เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1206

บทที่ 1206 ถูกกระทบกระเทือนจิตใจอย่างหนัก

“กินหลายชิ้น?” หานชิงหรี่ตาลงเล็กน้อย เดิมทีเขาคิดไว้ว่า จะไม่ให้สาวน้อยกินสักชิ้นเลย แต่คิดไม่ถึงว่า เธอยังอยากจะกินหลายชิ้น

เมื่อเห็นเขาหรี่ตาลง เสี่ยวเหยียนก็รีบเปลี่ยนคำพูดทันที

“สองชิ้น!!” เธอพูดพร้อมกับชูขึ้นสองนิ้ว “ได้ไหม? ฉันจะกินแค่สองชิ้น ต่อไปจะไม่กินแล้ว”

หานชิงมองเธออย่างเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร

เสี่ยวเหยียนกระแอมไอเล็กน้อย ค่อยๆลดสองนิ้วเป็นหนึ่งนิ้ว “แล้ว......หนึ่งชิ้นล่ะ?”

หานชิงยังคงเงียบ

เสี่ยวเหยียนรู้สึกหดหู่ใจในทันใด แม้ว่าอยากจะกินเค้กมากจริงๆ แต่ถ้าหานชิงไม่เห็นด้วย ถ้าอย่างนั้นเธอก็อดทนตัดของโปรดออกไปแล้วกัน

“งั้นก็ช่างเถอะ ฉันไม่กินแล้วกัน”

หลังจากพูดจบ อารมณ์ของเสี่ยวเหยียนก็ตกต่ำลงในทันที ในขณะที่เธอกำลังคอตก หานชิงก็เอื้อมมือไปลูบหลังศีรษะของเธออย่างจนปัญญา จากนั้นก็เอาเค้กชิ้นเล็กในมือ ไปไว้ตรงหน้าเธอ พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “กินสัก”

เมื่อเสี่ยวเหยียนเห็นเช่นนี้ ดวงตาเป็นประกายขึ้นมาทันที เงยหน้าขึ้นมองหานชิง ราวกับกำลังขออนุญาตจากเขา

“กินได้จริงๆเหรอ คุณไม่โกรธใช่ไหม?”

“ชิ้นสุดท้าย” มือของหานชิงเลื่อนจากด้านหลังศีรษะ มาที่แก้มขาวผุดผ่องของเธอ ปัดเศษผมจากแก้มของเธอ ไปที่ด้านหลังศีรษะ ท่าทางอ่อนโยนอย่างยิ่ง

“อืมๆ!”

หานมู่จื่อที่อยู่ไม่ไกลออกไป ได้เฝ้าดูฉากนี้ ดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย ไม่สามารถบอกได้ว่า ในใจคือความรู้สึกปลาบปลื้มหรือทอดถอนใจ ในตอนแรกพี่ชายของเธอ ได้พูดต่อหน้าตัวเอง ว่าจะไม่แต่งงานและยังบอกอีกว่า ให้เธอมีลูกหลายคนหน่อย แล้วยกให้เขาเลี้ยงดู ใครจะไปรู้ว่าภายในชั่วพริบตาก็......ช่างหอมหวานจริงๆ

ตอนนี้ไม่เพียงแต่กำลังมีความรัก แต่ยังรักแฟนสาวอย่างออกหน้าออกตาขนาดนี้

เพื่อนรักของตัวเอง พี่ชายของตัวเอง ทั้งสองสามารถมีความสุขได้ ไม่ต้องสงสัยว่า หานมู่จื่อเป็นคนที่ดีใจมากที่สุด แต่เสี่ยวเหยียนยังคงไม่มีความมั่นใจมากนัก บางทีเธอควรคิดหาวิธี ที่จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเพิ่มอุณหภูมิสูงขึ้น?

ดังนั้นหานมู่จื่อจึงเอามือเท้าคางไว้ มองไปที่ทั้งสองคน แล้วกำลังครุ่นคิด

มีแล้ว!

ริมฝีปากแดงของหานมู่จื่อค่อยๆโค้งขึ้น เอาเป็นว่าทำอย่างนี้เลยแล้วกัน

เสี่ยวเหยียนกับหานชิงที่กำลังกินเค้กอยู่ไม่ไกลนัก ไม่รู้เลยว่า ได้ถูกหานมู่จื่อแอบวางแผนการไว้แล้ว

หลังจากนั้นหานมู่จื่อก็ไปหาเย่โม่เซิน ได้บอกความคิดและแผนการของตัวเองให้กับเขา

เมื่อได้ยิน เย่โม่เซินก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปที่เธอด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

หานมู่จื่อชะงักไปเล็กน้อย จ้องมองเขาอย่างสงสัย “คุณเป็นอะไรเหรอ?”

“ไม่มีอะไร” เขาอยากจะบอกว่า ให้เธออย่าเอาแรงกายแรงใจไปไว้ที่คนอื่น แต่คิดไปคิดมาแล้ว คนคนนั้นคือพี่ชายของหานมู่จื่อ ซึ่งเป็นญาติเพียงคนเดียว ในครอบครัวของเธอ ถ้าพูดออกไป กลัวว่าเธอจะไม่พอใจ

จึงไม่พูดเสียเลย ปฏิเสธโดยตรง

แต่หานมู่จื่อจะมองไม่ออกอารมณ์ที่ไม่พึงพอใจของเขาในตอนนี้ได้อย่างไร และยังดูออกว่า เย่โม่เซินได้ระงับไว้ด้วยตัวเอง เธอยื่นมือออกไป ควงมือของเย่โม่เซินไว้ “หรือว่าคุณหึงแล้ว?”

สีหน้าของเย่โม่เซินบูดบึ้งเล็กน้อย แม้ว่าจะไม่พูดอะไร แต่ก็เห็นได้อย่างชัดเจน

“นี่ คุณเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า? นั่นคือพี่ชายของฉันและเสี่ยวเหยียนก็เป็นเพื่อนสนิทของฉัน ในที่สุดพวกเขาสองคนก็ได้อยู่ด้วยกัน ช่วยเหลือนิดหน่อยก็ไม่มีอะไรนะ”

สีหน้าของเย่โม่เซิน ยังคงไม่สบอารมณ์ เห็นได้ชัดว่ายังไม่สบายใจ

“เอาล่ะ” หานมู่จื่อได้ขยับตัวเข้ามาใกล้อีกหน่อย ลมหายใจของทั้งสองชิดใกล้กัน “เมื่อก่อนตอนที่พี่ชายของฉันเป็นโสด เอาแรงกายแรงใจทั้งหมดมาไว้ที่ตัวฉันตอนนี้เขามีแฟนแล้ว ทำไมเราไม่ช่วยขับเคลื่อนหน่อย รอพี่ชายของฉันแต่งงานแล้ว ถึงตอนนั้นก็ไม่มีเวลามาดูแลฉัน น้องสาวคนนี้แล้ว ตัวฉันทั้งคนก็กลายเป็นของคุณหมดเลยไม่ใช่หรือ?”

ประโยคหลัง ทำให้เย่โม่เซินสะดุดใจเล็กน้อย เขาหรี่ตาลงมองดูหานมู่จื่อที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม ทันใดนั้นก็ยื่นมือมาบีบคางขาวผุดผ่องของเธอไว้ พูดด้วยเสียงแหบ “คุณเป็นของฉันทั้งหมดตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”