เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1197

บทที่1197 เธอมีธุระอะไรไหม

เห็นสีหน้าของเขาแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็รู้ทันทีว่าครั้งนี้เธอเดาถูกแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะยกใหญ่

“อย่าตกใจกับพรสวรรค์ของฉันล่ะ นิยายก็มาจากเรื่องจริงเคยฟังประโยคนี้มาก่อนไหม ฉันเขียนเรื่องราวมามากมายขนาดนี้ ฉันจะคาดเดาเรื่องราวไม่ออกได้ยังไงล่ะ”

เธอลงมือเขียนถึงตัวละครมากมายขนาดนั้น ต้องคาดเดาเรื่องราวกับตัวละครได้อย่างแม่นยำอยู่แล้ว อีกอย่างเจียงเสี่ยวไป๋ก็รู้สึกว่า คนรู้จักของเธอนั้นเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก

แน่นอน ว่านี่เป็นเพียงความตระหนักรู้ในตนเองของเธอเท่านั้น

“ให้ฉันเดาเรื่องราวต่อจากนั้นนะ นายชอบเพื่อนรักของนางเอกเข้า แต่เพื่อนรักไม่ได้ชอบนาย งั้นคนที่เธอชอบก็น่าจะเป็น......”

พอพูดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไป๋ก็เริ่มครุ่นคิด ถึงเรื่องที่เธอเขียนไปก่อนหน้านี้ ดังนั้นก็เลยเข้าใจพื้นหลังของตัวนางเอกดี พอลองคิดดูอีกที จู่ๆก็มองไปทางเซียวซู่ “คนที่ไม่ชอบนาย ชอบพี่ชายของนางเอกสินะ”

เดิมทีเซียวซู่ขี้เกียจจะสนใจเธอ ดังนั้นก็เลยยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มต่อ แต่พอได้ฟังเธอพูดประโยคนี้แล้ว เขาก็ถึงกับเผลอพ่นเหล้าออกมา

“.....ถูกฉันเดาถูกเสียแล้วนะ” เจียงเสี่ยวไป๋ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะได้สติกลับมาพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง “ฉันนี่เก่งจริงๆเลย แค่พูดไปเรื่อยก็ดันถูกซะงั้น ต่อไปฉันไม่ต้องเขียนนิยายแล้วหันไปเป็นหมอดูดีไหมนะ”

ในที่สุดเซียวซู่ก็หันมามองเธอทีหนึ่ง

“เธอมีธุระอะไรไหม”

เธอมีธุระอะไรไหม ? ความหมายของประโยคนี้ก็คือ ถ้าไม่มีธุระก็อย่ามากวนฉัน ไปอีกทางเลยไป

ถ้าหากผู้หญิงคนอื่นถูกผู้ชายพูดแบบนี้ใส่ จะต้องโมโหเป็นแน่ แต่ว่าเจียงเสี่ยวไป๋กลับไม่ใช่ เธอเป็นคนหน้าหนา อีกอย่างการเข้าใกล้เซียวซู่นั้นก็เพื่อการเก็บข้อมูล ไม่ได้สนใจเขาเสียหน่อย

เธอยื่นมือออกไป ตบบ่าของเซียวซู่

“ฉันว่านะพี่ใหญ่ นายอย่าผิดหวังไปเลย ถ้าตามพล็อตของนิยายแล้ว ถึงแม้คนที่นายชอบจะไปชอบคนอื่น แต่เทพธิดาของนายจะต้องปรากฏตัวตามมาทันทีแน่”

เซียวซู่ “......”

เจียงเสี่ยวไป๋ยังคงพูดต่อไป “ไม่แน่อาจจะเป็นคืนนี้ก็ได้ จู่ๆเธอก็มาปรากฏตัวข้างๆนาย เพื่อช่วยเหลือนายที่กำลังอกหัก พานายออกมาจากความมืด แล้วเดินไปสู่ทางแสงสว่าง”

เซียวซู่ขมวดคิ้วแน่น ฟังจากสิ่งที่เธอพูด แล้วมองดูเธอที่อยู่ตรงหน้า ก็เริ่มรู้สึกว่ามีตรงไหนไม่ถูกต้องขึ้นมา

“ดังนั้นอย่าได้ผิดหวังไปเลย ต้องอดทนและรอต่อไปสิ”

จากนั้นเจียงเสี่ยวไป๋ก็ถูกสายตาของเขาทำให้รู้สึกขนลุก เหมือนว่ามีตรงไหนไม่ถูกต้อง

“ทำไมเหรอ” เธอขยับเข้าไปใกลเซียวซู่ด้วยความประหลาดใจ ดวงตากลมโตคู่นั้นกะพริบปริบๆ ขนตางอนยาวราวกับพัดเล็กๆคู่หนึ่ง

เซียวซู่รู้สึกราวกับหัวใจของตัวเองกำลังถูกเผา พอได้สติกลับมาเขาก็ถอยหลังไปกว่านิ้วครึ่งแล้ว เพื่อเว้นระยะห่างกับเจียงเสี่ยวไป๋

จากนั้นเขาก็ยกแก้วเหล้าขึ้น ก่อนจะดื่มเหล้าเขาก็ยิ้มเย็นที่มุมปากก่อนคำหนึ่ง “คุณนักเขียนนิรนามคุณกำลังพูดถึงตัวเองอยู่เหรอ”

เจียงเสี่ยวไป๋ชะงักไป “อะไร ตัวฉันเหรอ คุณเซียว คุณนี่ตลกจริงๆเลยนะ ฉันจะไปพูดถึงตัวฉันเองได้ยังไงเล่า”

พอได้ยินแบบนั้น เซียวซู่ก็เหลือบไปมองเธอทีหนึ่ง แล้วพูดเบาๆว่า “เธอลองเชื่อมโยงสิ่งที่เธอพูดก่อนหน้านี้ดูสิ”

ก่อนหน้านี้เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกว่ามีตรงไหนไม่ถูกต้อง ตอนนี้พอถูกเขาพูดแบบนี้แล้ว ก็ลองเชื่อมโยงสิ่งที่ตัวเองพูดก่อนหน้านี้เข้าด้วยกัน

เสียงระเบิดดังขึ้นในหัวเธอ จากนั้นก็ตัวแข็งทื่อไปทันที

“ไม่แน่อาจจะเป็นคืนนี้ก็ได้ จู่ๆเธอก็มาปรากฏตัวข้างๆนาย เพื่อช่วยเหลือนายที่กำลังอกหัก พานายออกมาจากความมืด แล้วเดินไปสู่ทางแสงสว่าง”

นี่เป็นประโยคที่เธอพูดเมื่อครู่นี้ และ......เรื่องจริงมันก็เหมือนว่าเธอกำลังพูดถึงตัวเองอยู่