เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1228

บทที่ 1227 ฉันซื่อตรงเป็นอย่างมาก

เขาพูดขนาดนี้แล้ว ถ้าเกิดว่าเสี่ยวเหยียนปฏิเสธก็จะดูเหมือนคนหน้าซื่อใจคด สุดท้ายเลยได้แค่ก้มหน้าแดงๆ ของเธอ： “งั้น……อยู่ห้องเดียวกันก็ได้”

พนักงานเดินมาที่ข้างหน้าแล้วก็เห็นว่าทั้งสองคนยังไม่ตามมา ตอนที่จะเดินไปคุยกับพวกเขานั้น ก็เห็นว่าเสี่ยวเหยียนกำลังคุยอะไรสักอย่างอยู่กับหานชิง แถมหานชิงเองก็อยู่ใกล้เธอมาก

เมื่อคิดไปถึงภาพบนเรือนั้น พนักงานก็ทำได้แค่ลูบจมูกตัวเอง แต่ไม่เข้าไปใกล้ พลางยืนมองไปทางอื่น

ในใจกลับคิดอยู่ว่ารอให้เขากลับไปแล้วจะต้องได้นัดบอดจากแม่แน่นอน ถ้าเกิดว่ามีแฟนแล้วล่ะ？

ถึงตอนนั้นก็สามารถพาแฟนไปเที่ยวได้แล้ว จะได้ไม่ต้องมีเป็นคนโสดท่ามกลางคนพวกนี้แล้ว！

หลังจากถึงโรงแรมแล้ว เสี่ยวเหยียนก็ตกใจเพราะบรรยากาศภายในห้อง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิปไปให้หานมู่จื่อดู

“เป็นอย่างไรบ้าง？บรรยากาศดีใช่ไหมล่ะ？” เสี่ยวเหยียนถ่ายบรรยากาศทั้งหมดให้หานมู่จื่อดู ก่อนจะกระแนะกระแหนหานมู่จื่อ： “ตอนแรกพวกคุณไม่มาเอง เลยเอาโอกาสดีๆ แบบนี้มาให้พวกเรา”

เมื่อได้ฟังดังนั้น หานมู่จื่อก็ดูท่าทีของเสี่ยวเหยียนอย่างไร้ทางเลือกใดๆ ก่อนจะพูดเสียงต่ำว่า： “พอแล้วล่ะ หรือว่าคุณลืมทริปนี้ไปแล้ว ว่าฉันจองเอาไว้ทำไมงั้นเหรอ？”

เสี่ยวเหยียนคิคขึ้นมาได้โดยพลัน ว่าทริปครั้งนี้เป็นแค่ฉากปิดบังเพียงเท่านั้น ทั้งสองคนไม่ได้อยากจะมาท่องเที่ยวเลยจริงๆ เพียงแต่มู่จื่ออยากจะเก็บเป็นความลับก็เท่านั้นเอง

เสี่ยวเหยียนรีบหันไปมองทางด้านหลัง ก็พบว่าหานชิงยืนเหม่อลอยยู่ตรงระเบียง ก่อนจะพูดออกมาว่า： “อย่าพูดอะไรมั่วๆ ได้ไหม เดี๋ยวพี่ชายคุณจะได้ยินเข้านะ！”

เมื่อมองใบหน้าของเสี่ยวเหยียนผ่านวิดีโอคอลก็เห็นท่าทีอ่อนโยน หานมู่จื่อก็เอียงคอ： “ไม่ได้มีความคืบหน้าอะไรเลยเหรอ？”

เสี่ยวเหยียน： “……คืบหน้าอะไร！”

“ก็ความคืบหน้าแบบที่คุณเข้าใจนั่นแหละ！”

“……อย่าพูดมั่วๆ นะ！ฉันแต่ซื่อตรงมาก！อย่ามาพูดมั่วนะ！”

หานมู่จื่อได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมาเบาๆ ： “ปฏิเสธขนาดนั้น ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นตามที่คุณว่านะ อีกอย่างอาจจะเกิดขึ้นจริงๆ ก็ได้นะ”

“ถุยๆ ！ฉันไม่มีทางหรอกนะ！คุณอย่ามาใส่ร้ายฉันนะ！โอเค อย่าพูดอะไรมั่วๆ หน่า ถ้าเกิดว่าให้พี่ชายคุณได้ยิน……”

เมื่อพูดจบ เสี่ยวเหยียนก็มองไปรอบๆ และคิดว่าตัวเองไปแอบอยู่ในห้องอาบน้ำจะปลอดภัยกว่า

ถ้าไม่อย่างนั้น มู่จื่อยังมาล้อเลียนแบบนี้อีก หานชิงอาจจะเข้ามาก็ได้

เสี่ยวเหยียนเข้าไปแอบในห้องน้ำ ก่อนจะคุยกับมู่จื่อถึงเรื่องที่เกี่ยวกับหลินชิ่นเอ๋อ

“หลินชิ่นเอ๋อเหรอ？”

หานมู่จื่อพูดชื่อนี้ออกมา ก่อนจะขมวดคิ้วขึ้น พลางยิ้มเบาๆ ออกมาก่อนจะพูดว่า： “ถึงแม้ว่าพูดไปจะดูแย่ไปหน่อย แต่ชื่อชื่อนี้ก็ไม่ได้ดีอะไรอยู่แล้ว เหมือนชื่อปลอมเสียด้วยซ้ำ”

“ชื่อปลอมงั้นเหรอ？” เสี่ยวเหยียนเองก็เลิกคิ้วขึ้นเหมือนกัน： “น่าจะไม่ใช่ชื่อปลอมหรอก ฉันแค่เห็นท่าทีของเธอแล้ว คิดว่านิสัยของคนคนนี้กับชื่อของเธอเองนั้นมันดูใสบริสุทธิ์เกินไป เห็นได้ชัดเลยว่าอยากจะทำร้ายฉัน แต่กลับแกล้งทำเป็นใสซื่อไม่รู้อะไรเลย คุณว่าทำไมเธอถึงได้หน้าด้านหน้าทนขนาดนั้นนะ？”

เมื่อได้ยินเสี่ยวเหยียนอธิบายแบบนี้ หานมู่จื่อเองก็อยากจะขำออกมา “ได้ยินคุณพูดแบบนี้แล้ว ก็หน้าด้านจริงๆ แต่ว่าดูสาถานการณ์แล้ว เธอไม่ได้คุยอะไรกับพี่ชายของฉันเลยเหรอ หลังจากจัดการเรื่องทั้งหมดแล้ว ถ้าเกิดว่าเธอยังหน้าด้านแบบนี้อีก งั้นคุณก็ไม่ต้องไว้หน้าเธอแล้ว เปิดโปงเธอก็ได้แล้ว”

เมื่อได้ฟังดังนั้น เสี่ยวเหยียนก็มีแววตาเปล่งประกาย “เปิดโปงเธองั้นเหรอ？คุณสนับสนุนเหรอ？”

“ทำไมจะไม่สนับสนุนล่ะ？”

“แต่……ถ้าเป็นแบบนั้น พี่ของคุณจะคิดว่าฉันร้ายไหมนะ？”