เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1387

บทที่1386ถูกความสวยยั่วยวน

ตอนที่เสี่ยวเหยียนกับหานชิงเข้ามาในห้องผู้ป่วย ก็เห็นสวี่เย็นหวั่นที่หัวพันผ้าพันแผลไว้ ผ้าพันแผลสีขาวยังมีเลือดซึมอยู่นิดหน่อย นั่งอยู่ที่นั่นอย่างใกล้จะสิ้นลมหายใจ

บนตัวเธอสวมใส่ชุดผู้ป่วยสีน้ำเงินของโรงพยาบาล ชุดที่หละหลวมห่อหุ้มร่างเล็กๆของเธอไว้ เผยไหปลาร้าที่ขาวสวยออกมา ดูแล้วอ่อนโยน ต้องการคนประคบประหงมมาก

ได้ยินเสียงฝีเท้า เธอเงยหน้ามองไปที่ประตู

เสี่ยวเหยียนมองแววตาเธอออกอย่างชัดเจน

ตอนแรกสายตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง ตอนที่เห็นหานชิงดวงตาเปล่งประกายขึ้นไม่น้อย แต่ไม่นานสายตาเธอก็สัมผัสได้ถึงตัวเอง จากนั้นแววตาที่เปล่งประกายก็ได้จางหายไปตามๆกัน

ระยะเวลารวดเร็วมาก ถ้าไม่ใช่ว่าเธอจ้องตั้งแต่เข้ามาในห้องผู้ป่วย อาจจะยังไม่เห็นเลยด้วยซ้ำ

เสี่ยวเหยียนไม่รู้ว่าควรจะบรรยายอารมณ์ของตัวเองยังไง ก่อนหน้านี้เธอก็เคยมาหาสวี่เย็นหวั่นที่โรงพยาบาล ตอนนั้นยังเห็นเธอเป็นเพื่อน ส่งกับข้าวมาให้เธอด้วย

แต่ว่าตอนนี้ อารมณ์ของเธอก็ค่อนข้างบอบบางแล้ว

ในห้องผู้ป่วยไม่ได้มีแค่สวี่เย็นหวั่น ยังมีผู้จัดการของบริษัทอยู่หลายคน เสี่ยวเหยียนมองดูรอบนึง ไม่นึกเลยยังจะเห็นซูจิ่วด้วย

เธอก็ออกโรงแล้วเหรอ?

ดูท่าหานชิงก็ยังให้ความสำคัญกับมิตรภาพของทั้งสองตระกูลอยู่ ไม่งั้นก็ไม่ส่งคนสำคัญอย่างซูจิ่วไปช่วยเหลือหรอก

เสี่ยวเหยียนไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ แต่ว่าสีหน้าไม่ได้เผยออกมาเลยสักนิด เธออยู่ที่ข้างกายของหานชิงอย่างเชื่อฟัง

“เรื่องมันเป็นยังไง?”หานชิงมองสวี่เย็นหวั่นที่อยู่บนเตียงทีนึง จากนั้นก็หันไปสอบถามซูจิ่วที่อยู่ข้างๆ

ซูจิ่งอธิบายอย่างจนปัญญา:“เกิดการโต้เถียงกัน ระหว่างที่ผลักดันกันคุณสวี่ได้เข้าไปเตือน แต่พวกเขาทะเลาะกันรุนแรงเกินไป ผลักคุณสวี่หัวกระแทกทีนึงอย่างไม่ได้ตั้งใจค่ะ”

ถ้าไม่ใช่ว่าเห็นเลือด คาดว่าคนพวกนั้นยังไม่คิดจะหยุดลงมาเลย

หลังจากสวี่เย็นหวั่นมีเลือดออก พวกเขาต่างก็ได้หยุดลงมา จากนั้นก็ได้ตามมาที่โรงพยาบาลด้วยกัน ต่างก็กลัวมากว่าจะเกิดเรื่องอะไร ถึงเวลาจะต้องรับผิดชอบ

หานชิงฟังแล้วสีหน้าเยือกเย็นลงมา มองไปที่ผู้บริหารระดับสูงพวกนั้น

“ผู้จัดการกลุ่มนึงแค่คุยธุรกิจไม่ลงตัวก็ชกต่อยกัน?”

คนทั้งกลุ่มเผชิญกับการกดขี่ของหานชิง ไม่กล้าส่งเสียงในพริบตา

ถึงแม้หานชิงหนุ่มกว่าหลายท่านที่อยู่ในนี้ แต่เขาเป็นราชันผู้อยู่เหนือกว่าใครมาหลายปี ออร่าและความทรงอำนาจในตัวสามารถควบคุมพวกเขาได้อย่างสิ้นเชิง ถ้าหานชิงมาล่ะก็ งั้นคำพูดของเขาต้องคำไหนคำนั้นแน่นอน

แต่พอเผชิญกับสวี่เย็นหวั่น โดยเฉพาะคนที่ไร้ที่พึ่งพิง มักจะมีการให้เกียรติกันน้อยลง มีความเย่อหยิ่งและมีความโอ้อวดเพิ่มมากขึ้น

ทุกคนเธอคำนึงฉันคำนึง พอความคิดแตกต่างกันเยอะเข้า เลี่ยงไม่ได้ที่พวกผู้ชายวัยกลางคนจะลงไม้ลงมือ จากนั้นสวี่เย็นหวั่นไปห้ามปราม ย่อมตกเป็นเบี้ยล่างอยู่แล้ว

“คิดดูว่าต่อจากนี้จะชดใช้ยังไง ทุกคนก็ออกไปก่อนเถอะ”

คนทั้งกลุ่มไปจากห้องผู้ป่วย ซูจิ่วหันมามองสวี่เย็นหวั่นที่นั่งอยู่บนเตียงทีนึง จากนั้นเดินไปที่ข้างกายของหานชิง “ประธานหานคะ ดิฉันมีเรื่องของจะบริษัทรายงานประธานค่ะ”

“อืม”

หานชิงมองเสี่ยวเหยียนทีนึง เสี่ยวเหยียนรีบพูดทันที:“คุณไปเถอะค่ะ ฉันดูแลสวี่เย็นหวั่นอยู่ที่นี่เองค่ะ”

พอคนออกไป ในห้องผู้ป่วยก็เหลือแค่คนสองคน สวี่เย็นหวั่นกับจางเสี่ยวเหยียน