เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1198

บทที่1198 ย้ายเขาออกไป

“อ๋อ” เจียงเสี่ยวไป๋กวาดตาไปมองเซียวซู่ทีหนึ่ง แล้วพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “ฉันไม่รู้จักเขาหรอกค่ะ มีปัญหาอะไรเหรอคะ”

พี่ชายคนนั้นทำหน้ามึนงง “ไม่รู้จัก แต่เมื่อครู่ผมยังเห็นพวกคุณคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่เลยนะครับ อีกอย่างดูท่าทางสนิทสนมกันมากด้วย......”

เจียงเสี่ยวไป๋ “......”

เธอไปคุยอย่างสนุกสนานกับคนๆนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วสนิทสนมกับผีอะไร ภายในพล็อตนิยายเองก็ยังไม่กล้าใช้คำๆนี้สุ่มสี่สุ่มห้าเลยนะ ส่วนฟางถังถังที่อยู่ข้างๆก็ทำท่าทางเหมือนได้กลิ่นเรื่องซุบซิบ ก็เลยเขยิบเข้ามาใกล้ทันที

“เอ๋ ผู้ชายคนนี้ดูจากแผ่นหลังแล้วไม่เลวเลยนะ เธอตกได้เหรอ”

เจียงเสี่ยวไป๋มองดูฟางถังถังอย่างหมดคำพูด “เธอเห็นว่าฉันเหมือนคนแบบนั้นเหรอ”

“ถึงแม้ปกติเธอจะทำท่าเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก แต่ไม่แน่ว่าภายในใจของเธออาจจะโลดแล่นอย่างเร่าร้อนก็ได้นะ”

อะไรคือภายนอกสงบนิ่ง ในใจโลดแล่นกัน

เจียงเสี่ยวไป๋ถลึงตาใส่พี่ชายคนนั้นทีหนึ่ง แล้วพูดอย่างดุร้ายว่า “ใครบอกว่าพวกเราสนิทกัน ถ้าคุณยังพูดไปเรื่อยอีกฉันจะฟ้องหมิ่นประมาทคุณ ถ้าฉันรู้จักเขา เขาเมาขนาดนั้นฉันจะทำเป็นไม่สนใจเขาเหรอ เห็นได้ชัดเลยว่าไม่รู้จักกัน！”

พี่ชายคนนั้นถูกพ่นใส่หน้าเป็นชุด เลยลูบจมูกตัวเองด้วยความโกรธ

พูดจาดูมีเหตุผลดีนะ

ถ้ารู้จักกัน จะทิ้งเขาไว้แบบนั้นได้อย่างไร

“เสี่ยวไป๋ ปกติเธอไม่ใช่คนที่คุยกับคนอื่นแบบนั้นได้นี่นา ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพวกเธอไม่รู้จักกัน รีบบอกมาว่าเขาเป็นใครกันแน่”

เจียงเสี่ยวไป๋ “......ไม่รู้จัก อย่าถามอีกนะขอบคุณ พวกเราไปกันเถอะ”

พอพูดจบเจียงเสี่ยวไป๋ก็ลากฟางถังถังออกไปข้างนอก แต่ฟางถังถังกลับไม่ยอมเชื่อ เอาแต่ตื๊อถามเธอไม่หยุด

พอมาถึงด้านนอกบาร์ เจียงเสี่ยวไป๋มองดูท้องถนนที่โล่งไปหมดแล้ว จู่ๆก็เริ่มรู้สึกปวดหัวขึ้นมา เธอคิดถึงเซียวซู่ที่อยู่ด้านใน เขาดื่มจนเมาแล้ว อีกอย่างหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว ทางบาร์จะต้องไม่ยอมให้เขานอนอยู่ในนั้นเป็นเวลานานแน่ ดังนั้นพอถึงเวลาปิดร้านคงจะโยนเขาออกมาข้างนอกแน่

ถนนเส้นนี้ถึงเวลานั้นคงไร้ผู้คนสัญจรแล้ว แล้วเขาจะเจอเรื่องอันตรายอะไรหรือเปล่านะ ข้อเสียที่ใหญ่หลวงที่สุดของเจียงเสี่ยวไป๋ก็คือใจอ่อน ถ้าเป็นคนไม่รู้จักจริงๆเจียงเสี่ยวไป๋อาจจะทำเป็นไม่สนใจได้ แต่อีกฝ่ายเป็นคนที่เธอรู้จัก แถมยังเคยให้เงินเธอด้วย

พอคิดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไป๋ก็หยุดเท้าลง สีหน้าท่าทางครุ่นคิด

ฟางถังถังเห็นเธอหยุดลง ก็เริ่มได้กลิ่นเรื่องซุบซิบขึ้นมาอีกครั้ง “เป็นไงเป็นไง เธอรู้สึกผิดแล้วใช่ไหม อยากกลับไปเหรอ”

เห็นท่าทางแบบนี้ของเพื่อนรัก เจียงเสี่ยวไป๋อยากจะปฏิเสธ แต่ถ้าปฏิเสธแล้วเธอก็ต้องกลับไป ให้เธอกลับไปก่อนแล้วค่อยออกมาอีกรอบหรือ

เธอไม่ได้มีน้ำใจขนาดนั้น และถึงจะมีน้ำใจ เธอก็ไม่มีแรงเหลือแล้ว

พอครุ่นคิดอยู่สามตลบ เจียงเสี่ยวไป๋ก็พูดออกมา “เธอกลับไปก่อนเถอะ”

ฟางถังถังจับข้อมือเธอไว้แน่น “ว้าว ฉันว่าแล้วว่ามันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลัง เธอบอกมาสิว่าเธอจะกลับไปหาผู้ชายที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์เมื่อกี้ใช่ไหม ยังจะมาหลอกฉันว่าไม่รู้จักอีก ถ้าเธอไม่รู้จักจริง เธอจะกลับไปทำไม เสี่ยวไป๋ไป๋ เขาเป็นใครเหรอ เกี่ยวข้องอะไรกับเธอกันแน่ พวกเธอสองคนเป็นเพื่อนกันเหรอ”

เจียงเสี่ยวไป๋ “......เธอสอบปากคำผู้ร้ายหรือไง คำถามมากมายพวกนี้ฉันไม่อยากตอบเลยสักข้อ ก่อนอื่นเธอกลับไปก่อนเถอะ”

พอเห็นว่าฟางถังถังยังจะพูดอะไรอีก เจียงเสี่ยวไป๋ก็พูดคำหนึ่งออกมาปิดปากเธอก่อน “ไม่อย่างนั้นต่อไปถ้ามีกิจกรรมอะไรแบบนี้อีก ต่อไปฉันจะไม่มาเป็นเพื่อนเธออีกแล้ว”

สีหน้าตื่นเต้นกับเรื่องซุบซิบของฟางถังถังเมื่อครู่นั้นพอได้ยินคำนี้เข้าก็หุบลงทันที “หึ ฉันเข้าไปกับเธอแล้วจะเป็นไรไป เดี๋ยวถ้าผู้ชายคนนั้นเมาไม่ได้สติ เธอคนเดียวจะแบกเขาไหวเหรอ ถ้าฉันอยู่ข้างในก็ยังช่วยเธอได้บ้าง”

พอเจียงเสี่ยวไป๋ได้ฟังเธอพูดแบบนี้แล้ว ก็ครุ่นคิดดูว่าก็ถูกของหล่อน ถ้าหากเซียวซู่ไม่ยอมตื่น เธอคนเดียวคงไม่มีแรงแบกเขาออกมาแน่ ให้ฟางถังถังเข้าไปใช้แรงงานพร้อมกับเธอไม่ดีตรงไหน