เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1207

บทที่ 1207 ความเข้าใจผิดที่สวยงาม

เดิมทีทริปฮันนีมูนที่เป็นของหานมู่จื่อและเย่โม่เซิน ก็ได้ตกเป็นของเสี่ยวเหยียนและหานชิงอย่างนี้เลย ในความเป็นจริง ก่อนหน้านี้เย่โม่เซินเคยพิจารณาความคิดนี้มาก่อนแล้ว แต่ความคิดของเขาคือ ไปทริปฮันนีมูน นอนที่จัดงานแต่งงานโดยตรงเลย แต่ในเวลานั้น หานมู่จื่อไม่อยากจะใส่ชุดแต่งงานตอนท้องโต ดังนั้นเรื่องการจัดงานแต่งงานใหม่ ก็ถูกเลื่อนเวลาไว้แบบนี้

ตอนนี้ความคิดนี้ ก็โผล่ออกมาอีกครั้ง แต่ก็ถูกหานมู่จื่อปฏิเสธโดยตรง

เพราะเธอรู้สึกว่า รูปร่างของตัวเองในช่วงนี้ไม่ดี ยังไม่อยากใส่ชุดแต่งงาน

และเพิ่งจะคลอดลูกเสร็จ หน้าท้องของเธอยังมีพุงย้อย ใครอยากจะใส่ชุดแต่งงาน เพราะยังไงแล้ว ทั้งชีวิตมีเพียงแค่ครั้งเดียวนะ

แต่แววตาของเย่โม่เซิน กลับจ้องมองเธออย่างลึกซึ้งคาดเดาไม่ได้ จับข้อมือของเธอทำไว้ จ้องมองจนหานมู่จื่อรู้สึกใจหวิวเล็กน้อย

“มีอะไรเหรอ?”

“นี่ไม่ใช่สาเหตุโดยตรง แต่คุณแค่กลัวการใส่ชุดแต่งงานใช่ไหม?”

“......” คำพูดนี้ ทำให้หัวใจของหานมู่จื่อสั่นไหวเล็กน้อย ไม่คาดคิดว่า ความคิดของตัวเอง จะถูกเย่โม่เซินเดาได้อย่างรวดเร็ว

แต่เธอก็ยังคงหายใจเข้าลึกๆ เพื่อปกปิดหัวใจของตัวเอง พูดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย “ฉันก็ต้องกลัวแน่นอน รูปร่างฉันยังไม่ฟื้นคืนมา ถึงเวลานั้นถูกแขกรับเชิญหัวเราะเยาะจะทำยังไง?”

ดวงตาสีดำสนิทของเย่โม่เซิน จับจ้องเธอไว้แน่น

“แล้วงานแต่งงานที่ไม่มีแขกรับเชิญล่ะ? มีเพียง งานแต่งงานสำหรับคุณและฉันสองคนเท่านั้น”

เขาดื้อดึงมาก ต้องการใส่ชุดแต่งงานให้เธอด้วยตัวเอง

สบกับสายตาที่แน่วแน่ของเขาแล้ว หานมู่จื่อก็ยิ่งรู้สึกกระวนกระวายใจมากขึ้น อันที่จริงคำพูดเหล่านั้นของเย่โม่เซิน พูดถูกต้องหมดเลย เธอนึกถึงงานแต่งสองครั้งก่อนหน้านี้

ครั้งแรกเขานั่งอยู่บนรถเข็น ไม่ชายตามองเธอเลยสักนิด หลังจากเสร็จพิธี เธอถูกส่งเข้าเรือนหอโดยตรง

ครั้งที่สองที่เขาประสบอุบัติเหตุ แม้แต่ปรากฏตัวในงานแต่งก็ไม่มีด้วยซ้ำ ตัวเธอคนเดียวถูกนักข่าวรุมล้อมจนขยับตัวไปไหนไม่ได้

เหมือนกับว่า......งานแต่งงานของเธอ ไม่เป็นที่โปรดปรานของสวรรค์

ดังนั้น หานมู่จื่อจึงรู้สึกว่า เพียงแค่สามารถมีชีวิตอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ ต่อให้ไม่มีงานแต่ง เธอก็ไม่ใส่ใจ

เดิมทีสำหรับเธอแล้ว มันก็เป็นเพียงแค่สิ่งจำลองเท่านั้น

ดังนั้นหานมู่จื่อยังคงส่ายหัวเบาๆ “ไม่เอาแล้วมั้ง เพียงแค่สามารถอยู่กับคุณ งานแต่งอะไรฉันก็ไม่สนใจทั้งนั้น”

เธอไม่อยากมีการพรากจากกันอีกแล้ว ถ้าอย่างนั้น เธอคงจะเป็นบ้าจริงๆ

ตอนนี่ตราบใดที่เธอนึกถึงสมัยก่อน ฉากที่เย่โม่เซินตกลงไปในทะเล หัวใจของเธอ ก็เหมือนถูกมือใหญ่จับไว้แน่น ทำให้เธอหายใจลำบาก

เย่โม่เซินรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันในตัวเธอ สีหน้ามีความจนปัญญา แขนยาวยื่นออกมาไป โอบกอดเธอไว้ในอก

“ได้ งั้นทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณ”

เขาอยากที่จะจัดงานแต่งงาน เพียงเพื่อต้องการชดเชยงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่อลังการให้กับเธอ ใส่ชุดแต่งงานให้เธอด้วยมือตัวเอง สวมแหวนแต่งงานให้เธอ

แต่ถ้าเธอไม่ใส่ใจกับเรื่องเหล่านี้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องยึดติดแล้ว

*

ส่วนอีกด้านหนึ่ง เสี่ยวเหยียนเตรียมพร้อมที่จะออกเดินทางแล้ว

เธอเก็บข้าวเรียบร้อยแล้ว เมื่อสองนาทีที่แล้ว หานชิงได้โทรหาเธอ บอกว่าจะมารับเธอ จากนั้นเสี่ยวเหยียนก็รู้สึกประหม่าในทันที ดึงกระเป๋าเดินทางไว้ เตรียมจะออกจากบ้าน

แต่แล้วก็ถูกหลัวหุ้ยเหม่ยขวางไว้

“นี่คนเขาเพิ่งจะโทรมาหาเธอ ยังไงก็ต้องใช้เวลายี่สิบนาที ถึงจะมาถึงหน้าบ้าน เธอรีบลงไปอะไรนักหนา?”