เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1359

บทที่1358 คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ

เสี่ยวเหยียน：“……”

หลังจากหานชิงจ่ายเงินเสร็จ เสี่ยวเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะด่าเขา “คุณสติไม่ดีหรือยังไง? ที่จริงแล้วที่นอนทั้งสองที่นี้ไม่ได้จำเป็นต้องแพงขนาดนี้เลย แต่คุณกลับจ่ายไปสองหมื่น! ”

เขาเป็นคนโง่ที่เสียเงินไปเปล่าๆ หรือยังไงกัน?

ถึงแม้จะรู้ว่าหานชิงมีเงิน เขาไม่มีทางเห็นเงินสองหมื่นนี้อยู่ในสายตาเลยก็เถอะ แต่ว่าการเสียเงินโดยที่ไม่คุ้มแบบนี้ก็ยังทำให้เธอพูดไม่ออก

และชายสองคนที่ได้รับเงินจริง ๆ ก็ดูโทรศัพท์มือถือของพวกเขาอย่างมีความสุข หลังจากนั้นก็หันมามองเสี่ยวเหยียนกับหานชิง ปากหวานอย่างมาก

“น้องสาวแฟนของเธอเนี่ยใจกว้างมากจริงๆ เลยนะ หาแฟนได้แบบนี้ถือว่าเธอโชคดีมากเลยจริงๆ นะ รักษาเขาไว้ดีๆ ล่ะ”

เสี่ยวเหยียน：“……เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย ฉันยังไม่ได้พูดเลยว่าเขาเป็นแฟนฉัน”

เธออยากจะต่อสู้ แต่ว่าหานชิงก็เอาแต่กอดเธอไว้แน่น ไม่ยอมให้เธอหนีไปแม้แต่นิดเดียว

“คิๆ ดูเหมือนว่าจะแกล้งกันไปแกล้งกันมาอยู่นะเนี่ย มิน่าล่ะเขาถึงได้จ่ายเงินฟุ่มเฟือยขนาดนี้ตามเธอมีที่รถไฟ เอาใจใส่มากจริงๆ พี่ชาย ได้อยู่นิ ขอให้พวกเธอคบกันยาวนาน”

เดิมทีหานชิงรู้สึกว่าพวกเขาพูดมาก จู้จี้ อยากจะให้พวกเขารีบเก็บของแล้วออกไปซะ

แต่ว่าพออีกฝ่ายอวยพรขอให้เขากับเสี่ยวเหยียนอยู่ด้วยกันยาวนานนั้น เขาก็ขยับริมฝีปากเป็นครั้งแรก “ขอบคุณมาก”

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็เก็บของแล้วรีบไปอย่างรวดเร็ว ตอนที่กำลังเก็บข้าวเก็บของนั้น เสี่ยวเหยียนก็พยายามดิ้นรนต่อ แต่ว่าตั้งแต่ต้นจนจบหานชิงก็ไม่ยอมให้เธอหนีไปได้

สุดท้ายหานชิงก็วางของของ เธอไว้ด้านข้างที่นอน แล้วก็ให้เธอนั่งลงบนเตียง

ตรงนี้เงียบมาก เพราะว่าทุกคนหลับหมดแล้ว หลังจากที่สองคนนั้นไป ตรงบริเวณนี้ก็เงียบสงบลง

ในบรรยากาศที่เงียบแบบนี้ เสี่ยวเหยียนเกรงใจที่จะพูดเสียงดัง และก็ยิ่งไม่กล้าระเบิดอารมณ์

เธอทำได้แค่ลดเสียงลงแล้วมองไปที่หานชิง อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คิดไปคิดมาแล้วก็หันหน้าไปทางอื่นแทน

ผ่านไปสักพัก เธอก็หันหน้ากลับมา แล้วก็พูดกับหานชิงว่า “เสียเงินไปสองหมื่นเพื่อซื้อที่แบบนี้ คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ”

หานชิง：“……”

ไม่คิดเลยว่าตอนนี้เธอยังจะนึกถึงเรื่องนี้อยู่

เมื่อสบตากับดวงตาที่โมโหของเธอ หานชิงก็ถอนหายใจ แล้วก็พูดอย่างจำใจว่า “สำหรับฉันแล้ว อะไรพวกนี้ไม่ได้สำคัญเลย”

สิ่งที่สำคัญก็คือสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ ที่เมื่อกี้ถูกรังแกตอนอยู่ที่เบาะนั่ง

ถ้าเกิดไม่พาเธอมาที่นี่ เธอก็ยังจะถูกทำให้คับข้องใจต่ออยู่ตรงนั้น

หานชิงเริ่มทำเก็บกวาดที่นอน เสี่ยวเหยียนก็นั่งมองเขาเงียบๆ แล้วก็พบว่าท่าทางของเขาดูเงอะงะ เห็นได้ชัดว่าเป็นครั้งแรกที่ทำเรื่องอะไรแบบนี้

พอคิดได้แบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็ถามออกมาในทันที “นี่เป็นครั้งแรกที่นั่งรถไฟเหรอ? ”

มือของหานชิงหยุดลง หลังจากนั้นก็พูดว่า “ทุกอย่างต้องมีครั้งแรกทั้งนั้น”

เขาบ้าไปแล้วเหรอ?

“ฉันจองตั๋วรถไฟไปมั่วๆ คุณหาฉันเจอได้ยังไง? ”

จนถึงตอนนี้เสี่ยวเหยียนยังไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่าเธอจะเจอหานชิงบนรถไฟ เธอรู้สึกว่าความเจ็บปวดทั้งหมดนี้มันเป็นเพียงแค่ความฝัน

ไม่ บางทีฉากแห่งความสุขก่อนหน้านี้ต่างหากที่เป็นแค่ความฝัน

ตอนนี้ ตื่นจากฝันแล้ว

เธอควรจะถอยกลับมาอยู่ที่เดิมของเธอ

ในโลกแห่งความเป็น จริง เขากับเธอนั้นแตกต่างกันอย่างฟ้ากับเหว ตำแหน่งข้างกายของเขาเป็นของคนอื่น

หานชิงจัดหมอนให้เธอ แล้วก็ยกเท้าของเธอขึ้นมา เสี่ยวเหยียนจับมือของเขาไว้ “คุณจะทำอะไร? ”

“ง่วงไม่ใช่เหรอ? ขึ้นไปพักผ่อนหน่อย”

หานชิงพูดพึมพำกับตัวเอง แล้วก็ถอดรองเท้าให้เธอ เสี่ยวเหยียนอยากจะต่อต้านแต่ว่าก็ไม่ทัน ก็ถูกหานชิงกึ่งลากกึ่งอุ้มขึ้นไปที่เตียง แล้วก็ห่มผ้าให้