เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1144

บทที่1143 คุณหมายความว่าอย่างไร

คู่ดูตัว

มือที่วางอยู่ข้างล่างโต๊ะ กำแน่นขึ้นหลายระดับ หานชิงยกแก้วน้ำขึ้นมาจรดริมฝีปาก แล้วจิบเบาๆคำหนึ่ง

เสี่ยวหมี่โต้วกลับรู้สึกหดหู่ ไม่เข้าใจเลยว่าน้าเสี่ยวเหยียนกำลังทำอะไรอยู่ ทั้งๆที่ชอบคุณน้าแท้ๆ ทำไมต้องไปดูตัวด้วย

ด้วยความที่จิตใจหดหู่ แล้วยังไม่มีพื้นที่ให้เขาได้พูด ดังนั้นเสี่ยวหมี่โต้วก็เลยทำได้แค่ก้มหน้าก้มตากิน

เดิมทีเขาไม่ได้มาเพื่อกินอาหาร แต่ตอนนี้ในเมื่อสั่งมามากมายขนาดนี้อย่างไรก็อย่าให้ฟุ่มเฟือยดีกว่า ไม่อย่างนั้นดูจากท่าทางของคุณน้าเมื่อครู่แล้ว กลัวว่าจะด่าเขาอีกQAQ

เสี่ยวหมี่โต้วก้มหน้าก้มตากินอาหาร แต่ผู้ใหญ่ทั้งสามคนต่างก็ตกอยู่ในภวังค์แห่งความคิดของตัวเอง

เพราะคำพูดคำนั้นของจางเสี่ยวเหยียน หลี่ซือห้านก็เลยยิ่งกระตือรือร้น คีบกับข้าวให้เสี่ยวเหยียน แล้วพูดคำอ่อนโยนกับเธอสารพัด

เสี่ยวเหยียน “......”

มองดูเขาใช้ตะเกียบของตัวเองคีบกับข้าวมาวางในถ้วยของเธอ ทำให้เสี่ยวเหยียนรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา ทั้งๆที่ตรงนั้นมีตะเกียบกลางอยู่แท้ๆ ทำไมเขาต้องใช้ตะเกียงของตัวเองด้วย

นี่เธอกำลังยกก้อนหินมาทับเท้าตัวเองอยู่หรือ

จะไม่กินก็ไม่ได้ แต่จะกิน ในใจเธอก็รู้สึกรังเกียจ

เพราะยังไงเธอก็ไม่อยากแลกน้ำลายกับผู้ชายที่......

แค่คิดก็รู้สึกคลื่นไส้แล้ว

ในตอนที่เสี่ยวเหยียนกำลังลังเลอยู่นั้น เสี่ยวหมี่โต้วที่กำลังกินอยู่จู่ๆก็เงยหน้าขึ้น

“คุณลุงหลี่ ที่นี่มีตะเกียบกลางนะครับ ทำไมคุณถึงใช้ตะเกียบของตัวเองคีบอาหารให้น้าเสี่ยวเหยียนล่ะ”

เมื่อได้ยินแบบนั้น หลี่ซือห้านก็พูดอธิบายพร้อมรอยยิ้ม

“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงฉันกับน้าเสี่ยวเหยียนของนายก็ใกล้จะแต่งงานกันแล้ว ใช้ตะเกียบคู่เดียวกันแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก”

หานชิงเปิดปากพูดเรียบๆ “ถ้าพวกคุณใกล้จะแต่งงานกันแล้ว ก็ไม่มีอะไรหรอก แล้วคนอื่นล่ะ”

“อะไรนะ ?”

สายตาของหานชิงจับจ้องอยู่ที่อาหารบนโต๊ะ

“ที่จะแต่งงานกันคือพวกคุณ พวกเราไม่ได้เป็นญาติพี่น้องของพวกคุณ ถ้าให้คุณไปกินน้ำลายของคุณที่คุณไม่รู้จัก คุณจะยินดีไหม”

หลี่ซือห้าน “......”

เมื่อก่อนตอนอยู่กับเพื่อนของเขาไม่มีใครถือสาเรื่องนี้ แต่ตอนนี้อยู่ในโรงแรมห้าดาว ถ้ายังไม่ถือสาอีก ก็ดูจะแปลกประหลาด

“ใช่แล้วครับคุณลุงหลี่ คุณทำแบบนี้ไม่ถูกสุขอนามัยนะครับ”

พอได้โอกาส เสี่ยวหมี่โต้วก็รีบเสริมทันที เขาฟังออก ถึงแม้ต่อหน้าคุณน้าจะทำเหมือนไม่มีอะไร แต่เมื่อคำพูดเมื่อครู่กลับจงใจยั่วโมโหคู่หมั้นคนนี้ของน้าเสี่ยวเหยียน หึหึ ถ้าอย่างนั้นเขาก็จะปล่อยโอกาสนี้หลุดลอยไปไม่ได้

เสี่ยวเหยียนที่เดิมทีไม่คิดจะกิน “......”

เมื่อได้ยินคำนี้ เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่าถ้าตัวเองไม่ทำอะไรสักบ้าง ก็จะแสดงว่าเธอรังเกียจเขาอย่างชัดเจน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็ยิ้มอ่อน แล้วเงยหน้าขึ้นมองสองคนที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะพูดว่า

“ก็ไม่มีอะไรนี่นา ถ้าพวกคุณถือสา เดี๋ยวพวกเราแยกกันกินก็ได้”

เสี่ยวหมี่โต้ว “......ไม่เอาครับน้าเสี่ยวเหยียน ของพวกนี้เป็นของที่เสี่ยวหมี่โต้วชอบทั้งนั้นเลย”

เสี่ยวเหยียน “......”

จอมตะกละ ท้ายที่สุดเสี่ยวเหยียนก็อดใจอ่อนไม่ได้ เลยพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า

“ความหมายของน้าคือ น้าไม่ได้ถือสา เมื่อกี้หลี่ซือห้านก็แค่ประมาทชั่วครู่ เอาแบบนี้แล้วกัน กับข้าวที่เขาคีบไปเมื่อกี้ย้ายมาวางตรงหน้าพวกเรา พวกนายอย่าไปกินก็พอ”

“QAQ น้าเสี่ยวเหยียนจะกินน้ำลายคนอื่นจริงๆเหรอครับ”

“......”

ทำไมพอถูกเขาพูดแบบนี้ใส่แล้ว เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมา ทั้งๆที่แค่จะมาทานข้าว แต่ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ รู้สึกจุกอกจริงๆ