เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1143

บทที่1142 คุณน้าของเสี่ยวหมี่โต้ว

เสียงของชายหนุ่มที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ทั้งสองคนที่อยู่ในห้องส่วนตัวถึงกับชะงักไป ผ่านไปสองวินาทีถึงได้หันไปมองทางต้นเสียง

ตรงทางเข้าห้อง หานชิงที่สวมสูทสีดำทั้งตัวยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าหล่อเหลาของคนร่างสูงข่มความรำคาญไว้ในดวงตา กำลังจ้องเขม็งไปทางเสี่ยวหมี่โต้ว

เมื่อสบตากับแววตาเย็นชาของหานชิง เสี่ยวหมี่โต้วก็รู้สึกถึงเพลิงโกรธที่เขาส่งมา แล้วก็ถึงกับคอหดทันที

ฮือ ดูเหมือนเขาจะทำผิดต่อคุณน้าเสียแล้ว เขาอยากกลับไปเรียกกำลังเสริม

แต่ตอนนี้เขายังทำภารกิจไม่สำเร็จ ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่น้าเสี่ยวเหยียนจะมาถึง ถึงแม้เขาจะบอกกับพนักงานไว้แล้ว ว่าถ้าเสี่ยวเหยียนมาให้พาเธอมาที่ห้องนี้ทันที

หวังว่าน้าเสี่ยวเหยียนจะมาถึงที่นี่ก่อนที่คุณน้าจะจัดการเรื่องพวกนี้เสร็จ

“คุณน้า”

ก่อนหน้านี้รอคอยการปรากฏตัวของคุณน้า แต่ในที่สุดหานชิงก็ปรากฏตัวแล้ว แต่เสี่ยวหมี่โต้วกลับรู้สึกกลัวเขาขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อเรียกไปครั้งหนึ่งแล้วก็รีบหดคอ ในใจเริ่มคาดหวังถึงการปรากฏตัวของน้าเสี่ยวเหยียน

ขอแค่น้าเสี่ยวเหยียนมา ความสนใจทั้งหมดของคุณน้าก็จะไม่อยู่ที่ตัวเขาอีก

เดิมทีหานชิงไม่ควรมา

สาวน้อยจะไปดูตัวกับผู้ชายคนอื่น ก็เป็นทางเลือกของเธอเอง เขาไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายชีวิตกับทางเลือกของเธอ

แต่ว่า สิ่งที่คิดก็เรื่องหนึ่ง จะทำแบบนั้นหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

พอเขาวางโทรศัพท์ลงแล้ว ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วร่างกายก็เลือกก่อนที่สมองจะสั่งการเสียอีก

เขามาที่นี่แล้ว

ถึงแม้เขาจะรู้ดี ว่าถ้ามาที่นี่ อาจจะเห็นเธอกับผู้ชายคนอื่นดูตัวกัน แต่เขา......ก็ควบคุมความรู้สึกของตัวเองไม่ได้

อยากจะมาที่นี่ ควบคุมความรู้สึกไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

แต่ตอนที่อยู่หน้าห้องแล้ว หานชิงคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะได้ยินเรื่องแบบนี้เข้า พอได้ฟังแล้ว ก็ดูเหมือนว่าเสี่ยวเหยียนจะไม่ได้อยู่ที่นี่

พอเข้ามาเพื่อยืนยันให้แน่ใจ ก็พบว่าสาวน้อยไม่ได้อยู่ที่นี่จริงๆ

ดูท่าว่า เขาจะถูกเสี่ยวหมี่โต้วหลอกเข้าเต็มเปา

หานชิงก้าวเท้ายาวๆไปทางเสี่ยวหมี่โต้วอย่างมั่นคง จากนั้นแววตาเย็นชาก็เลื่อนไปหยุดที่ใบหน้าของหลี่ซือห้าน

พอสายตาของทั้งสองสบเข้าด้วยกัน หลี่ซือห้านก็รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองได้รับแรงกดดัน แรงกดดันที่มองไม่เห็นทำให้เขาชะงักอยู่กับที่ ไม่อาจขยับเขยื้อนได้

เสี่ยวหมี่โต้วหน้าตาบอบบางน่ารักขนาดนี้ แต่การพูดการจากลับเหมือนเด็กที่มาจากตระกูลผู้ดี

ดังนั้นหลี่ซือห้านถึงได้ทำการเตรียมใจมาบ้าง แต่การปรากฏตัวของหานชิงก็ทำให้เขาไปต่อไม่ถูก เพราะชายที่อยู่ตรงหน้าดูเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก แถมยังมีรัศมีมากด้วย

อีกอย่างเขาก็ดูออกว่า ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คนธรรมดา

เสี่ยวเหยียนทำไมถึงได้ไปหาเรื่องกับคนแบบนี้ได้

“คุณผู้ชาย” หานชิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา แววตาจ้องเขม็งไปที่ฝ่ายตรงข้าม “ผมคือคุณน้าของเสี่ยวหมี่โต้ว สวัสดีครับ”

ออร่ารุนแรงมาก

หลี่ซือห้านยื่นมือไปหาอีกฝ่ายอย่างเก้ๆกังๆ

“สะ สวัสดีครับ ผมชื่อหลี่ซือห้าน”

“ครับ”

หานชิงยื่นมือออกไปจับกับเขา จากนั้นพอเก็บมือกลับก็พูดขึ้นอย่างเชื่องช้าว่า “เรื่องที่เสี่ยวหมี่โต้วพูดเมื่อครู่นี้ไม่ใช่เรื่องจริง เด็กๆมักจะชอบพูดไปเรื่อยเปื่อย หวังว่าคุณหลี่อย่าได้เข้าใจผิด”

“ผมทราบครับ ผมทราบครับ เด็กๆก็แบบนี้แหละ ไม่ได้มีเจตนาอะไร ผมไม่ได้ถือสาครับ”

“ถ้าคุณหลี่คิดว่าเป็นเรื่องจริง ผมสามารถอธิบายได้”

“ไม่ต้อง ไม่ต้องหรอกครับ” หลี่ซือห้านโบกไม้โบกมืออย่างอึดอัดใจ “ไม่ต้องอธิบายหรอกครับ ผมเชื่อ อีกอย่างผมก็รู้สึกว่าเสี่ยวเหยียนไม่ใช่เด็กสาวแบบนั้น เธอจะไปทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง ผมเชื่อเธอครับ”

หานชิงมองไปทางเสี่ยวหมี่โต้ว สายตาแฝงแววตำหนิ “ในเมื่อพูดผิดแล้ว ก็ต้องขอโทษอย่างจริงจังด้วย”