เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1341

บทที่1340 ย้ายตำแหน่ง

เธอไม่เคยเห็นสายตาอย่างนี้มาก่อน

ทั้งๆที่ใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้มอยู่แท้ๆ แต่ในแววตากลับไม่มีความอ่อนโยนออกมาเลยสักนิด มีเพียงความเย็นชาที่แผ่ออกมาไม่หยุด

ไม่ ไม่สามารถบรรยายอย่างนี้ได้

คงจะเป็นความมืดหม่นที่น่าหดหู่

ใช่ ไม่มีความมีชีวิตชีวาเลยสักนิด เป็นสายตาที่อย่างกับกำลังมองคนตายอะไรทำนองนั้น

คิดถึงตรงนี้ พนักงานหน้าเคาน์เตอร์รู้สึกว่าขาตัวเองเริ่มอ่อนแรง สุดท้ายเธอกลับไปตรงที่ทำงานของตัวเองได้ยังไงก็ไม่รู้ตัวเลยสักนิด

ในตอนที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ก็ได้ตื่นตกใจขึ้นมา ยืนอยู่ตรงนั้นอยู่นานไม่มีปฏิกิริยาใดๆออกมา

จนกระทั่งมีคนเรียกเธอจากทางข้างๆ เธอถึงได้สติกลับมา

รับโทรศัพท์พอถูกถามมาก็ไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง แสดงอาการมึนเบลอไปต่างนานา หลังจากที่วางสายไป พนักงานหน้าเคาน์เตอร์คนนั้นก็ได้รู้สึกถึงเหงื่อที่เปียกชื้นเต็มหลังของตัวเอง

“เธอเป็นอะไรไปเนี่ย? รับสายแต่อะไรก็ไม่รู้สักอย่าง แล้วสีหน้าเธอทำไมมันถึงได้ดูย่ำแย่ขนาดนี้เนี่ย? ไม่สบายหรอ?”

พนักงานหน้าเคาน์เตอร์คนนั้นไม่ได้พูด ทำเพียงแค่ส่ายหน้าออกมา

หลังจากที่สวี่เย็นหวั่นกลับมาทำงาน เจี่ยงเหวินเหวินเห็นเธอ ก็เข้าไปต้อนรับอย่างกระตือรือร้น ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ จากนั้นก็ให้สวี่เย็นหวั่นกลับไปยังที่ทำงานของตัวเอง ส่วนเรื่องหานชิงนั้นไม่เอ่ยถึงเลยสักคำเดียว

สวี่เย็นหวั่นแสยะยิ้มออกมา คนนี้ฉลาดจริงๆ

รู้ว่าอะไรควรถาม อะไรไม่ควรถาม

เจี่ยงเหวินเหวินถึงแม้ว่าจะไม่ได้ถามสวี่เย็นหวั่นว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ในใจก็คิดอยู่

ตอนบ่าย เจี่ยงเหวินเหวินก็ได้ข่าวเรื่องที่สวี่เย็นหวั่นย้ายตำแหน่งมา

ได้รู้กันทั่วว่าสวี่เย็นหวั่นได้ย้ายไปอยู่ในแผนกระดับสูง เจี่ยงเหวินเหวินผู้เป็นหัวหน้างานของสวี่เย็นหวั่นหลังจากที่ทราบข่าวนี้ ก็เลยไม่สบอารมณ์ขึ้นมาทันที

อันที่จริงคนมีความสามารถอย่างสวี่เย็นหวั่น ย้ายไปแผนกอื่นก็จะเป็นการสูญเสียของแผนกนี้ของเธอ และอีกอย่างเธอก็มองออกถึงความสามารถของสวี่เย็นหวั่น ก็คิดว่าหลังจากนี้นี่จะเป็นไปผู้ช่วยฝีมือดีที่จะมาช่วยงานเธอ

แต่พอคิดถึงสถานะของเธอแล้ว แล้วมาคิดถึงเรื่องครั้งนี้อีกที เจี่ยงเหวินเหวินก็คิดว่าถึงแม้ว่าจะไม่สบอารมณ์แค่ไหน เธอก็ไม่มีสิทธิ์ว่าอะไร

ก็เลยต้องไปหาสวี่เย็นหวั่นด้วยตัวเอง แล้วคุยเรื่องนี้กับเธอ

หลังจากที่สวี่เย็นหวั่นได้ยินแล้ว ก็แปลกใจขึ้นมาเล็กน้อย “ย้ายตำแหน่ง? แผนกอื่น?”

เจี่ยงเหวินเหวินทอดถอนหายใจออกมา “ดูเผินๆจะเป็นการย้ายตำแหน่ง แต่ความจริงแล้วเป็นการเลื่อนตำแหน่งให้เธอนะ แผนกนั้นสบายๆชิลล์ ๆ ด้วยสุขภาพของเธอแล้ว ไปอยู่ที่โน่นจะสบายขึ้นสักหน่อยแหละ”

สิ่งที่ตอบกลับมานั้นเป็นความเงียบ

“เย็นหวั่น ไปเก็บของเถอะ ช่วงบ่ายเธอไปรายงานตัวที่แผนกนี้นะ”

สวี่เย็นหวั่นไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำเดียวลุกยืนขึ้นมา เม้มริมฝีปากชมพูสวยเดินออกไปข้างนอก เจี่ยงเหวินเหวินเรียกเธอเอาไว้ “เธอจะทำอะไรเนี่ย?”

“พี่เหวินเหวิน ฉันมีธุระนิดหน่อย ออกไปไม่นานเดี๋ยวจะกลับมานะคะ”

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้บอกว่าหมายความว่าอะไร แต่เจี่ยงเหวินเหวินรู้ว่าตัวเองพอจะคาดเดาได้แล้วเหมือนกัน

สวี่เย็นหวั่นขึ้นลิฟต์ไป ตรงไปหาหานชิง

ในตอนที่ขึ้นมา สวี่เย็นหวั่นก็มองไปที่หมายเลขที่เพิ่มขึ้นในลิฟต์ ใจก็เริ่มปั่นป่วนขึ้นมา หัวใจเต้นแรงอย่างมาก

หลายวันมานี้ที่อยู่โรงพยาบาลมา เขามาเยี่ยมเธอครั้งนึง

ตอนนี้เธอออกจากโรงพยาบาลแล้ว เขาก็ได้จัดการตำแหน่งใหม่ให้เธอ

ถ้าเป็นเมื่อก่อน สวี่เย็นหวั่นก็คงไม่มีทางตรงมาหาเขาอย่างนี้แน่ แต่ตอนนี้นั้นจำเป็นจะต้องไปถามเขาให้ชัดเจนให้ได้

ทันทีที่ออกจากลิฟต์ เดินออกไปเพียงไม่กี่ก้าว สวี่เย็นหวั่นก็เจอเข้ากับซูจิ่ว

ซูจิ่วเห็นเธอ ก็แปลกใจอยู่นิดหน่อย แต่เพียงไม่นานก็พยักหน้ายิ้มทักทายเธอ

“คุณสวี่ ฉันจะลงไปหาคุณอยู่พอดีเลยค่ะ”

คุณสวี่เม้มริมฝีปากออกมาเล็กน้อย ยืนนิ่งอยู่ตรงที่เดิมแล้วมองไปทางด้านหลังเธอ

“เรื่องย้ายตำแหน่งคุณรู้แล้วใช่มั้ย? ของของคุณเก็บเสร็จแล้วหรือยังคะ?”