เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1424

บทที่1423 ออกไปนอนที่พื้นข้างนอกเลย

“รีบนอนได้แล้ว นอนไม่หลับก็พยายามสร้างความง่วงนอนหน่อย ถ้าเกิดว่าคุยไปเรื่อยๆ มีแต่จะทำให้ลูกคึกยิ่งขึ้น แล้วจะนอนไม่หลับนะ”

พอหลัวหุ้ยเหม่ยพูดแบบนี้ จู่ๆ เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่าก็มีเหตุผลเหมือนกัน เมื่อก่อนตอนที่เธอนอนกับมู่จื่อถ้าเกิดว่าคุยกันล่ะก็ สามารถคุยกันได้ทั้งคืน และเช้าวันรุ่งขึ้นทั้งคู่ก็จะมีรอยคล้ำขนาดใหญ่ใต้ตา

ถ้าเกิดว่าไม่คุยกันล่ะก็ ถึงแม้ว่าตอนแรกจะรู้สึกเบื่อ แต่ว่านอนไปนอนมาความง่วงก็จะเริ่มมา แล้วก็จะนอนได้

“ก็ได้ เพื่อที่พรุ่งนี้จะไม่ขี้เหร่ วันนี้หนูรีบนอนดีกว่า

“อืม รีบนอนเถอะ”

พอเห็นว่าในที่สุดเสี่ยวเหยียนก็ยอมหลับตาแล้ว หลัวหุ้ยเหม่ยก็รู้สึกโล่งใจ พรุ่งนี้เช้าตื่นมายังมีเรื่องให้ต้องยุ่งอีกมากมาย ถ้าเกิดว่าเด็กนี่ไม่นอน แล้วเอาแต่คุยกับเธอทั้งคืนล่ะก็ ถ้ายังงั้นคาดว่าพรุ่งนี้ต้องเป็นเจ้าสาวที่มีหมีแพนด้าใต้ตาแน่นอน

และอีกฝั่งหนึ่งในตอนนี้

คืนนี้เจียงเสี่ยวไป๋ก็นอนไม่ค่อยหลับเหมือนกัน

เพราะว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันแต่งงานของคนที่เซียวซู่ชอบ ตอนแรกเธอบอกว่าจะไป แต่ว่าวันนี้เริ่มรู้สึกเสียใจแล้ว ทำไมต้องพาผู้ชายคนนี้ไปร่วมงานแต่งด้วยกันนะ

เจ้าสาวเป็นสิ่งมีชีวิตที่งดงามที่สุดในโลก ผู้หญิงคนนั้นจะต้องสวยมากในงานแต่งวันพรุ่งนี้ ถ้าเกิดว่าให้เซียวซู่ไปด้วยล่ะก็ เขาจะละสายตาจากผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เลยรึเปล่า?

เชอะ เจียงเสี่ยวไป๋ยิ่งคิดยิ่งโกรธ ในใจเธอเต็มไปด้วยกองไฟ เธอพลิกตัว ทำเป็นเหมือนว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ และก็เตะไปที่เข่าของเซียวซู่

เซียวซู่ที่กำลังหลับฝันอยู่นั้นจู่ๆ ก็โดนเตะ ก็ตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด พอลืมตาขึ้นมากลับเห็นเจียงเสี่ยวไป๋ดูท่าทางเหมือนหลับสนิท ก็เลยนึกว่าเธอเผลอเตะเขาตอนนอนหลับ

เขาถอนหายใจในใจอย่างไม่มีทางเลี่ยง หลังจากนั้นก็หลับตาลงแล้วหลับต่อ

ผู้ชายหมาคนนี้ ไม่ตอบสนองยังงั้นเหรอ? แม้แต่ยังอยากนอนต่ออยู่อีกงั้นเหรอ? นายคิดว่าฉันจะปล่อยนายไปง่ายๆ แบบนี้เหรอ?

เจียงเสี่ยวไป๋หัวเราะหึหึในใจ แล้วก็เตะออกไปอีกครั้ง

ตอนที่เซียวซู่กำลังจะหลับนั้นก็ถูกเตะอีกครั้ง แถมยังโดนที่เดิมอีก เขาลืมตาขึ้นมาพร้อมความเจ็บปวด แล้วก็พบว่าเจียงเสี่ยวไป๋ยังคงอยู่ท่าเดิมไม่ได้ขยับอะไรเลย

เซียวซู่มองเธอ แม้แต่สงสัยอยู่ในใจว่าเธอจงใจ แต่ว่าจุดนี้เธอน่าจะหลับอยู่สิถึงจะถูก

ดังนั้นเซียวซู่ก็เลยละทิ้งความคิดที่ว่าเธอจงใจไปอย่างรวดเร็ว ในใจคาดหวังไม่ให้เสี่ยวไป๋เตะเขาอีก ถ้าเกิดว่าเป็นแบบนี้ทั้งคืนเขาจะทนได้ยังไงกัน?

เขาหลับตาลงอีกครั้งอย่างรวดเร็ว แล้วก็หลับไป

พอผ่านไปสักพักไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร เจียงเสี่ยวไป๋ก็ลืมตาขึ้นมองหน้าเขา ก็พบว่าไอ้นี่หลับตาลงแล้วหลับไปอีกครั้งแล้ว หึ เขาหลับอย่างมั่นคง เขาไม่รู้หรือยังไงว่าพรุ่งนี้ผู้หญิงที่ตัวเองรักตัวเองหลงจะแต่งงานแล้วน่ะ? กลับมาหลับลึกขนาดนี้ สรุปแล้วมีใจรึเปล่า?

เจียงเสี่ยวไป๋โกรธ เมื่อกี้ที่เตะไปสองครั้งเธอยังรู้สึกไม่พอใจ เพราะว่าพอเตะไปแล้วเซียวซู่ก็หลับต่อทันที เธออยากให้เขาเป็นทุกข์จนไม่สามารถหลับได้ แล้วตอนนี้เขาหลับไปแล้วจะทำยังไงล่ะ?

ดังนั้นเธอก็เลยยกเท้าขึ้นอีกครั้ง วางแผนจะเตะเซียวซู่อีกแล้วก็แกล้งหลับ

แต่ว่าครั้งนี้ไม่ได้ราบรื่น ตอนที่เจียงเสี่ยวไป๋ยกเท้าขึ้นเตรียมจะเตะเซียวซู่นั้น เท้าของเธอก็ถูกจับไว้

เจียงเสี่ยวไป๋ตะลึง เงยหน้าขึ้นมาก็สบตากับเซียวซู่พอดี สายตาของเขาเฉียบคม ตาสว่างอย่างมาก เหมือนกับว่าที่นอนหลับไปเมื่อกี้เป็นเรื่องไม่จริงยังงั้นแหละ

“เตะติดต่อกันสองครั้งยังระบายความโกรธไม่พอ ยังจะมีครั้งที่สามอีกเหรอ? ”