ชายคนนั้นเอามือดันหัวของเธอไว้ ให้มือของเธอสามารถกวัดแกว่งไปมาได้ แต่เธอพยายามยื่นมือไปไกลแค่ไหนก็ไปไม่ถึงเขา เขามองดูเธอด้วยความเย็นชาและมองดูความเย่อหยิ่งทะนงตนของเธอ ราวกับกำลังมองตัวตลก “ฉันจะพูดให้ชัดเจนนะ ตอนนั้นเธอเป็นคนสั่งฉันและเราเต็มใจกันทั้งคู่ ทำไมตอนนี้มาพูดเหมือนว่าฉันไปข่มขืนเธอล่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยเถียงออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ “นายคือโฮสต์หนุ่มเฮงซวยไม่มีจรรยาบรรณต่ออาชีพ นายให้บริการลูกค้าแต่กลับไม่สวมถุงยางอนามัย นายเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันเหมือนตายทั้งเป็น ฉันจะตัดเอาลูกอัณฑะทั้งสองออกของนายออกมา ฉันจะตอนออกมา” “หืม?” ชายคนนั้นหรี่ตาลงและจ้องมองมาที่เธออย่างไม่น่าไว้ใจ “เธอคงไม่ได้...ท้องหรอกใช่ไหม?” เฟิงเชียนเสวี่ยหยุดการกระทำอันโง่เขลาของเธอลง จู่ๆ ภาพของลูกๆ ทั้งสามคนก็แวบเข้ามาในหัวของเธอ เธอได้แต่ก่นด่าอยู่ในใจ ใช่ ฉันท้อง ฉันคลอดลูกของคุณสามคน แต่คนที่ฉีดน้ำเชื้อไปเรื่อยอย่างคุณคงจะไม่มีความรับผิดชอบของคนเป็นพ่อหรอก! “พูดมา!” ชายคนนี้ตะโกนออกมาด้วยความเย็นชา “ใช่...ฉันท้อง!” เฟิงเชียนเสวี่ยโพล่งออกมา แต่เธอก็กลับคำอย่างรวดเร็ว “แต่ แต่หลังจากนั้นก็ทำแท้งแล้ว! ฉันคงไม่คลอดลูกของโฮสต์หนุ่มอย่างนายหรอก” ถ้าเกิดคนอื่นรู้ว่าแด๊ดดี้ของลูกๆ เป็นคนที่ทำงานเกี่ยวกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ในสถานที่ล่อแหลม ต่อไปลูกๆ อยู่ที่โรงเรียนอนุบาลคงจะต้องโดนดูถูกอย่างแน่นอน! ไม่ได้การละ เธอต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับต่อไป ต้องไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด “ดีมาก!” ชายคนนั้นพยักหน้าด้วยความพอใจ พลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อเพื่อหยิบบางอย่างออกมา “นายยังมีหน้ามารับงานเป็นโฮสต์อยู่ที่นี่อีกหรือ นายอยากจะทำร้ายผู้หญิงดีๆ สักกี่คนกัน ตอนนี้ฉันจะไปหาผู้จัดการของคุณเพื่อร้องเรียน!” เฟิงเชียนเสวี่ยออกไปด้วยความโกรธ มือของชายคนนั้นหยุดลง เขาขมวดคิ้วแล้วเก็บเช็คลงไปที่เดิม เฟิงเชียนเสวี่ยเพิ่งจะเดินไปถึงประตูก็ได้รับสายโทรเข้าจากเฮ่อเหวินเจ๋อ “เฟิงเชียนเสวี่ย ถ้าคุณยังไม่กลับมาอีกเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ก็จะกลับหมดแล้ว แล้วพรุ่งนี้คุณก็ไม่ต้องมาทำงานที่เซิ่งเทียนอีก” “ไปตายซะ!” เฟิงเชียนเสวี่ยกดตัดสายโทรศัพท์ด้วยความโกรธจัด เธอโกรธจนตัวสั่น ทำไมถึงมีผู้ชายน่ารังเกียจอยู่เต็มไปหมด ด้านในหนึ่งคน ด้านนอกยังมีอีกหนึ่งคน! เดี๋ยวก่อนนะ จู่ๆเธอก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมา โฮสต์หนุ่มคนนั้นทำให้ชีวิตเธอน่าอนาถขนาดนี้ เธอจะปล่อยให้เรื่องนี้จบไปง่ายๆได้ยังไง เขามีสิทธิ์อะไรถึงได้ใช้ชีวิตสุขสบายนัก ทั้งๆ ที่เธอต้องให้ลูกๆ ทั้งสามคนลำบากไปกับเธอ พอคิดถึงจุดนี้เฟิงเชียนเสวี่ยก็กัดฟันและวิ่งเข้าไปในห้องนั้นอีกครั้ง เธอตะโกนออกไปอย่างตรงไปตรงมา “หนุ่มบาร์โฮสต์อย่างนายทำลายชีวิตฉันจนกลายเป็นแบบนี้ นายต้องรับผิดชอบ!” ชายคนนั้นกำลังดื่มเหล้าอยู่ พอเขาได้ยินประโยคนี้เขาก็เงยหน้าขึ้นมามองเธอด้วยความเย็นชา “เธออยากให้ฉันรับผิดชอบยังไง” “นายต้องชดเชยให้ฉัน!” เธอตะโกนเหตุผลออกไปอย่างโกรธเคือง “ถ้าไม่ใช่เพราะนาย ชีวิตฉันคงไม่กลายเป็นแบบนี้” ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เธอคงจะได้พบหน้าพ่อเธอเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เธอคงจะไม่โดนทำลายศักดิ์ศรีถูกต่อว่าว่าเป็นโสเภณีตามที่คนอื่นเขาพูดกัน ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เธอคงจะไม่กลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวแบบนี้ แต่ว่า ลูกๆ ทั้งสามคนน่ารักมาก! หยุดก่อน ตอนนี้กำลังจะขอเงินชดเชยจากเขา ต้องทำตัวไม่มีเหตุผลและเย่อหยิ่งอีกหน่อย! “เธอต้องการเงินชดเชยเท่าไร” ชายคนนั้นนั่งบนโซฟาด้วยท่าทางหยิ่งยโส เขาติดกระดุมเสื้ออย่างสง่างาม กล้ามหน้าอกเซ็กซี่เกรี้ยวกราดและกล้ามหน้าท้องของเขาเปล่งประกายเย้ายวนออกมาภายใต้แสงสลัว เฟิงเชียนเสวี่ยมองไปที่กล้ามหน้าอกของเขา และอดที่จะมองค้างไม่ได้ แต่เพียงครู่เดียวสติของเธอก็กลับมา “อะแฮ่ม” เธอกระแอมไอออกมาเล็กน้อยและยกนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว “สามร้อยล้าน?” ชายคนนั้นเลิกคิ้วขึ้น “หึ ถ้านายสามารถให้ฉันสามร้อยล้านจริงๆ ฉันจะตื่นมาหัวเราะให้ดู!” เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มเยาะเย้ย “เป็นแค่หนุ่มบาร์โฮสต์พูดเกินความจริงไปหน่อยหรือเปล่า! ฟังนะ ฉันอยากได้เงินเดือนของคุณเป็นจำนวนสามเดือน เริ่มจากวันนี้ เงินที่คุณหามาได้ทุกคืนต้องให้ฉันครึ่งหนึ่ง!” อันที่จริง ตอนนี้เธอไม่มีเงินจะซื้อนมผงให้ลูกด้วยซ้ำ ก่อนหน้านี้เธอหมดหนทางที่จะหาเงิน แต่ยังดีที่สวรรค์เป็นใจให้เธอได้เจอกับหนุ่มบาร์โฮสต์คนนี้ เธอต้องคว้าโอกาสในการครอบงำเขาเอาไว้ เพื่อปลดปล่อยความแค้นเมื่อตอนนั้น นอกจากนั้น ยังสามารถให้เขารับผิดชอบในฐานะพ่อได้อีกด้วย สามเดือนก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอผ่านความยากลำบากในตอนนี้ไปได้ พอเธอผ่านช่วงฝึกงานไปแล้ว เธอจะได้เงินเดือนเดือนละหนึ่งหมื่นหยวน พอถึงตอนนั้นก็พอจะทำให้ครอบครัวผ่านแต่ละวันไปได้ ถึงตอนนั้น พวกเขาคงต้องตัดขาดความสัมพันธ์ แยกกันไปตามทางของตัวเองและคงจะไม่มีเรื่องอะไรให้มาข้องเกี่ยวกันอีก