เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1196

บทที่1196 นายอกหักหรือ

อะไรนะ ?

นี่เธอมองผิดไปหรือ

เจียงเสี่ยวไป๋มองดูชายหนุ่มที่กำลังดื่มเหล้าปรับทุกข์อยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์ รูปร่างสูงแต่กลับผอม ท่อนบนสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีเทาตัวหนึ่ง พับแขนขึ้นเผยให้เห็นท่อนแขนที่ผอมเพรียว แสงไฟของเคาน์เตอร์บาร์ทำให้ผิวของเขาดูขาวซีด

เห็นเพียงผู้ชายคนนั้นเอาแต่กระดกเหล้าเข้าปากไม่หยุด เหมือนพยายามใช้เหล้าเพื่อไปให้ถึงเป้าหมายบางอย่าง แต่น่าเสียดาย ที่สายตาและสภาพของเขายังอยู่ในขั้นมีสติดีอยู่

ตอนแรกเจียงเสี่ยวไป๋เพียงแค่รู้สึกคุ้นหน้าเท่านั้น แต่หลังจากมองสำรวจคนๆนี้จนละเอียดแล้ว คนที่เคยเรียกให้เธอหยิบปากกาขึ้นมาเขียนต้นฉบับ สำหรับเธอแล้วเขาไม่มีคำว่าเหมือน

เพราะเขาเป็นคนที่ดึงผมที่แสนสำคัญของตัวเธอออกมากระจุกหนึ่ง

แต่ว่าหลังจากนั้นเขาก็รับผิดชอบเต็มที่ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเจียงเสี่ยวไป๋จะลืมเรื่องนี้

เพราะมันทำให้หัวเธอโล้นไปกระจุกหนึ่ง ยังดีที่เธอไม่ได้ออกจากบ้านทุกวัน ไม่อย่างนั้นเธอคงเอาเรื่องกับเขาจนถึงที่สุดแล้ว

พอคิดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไป๋ก็ส่ายหัว ถอนสายตากลับมาแล้วดื่มเครื่องดื่มในมือต่อ แต่ฉากในหัวกลับแล่นไม่หยุด

ผู้ชายจะดื่มหนัก ปกติแล้วจะมีแค่สองเหตุผล

หนึ่ง อกหักรักคุด

สอง แพ้พนันยับเยิน

ดูจากแววตาของเขา และความหดหู่ที่แผ่ซ่านออกมาจากทั่วทั้งร่าง ความกดอากาศที่ต่ำเป็นพิเศษ แต่กลับไม่มีแววอันตรายใดๆ น่าจะไม่ใช่ข้อที่สอง

ในเมื่อไม่ใช่แพ้พนันยับเยิน ก็ต้องเป็นอกหักรักคุดแน่นอน

สมน้ำหน้า！ เจียงเสี่ยวไป๋แอบพูดคำนี้ออกมาในใจ แล้วมุมปากก็ยกขึ้น

สำหรับเจียงเสี่ยวไป๋แล้ว ถึงแม้จะรู้จักอีกฝ่าย แต่ทั้งสองคนก็แค่เคยเจอกัน อย่าว่าแต่เพื่อนเลย ขนาดคนรู้จักก็ไม่นับ ดังนั้นถึงเธอจะรู้ว่าคนๆนี้เป็นใคร ก็ไม่คิดที่จะเดินเข้าไปทักทายอีกฝ่าย เธอเพียงอยากดื่มเครื่องดื่มแก้วนี้ให้หมด จากนั้นก็กลับไปพร้อมกับฟางถังถัง

แต่ว่าไม่นาน เจียงเสี่ยวไป๋ก็เริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย แล้วมือกีตาร์บนเวทีก็ยังคงร้องเพลงต่อไป ฟางถังถังเองก็ไม่รู้ว่าหลบไปอยู่ที่มุมไหนแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋เอามือเท้าหัวแล้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจู่ๆก็ยกแก้วเครี่องดื่มขึ้นมาแล้วเดินไปทางเซียวซู่

เซียวซู่คอแข็งไม่เลว

ในเวลาปกติเขารู้สึกว่าที่ตัวเองคอแข็งนั้นเป็นเรื่องที่ดี เพราะตอนที่ออกไปดื่มกับเสี่ยวเหยียนหลายครั้ง ดื่มเป็นเพื่อนเธอจนจบเขาก็ยังสามารถประคองสติตัวเองได้ จากนั้นก็พาเธอกลับไปส่งที่บ้าน

แต่พอมาตอนนี้ เขาก็รู้สึกว่าการที่คอแข็งไม่ใช่เรื่องดีอะไรเลย เขาคิด ถ้าเกิดเขาคออ่อน ก็คงสามารถใช้เหล้ามามอมเมาตัวเองได้

ถึงแม้จะรู้ว่าทำแบบนี้ไม่ถูก เขาไม่ได้หลับตานอนมาตั้งนาน สิ่งที่ควรทำในตอนนี้ก็คือขับรถกลับบ้าน ไปอาบน้ำอุ่น จากนั้นก็นอนให้ครบแปดชั่วโมง เพื่อปรับเวลาร่างกาย จากนั้นก็กลับไปใช้ชีวิตการทำงานต่อไป

แต่ว่า......ตอนนี้รู้สึกจุกอกมาก จำเป็นต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเป็นการระบายอารมณ์เหล่านี้

จู่ๆก็มีคนๆหนึ่งนั่งลงข้างๆเขา ไม่ต้องดูเซียวซู่ก็รู้ว่าเป็นผู้หญิง เพราะว่าร่างกายเล็กบาง อีกอย่างตอนที่มายังมีกลิ่นหอมอ่อนๆออกมาด้วย

แต่น่าแปลก ทั้งๆที่กลิ่นนั้นเบาบางมาก แต่กลับกลบกลิ่นเหล้าที่อยู่ตรงหน้าไปทันที

เซียวซู่ก็เลยหันไปมองผู้มาเยือนทีหนึ่ง

เจียงเสี่ยวไป๋นั่งอยู่ข้างตัวเขา ดวงตาคู่โตกำลังจ้องมองเขา ตอนที่ทั้งสองคนสบตากัน เธอยังกะพริบตาปริบๆด้วย

จากนั้นพอเซียวซู่เห็นเธอเข้าก็เผยรอยยิ้มออกมา “บังเอิญจังเลยนะ”

บังเอิญ ?

เซียวซู่จำอีกฝ่ายได้ในทันที เพราะหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าพูดได้ว่าเป็นคนที่เขามีความทรงจำฝังลึกมาก ก่อนหน้านี้เพื่อเขียนเรื่องราวในอดีตให้กับคุณชายเย่ เขาทวงเช้าทวงค่ำ แถมยังไปถึงบ้านของอีกฝ่ายเพื่อเฝ้าให้เธอเขียน