เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1124

บทที่ 1123 ลงโทษตัวเองสามแก้ว

ไม่สะดวก?

เสี่ยวเหยียนเอียงหัว แววตาจดจ้องมองไปที่ซูเหยาเหยานานสักพัก จู่ๆก็กระตุกมุมปากฉีกยิ้มขึ้น : “ทำไมจะไม่สะดวกล่ะ? ฉันไม่ได้รู้สึกไม่สะดวกเลยนะ”

เหมือนว่าหล่อนตัดสินไปเอง แต่ครั้งนี้หล่อนอยากเข้าไปอยู่ในใจของหานชิง

ถ้าหล่อนอยากจะคบกับเขาจริงๆ ต่อไปเหตุการณ์เช่นนี้ก็คงมีเยอะขึ้น และเรื่องที่เกิดขึ้นเหมือนวันนี้ก็คงเกิดขึ้นซ้ำอีก

หรือทุกครั้งหล่อนต้องหนีงั้นเหรอ?

ซูเหยาเหยาตกตะลึง

“อะไรนะ...”

“เธอไม่ได้ตาฝาด คืนนี้ฉันมาร่วมงานกับหานชิง ฉันเป็นคู่ควงของเขา มีปัญหาอะไรรึเปล่า?”

หานชิง...

ซูเหยาเหยาอึ้งเล็กน้อย หล่อนกล้าพูดชื่อของเขาออกมาตรงๆ หล่อนรู้สึกซึมลงไปทันที จากนั้นก็ยิ้มขึ้น

“เธอไม่ต้องกลัว ฉันไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร เพียงแค่เห็นพวกเธอเดินด้วยกันแล้วรู้สึกสงสัยเท่านั้น เพราะฉันได้ยินพ่อพูดว่า...ประธานหานไม่เคยควงผู้หญิงคนไหนมาร่วมงานเลี้ยงมาก่อน ดังนั้นเมื่อครั้งนี้เห็นเข้าก็เลยรู้สึกประหลาดใจ”

“หา เป็นแบบนี้เหรอ” เสี่ยวเหยียนก็ยิ้มออกมาด้วยความจิตใจดีเหมือนหล่อน กระพริบตาลง: “ฉันคิดว่าเธอมาแอบสอดแนมอะไรซะอีก”

คำพูดอย่างตรงไปตรงมาของหล่อนทำให้ซูเหยาเหยาใจเต้นแรงทันที สบตากับสายตาอันเฉียบคมของเสี่ยวเหยียน จู่ๆซูเหยาเหยาก็รู้สึกว่าควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่แล้ว?

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะ?

หญิงสาวผู้นี้เอาความกล้ามาจากไหนกัน?

อันที่จริงเสี่ยวเหยียนกำลังเสแสร้งอยู่ในใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนหล่อนคงไม่กล้าทำอะไรศัตรูตรงๆแบบนี้แน่นอน แต่หล่อนอยู่กับหานมู่จื่อมานาน แน่นอนว่าได้เรียนรู้อะไรบ้าง

ตอนนี้เอามาแก้แค้นก็ดี

“จะ...จะเป็นแบบนั้นได้ยังไงล่ะ? ฉันจะมาแอบสอดแนมได้ยังไง?” ซูเหยาเหยายิ้มอย่างเคอะเขิน จากนั้นก็พูดอธิบาย: “เธออย่าคิดว่าฉันเป็นคนไม่ดีแบบนั้นสิ ฉันจะบอกเธอให้นะ คนที่ชอบประธานหานมีเยอะมาก แต่ฉันคงไม่ได้เป็นหนึ่งในนั้น ฉันแค่สงสัยเท่านั้นแหละ เธออย่าคิดอะไรมากล่ะ”

“อ๋อ ก็แค่สงสัยเฉยๆเนอะ งั้นฉันขอไม่บอกเธอแล้วกัน” เสี่ยวเหยียนยิ้มอย่างใสซื่อ “ยังไงเธอก็แค่สงสัย ดังนั้นไม่รู้ก็คงไม่เป็นอะไรหรอก”

ซูเหยาเหยา: “.”

พูดดูดีมีเหตุผล แต่หล่อนกลับโต้ตอบอะไรไม่ได้เลย

ผู้หญิงผู้ดีดูเรียบร้อย น่ากลั่นแกล้ง แต่ทำไมคิดไม่ถึงเลยว่าจะจัดการยากขนาดนี้ ซูเหยาเหยากำลังจะเตรียมหาเรื่องหล่อน

ทันใดนั้นเสียงฝีก้าวที่ฟังดูมั่นคงก็ดังตรงมาทางนี้

เมื่อเสี่ยวเหยียนผู้ชาญฉลาดและไหวพริบดีได้ยินเสียงฝีเท้านี้ จึงหันหลังไปดู ในใจคิดว่าคงไม่มีใครมาทำลายความเงียบสงบนี้อีกแล้วใช่ไหม? แต่ที่สงบเงียบตรงนี้ได้ถูกหญิงสาวตรงหน้าทำลายบรรยากาศไปเรียบร้อยแล้ว แม้ว่าจะน่ารำคาญ แต่เมื่อเทียบกับงานเลี้ยงแล้ว กลับดีกว่ามาก

เมื่อเห็นหานชิงและประธานจัดงานเดินมาด้วยกัน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเสี่ยวเหยียนก็หายไปทันที กลับแทนที่ด้วยสีหน้าเรียบร้อยน่ารัก

เมื่อซูเหยาเหยาเห็นว่าสีหน้าของหล่อนเปลี่ยนไป ก็หันมองตามไป จากนั้นก็รู้สึกหนาวจนเย็นวาบขึ้นมา

ที่แท้ประธานหานมาที่นี่

ประธานหานมาที่นี่ได้อย่างไร?