เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1358

บทที่1357 ฉันไม่ได้ตกลงว่าจะเลิก

เสี่ยวเหยียนที่ถูกจับแขนไว้ ก็อึ้งไป

ป้าคนนี้ออกแรงเยอะมาก และแขนของเธอก็เล็กมาก เหมือนกับว่าเธอกำลังหยิกเธออยู่ สีหน้าของเสี่ยวเหยียนเปลี่ยนไปทันที “ปล่อยฉัน ถ้าป้ายังเป็นแบบนี้ฉันจะเรียกผู้ดูแลบนรถไฟแล้วนะ! ”

“เรียกเลยสิ เรียกมาตัดสินหน่อยว่าใครถูกใครผิด เรียกมาดูว่าผู้หญิงชั่วร้ายอย่างเธอเป็นยังไง ฉันจะรอดูว่าเธอยังจะรังแกหลานฉันอีกไหม! ”

“รีบขอโทษฉันเดี๋ยวนี้! ”

เด็กน้อยที่อยู่ด้านข้างก็โมโหขึ้นมาเหมือนกัน เขาปาเปลือกแตงใส่เสี่ยวเหยียน

คนรอบดูตื่นเต้น แต่ว่าก็ไม่มีใครช่วยอะไร

“ป้าเป็นคนผิดก่อนเอง ฉันขอโทษไม่ได้หรอกนะ”

ป้าคนนั้นยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่ว่าจู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่มืออย่างรุนแรง เหมือนกับว่ากระดูกมือกำลังจะแตกยังไงยังงั้น

“ปล่อยเธอ”

เสียงที่ทุ่มต่ำและเย็นชาดังขึ้นที่เหนือศีรษะของเธอ

ป้าคนนั้นเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นผู้ชายที่สูงใหญ่และหล่อเหลายืนอยู่ด้านข้าง ตอนนี้กำลังจับมือของเธอไว้ สีหน้าเยือกเย็นเหมือนกำลังจะฆ่าเธอยังไงยังงั้น

อาจจะเป็นเพราะว่าออร่าที่ออกมาจากตัวของเขานั้นเยือกเย็นมาก เพราะฉะนั้นป้าก็เลยตกใจไปชั่วขณะ มือที่บีบแขนของเสี่ยวเหยียนอยู่นั้นก็ปล่อยออกทันที หลังจากนั้นก็มองคนที่พึ่งมา

“นาย นายเป็นใคร? รีบปล่อยฉันนะ! ”

แขนของเสี่ยวเหยียนโดนบีบจนเจ็บมาก แต่ว่าเสียงผู้ชายที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันนั้นทำให้เธอลืมความเจ็บปวดไปเลย เมื่อเงยหน้าขึ้นเธอก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยที่ปรากฏในความฝันของเธอ

หานชิง……

เขามาที่นี่ได้ยังไง?

แล้วอีกอย่างเขารู้ได้ยังไงว่าเธอขึ้นรถไฟขบวนนี้? ทั้งๆ ที่เธอซื้อตั๋วแบบมั่วๆ แล้วทำไมเขา…..

สีหน้าของหานชิงมืดมน พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ขอโทษเธอซะ”

“ขอโทษ? ทำไมฉันต้องขอโทษเธอด้วย ทั้งๆ ที่เธอเป็นคนแช่งหลานของฉันก่อน โอ๊ย……”

ป้าคนนั้นยังพูดไม่ทันจบก็ร้องออกมา สีหน้าดูแย่เป็นอย่างมาก เธอกรีดร้องออกมาทันที “ทุกคนรีบมาดูเร็ว ตรงนี้มีคนรังแกคนแก่ ใครมาช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ”

ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ก็ก้มหน้าลงอย่างขวยเขิน ทุกคนต่างก็ทำเป็นไม่เห็น

และยิ่งป้าร้องดังขึ้นเท่าไหร่ เหมือนกับว่ามือของหานชิงก็จะออกแรงมากขึ้นเท่านั้น ไม่นานป้าคนนั้นก็ยกธงขาวยอมแพ้ “ฉันผิดไปแล้วๆ ขอความเมตตาจากคุณ รีบปล่อยฉันเถอะ”

หานชิงสีหน้าเยือกเย็น “ขอโทษ”

ป้าคนนั้นรีบหันไปหาเสี่ยวเหยียน “แม่สาวน้อย เป็นความผิดของป้าเอง หลานของป้าไม่ควรจะปาเปลือกเม็ดแตงใส่หนูเลย ป้าเองก็ไม่ควรจะไปแช่งหนู และก็ไม่ควรจะไปบีบแขนหนูด้วย หนูรีบให้แฟนของหนูปล่อยมือป้าเร็ว”

เสี่ยวเหยียนยังคงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ตอนนี้เธอกำลังคิดว่าหานชิงมาที่นี่ได้ยังไง แต่ว่าตอนนี้ป้าเอ่ยปากขอโทษเธอ เสี่ยวเหยียนถึงได้สติกลับมา หลังจากนั้นก็หันหน้าไป

“เขาไม่ใช่แฟนฉัน ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน”

หลังจากนั้นก็นั่งลง

ป้าคนนั้น：“……”

“สาวน้อย นี่แฟนของหนูไม่ใช่เหรอ? ถ้าเกิดว่าเขาไม่ใช่แฟนของหนูทำไมเขาต้องออกหน้าแทนหนูด้วย? รีบบอกให้แฟนหนูปล่อยมือป้าเร็ว ป้าแก่แล้ว….ถ้าเกิดว่าเป็นแบบนี้ต่อไปโรคหัวใจของป้าต้องกำเริบแน่เลย”

เสี่ยวเหยียนไม่อยากจะพูดอะไร คนร้ายๆ ก็ต้องเจอทุกข์จากคนที่ร้ายกว่า ที่เธอต้องเจ็บอยู่ตอนนี้ก็เพราะว่าเธอหาเรื่องเอง

แต่ว่า เธอยังไม่ทันตอบสนองอะไร หานชิงก็ปล่อยมือ แล้วก็ก้าวขึ้นมาจับข้อมือของเสี่ยวเหยียนแทน

“มากับฉัน”

เสี่ยวเหยียนมอง แล้วก็รู้สึกโมโหขึ้นมาเล็กน้อย

“คุณผู้ชายคะ ขอถามหน่อยว่าคุณเป็นใครกัน? อย่ามาแตะต้องตัวฉัน”

หานชิงขมวดคิ้ว “เหยียนเหยียน อย่าอยู่ที่นี่”

เสี่ยวเหยียนตอบกลับไปโดยอัตโนมัติ “ฉันอยากจะอยู่ที่ไหนก็จะอยู่ที่นั่นแหละ คุณมายุ่งไม่ได้หรอก”

คนรอบๆ ก็ต่างดูฉากดราม่านี้