เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1265

บทที่ 1264 เตรียมการ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสี่ยวเหยียนเบิกตาโตกว้างขึ้นมาทันที: “เมื่อครู่คุณเชิญฉันไปที่บ้านไม่ใช่เหรอ? ทำไมเปลี่ยนคำพูดแล้วล่ะ คุณไม่จริงใจเลย...”

เมื่อพูดจบ หล่อนก็จับหน้าผากตัวเอง และก้มหน้าลง ไม่สนใจเขาอีก

สาวน้อยก้มหน้าคอตก เผยให้เห็นถึงท้ายท้อยกลมๆ หานชิงหุบยิ้มและยื่นมือไปนวดท้ายทอยให้หล่อน

“ทำไมผมจะไม่จริงใจล่ะ? ตอนนี้ดึกแล้ว กลับบ้านไปคงไม่สะดวก ไปที่บ้านผมดีกว่า โคงโคงรอคุณอยู่นะ”

โคงโคง!? โคงโคง!!

เมื่อนึกถึงแมวอันแสนน่ารัก เสี่ยวเหยียนรู้สึกเลือดสูบฉีด มีพลังขึ้นมาทันที หล่อนเงยหน้าขึ้นพร้อมสายตาอันแสนร่าเริง แต่คิดไม่ถึงเลยว่า จะรู้สึกเสียใจขึ้นมาอีกครั้ง

“ดูเหมือนว่า โคงโคงจะไม่ค่อยชอบฉัน ไม่ยอมให้ฉันได้ลูบหัวเขาเลย”

“งั้นก็คงเป็นเพราะ คุณลูบมันบ่อยๆเกินไป มันกลัวขนร่วง”

หานชิงพูดพลาง ลูบหัวของหล่อนพลาง

เสี่ยวเหยียนโกรธจนตีมือของเขา: “งั้นคุณก็อย่ามาลูบหัวของฉันสิ ฉันก็กลัวผมร่วงนะ!”

มือของหานชิงถูกสะบัดออกไป ก็ไม่โกรธอะไร กลับดึงตัวสาวน้อยเข้ามากอดไว้ในอ้อมอก “งั้นก็ไปหาโคงโคงแล้วกัน ไปกันเถอะ ลุงหนานรอพวกเราอยู่ด้านนอก”

“โอเค”

ตอนที่ถึงบ้านพักของหานชิง ก็ดึกมากแล้ว เป็นเพราะต้องเดินทางทั้งวัน ทุกคนจึงต่างพากันรู้สึกเหนื่อยล้า หานชิงก็ไม่ได้รบกวนอะไรหล่อน หลังจากที่บอกราตรีสวัสดิ์หล่อนก็ปล่อยให้หล่อนพักผ่อน

ตอนแรกเสี่ยวเหยียนจะไปหาโคงโคง แต่ใครจะไปคิดเมื่อโคงโคงเห็นหล่อนก็วิ่งหนีหายไปทันที ไม่ว่าหล่อนจะหลอกล่อหรือร้องเรียกยังไงมันก็ไม่ยอมออกมา

หล่อนจึงทำได้เพียงแค่นอนอยู่บนเตียงคนเดียวตามลำพัง เงยหน้ามองเพดาน และถอนหายใจยาวๆ

เดิมทีคิดว่าคืนนี้จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นเสียอีก...

คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีเพียงแค่บอกฝันดีและแยกย้ายกันไปนอน...

เฮ้อ...

นี่หล่อนมัวแต่คิดเพ้อเจ้ออะไรอยู่เนี่ย? นี่มันกี่โมงแล้ว เขาหลับไปแล้ว แต่หล่อนกลับคิดฝันเพ้อเจ้อให้เกิดเรื่องอะไรอยู่อีก?

หล่อนกลายเป็นคนหื่นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่??

เสี่ยวเหยียนแทบจะบ้าคลั่งอยู่ภายในใจ พลิกตัวไปอีกด้านและหยิบผ้าห่มขึ้นมาห่มตัว หลังจากนั้นหนึ่งนาทีก็เลิกผ้าห่มออกและลุกขึ้นมานั่ง

แย่แล้ว

ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นวันนั้นจนถึงวันนี้ ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว แต่หล่อนไม่ได้กินยาคุมเลย และไม่รู้ว่าตัวเองจะท้องหรือไม่

ความเป็นไปได้ที่โดนครั้งเดียวแล้วท้องนั้นต่ำมาก...

แต่คืนวันนั้น พวกเขาทั้งสองไม่ได้ทำแค่ครั้งเดียวนี่นา...

เสี่ยวเหยียนจิ้มนิ้วของตัวเอง กัดริมฝีปากครุ่นคิด ผ่านไปสักพักก็ล้มตัวลงนอนไปบนเตียง หล่อนกำลังคิดอะไรอยู่ ถ้าท้องขึ้นมาก็ดี หานชิงยังไม่กลัวว่าหล่อนจะท้อง แล้วหล่อนจะกลัวทำไมล่ะ?

ถ้าท้องขึ้นมา...ทั้งสองก็คงได้แต่งงานกันอย่างสมเหตุสมผล?

เมื่อคิดถึงตอนนี้ เสี่ยวเหยียนอดไม่ได้ที่จะกอดหมอนและกลิ้งไปมา

งื้อ...เขินจังเลย!

－－

เช้าวันต่อมาหานมู่จื่อได้รับสายจากผู้หญิงคนนั้น

ความหมายของหล่อนก็คือ รบกวนมาหลายวันขนาดนี้ รู้สึกเกรงใจมากจริงๆ ดังนั้นจึงไม่อยากอยู่ที่โรงแรมแล้ว บอกว่าช่วงนี้หางานได้หนึ่งอย่าง ที่นั่นมีที่พักให้ด้วย ดังนั้นหล่อนจึงจะย้ายออกไปภายในหนึ่งถึงสองวันนี้ และยังบอกว่ารอให้ตัวเองได้เงินเดือนก่อนแล้วจะนำเงินที่หานมู่จื่อจ่ายแทนหล่อนมาคืนให้ และจะเลี้ยงข้าวอีกด้วย