เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1088

บทที่1088 ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง

แผ่นหลังนั้นกว้างใหญ่ ราวกับต้นสนที่ตั้งตรงอยู่กลางสายลม

หานชิง

เสี่ยวเหยียนรู้ทันทีว่าเป็นแผ่นหลังของใคร เท้าของเธอก้าวถอยหลังทันทีโดยสัญชาตญาณ แล้วหลบเข้าไปในมุม ยืนแผ่นหลังแนบกับกำแพง ขณะเดียวกันหัวใจก็เต้นรัวขึ้นมาทันที

น่าผิดหวังจริงๆ

เสี่ยวเหยียนแอบด่าตัวเองในใจ

จู่ๆ เสียงที่คุ้นเคยของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้น

“เอ่อ......ขอโทษด้วยนะคะประธานหาน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมารบกวนคุณ เพียงแต่วันนี้มีโอกาสแล้ว ฉันก็เลยมาหาคุณ ที่จริงฉันชื่นชมคุณมานานแล้ว และรู้ว่าคุณโสดมาตลอด ก่อนหน้านี้ไม่กล้าเอ่ยปาก วันนี้เลยขอใช้โอกาสนี้ ฉันหวังว่าคุณจะให้โอกาสฉันสักครั้ง”

เสี่ยวเหยียนเบิกตาโตอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ถ้าเธอฟังไม่ผิด เสียงนี้......เป็นเสียงของหลินซิงหั่วที่เมื่อครู่ยังคุยเล่นกับเธออยู่

หลินซิงหั่วคนที่ทั้งเด่นและดังในแวดวงบันเทิง กลับ......ชื่นชมหานชิง ?

เธอยืนทื่ออยู่กับที่ รู้สึกว่าเรื่องนี้ทำให้เธอประหลาดใจเป็นอย่างมาก ทำไมถึงเป็นแบบนี้

แต่พอลองคิดดูก็ถูก คนที่ยอดเยี่ยมอย่างหายซิง ผู้หญิงที่ชอบเขาคงล้อมหน้าล้อมหลัง ถึงจะเป็นดาราดังแต่ยังไงก็เป็นแค่คนธรรมดา มีอารมณ์ความรู้สึกยังไงก็เป็นเรื่องปกติ การที่ชอบคนที่ยอดเยี่ยมนั้นเป็นเรื่องที่ปกติธรรมดาเป็นที่สุดอยู่แล้ว

แล้วหานชิงล่ะ ?

หลินซิงหั่วยอดเยี่ยมขนาดนี้ สวยงามขนาดนี้ ทั้งรูปร่างหน้าตาก็อยู่แนวหน้า ดีกว่าตัวเธอไม่รู้ตั้งกี่เท่า เมื่อเทียบกันแล้วแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้มาสารภาพรักกับเขา เขาก็คงจะหวั่นไหวสินะ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ใจของเสี่ยวเหยียนก็เริ่มเจ็บปวด แล้วก็เริ่มรู้สึกคัดจมูกขึ้นมา

เธอกำลังคิดอะไรอยู่ ถึงแม้หลินซิงหั่วจะชอบคนแบบหลินซิงหั่ว ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ

เธอตัดสินใจว่าจะลืมเขาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ

ขณะที่เสี่ยวเหยียนกำลังคิดอะไรไปเรื่อยอยู่นั้น น้ำเสียงเย็นชาของชายหนุ่มก็ดังขึ้น

“ถ้าหากคุณรู้ว่าผมโสดมาตลอด งั้นวันนี้คุณก็ไม่ควรมาพูดเรื่องพวกนี้”

หลินซิงหั่วชะงักไป แต่ยังไงดาราก็คือดารา รับมือได้อย่างรวดเร็ว เธอยิ้มบางๆออกมา

“ไม่แน่ว่าหลังจากวันนี้ อาจจะไม่เหมือนเดิมก็ได้นะคะ คุณเป็นโสดมานานขนาดนี้ ฉันก็แค่อยากจะลองดู ถ้าหากไม่ลองดูแล้ว ก็จะไม่มีโอกาสอีกเลยสิคะ”

ประโยคนี้จริงมาก เรื่องหลายอย่างจะต้องลองก่อนถึงจะรู้

ผู้กล้า ไร้ความกลัว

เสี่ยวเหยียนที่ยืนแผ่นหลังแนบกับกำแพงเองก่อนจะพบกับความผิดหวัง ก็เคยคิดแบบนั้นเหมือนกัน เธอเคยรู้สึกกระทั่งว่า ถ้าเธอต้องการ เธอก็แค่ต้องพยายามแล้วจะได้มันมาเอง

แต่กลับลืมเรื่องหนึ่งไป ว่าสิ่งนั้นไม่ใช่ของๆเธอ

ตอนนี้ หลินซิงหั่วเองก็กำลังเป็นแบบเดียวกับเธอ

“ไม่มีอะไรไม่เหมือนเดิม”

หานชิงสีหน้าเย็นชา แววตาเย็นชาไร้ความรู้สึก ผู้หญิงที่เป็นเทพธิดาของใครหลายคนเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาก็เป็นเพียงคนที่ไม่ได้มีสีสันอะไร

หลินซิงหั่วมองดูใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ริมฝีปากเริ่มสั่นเล็กน้อย ตอนที่กำลังคิดอยากจะพูดอะไรต่อนั้น จู่ๆหานชิงก็พูดประโยคหนึ่งขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ยังจะแอบฟังอยู่ข้างหลังอีกนานไหม”

อะไรนะ ?

ตอนแรกหลินซิงหั่วไม่เข้าใจความหมายของสิ่งที่เขาพูด ผ่านไปครึ่งค่อนวันถึงได้เข้าใจ และเริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ก่อนจะหันมองไปรอบๆ

หรือว่าจะเป็นพวกนักข่าว ไม่น่าเป็นไปได้ วันนี้คนที่ถูกเชิญมางานเลี้ยงมีแค่คนสนิท อีกอย่างที่นี่คือวิลล่าไห่เจียง ไม่มีนักข่าวคนไหนในเมืองเป่ยกล้าเหยียบย่างเข้ามาในนี้ ถ้าถูกพบเข้าก็คือโทษบุกรุกพื้นที่ส่วนตัว และต้องถูกแจ้งความดำเนินคดีจนถึงที่สุด

พอเสี่ยวเหยียนได้ยินคำพูดของหานชิงทั่วทั้งร่างก็แข็งทื่อราวกับท่อนไม้ทันที แล้วเริ่มตื่นเต้นขึ้นมา