เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1216

บทที่ 1215 คิดลึกไปไกล

เธอถลึงตามองหานชิงอย่างโมโห ราวกับเขาทำผิดต่อเธออย่างนั้น

“ความผิดผม อย่างนั้นผมช่วยคุณนวด” พูดจบ หานชิงยกมือขึ้นแต่กลับถูกเสี่ยวเหยียนปัดออก：“เจ็บที่หน้า จะนวดยังไงล่ะ”

“ใครบอกนวดหน้าไม่ได้ล่ะ”

“อย่างนั้นคุณบอกมา ว่านวดหน้ายังไง”

พอพูดจบ เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกเกร็งแน่นที่เอว ยังไม่ทันที่เธอจะได้ตั้งตัวตรงหน้าก็เกิดการพลิกตลบ รอจนสงบลงแล้วเธอก็ถูกหานชิงทับลงบนร่าง

เหมือนบรรยากาศสงบนิ่งอยู่หลายวินาที หลังจากที่รู้สถานการณ์ตรงหน้า แม้แต่ลมหายใจเสี่ยวเหยียนยังต้องหยุดชะงัก เธอสัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงโครงร่างสัดส่วนของร่างที่ทับตัวเธออยู่ ดังนั้นยิ่งไม่กล้าจะขยับตัว ได้แต่นอนนิ่งๆอยู่ตรงนั้น เหมือนหุ่นกระบอกที่ถูกเชิด！

“เอ๋อไปเลยเหรอ”สองมือของหานชิงบีบที่แก้มขาวๆของเธอเบาๆ เอ่ยเสียงต่ำว่า：“ไม่ได้บอกว่าเจ็บเหรอ ผมช่วยดูให้คุณ”

เสี่ยวเหยียน：“……”

จากนั้น…….ในเวลาต่อมาหานชิงก็ทำปฏิกิริยาเล็กๆน้อยๆต่างๆนานากับแก้มของเสี่ยวเหยียน ตอนแรกบอกว่าจะช่วยเธอดูตรงที่เจ็บให้ สรุป เขากำลังบีบเนื้อบนแก้มของเธอเล่นอย่างสนุก ดวงตาที่เยือกเย็นมาโดยตลอดกลับมีรอยยิ้มบางๆซ่อนอยู่ พลางดึงแก้มของเธอให้เป็นอารมณ์ต่างๆ

แม้เสี่ยวเหยียนจะไม่มีกระจก มองไม่เห็นว่าตอนนี้ตนเองเป็นอย่างไร แต่เธอก็สามารถจินตนาการออกมาได้ว่าตัวเองคงน่าเกลียดมาก ตอนแรกเธอยังไม่กล้าขยับ แต่ต่อมาเมื่อรู้ตัวว่าหานชิงกำลังแกล้งเธอ เธอก็โกรธ！

เธอโกรธจนยกมือขึ้นมา ตีมือของหานชิงตกลงไป！

“ไอ้ผีทะเล！อย่ามายุ่งกับหน้าของฉันนะ！”

เสี่ยวเหยียนไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่ตนเองพูดตอนนี้ น้ำเสียงงอนๆ และยังถลึงตามองหานชิงด้วยความโกรธ

สาวน้อยตรงหน้า ดีใจได้โวยวายได้โกรธได้ ทำอะไรต่างๆได้หลากหลาย

สำหรับหานชิงในอดีต เขาเป็นคนที่สงบเยือกเย็นมาโดยตลอด ความอดทนและความสามารถในการควบคุมต่อหน้าเขานั้นทำให้เขารู้สึกถึงความภาคภูมิใจมาตลอด เพราะเขาสามารถควบคุมได้ทุกเรื่อง แต่ตอนนี้……สิ่งเหล่านี้ค่อยๆจางหายไปต่อหน้าของเสี่ยวเหยียน หลุดพ้นจากการควบคุมของเขา

ก็เหมือนเมื่อครู่…ที่ตอนแรกเขาคิดจะจูบเธอ

แต่หานชิงควบคุมไว้ได้ เพราะภายในห้องเล็กๆนี้ เขากลัวว่าตนเองจะทำอะไรให้สาวน้อยตื่นกลัว ดังนั้นจึงได้แต่บีบแก้มของเธอ มองดูใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปในรูปแบบอารมณ์ต่างๆด้วยมือของตน หานชิงก็รู้สึกว่าตัวเขาเองเปลี่ยนมาเป็นคนที่มีชีวิตชีวาขึ้นแล้ว

ใครจะไปรู้ว่าสาวน้อยจะโกรธ ตอนนี้ถลึงตาใส่เขาด้วยความโกรธ

มีอยู่ช่วงหนึ่งหานชิงจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว อยากจะทับร่างลงไป……

แต่เขารู้ว่าตัวเองทำแบบนี้ไม่ได้ พวกเขาคบกันได้ไม่นาน ยิ่งไปกว่านั้นทั้งสองยังไปไม่ถึงจุดนั้น ยังไม่ควรจะทำให้เธอตื่นตกใจ

คิดมาถึงตรงนี้ มือของหานชิงที่วางอยู่บนเตียงก็กำแน่น กำหมัดแน่นอยู่หลายนาที จากนั้นเขาก็พลิกตัวบนร่างของเสี่ยวเหยียนนอนตะแคงลงมา

“ก็แค่บีบหน้าเอง ถ้าคุณโกรธ ให้คุณบีบคืนก็ได้”

เสี่ยวเหยียนที่เมื่อครู่โกรธฟึดฟัดได้ยินประโยคนี้ แววตาก็ส่องแสงเปล่งประกายทันที บีบคืนเหรอ

“ทำได้เหรอ”เธอมองใบหน้าที่หล่อเหลาแต่กลับเยือกเย็นของหานชิง ในหัวก็เริ่มจินตนาการว่าจะทำใบหน้าเขาในอารมณ์ความรู้สึกแบบต่างๆ โอ้โห แค่คิดก็สนุกมากแล้ว

เมื่อครู่เขาต้องทำหน้าตัวเองตลกมากแน่ๆ อีกเดี๋ยวเธอจะต้องแก้แค้นเขาให้ได้ และถ้าทำได้ เธอต้องใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปเอาไว้ จากนั้นก็เอาทำมาทำภาพพื้นหลัง！

สีหน้าท่าทางดีใจของเสี่ยวเหยียน ตอนที่คิดเรื่องเหล่านี้อยู่นั้นแสดงออกมาให้เห็นทางใบหน้าอย่างชัดเจน หานชิงเห็นเธอเป็นเช่นนี้ ก็แอบถอนหายใจในใจ ความรักใคร่เอ็นดูในแววตาขยายมากขึ้น เอ่ยปากอย่างอับจนหนทางว่า：“ได้ ผมเป็นแฟนคุณ แน่นอนว่าคุณทำอะไรก็ได้……ตามที่ต้องการ”

ตอนที่พูดวรรคสุดท้าย หานชิงชะงักเล็กน้อยจากนั้นจึงพูดสี่คำสุดท้ายออกมา ไม่รู้ว่าหญิงสาวเข้าใจความหมายของเขาหรือไม่