เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1201

บทที่ 1201 อยู่ในห้วงแห่งความสุข แต่กลับไม่รู้ค่า

ฟ้าเท่านั้นที่รู้ คำพูดนี้ของเขา เพื่อเป็นการเตือนเฉยๆ เพราะเธอช่วยเหลือตัวเอง ดังนั้นเขาจึงพูดเตือนเธอให้ระวังความปลอดภัยด้วยความหวังดี อย่าเอาคนอะไรก็ได้เข้าบ้าน

แต่เขาไม่ได้อธิบายถึงต้นสายปลายเหตุ ดังนั้นเมื่อเจียงเสี่ยวไป๋ได้ยินคำเหล่านี้ ในใจก็รู้สึกไม่พึงพอใจมาก เดิมทีเธอยังมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่ในตอนนี้รอยยิ้มค่อยๆกลายเป็นเย็นชา จ้องมองเซียวซู่แล้วพูดว่า

“คุณเซียว ความหมายของคุณกำลังบอกว่า ฉันชอบยุ่งมากเรื่องเหรอ?”

เซียวซู่ สะดุ้งเล็กน้อย ได้ยินเธอพูดอีกครั้ง

“เพราะฉันยุ่งมากเรื่องแล้วพาคุณกลับบ้าน” เลยทำให้ตอนนี้คุณต้องติดหนี้บุญคุณฉัน คุณจึงรู้สึกไม่พอใจ?”

เจียงเสี่ยวไป๋จ้องมองเซียวซู่อย่างโกรธเคือง

ผู้ชายเป็นพวกหลอกลวงหมดเลยจริงๆ

โดยเฉพาะผู้ชายที่อกหักรักคุด!

รู้ตั้งแต่แรกว่าเขาจะมีปฏิกิริยาแบบนี้ เจียงเสี่ยวไป๋ก็ไม่ควรพาเขากลับมา

เซียวซู่ “......ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น”

เจียงเสี่ยวไป๋โกรธ “คุณไม่ได้หมายความว่าอย่างนี้ แล้วคุณหมายถึงอะไร หรือเมื่อกี้คุณไม่ได้พูดว่า ต่อไปถ้าเจอเรื่องแบบนี้อีก ฉันอย่าไปยุ่งจะดีที่สุด?”

“ใช่” เซียวซู่พยักหน้า สีหน้าและน้ำเสียงก็มีความจนปัญญาเล็กน้อย “ประโยคนี้คือสิ่งที่ฉันพูดเอง แต่......

ความหมายของฉันคือ นอกจากเรื่องในวันนี้เป็นข้อยกเว้น ต่อไปถ้าคุณเจอเรื่องแบบนี้อีก อย่าเข้าไปยุ่งจะดีที่สุด”

“ทำไม!!” เจียงเสี่ยวไป๋ยังคงโกรธเคือง หัวสมองของเธอ ในเวลานี้ยังคิดไม่ออก

เซียวซู่ “......”

ผู้หญิงคนนี้ ก็มีเวลาที่หัวทึบด้วยหรือ? เพราะกำลังเป็นหนี้บุญคุณเธอ ตอนนี้ก็อยู่ที่บ้านของเธอ ดังนั้นแม้ว่าเซียวซู่จะรู้สึกปวดหัว แต่ก็ยังอธิบายอย่างอดทน “ถ้าครั้งหน้าเจอคนเลวล่ะ? คุณเป็นผู้หญิงที่พักอยู่คนเดียว พาผู้ชายกลับบ้าน เป็นเรื่องที่อันตรายมาก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในที่สุดเจียงเสี่ยวไป๋ก็เข้าใจความหมายของเซียวซู่

“คุณหมายความว่า ยกเว้นคุณ ผู้ชายคนอื่นอันตรายทั้งหมด?”

เซียวซู่ “ความหมายของฉันคือ......ผู้ชายแปลกหน้าอันตรายมาก รวมทั้งฉันด้วย ก็อันตรายมากเหมือนกัน ดังนั้นต่อไปนี้ คุณควรระวังเรื่องแบบนี้หน่อย”

เมื่อได้ยินเขาไม่ได้วางตัวเองไปในข้างที่ดี และความตั้งใจเดิม คือเป็นห่วงว่าเธอจะได้รับอันตราย ความโกรธของเจียงเสี่ยวไป๋ ก็หายไปในทันที ส่งเสียงอย่างหน้าเชิด

“ที่แท้เพราะว่าเป็นห่วงฉัน ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่บ้าง ก็ไม่เสียแรงที่ฉันพยายามสุดขีด ที่จะเอาตัวคุณกลับมาจากบาร์ ฉันเหนื่อยแทบตายจริงๆ”

หลังจากพูดจบ เจียงเสี่ยวไป๋ก็นึกถึงอะไรบางอย่างแล้วรีบพูดขึ้น “คุณไม่ต้องกังวล ฉันเจียงเสี่ยวไป๋ไม่ใช่คนโง่ ตัวเองต้องคิดทบทวนก่อนแน่นอน ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่คนเลว ดังนั้นจึงเลือกที่จะช่วยคุณ”

เซียวซู่ยังอยากจะพูดอะไรหน่อย เอ่ยปากแล้วไอไปสองสามครั้ง เจียงเสี่ยวไป๋เห็นเข้าก็รีบลุกขึ้น “ฉันเทน้ำให้คุณแก้วหนึ่งนะ”

แค่หลังจากลุกขึ้น ก็ร้องด้วยความเจ็บปวด จากนั้นก็นั่งลงไปทั้งตัว

เซียวซู่เห็นเข้า ขมวดคิ้วมุ่น “เป็นอะไรเหรอ?”

เจียงเสี่ยวไป๋ก้มมองขาของตัวเอง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองเซียวซู่ ทำปากมุ่ยแล้วพูดด้วยสีหน้าน้อยใจ “ขา......ชาแล้ว”

งอเข่าไว้แบบนี้ตลอดทั้งคืน คงท่าเดิมไว้โดยไม่ขยับเลย มันจะไม่ชาได้ยังไง? เจียงเสี่ยวไป๋จนใจ ทำได้เพียงยื่นมือไปนวดขาของตัวเองเบา เพื่อบรรเทาให้ผ่อนคลาย แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าขาชาและเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ทันทีที่เธอขยับ ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวท่าทางอื่น

เซียวซู่ที่อยู่ข้างๆ เมื่อเห็นท่าทางนี้ของเธอ เธอขาชาเพราะตัวเอง เขาควรจะเข้าไปช่วยเหลือ แต่ว่าขาของเธอ......

คิดไปคิดมา เซียวซู่ก็ลุกขึ้นเดินไปข้างหน้าเธอโดยตรง “ฉันช่วยคุณ”