เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1460

บทที่1459 กินข้าวด้วยกัน

อยากสิ

แน่นอนสิว่าเซียวซู่อยาก ตอนที่เธอจับมือเขาก็อยาก ตอนที่เธอถอนใจเบาๆนั่นเขาก็อยาก

ดูเหมือนเจียงเสี่ยวไป๋ตั้งใจที่จะอ่อยเขา เธอใช้มือวางบนเข็มขัดของเขา และกดเสียงกริ๊กเบาๆ หัวเข็มขัดก็เปิดออกมา

เซี่ยวซู่อดไม่ได้ที่จะเหอะออกมา

“อื้มม….”

เสียงร้องนี่มันช่าง….

เจียงเสี่ยวไป๋พูดกับเขาอย่างเคืองโกรธ： “นายจะร้องเสียงดังแบบนั้นทำไมฮะ?”

เซียวซู่พลิกร่างกดเธอเอาไว้ด้านล่าง ดวงตาแดงก่ำ：”แล้วมันไม่ใช่เพราะเธอหรือยังไง”

ก่อนหน้านี้ถึงแม้ว่าคนทั้งสองจะเคยมีความสัมพันธ์อะไรแบบนี้มาก่อน แต่พอวันต่อมาเธอก็จำได้ไม่มากแล้ว แต่ตอนนี้….กลับเกิดขึ้นมาอีก

ดังนั้นเจียงเสี่ยวไป๋จึงเกิดประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย แต่ภายหลังก็แบ่งรับแบ่งสู้

จากนั้นเธอก็ผลอยหลับไปด้วยความงัวเงีย กระทั่งเธอตื่นมานั้น เซียวซู่ก็ไม่ได้อยู่ข้างตัวเธอแล้ว

เธอยกมือขึ้นมาสัมผัส พื้นที่เตียงข้างๆเธอเย็นแล้ว

เหอะ นี่ออกไปนานแค่ไหนแล้วเนี่ย? นอนไปแป๊บเดียวตื่นมาก็หายไปซะแล้ว โหดร้ายจริงเชียว！

เจียงเสี่ยวไป๋พลิกตัวหันหน้าให้มองพระอาทิตย์นอกหน้าต่าง ดูจากท่าทางของเซียวซู่เมื่อวานแล้วนั้น เขาเองก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้สึกอะไรกับเธอนะ

อย่างไรก็ตามตามสัญชาตญาณของมนุษย์มันไม่อาจหลอกลวงกันได้ ถ้าหากว่าเกลียด ก็จะต้องไปอยากที่จะเข้าใกล้หรือยุ่งเกี่ยว แต่ถ้าหากเป็นคนที่ชอบ ก็จะพยายามที่จะอยู่ใกล้ชิด

อีกทั้งท่าทางของเซียวซู่เมื่อคืนนั้น ก็ดูอยากที่จะเขาหาเธอออก

ก่อนหน้านี้ที่เมา เช้าวันต่อมาเธอก็จำอะไรแทบจะไม่ได้ แต่เมื่อคืนนี้ทั้งสองคนก็ต่างมีสติครบถ้วนดี ด้วยแววตาเขาตอนนั้น เสียงลมหายใจที่รดข้างหูของเธอ อีกทั้งยังเสียงเรียกครางชื่อเธอนั้นก็เต็มไปด้วยความรู้สึก

ยิ่งคิด ใบหน้าของเจียงเสี่ยวไป๋ก็แดงระเรื่อขึ้นมา เธอมุดหัวลงไปในผ้าห่ม

เสียงเสี่ยวไป๋ นี่เธอเองก็ลามกไม่ใช่น้อยเลยนะ！

ไม่นึกเลยว่าคนที่นอนอยู่นี่กำลังคิดย้อนกลับไป ชายหนุ่มนั่นไม่รู้ว่าไปทำงานนานแค่ไหนแล้ว เขาไม่เห็นจะคิดอะไร มีแต่เธอเนี่ยที่ยังคิดอยู่ได้！

ไม่อนุญาตให้ย้อนไปคิดแล้วนะ！

หลังจากนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ก็จึงเลิกผ้าห่มขึ้นเตรียมจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่ผลนั้นเมื่อเธอลงจากเตียง ขาเธอก็เกิดอ่อนขึ้นมา ทำให้เธอแทบจะล้มลงกับพื้น

โชคยังดีที่เธอหันตัวเข้าเตียงทัน

จากนั้นเธอจึงสูดลมหายใจลึกๆอย่างตั้งใจ แล้วจึงค่อยก้าวไปที่ห้องน้ำด้วยท่าทางประหลาดๆ

รอจนกระทั่งเธออาบน้ำ และกินข้าวเช้าเพื่อเพิ่มกำลังแล้วนั้น เธอก็ได้รับสายจากตู้เซียวหยู่แม่ของเธอ

ช่วงนี้เป็นเพราะเธออยู่กับเซียวซู่ ดังนั้นตู้เซียวหยู่จึงไม่ได้โทรหาเธอนานมากแล้ว แล้วก็ไม่ได้โทรมาเร่งให้เธอออกไปนัดบอดเพื่อที่จะแต่งงาน ซึ่งทำให้เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ค่อยจะได้มีเวลาว่างที่สบายใจ

ดังนั้นในตอนนี้เมื่อเธอเห็นเบอร์ตู้เซียวหยู่โทรมาเธอก็ไม่ได้หวั่นเกรงเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

เธอจึงกดรับสาย： “ฮัลโหล?”

“อุ๊ย รับไวเชียว ดูท่าจะไม่กลัวแม่แล้วสินะตอนนี้?”