็รีบมาสมัครทันที และบอกกับฉันว่าเธอต้องการเงินไปให้น้องสาวซื้ออุปกรณ์การเรียน แล้วก็เสื้อผ้าสวยๆ เธอดีกับน้องสาวมาก สำหรับฉัน.. ฉันคิดว่าเธอเป็นพี่ชายที่ดีที่สุดในโลกเท่าที่ฉันเคยพบเห็นมา..”
“เธอทำงานหนักมาตลอดแต่ก็เต็มใจและยินดีที่จะทำงานหนัก..”
“ทุกๆอาทิตย์จะมีสาวน้อยหน้าตาสวยงามคนหนึ่งมาหาเธอที่ร้านอยู่เสมอแต่เธอกลับไม่ค่อยยอมให้สาวน้อยคนนั้นได้พบ และครั้งใหนที่สาวน้อยคนนั้นได้พบกับเธอ สาวน้อยคนนั้นก็จะต้องร้องไห้กลับไปทุกครั้ง..”
“จนกระทั่งในวันเปิดคลินิกสามัญชนของเธอฉันจึงได้รู้ว่าที่แท้สาวน้อยหน้าตาสวยงามคนนั้นก็คือน้องสาวของเธอที่ชื่อหนิงหลิงยู่..”
เมื่อฟังซูปิงหยานเล่ามาถึงตรงนี้คิ้วของหลิงหยุนถึงกับขมวดพร้อมกับแอบคิดในใจว่า ‘ในใจของหลิงหยุนนั้นดูเหมือนจะมีเพียงหลิงยู่เท่านั้น..!’
แล้วหลิงหยุนก็ถามขึ้นว่า“คุณซูครับ.. แล้วทำไมคุณถึงต้องดีกับผมมากมายขนาดนี้”
เพราะเพียงแค่ต้องการนำเงินค่าจ้างไปให้หลิงหยุนซูปิงหยานถึงกับไปหาเขาที่โรงเรียนด้วยตัวเองหลายต่อหลายครั้ง และเวลานี้เขาเองก็เพิ่งจะรู้สึกว่าซูปิงหยานนั้นดีกับหลิงหยุนมากมายเหลือเกิน..
ซูปิงหยานถึงกับหน้าแดงก่ำในขณะที่ตอบไปว่า“เพราะฉันรู้ว่าเธอรู้สึกโดดเดี่ยวแล้วก็ว้าเหว่มากน่ะสิ! เพราะฉันเองก็ตัวคนเดียวและรู้สึกว้าเหว่เช่นกัน จึงเข้าใจความรู้สึกของเธอดี..”
แต่หลิงหยุนกลับถามยิ้มๆ“ไม่ใช่เพราะตกหลุมรักผมหรอกเหรอ”
ซูปิงหยานยกกำปั้นขึ้นทุบหลิงหยุนสองสามครั้ง“นี่.. ถ้ากล้าพูดจาไร้สาระกับฉันอีก ฉันจะฉีกปากเธอให้ดู!”
ผู้หญิงก็มักเป็นเช่นนี้..เมื่อครั้งที่หลิงหยุนยังอ้วนมากนั้น ซูปิงหยานกลับกล้าที่จะแสดงความรักต่อเขา และนี่ทำให้หลิงหยุนรู้สึกว่าซูปิงหยานเป็นคนที่พิเศษกว่าคนอื่น เพราะเธอไม่ได้ตัดสินคนเพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอก
“เธอ..เธอเองก็เคยนอนบนเตียงนี้ด้วยนะ..” ซูปิงหยานเล่าเสียงเบา และใบหน้าก็เริ่มแดงก่ำ
“……..”
“แต่คิดไม่ถึงว่าพอเธอกลับมาครั้งนี้จะกลายเป็นชายหนุ่มรูปหล่อได้ขนาดนี้ แล้วครั้งนี้แทนที่จะถูกจ้าวเผิงเฟยซ้อมเหมือนครั้งก่อน แต่เธอกลับซ้อมมันจนน่วมไปเลย!”
“สำหรับร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ของฉันน่ะไม่เท่าไหร่หรอก!เพราะฉันก็พบเจอเหตุการณ์แบบนี้มาตลอดสามปี แต่ได้เห็นเธอแก้แค้นจ้าวเผิงเฟยนั่นทำให้ฉันดีใจมากกว่าซะอีก หลิงหยุน.. ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเปลี่ยนไปมากถึงขนาดนี้!”
เมื่อพูดจบใบหน้างดงามของซูปิงหยานก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที แววตาของเธอดุดันบ่งบอกว่าเต็มไปด้วยอารมณ์มากมายที่กำลังพลุ่งพล่าน
“คุณซูครับ..อยากดูผมเล่นกลมั๊ย”
หลิงหยุนจ้องมองใบหน้างดงามของซูปิงหยานพร้อมกับกำลังคิดว่าหากเธอสวมใส่เครื่องประดับก็คงจะดูงดงามไม่น้อยเลยทีเดียว!
หลิงหยุนไม่พูดอะไรมากเขากำมือไว้ จากนั้นก็แบออกต่อหน้าซูปิงหยาน แหวนวงหนึ่งก็ปรากฏอยู่ในฝ่ามือของหลิงหยุน
และแน่นอนว่ามันเป็นแหวนที่ทำจากหยกจักรพรรดิภายใต้แสงไฟจึงเปล่งประกายสีเขียวระยิบระยับสวยงาม และน่าดึงดูดอย่างมาก
“สวยจัง!”ซูปิงหยานร้องอุทานออกมาอย่างตกใจ
หลิงหยุนยิ้มเล็กน้อยแล้ววางแหวนลงไปในฝ่ามือของซูปิงหยาน จากนั้นจึงกำมืออีกครั้ง และเมื่อแบออกก็ปรากฏกำไลทำจากหยกจักรพรรดิขึ้นในมือ
และตามมาด้วยสร้อยคอต่างหู และชิ้นสุดท้ายก็คือไข่มุกราตรีขนาดเท่าดวงตามังกร!
“นี่..นี่เธอให้ฉันเหรอ!” หลังจากที่หายจากอาการตกตะลึงอยู่นาน ซูปิงหยานก็รู้ว่าตนเองไม่ได้ฝันไป จึงรีบร้องถามออกไป
หลิงหยุนยิ้มสดใสพร้อมกับตอบไปว่า“ถือซะว่าเป็นของขวัญปลอบใจให้กับเหตุการณ์น่าตกใจที่ร้านก็แล้วกัน! ของขวัญเล็กน้อยแค่นี้ยังนับว่าน้อยไปในเมื่อคุณเองก็เป็นภรรยาของหลิงหยุน..”
ซูปิงหยานต้องการจะปฏิเสธแต่คำพูดของหลิงหยุนกลับทำให้เธอถึงกับสั่นเทิ้มไปทั้งร่างจนไม่อยากจะปฏิเสธ จึงพูดออกไปว่า
“ขี้ตู่..ใครเป็นภรรยาของเธอ” ซูปิงหยานถามยิ้มๆ
หลิงหยุนหัวเราะพร้อมกับตอบไปว่า“ถ้าไม่เป็นภรรยาของผม คุณมาอยู่ในอ้อมกอดของผมทำไมกัน”
หลังจากที่ทุบกำปั้นเล็กๆลงบนแผ่นอกของหลิงหยุนแล้วซูปิงหยานก็พูดขึ้นว่า “หลิงหยุน.. ตั้งแต่ที่ฉันได้เห็นเธอในวันเปิดคลินิก ฉันก็รูว่าเธอไม่ใช่เด็กหนุ่มธรรมดาๆอีกต่อไปแล้ว หญิงสาวที่ชื่นชอบเธอก็ล้วนแล้วแต่มีภูมิหลังและครอบครัวที่ดี พวกเธอต่างก็เหมาะสมที่จะเป็นภรรยาของเธอมากกว่าฉัน สำหรับฉันแล้ว.. เพียงแค่ได้เป็นผู้หญิงของเธอ เพียงแค่นี้ฉันก็พอใจแล้วล่ะ..”
“ฉันเองก็ไม่ได้อยากเด่นอยากดังอะไรแล้วก็ไม่ต้องการทำตัวติดกับเธออยู่ตลอดเวลาด้วย ถ้าเธอมีเวลาว่างก็แวะมาหาฉันบ้าง แค่นี้ฉันก็พอใจแล้วล่ะ..”
“ในเมื่อเธอเป็นคนมอบแหวนนี้ให้กับฉันเธอก็ควรที่จะสวมให้ฉันด้วยตัวเอง..” ซูปิงหยานเหลือบมองหลิงหยุนพร้อมกับชี้ไปที่แหวนจักรพรรดิ
“ได้ๆผมใส่ให้คุณทั้งชุดเลยดีมั๊ย..” หลิงหยุนยิ้มพร้อมกับหยิบแหวนหยกขึ้นมาพร้อมกับถามว่า “จะให้สวมนิ้วใหนดีล่ะ”
“ทำไมโง่แบบนี้นะก็ต้องนิ้วนางข้างซ้ายสิ..” ซูปิงหยางร้องบอกเอียงอาย
หลิงหยุนจับมือข้างซ้ายของซูปิงหยานขึ้นมาสวมแสวนให้พร้อมกับพูดอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส“นิ้วของคุณสวยงามจริงๆ”
“ตอนนี้ฉันก็เป็นผู้หญิงของเธอแล้วนะแล้วก็จะอยู่กับเธอไม่หนีไปใหน!” ซูปิงหยานมองแหวนสีเขียวเปล่งประกายในมือพร้อมกับร้องบอกหลิงหยุน
ทั้งสองคนใช้เวลาร่วมกันและแทบไม่ต้องพูดถึงว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปจากนี้..
แต่หลิงหยุนกลับคิดว่ามันยังเร็วเกินไปตอนนี้สมุนไพรชีฉียู่ของเขากำลังเติบโตเต็มวัย เขาเองก็ใกล้ที่จะเข้าสู่ขั้นปรับร่างกาย-9 แล้ว จึงต้องเตรียมตัวเข้าสู่ขั้นพลังชี่จึงต้องอดทนต่อเรื่องแบบนี้
“นี่พ่อคนเจ้าชู้.. ในเมื่ออยู่ที่นี่แล้ว ยังจะรออะไรอยู่ล่ะ”
ตอนนี้ซูปิงหยานกำลังอารมณ์พลุ่งพล่านดวงตาของเธอเป็นประกาย น้ำเสียงที่พูดก็ช่างเย้ายวน
“คุณซู..วันนี้.. คือวันนี้ผมไม่สะดวก..” หลิงหยุนบอกไปตามความจริง
“เธอพูดอะไรกัน!ที่นี่มีเพียงแค่เราสองคน จะไม่สะดวกได้ยังไงกัน” ซูปิงหยานกระวนกระวายใจอยากจะเข้าหอกับหลิงหยุนเต็มที่
“คุณซู..คุณคงยังไม่รู้ว่าหลังจากที่ผมถูกรถชน ผมได้เริ่มฝึกกำลังภายใน และตอนนี้ก็ไม่สามารถมีอะไรกับคุณได้!”
หลิงหยุนไม่ได้โกหกหลอกหลวงตอนนี้เขากำลังฝึกวิชาพลังหยางพิสุทธิ์ ดังนั้นในระยะเวลาสิบกว่าวันนี้ อย่าว่าแต่แตะต้องซูปิงหยานเลย แม้แต่หลินเมิ่งหาน หรือว่าเหยาลู่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ เขาคงไม่ยอมใจอ่อนแตะต้องซูปิงหยานแน่ ไม่เช่นนั้นความพยายามที่ผ่านมาทั้งหมดของเขาคงต้องสูญเปล่า
“อะไรนะ..!”
ซูปิงหยานได้ฟังคำตอบของหลิงหยุนก็ถึงกับโล่งอกเธอยิ้มพร้อมกับแกล้งหยอกเย้าหลิงหยุน
“นี่พ่อคนเจ้าชู้..ถ้าเธอฝึกวิชาตลอดชีวิต แล้วฉันจะทำยังไงล่ะ”
หลิงหยุนตอบกลับไปยิ้มๆ“ไม่ต้องกังวลใจไปครับ ไว้ผมฝึกเสร็จจะมาหาคุณเป็นคนแรกเลย..”
ซูปิงหยานหน้าแดงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ แต่ก็ไม่เคยได้ลิ้มรสความสุขจากชายชาตรีเลย เพราะสามีของเธอนั้นไม่เพียงแค่อายุสั้น แต่อย่างอื่นก็สั้นไปด้วย!
ซูปิงหยานนั้นรู้ว่าครั้งแรกของผู้หญิงนั้นจะต้องมีเลือดพรหมจรรย์ออกมาด้วย แต่ครั้งแรกของเธอกลับไม่มี และนี่เป็นเรื่องที่เธอเองก็ไม่เคยพูดให้ใครฟังเลย
แต่ซูปิงหยานอาจจะไม่รู้ว่า..ที่เธอไม่มีเลือดไหลออกมาในครั้งแรกนั้น เป็นเพราะเยื่อพรหมจรรย์ไม่ขาด แล้วจะมีเลือดพรหมจรรย์ไหลออกมาได้อย่างไรกัน
“เธอ..หรือว่าเธอรังเกียจที่ฉันผ่านการแต่งงานมาแล้ว”
ซูปิงหยานลังเลใจอยู่นานและในที่สุดจึงตัดสินใจถามหลิงหยุนออกไปแบบนั้น เพราะดูเหมือนจะไม่มีเหตุผลอื่นอีกแล้วที่จะทำให้หลิงหยุนรังเกียจเธอได้
หลิงหยุนยิ้มพร้อมกับตอบไปว่า“เรื่องพวกนี้จะคุยกันให้จบในวันนี้เท่านั้น.. และวันหลังอย่าได้พูดอีก!”
เพราะเสี่ยวเม่ยเม่ยเองก็ไม่ใช่หญิงสาวบริสุทธิ์เช่นกัน..
ในการฝึกตนของหลิงหยุนนั้นหากแม้แต่หญิงสาวบริสุทธิ์ หรือไม่บริสุทธิ์นั้น เขายังไม่สามารถก้าวข้ามได้แล้วล่ะก็ คงไม่ต้องคิดถึงเรื่องที่จะฝึกจนถึงขั้นกายทองคำ หรือแม้แต่ขั้นอมตะเลย
หลิงหยุนย้ำประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงจริงจัง!เมื่อซูปิงหยานได้ฟังเธอเองก็ถึงกับสั่นเทิ้มขึ้นมาทันที และน้ำตาก็ไหลพรากออกมาอาบแก้ม มันคือน้ำตาแห่งความสุข!
ซูปิงหยานพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“หลิงหยุน.. ฉันอายุสามสิบเอ็ดแล้ว ห่างกับเธอถึงสิบสามปี แล้วฉันก็เคยผ่านการแต่งงานมาแล้ว เธอไม่สนใจเรื่องพวกนี้จริงๆน่ะเหรอ เธอยอมรับได้จริงๆงั้นเหรอ?”
หลิงหยุนพยักหน้าพร้อมกับฉีกยิ้มจนเห็นลักยิ้มแก้มซ้ายและรอยยิ้มที่แสนมีเสน่ห์ของเขาก็ทำให้ซูปิงหยานแทบอ่อนระทวย ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกมีความสุขอย่างมาก..
“แต่อย่างที่บอก..หลังจากถูกรถชน ความทรงจำในอดีตบางส่วนของผมก็ได้สูญหายไปด้วย ถ้ายังไงคุณช่วยเล่าเรื่องต่างๆในอดีตให้ผมฟังจะได้มั๊ย” หลิงหยุนโอบร่างของซูปิงหยานไว้ พร้อมกับขอให้เธอเล่าเรื่องราวในอดีตให้ฟัง
“เล่าก็ได้..แต่ไม่ต้องกอดฉันแน่นแบบนี้!”
ซูปิงหยานร้องบอกหลิงหยุนพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาเธอเริ่มนึกถึงเรื่องราวในอดีตของหลิงหยุนพร้อมกับถามขึ้นว่า
“แล้วจะให้เริ่มเล่าตั้งแต่ตรงใหนดีล่ะแต่ตอนนั้นเธออ้วนมากเลยนะ น้ำหนักเกือบสองร้อยกิโลกรัมได้ล่ะมั๊ง..”
ซูปิงหยานต้องการสร้างบรรยากาศที่เป็นกันเองระหว่างเธอกับหลิงหยุนจึงเริ่มต้นด้วยการหยอกล้อรูปร่างของเขาในอดีต แต่หลิงหยุนไม่ได้ใส่ใจนัก เพราะนั่นไม่ใช่ตัวเขา! จึงเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย..
“เมื่อก่อนนี้เธอดูโดดเดี่ยวแล้วก็ว้าเหว่มากเลยรู้มั๊ยเธอเป็นคนเงียบขรึมมาก ไม่ชอบพูดคุยกับคนอื่น วันๆก็ไม่ค่อยทำอะไรนอกจากเล่นเกมส์ออนไลน์ อ่อ.. แต่ก็ยังทำเรื่องอื่นอยู่บ้าง! ทุกวันเธอจะนั่งอ่านตำราทางการแพทย์แปลกๆ!”
“ตอนนั้นเธอเป็นเด็กผู้ชายที่อ่อนแอแล้วก็ชอบคิดว่าตัวเองด้อยค่าอยู่ตลอดเวลา ทุกๆวันก็จะมีรอยฟกช้ำตามเนื้อตามตัวอยู่เต็มไปหมด ดูแล้วน่าสงสารมาก..”
“ถึงเธอจะอ่อนแอแต่ก็เป็นคนหัวดื้อมาก.. แม้แต่ตัวฉันเองก็ไม่เคยพบเจอใครที่ดื้อเหมือนเธอมาก่อนเลย! เธออาจจะถูกคนอื่นข่มเหงรังแกอยู่ตลอดเวลาก็จริง แต่เธอก็จะไม่ยอมให้ใครแตะต้องในจุดที่เธอไม่ยินยอมโดยเด็ดขาด..”
“ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใครหรือว่ามีพวกมากมายเท่าไหร่? ถ้าพวกมันกล้าแตะต้องในจุดที่เธอไม่ยินยอมแล้วล่ะก็ เธอเองก็จะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน และกล้าที่จะลุกขึ้นสู้สุดใจเลยทีเดียว!”
“เธออาจจะดูเหมือนไม่สู้คนและยอมคน แต่นั่นเพราะเธอกำลังปกป้องน้องสาวของเธออยู่..”
“ครั้งแรกที่เธอมาร้านอินเทอร์เน็ตของฉันนั้นเธอมาเพื่อหาข้อมูลทางการแพทย์ แต่เมื่อเห็นว่าฉันประกาศหาพนักงานมาช่วยที่ร้าน เธอก็รีบมาสมัครทันที และบอกกับฉันว่าเธอต้องการเงินไปให้น้องสาวซื้ออุปกรณ์การเรียน แล้วก็เสื้อผ้าสวยๆ เธอดีกับน้องสาวมาก สำหรับฉัน.. ฉันคิดว่าเธอเป็นพี่ชายที่ดีที่สุดในโลกเท่าที่ฉันเคยพบเห็นมา..”
“เธอทำงานหนักมาตลอดแต่ก็เต็มใจและยินดีที่จะทำงานหนัก..”
“ทุกๆอาทิตย์จะมีสาวน้อยหน้าตาสวยงามคนหนึ่งมาหาเธอที่ร้านอยู่เสมอแต่เธอกลับไม่ค่อยยอมให้สาวน้อยคนนั้นได้พบ และครั้งใหนที่สาวน้อยคนนั้นได้พบกับเธอ สาวน้อยคนนั้นก็จะต้องร้องไห้กลับไปทุกครั้ง..”
“จนกระทั่งในวันเปิดคลินิกสามัญชนของเธอฉันจึงได้รู้ว่าที่แท้สาวน้อยหน้าตาสวยงามคนนั้นก็คือน้องสาวของเธอที่ชื่อหนิงหลิงยู่..”
เมื่อฟังซูปิงหยานเล่ามาถึงตรงนี้คิ้วของหลิงหยุนถึงกับขมวดพร้อมกับแอบคิดในใจว่า ‘ในใจของหลิงหยุนนั้นดูเหมือนจะมีเพียงหลิงยู่เท่านั้น..!’
แล้วหลิงหยุนก็ถามขึ้นว่า“คุณซูครับ.. แล้วทำไมคุณถึงต้องดีกับผมมากมายขนาดนี้”
เพราะเพียงแค่ต้องการนำเงินค่าจ้างไปให้หลิงหยุนซูปิงหยานถึงกับไปหาเขาที่โรงเรียนด้วยตัวเองหลายต่อหลายครั้ง และเวลานี้เขาเองก็เพิ่งจะรู้สึกว่าซูปิงหยานนั้นดีกับหลิงหยุนมากมายเหลือเกิน..
ซูปิงหยานถึงกับหน้าแดงก่ำในขณะที่ตอบไปว่า“เพราะฉันรู้ว่าเธอรู้สึกโดดเดี่ยวแล้วก็ว้าเหว่มากน่ะสิ! เพราะฉันเองก็ตัวคนเดียวและรู้สึกว้าเหว่เช่นกัน จึงเข้าใจความรู้สึกของเธอดี..”
แต่หลิงหยุนกลับถามยิ้มๆ“ไม่ใช่เพราะตกหลุมรักผมหรอกเหรอ”
ซูปิงหยานยกกำปั้นขึ้นทุบหลิงหยุนสองสามครั้ง“นี่.. ถ้ากล้าพูดจาไร้สาระกับฉันอีก ฉันจะฉีกปากเธอให้ดู!”
ผู้หญิงก็มักเป็นเช่นนี้..เมื่อครั้งที่หลิงหยุนยังอ้วนมากนั้น ซูปิงหยานกลับกล้าที่จะแสดงความรักต่อเขา และนี่ทำให้หลิงหยุนรู้สึกว่าซูปิงหยานเป็นคนที่พิเศษกว่าคนอื่น เพราะเธอไม่ได้ตัดสินคนเพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอก
“เธอ..เธอเองก็เคยนอนบนเตียงนี้ด้วยนะ..” ซูปิงหยานเล่าเสียงเบา และใบหน้าก็เริ่มแดงก่ำ
“……..”
“แต่คิดไม่ถึงว่าพอเธอกลับมาครั้งนี้จะกลายเป็นชายหนุ่มรูปหล่อได้ขนาดนี้ แล้วครั้งนี้แทนที่จะถูกจ้าวเผิงเฟยซ้อมเหมือนครั้งก่อน แต่เธอกลับซ้อมมันจนน่วมไปเลย!”
“สำหรับร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ของฉันน่ะไม่เท่าไหร่หรอก!เพราะฉันก็พบเจอเหตุการณ์แบบนี้มาตลอดสามปี แต่ได้เห็นเธอแก้แค้นจ้าวเผิงเฟยนั่นทำให้ฉันดีใจมากกว่าซะอีก หลิงหยุน.. ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเปลี่ยนไปมากถึงขนาดนี้!”
เมื่อพูดจบใบหน้างดงามของซูปิงหยานก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที แววตาของเธอดุดันบ่งบอกว่าเต็มไปด้วยอารมณ์มากมายที่กำลังพลุ่งพล่าน
“คุณซูครับ..อยากดูผมเล่นกลมั๊ย”
หลิงหยุนจ้องมองใบหน้างดงามของซูปิงหยานพร้อมกับกำลังคิดว่าหากเธอสวมใส่เครื่องประดับก็คงจะดูงดงามไม่น้อยเลยทีเดียว!
หลิงหยุนไม่พูดอะไรมากเขากำมือไว้ จากนั้นก็แบออกต่อหน้าซูปิงหยาน แหวนวงหนึ่งก็ปรากฏอยู่ในฝ่ามือของหลิงหยุน
และแน่นอนว่ามันเป็นแหวนที่ทำจากหยกจักรพรรดิภายใต้แสงไฟจึงเปล่งประกายสีเขียวระยิบระยับสวยงาม และน่าดึงดูดอย่างมาก
“สวยจัง!”ซูปิงหยานร้องอุทานออกมาอย่างตกใจ
หลิงหยุนยิ้มเล็กน้อยแล้ววางแหวนลงไปในฝ่ามือของซูปิงหยาน จากนั้นจึงกำมืออีกครั้ง และเมื่อแบออกก็ปรากฏกำไลทำจากหยกจักรพรรดิขึ้นในมือ
และตามมาด้วยสร้อยคอต่างหู และชิ้นสุดท้ายก็คือไข่มุกราตรีขนาดเท่าดวงตามังกร!
“นี่..นี่เธอให้ฉันเหรอ!” หลังจากที่หายจากอาการตกตะลึงอยู่นาน ซูปิงหยานก็รู้ว่าตนเองไม่ได้ฝันไป จึงรีบร้องถามออกไป
หลิงหยุนยิ้มสดใสพร้อมกับตอบไปว่า“ถือซะว่าเป็นของขวัญปลอบใจให้กับเหตุการณ์น่าตกใจที่ร้านก็แล้วกัน! ของขวัญเล็กน้อยแค่นี้ยังนับว่าน้อยไปในเมื่อคุณเองก็เป็นภรรยาของหลิงหยุน..”
ซูปิงหยานต้องการจะปฏิเสธแต่คำพูดของหลิงหยุนกลับทำให้เธอถึงกับสั่นเทิ้มไปทั้งร่างจนไม่อยากจะปฏิเสธ จึงพูดออกไปว่า
“ขี้ตู่..ใครเป็นภรรยาของเธอ” ซูปิงหยานถามยิ้มๆ
หลิงหยุนหัวเราะพร้อมกับตอบไปว่า“ถ้าไม่เป็นภรรยาของผม คุณมาอยู่ในอ้อมกอดของผมทำไมกัน”
หลังจากที่ทุบกำปั้นเล็กๆลงบนแผ่นอกของหลิงหยุนแล้วซูปิงหยานก็พูดขึ้นว่า “หลิงหยุน.. ตั้งแต่ที่ฉันได้เห็นเธอในวันเปิดคลินิก ฉันก็รูว่าเธอไม่ใช่เด็กหนุ่มธรรมดาๆอีกต่อไปแล้ว หญิงสาวที่ชื่นชอบเธอก็ล้วนแล้วแต่มีภูมิหลังและครอบครัวที่ดี พวกเธอต่างก็เหมาะสมที่จะเป็นภรรยาของเธอมากกว่าฉัน สำหรับฉันแล้ว.. เพียงแค่ได้เป็นผู้หญิงของเธอ เพียงแค่นี้ฉันก็พอใจแล้วล่ะ..”
“ฉันเองก็ไม่ได้อยากเด่นอยากดังอะไรแล้วก็ไม่ต้องการทำตัวติดกับเธออยู่ตลอดเวลาด้วย ถ้าเธอมีเวลาว่างก็แวะมาหาฉันบ้าง แค่นี้ฉันก็พอใจแล้วล่ะ..”
“ในเมื่อเธอเป็นคนมอบแหวนนี้ให้กับฉันเธอก็ควรที่จะสวมให้ฉันด้วยตัวเอง..” ซูปิงหยานเหลือบมองหลิงหยุนพร้อมกับชี้ไปที่แหวนจักรพรรดิ
“ได้ๆผมใส่ให้คุณทั้งชุดเลยดีมั๊ย..” หลิงหยุนยิ้มพร้อมกับหยิบแหวนหยกขึ้นมาพร้อมกับถามว่า “จะให้สวมนิ้วใหนดีล่ะ”
“ทำไมโง่แบบนี้นะก็ต้องนิ้วนางข้างซ้ายสิ..” ซูปิงหยางร้องบอกเอียงอาย
หลิงหยุนจับมือข้างซ้ายของซูปิงหยานขึ้นมาสวมแสวนให้พร้อมกับพูดอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส“นิ้วของคุณสวยงามจริงๆ”
“ตอนนี้ฉันก็เป็นผู้หญิงของเธอแล้วนะแล้วก็จะอยู่กับเธอไม่หนีไปใหน!” ซูปิงหยานมองแหวนสีเขียวเปล่งประกายในมือพร้อมกับร้องบอกหลิงหยุน
ทั้งสองคนใช้เวลาร่วมกันและแทบไม่ต้องพูดถึงว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปจากนี้..
แต่หลิงหยุนกลับคิดว่ามันยังเร็วเกินไปตอนนี้สมุนไพรชีฉียู่ของเขากำลังเติบโตเต็มวัย เขาเองก็ใกล้ที่จะเข้าสู่ขั้นปรับร่างกาย-9 แล้ว จึงต้องเตรียมตัวเข้าสู่ขั้นพลังชี่จึงต้องอดทนต่อเรื่องแบบนี้
“นี่พ่อคนเจ้าชู้.. ในเมื่ออยู่ที่นี่แล้ว ยังจะรออะไรอยู่ล่ะ”
ตอนนี้ซูปิงหยานกำลังอารมณ์พลุ่งพล่านดวงตาของเธอเป็นประกาย น้ำเสียงที่พูดก็ช่างเย้ายวน
“คุณซู..วันนี้.. คือวันนี้ผมไม่สะดวก..” หลิงหยุนบอกไปตามความจริง
“เธอพูดอะไรกัน!ที่นี่มีเพียงแค่เราสองคน จะไม่สะดวกได้ยังไงกัน” ซูปิงหยานกระวนกระวายใจอยากจะเข้าหอกับหลิงหยุนเต็มที่
“คุณซู..คุณคงยังไม่รู้ว่าหลังจากที่ผมถูกรถชน ผมได้เริ่มฝึกกำลังภายใน และตอนนี้ก็ไม่สามารถมีอะไรกับคุณได้!”
หลิงหยุนไม่ได้โกหกหลอกหลวงตอนนี้เขากำลังฝึกวิชาพลังหยางพิสุทธิ์ ดังนั้นในระยะเวลาสิบกว่าวันนี้ อย่าว่าแต่แตะต้องซูปิงหยานเลย แม้แต่หลินเมิ่งหาน หรือว่าเหยาลู่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ เขาคงไม่ยอมใจอ่อนแตะต้องซูปิงหยานแน่ ไม่เช่นนั้นความพยายามที่ผ่านมาทั้งหมดของเขาคงต้องสูญเปล่า
“อะไรนะ..!”
ซูปิงหยานได้ฟังคำตอบของหลิงหยุนก็ถึงกับโล่งอกเธอยิ้มพร้อมกับแกล้งหยอกเย้าหลิงหยุน
“นี่พ่อคนเจ้าชู้..ถ้าเธอฝึกวิชาตลอดชีวิต แล้วฉันจะทำยังไงล่ะ”
หลิงหยุนตอบกลับไปยิ้มๆ“ไม่ต้องกังวลใจไปครับ ไว้ผมฝึกเสร็จจะมาหาคุณเป็นคนแรกเลย..”
ซูปิงหยานหน้าแดงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ แต่ก็ไม่เคยได้ลิ้มรสความสุขจากชายชาตรีเลย เพราะสามีของเธอนั้นไม่เพียงแค่อายุสั้น แต่อย่างอื่นก็สั้นไปด้วย!
ซูปิงหยานนั้นรู้ว่าครั้งแรกของผู้หญิงนั้นจะต้องมีเลือดพรหมจรรย์ออกมาด้วย แต่ครั้งแรกของเธอกลับไม่มี และนี่เป็นเรื่องที่เธอเองก็ไม่เคยพูดให้ใครฟังเลย
แต่ซูปิงหยานอาจจะไม่รู้ว่า..ที่เธอไม่มีเลือดไหลออกมาในครั้งแรกนั้น เป็นเพราะเยื่อพรหมจรรย์ไม่ขาด แล้วจะมีเลือดพรหมจรรย์ไหลออกมาได้อย่างไรกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร