Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 665

บทที่ 665 : ตราหยกจักรพรรดิ!
　　“ยืนเฉยอยู่ทำไมล่ะเข้าบ้านสิ!”
　　เพียงแค่เปิดประตูรั้วเข้าไปในบ้านมู่หลงเฟยจื่อก็ถึงกับใจเต้นแรง แต่เมื่อหันไปเห็นหลิงหยุนยังคงยืนนิ่งคล้ายกับกำลังใจลอยไปใหนต่อใหน เธอก็ถึงกับหน้าแดง
　　เมื่อทั้งสองคนเดินเข้าไปในรั้วบ้านหลิงหยุนก็พบเห็นสระน้ำ และสวนดอกไม้ที่ปลูกอยู่ที่ลานหน้าบ้านอย่างสวยงาม และสวนที่ตกแต่งไว้อย่าเก๋ไก๋นี้ก็บ่งบอกว่ามู่หลงเวิ่นฉีเป็นคนที่มีรสนิยมที่ดีมากเลยทีเดียว
　　เมื่อเข้าไปในบ้านมู่หลงเฟยจื่อก็บอกหลิงหยุนให้นั่งรอที่เก้าอี้ไม้ไผ่ จากนั้นเธอจึงเดินเข้าไปในห้องด้านในคนเดียว เธอเข้าไปในห้องลับภายในบ้าน ตรงไปที่กล่องเก่าๆใบหนึ่ง และหยิบบางสิ่งบางอย่างออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
　　ถัดจากตู้ใบใหญ่ภายในห้องไปมีตู้เซฟขนาดใหญ่ที่แข็งแรงมากตั้งอยู่ และภายในมีเครื่องประดับล้ำค่า และเงินสดจำนวนมากมายอยู่ด้านใน แต่ความจริงแล้วมันมีไว้เพื่อเบนความสนใจของขโมยให้ไม่สนใจช่องว่างหลังตู้เก่าๆใบหนึ่งเท่านั้น
　　มู่หลงเวิ่นฉีรู้ว่าจะสามารถซ่อนมรดกล้ำค่าของตระกูลไว้ให้ปลอดภัยได้อย่างไรเขารู้ดีว่าหากมีโจรขโมยเข้ามาในห้องลับนี้ได้ สิ่งแรกที่พวกมันจะให้ความสนใจคือตู้เซฟ และหากเปิดตู้เซฟพบเครื่องประดับล้ำค่า และเงินทองมากมายที่อยู่ด้านใน พวกมันก็จะพอใจ และไม่สนใจที่จะค้นหาของมีค่าอื่นๆอีก
　　ถึงแม้ว่าสวนในบ้านจะดูไม่สะดุดตาอะไรมากนักแต่ก็มีกล้องวงจรปิดซ่อนอยู่หลายตัว และติดตั้งเครื่องป้องกันโจรขโมยไว้ และยากที่โจรกระจอกๆจะเข้ามาได้โดยง่าย
　　มู่หลงเฟยจื่อเอื้อมมือเข้าไปหยิบกล่องไม้ที่อยู่ด้านในออกมามันเป็นกล่องไม้สี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดสิบเซ็นติเมตร
　　หลังจากที่หยิบออกมาแล้วมู่หลงเฟยจื่อก็เดินถือกล่องไม้ออกไปอย่างระมัดระวัง สีหน้าของเธอดูเคร่งเครียดและจริงจังมากระหว่างที่วางกล่องไม้สี่เหลี่ยมลงบนโต๊ะที่อยู่ด้านหน้าหลิงหยุน
　　และเธอก็ไม่ปล่อยให้หลิงหยุนต้องคอยนานมู่หลงเยจื่อจัดการเปิดกล่องไม้ขึ้นทันที เผยให้เห็นตราหยกจักรพรรดิที่อยู่ด้านใน!
　　หลังจากสำรวจด้วยสายตาหลิงหยุนก็พบว่าตราหยกจักรพรรดินี้มีความยาวและความกว้างราวเก้าเซ็นติเมตร มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ที่จับเป็นรูปมังกรกำลังบิน มันถูกแกะสลักไว้อย่างงดงามและดูราวกับมีชีวิต ตราหยกจักรพรรดินี้ดูเหมือนจะถูกแกะสลักมาจากหยกชิ้นเดียว
　　“ช่างเป็นหยกชั้นเยี่ยม!”หลิงหยุนร้องอุทานออกมาอย่างตกใจ
　　แน่นอนว่ามันคือสมบัติล้ำค่าอีกหนึ่งชิ้น!เพราะนาทีที่มู่หลงเฟยจื่อเปิดกล่องไม้ออกมานั้น หลิงหยุนสัมผัสได้ถึงอำนาจ และพลังชีวิตที่บริสุทธิ์ แม้จะเพียงแค่วูบเดียวก็ตาม
　　มู่หลงเฟยจื่อยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า“นี่เป็นมรดกตกทอดของตระกูลมู่หลง มันคือตราหยกจักรพรรดิ ไม่มีใครรู้ที่มาว่าเป็นมาอย่างไร แต่เป็นมรดกที่ตกทอดมาตั้งแต่บรรพบุรุษจากรุ่นสู่รุ่น เท่าที่ฉันรู้.. ตราหยกนี้มีอายุอย่างน้อยเจ็ดร้อยปี!”
　　หลิงหยุนถึงกับตกตะลึงและร้องตะโกนออกมาอย่างตกใจ “เจ็ดร้อยปีเชียวเหรอ นี่เป็นมรดกที่ตกทอดมาถึงเจ็ดร้อยปีเชียวเหรอ?”
　　มู่หลงเฟยจื่อจ้องมองหลิงหยุนเธอยิ้มพร้อมกับตอบไปว่า “นี่เธอตกใจอะไร ทำไมจะเป็นไปไม่ได้? อย่าว่าแต่เจ็ดร้อยปีเลย บางตระกูลสืบทอดกันมาเป็นพันปี หรือสองพันปีก็ยังมี!”
　　หลิงหยุนพยักหน้าและชี้ไปที่ตราหยกจักรพรรดิในกล่องไม้“อย่าบอกนะว่าตราหยกจักรพรรดิอันนี้..”
　　หากมันเป็นแค่หยกธรรมดาๆหลิงหยุนอาจจะปฏิเสธไม่ยอมรับ แต่ในเมื่อมันคือสมบัติล้ำค่าอย่างตราหยกจักรพรรดิ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องรับไว้อย่างแน่นอน!
　　“ยังจะต้องถามอีกเหรอนี่เป็นของตอบแทนน้ำใจที่ท่านปู่ต้องการมอบให้กับเธอ และเป็นของขวัญสำหรับวันเปิดคลินิกของเธอด้วย!”
　　ซ่งเจิ้งหยางพูดไม่ผิดเพราะสิ่งที่มู่หลงเวิ่นฉีมอบให้กับเขานั้น ที่แท้ก็คือตราหยกจักรพรรดิซึ่งเป็นมรดกประจำตระกูลมู่หลงที่สืบทอดกันมาอย่างยาวนาน!
　　“แต่..นี่มันเป็นสมบัติที่มีมูลค่ามากเกินไป..” หลิงหยุนจ้องมองใบหน้าของมู่หลงเฟยจื่อที่แดงก่ำกว่าเดิมพร้อมกับเกาศรีษะไปด้วย
　　“แน่นอน..นี่เป็นสมบัติล้ำค่า และคิดเป็นมูลค่าแทบไม่ได้ เพราะเดิมทีท่านปู่ตั้งใจจะเก็บไว้เป็นของรับหมั้นให้กับหลานสาวของท่าน แต่ตอนนี้ท่านปู่กลับยกให้เธอไปแล้ว!”
　　มู่หลงเฟยจื่อตอบหลิงหยุนไปตามตรงและน้ำเสียงของเธอนั้นค่อยๆเบาลง และเบาลงเรื่องๆจนแทบไม่ได้ยิน
　　ตอนนี้มู่หลงเฟยจื่อพาหลิงหยุนมาถึงที่บ้านหากเธอไม่ฉวยโอกาสนี้บอกให้หลิงหยุนรู้ ก็คงจะโง่เกินไปที่จะไม่สู้เพื่อตัวเอง
　　หลิงหยุนได้ฟังก็เข้าใจได้เป็นอย่างดีเขาจึงพูดขึ้นว่า “พี่มู่หลง.. คุณเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยและมีความสามารถ เรียกได้ว่าเป็นหญิงสาวที่เพียบพร้อมมากคนหนึ่ง!
　　มู่หลงเฟยจื่อได้ฟังถึงกับหัวใจพองโตแล้วตอบกลับไปว่า “เธอไม่ต้องเยินยอฉันมากก็ได้!”
　　“ผมพูดความจริง..”หลิงหยุนตอบ
　　“ผู้หญิงอย่างคุณไม่เหมาะที่จะแต่งงานกับผู้ชายหน้าโง่อย่างจูหย่งหวังกับฮู๋เย่าจง! ผู้ชายที่เหมาะสมกับหญิงสาวที่เพียบพร้อมอย่างคุณนั้น อย่างน้อยก็ต้องเก่งกว่าหลิงหยุนตอนนี้สามหรือห้าเท่า!”
　　มู่หลงเฟยจื่อได้ฟังก็ยิ่งตื่นเต้นกว่าเดิมเธอได้แต่ยิ้ม ดวงตาคู่งามนั้นจ้องมองหลิงหยุน “แต่.. ผู้ชายแบบเธอก็หายากมากแล้วในโลกใบนี้! แล้วฉันจะไปหาผู้ชายที่เก่งกว่าเธอได้จากที่ใหน”
　　หลิงหยุนหัวเราะร่วนอย่างมีความสุขเขายกนิ้วโป้งชี้เข้าที่หน้าอกของตนเองพร้อมกับพูดขึ้นว่า
　　“ถ้าตอนนี้ยังหาไม่ได้ก็เป็นแฟนของผมไปก่อน!แล้วเมื่อไหร่ที่คุณพบผู้ชายที่เก่งกว่าผมสามหรือห้าเท่า คุณก็ค่อยไปแต่งงานกับเขา ถึงเวลานั้นผมจะไม่ห้ามคุณเลย!”
　　คำพูดของหลิงหยุนนั้นฟังดูมีความขี้เล่นแต่ก็นุ่มนวลอ่อนโยน และเป็นคำพูดที่ค่อนข้างรักษาหน้าของมู่หลงเฟยจื่อ ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเธอนั้น หลิงหยุนก็รู้ว่าบุคลิกนิสัยของมู่หลงเฟยจื่อนั้นไม่ต่างจากมู่หลงเวิ่นฉีที่ไม่ชอบเสียหน้านัก
　　มู่หลงเฟยจื่อหัวเราะเสียงดังอีกครั้งใบหน้างดงามของเธอนั้นแดงก่ำขณะที่ถามขึ้นว่า
　　“แล้วถ้าฉันไม่สามารถหาผู้ชายที่ดีกว่าเธอได้ล่ะฉันจะทำยังไง”
　　หลิงหยุนตอบกลับยิ้มๆ“คุณมีทางเลือกสองทางคือ หนึ่ง.. คุณก็มาเป็นภรรยาของผม และสอง.. ผมจะพยายามฝึกฝนตัวเองให้เก่งกว่าตอนนี้ถึงสิบเท่า ผมจะไม่ยอมปล่อยให้คุณไปเป็นของผู้ชายคนใหนแน่!”
　　คำพูดของหลิงหยุนนั้นนับว่าถูกต้องที่สุดชีวิตของมนุษย์เรานั้น หากต้องการสิ่งใด ก็ต้องพยายามต่อสู้เพื่อให้ได้มา..
　　คำพูดของหลิงหยุนนั้นงดงามน่าฟังจนมู่หลงเฟยจื่อเองถึงกับเคลิบเคลิ้ม
　　ความจริงแล้วมู่หลงเฟยจื่อเองก็อยากจะถามหลิงหยุนไปว่า – ถ้าอย่างนั้น แล้วบรรดาแฟนสาวของเขาในตอนนี้ล่ะ
　　แต่เธอก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกไปเพราะเธอยังจำคำพูดของมู่หลงเวิ่นฉีที่บอกกับเธอได้ – หลิงหยุนไม่ใช่คนธรรมดาสามัญ ทุกอย่างไม่สามารถทำตามกฏเกณฑ์ธรรมดาทั่วไปได้ หากมู่หลงเฟยจื่อยังเชื่อมั่นในความคิดตัวเองว่าหลิงหยุนจะต้องเป็นของเธอเพียงคนเดียวนั้น ก็อย่าได้คิดว่าชาตินี้จะได้อยู่ร่วมชีวิตกับหลิงหยุนเลย!
　　มู่หลงเฟยจื่ออดทนอดกลั้นก่อนจะเปลี่ยนใจถามหลิงหยุนไปว่า“แต่.. ฉันอายุมากกว่าเธอตั้งห้าหกปี จะเป็นแฟนของเธอได้เหรอ”
　　แต่หลิงหยุนตอบกลับมาด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ“ถ้าคุณอยากจะดูเด็กเท่าผม ผมขอเวลาแค่หนึ่งหนาที คุณอยากจะลองมั๊ยล่ะ”
　　หลิงหยุนไม่ได้พูดโอ้อวดแม้แต่น้อย!
　　ในแหวนพื้นที่ของเขาเวลานี้มีกล่องหยกที่สร้างค่ายกลหลุมพลังไว้ถึงสี่สิบเก้าชั้นและภายในนั้นกักเก็บพลังอมตะที่ถ่ายเทจากสมุดจักรพรรดิเอาไว้ อีกทั้งหลิงหยุนยังได้ใช้กล่องหยกอีกสิบกว่ากล่องเก็บพลังชีวิตเข้มข้นจากสมุนไพรชีฉียู่ที่มีการถ่ายเทพลังอมตะจากพู่กันจักรพรรดิไว้อีกด้วย และด้วยพลังอมตะจากทั้งสองแหล่งนี้ หลิงหยุนสามารถดูดซับและนำมาใช้ประโยชน์ต่อได้
　　ตราบใดที่มู่หลงเฟยจื่อต้องการหลิงหยุนสามารถใช้พลังอมตะเหล่านี้ชำระล้างร่างกายของเธอให้ราวกับเกิดใหม่ได้ และรับรองว่ามู่หลงเฟยจื่อจะเด็กลงอีกห้าหรือหกปีทีเดียว
　　“จริงเหรอ”มู่หลงเฟยจื่อถามขึ้นอย่างตื่นเต้นตกใจ เมื่อได้เห็นท่าทางและคำพูดที่มั่นอกมั่นใจของหลิงหยุน
　　หลิงหยุนยิ้มพร้อมกับชี้นิ้วมาที่ตัวเองอีกครั้ง“ไม่เชื่อก็ดูผมเป็นตัวอย่าง เมื่อสองเดือนที่แล้วผมเป็นยังไง คุณก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ?”
　　มู่หลงเฟยจื่อถึงกับนิ่งไปเพราะหลิงหยุนพูดนั้นคือความจริง และเธอก็ได้เห็นประจักษ์ด้วยตาตัวเอง
　　หลิงหยุนไม่พูดอะไรเขายกมือซ้ายขึ้นโบกไปมาต่อหน้ามู่หลงเฟยจื่อ แล้วเรียกกล่องบรรจุหยกจักรพรรดิที่วางอยู่บนโต๊ะเข้าไปในแหวนพื้นที่
　　“นี่..แล้วกล่องตราหยกจักรพรรดิหายไปใหนแล้วล่ะ!”
　　มู่หลงเฟยจื่อถึงกับตกอกตกใจเพราะเพียงแค่หลิงหยุนดีดนิ้ว กล่องหยกจักรพรรดิก็หายไปต่อหน้าต่อตา แต่มือซ้ายของเขายังคงอยู่ที่เดิม!
　　หลิงหยุนยิ้ม จากนั้นจึงเรียกกล่องสี่เหลี่ยมออกมาอีกครั้ง และกล่องนั่นก็มาปรากฏอยู่ที่เดิมราวกับว่าไม่ได้มีการเคลื่อนย้ายไปใหน
　　จากนั้นหลิงหยุนก็โน้มตัวเข้าไปกระซิบข้างหูของมู่หลงเฟยจื่อ“ผมจะทำให้คุณประหลาดใจยิ่งกว่านี้อีก..”
　　“อะไรนะ!”มู่หลงเฟยจื่อร้องอุทานออกมาอย่างตกใจ สายตาของเธอจ้องมองหลิงหยุนอย่างไม่อยากจะเชื่อ
　　หลิงหยุนได้แต่คิดในใจว่า‘หากข้าไม่แสดงความสามารถที่แท้จริงให้เจ้าเห็น เจ้าก็คงยากที่จะปักใจเชื่อ และคงจะสร้างปัญหาให้กับข้าในวันข้างหน้า!’
　　หลิงหยุนพูดขึ้นยิ้มๆ“ผมรู้ว่าวันนี้คุณใส่ชุดชั้นในลูกไม้สีดำ ถูกต้องมั๊ยครับ”
　　“นี่เธอ!”ครั้งนี้มู่หลงเฟยจื่อถึงกับช็อคสุดขีด ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความอาย และจ้องมองหลิงหยุนพร้อมกับร้องตะโกนออกไปว่า
　　“เธอพูดบ้าอะไรกัน”
　　“ว่าแต่เธอรู้ได้ยังไงนี่เธอแอบดูฉันงั้นเหรอ?”
　　มู่หลงเฟยจื่อเขินอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี..
　　“ผมไม่ได้แอบดูแล้วก็ไม่ได้มีตาทิพย์ด้วย! แต่ผมสามารถทำนายทุกอย่างได้อย่างแม่นยำ.. คล้ายๆกับหมอดูเทวดาอะไรทำนองนั้น!”
　　“เธอ..นี่เธอเป็นเทพในร่างมนุษย์หรือยังไง!”