ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3769

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟ่ยเข่อซินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

เธอไม่คิดว่าวิธีการหาเงินของเย่เฉินนั้นจะเป็นแบบไม่ได้เล่ห์ก็เอาด้วยกล

ลู่วิ่งหนึ่งเครื่อง และถึงแม้จะเป็นแบรนด์ชั้นก็ไม่กี่พันดอลลาร์สหรัฐ อย่างมากสุดก็ไม่เกินหนึ่งหมื่นดอลลาร์สหรัฐ แต่เย่เฉินให้บริการเพียงไม่กี่วัน ก็เรียกเก็บเงินประมาณเกือบหนึ่งแสนดอลลาร์สหรัฐ นี่เป็นราคสูงเสียดฟ้าจริง ๆ

เฟ่ยเข่อซินรีบกล่าวปลอบโยน “คุณปู่ เงินแค่นี้ไม่ถือเป็นอะไรได้หรอก คุณไม่จำเป็นต้องคิดมาก ในเมื่อมาแล้วก็จงอยู่อย่างมีความสุขเถอะ”

“ใช่” เฟ่ยเจี้ยนจงกล่าวด้วยความโมโห “ผมก็เข้าใจหลักการมาแล้วก็จงอยู่อย่างมีความสุข แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะไร้ขีดจำกัดขนาดนี้ มันทำลายมุมมองทั้งสามของผม”

หลังจากกล่าวจบ เฟ่ยเจี้ยนจงถามอีกว่า “เข่อซิน ตามประสบการณ์จริงที่อยู่ที่นี่ของผม ผมรู้สึกว่าเจ้านายที่อยู่เบื้องหลังนั้นเป็นคนที่เห็นเงินก็ตาลุกวาวแล้ว และแสวงหาผลกำไรเท่านั้น คุณใช้แผนน้ำใจไมตรีกับคนประเภทนี้ แล้วมันจะได้ผลหรือ?”

เฟ่ยเข่อซินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า “คุณปู่ ตามที่ฉันสังเกตเห็น อาจารย์เย่ที่อยู่เบื้องหลังคนนี้ไม่เหมือนคนที่คิดแต่แสวงหาผลกำไร มิฉะนั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะปิดบังสถานะตัวตนของเขาตลอด คาดว่าเขาเพียงต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อรีดไถเอาเงินจากพวกเศรษฐีเท่านั้น”

หลังจากนั้น เธอเสริมว่า “คุณเคยบอกว่า คุณปู่ล่ายเคยได้รับยาอายุวัฒนะจากเขาหนึ่งเม็ด และเขาไม่ได้ขอเงินจากคุณปู่ล่ายสักนิด ตามกระแสปัจจุบันยาอายุวัฒนะ ราคาประมูลสูงสุดนั้นทะลุถึงหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐอย่างแน่นอน และคนที่สามารถให้เงินคนอื่นหนึ่งหมื่นดอลลาร์สหรัฐได้ ดูยังไงก็ไม่เหมือนคนที่แสวงหาผลกำไร......”

หลังจากนั้น เฟ่ยเข่อซินกล่าวต่อไปว่า “ตอนนี้เขาพยายามรีดไถเอาเงินจากพวกคุณ อย่างมากสุดก็ประมาณสิบล้านหยวนต่อคน ถ้านับคนทั้งหมดสองร้อยคน ยังไม่ถึงสองพันล้านหยวน เมื่อเทียบเป็นเงินดอลลาร์สหรัฐแล้วประมาณสามร้อยล้าน ยังไม่ถึงหนึ่งในสามสิบของมูลค่าที่แท้จริงของยาอายุวัฒนะเลย ดังนั้นฉันคิดว่าเขาแค่ต้องการทำให้พวกคุณลำบากใจ และทำลายศักดิ์ศรีของคุณเท่านั้น”

เฟ่ยเจี้ยนจงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และกล่าวเห็นด้วยว่า “วิธีที่คุณวิเคราะห์นี้มันก็มีเหตุผล เพราะอย่างไรเสียยาอายุวัฒนะนั้นมีค่ามาก ถ้าผมได้รับบุญคุณจากคุณปู่ล่ายมากมาย แต่ถ้าเป็นผม ผมก็ไม่เต็มใจที่จะมอบยาที่มีมูลค่าเป็นหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐให้คุณปู่ลายหรอก”

เฟ่ยเข่อซินยิ้มเล็กน้อยและกล่าวปลอบว่า “คุณปู่อย่ามีอารมณ์เชิงลบมากเกินไป ในช่วงเวลาที่พักอยู่ในโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง คุณต้องพยายามถ่อมตนที่สุด และอย่ามีเรื่องขัดแย้งกับพนักงานของพวกเขา สำหรับฝั่งของฉันช่วงนี้ดูเหมือนว่าทุกอย่างกำลังคืบหน้าไปอย่างราบรื่น และผลลัพธ์ก็คุ้มค่าที่จะรอ”

“ตกลง!” เฟ่ยเจี้ยนจงรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก และกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เข่อซิน ดูเหมือนว่าช่วงเวลานี้ คุณมีความก้าวหน้าอย่างมาก ก่อนหน้านั้นบุคลิกของคุณไม่ได้ถ่อมตนและสุขุมเหมือนตอนนี้”

เฟ่ยเข่อซินหัวเราะและกล่าวอย่างจริงจัง “คุณปู่ ตอนที่ฉันมาที่หัวเซี่ยครั้งแรก ฉันรู้สึกมีความหยิ่งในศักดิ์ศรี และรู้สึกเสมอว่าทุกอย่างสามารถวางแผนได้ แต่เมื่อมาถึงเมืองจินหลิงแล้ว ถึงได้รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน! คนมหาอำนาจอย่างแท้จริง มักถูกซ่อนอยู่ในฝูงชน และโดยปกติแล้วจะไม่เปิดเผยออกมาแม้แต่น้อย ดังนั้นไม่ว่าเวลาใดก็จงถ่อมตนอยู่เสมอ”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “แต่น่าเสียดาย ฉันเข้าใจความจริงนี้ช้าไปนิด ถ้าเข้าใจเร็วอีกนิด คุณลั่วอาจจะไม่หายสาบสูญไป.......”

เมื่อนึกถึงลั่วเจียเฉิงที่หายตัวไป เฟ่ยเจี้ยนจงก็ถอนหายใจและกล่าวว่า “ผมให้เงินช่วยเหลือครอบครัวของคุณลั่วไปหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐ ถ้าไม่สามารถหาร่องรอยของเขาได้อีก ผมก็จะให้เงินครอบครัวของเขาอีกหนึ่งก้อนใหญ่ เพื่อให้พวกเธอมีชีวิตอยู่อย่างสุขสบายไปตลอดชีวิต”

เฟ่ยเข่อซินกล่าวว่า “ตอนนี้พวกเราทำได้เพียงแค่นี้แหละ”