เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1550
บทที่1549 เปิดเทอม
สิบสองปีต่อมา
ห้องรับแขกของตระกูลถางมีเสียงของหญิงวัยกลางคนก้องมา
“หยวนหยวน ลูกเสร็จหรือยัง? ทำไมเปลี่ยนเสื้อผ้านานขนาดนี้ ลูกแอบกินขนมอีกแล้วใช่มั้ย?”
“อึ่ม อึ่มเปล่าค่ะ หนูจะเสร็จแล้วค่ะ!”
คุณนายถางฟังเสียงนี้ปุ๊บ ก็อดกลอกตาขาวมองบนไม่ได้ บอกว่าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปแอบกินขนมจริงๆด้วย
ผ่านไปสักพัก ในที่สุดบนตึกก็มีเงาของถางหยวนหยวนโผล่มา เธอสะพายกระเป๋าวิ่งลงมา มุมปากซ้ายยังมีเศษขนมติดอยู่ ส่วนแก้มข้างขวายังมีเนยติดอยู่
“แม่คะ!”
คุณนายถางเห็นภาพนี้แล้ว ได้ส่ายหัวอย่างจนปัญญา ตะกละก็ไม่เช็ดปากให้สะอาด
“ไปแอบกินขนมมาใช่มั้ย?”
หลังจากถางหยวนหยวนยืนนิ่งที่ตรงหน้าเธอแล้ว คุณนายถางก็ได้ถามเธอ:“แอบกินขนมมาใช่มั้ย?”
“เปล่าค่ะ หม่ามี๊ หนูจะแอบกินได้ยังไงคะ?”
เพิ่งพูดจบ คุณนายถางได้ยื่นมือหยิบเศษขนมที่ติดอยู่มุมปากซ้ายของเธอ:“งั้นนี่คืออะไร?”
เห็นเศษขนมนั้น ถางหยวนหยวนกลอกตาไปมา จากนั้นได้ยิ้มแฉ่งพร้อมพูด: “หนูแค่แอบกินคุ๊กกี้ชิ้นเดียวเองค่ะหม่ามี๊”
“แล้วอันนี้ล่ะ?”
คุณนายถางก็ได้คว้านเนยที่ติดอยู่บนแก้มข้างขวาเธออีก
ถางหยวนหยวนเม้มปาก จากนั้นได้กัดริมฝีปากล่างไว้ และพูดอย่างกล้ำกลืน:“ขอโทษค่ะหม่ามี๊ หนูตะกละเกินไป คราวหน้าหนูจะระมัดระวังค่ะ!”
“เอาล่ะ กินก็กินไปแล้ว”คุณนายถางช่วยลูกสาวเช็ดเนยบนแก้มให้สะอาด และช่วยเธอจัดทรงผมไปครู่นึง: “ยัยเด็กคนนี้นี่นะ อายุสิบหกแล้ว ทำไมยังคุมตัวเองไม่ได้อีก ลูกดูเด็กผู้หญิงบ้านอื่นสิ รูปร่างผอมสูงหมด ลูกไม่อยากเป็นเหมือนพวกเธอรึไง?”
“อึ่ม”ถางหยวนหยวนก้มดูหุ่นตัวเองทีนึง กระพริบตาปริบๆแล้วพูด: “แต่หยวนหยวนต่อต้านสิ่งล่อใจจากของอร่อยไม่ได้นี่คะ สำหรับหยวนหยวนแล้ว ของอร่อยสำคัญกว่าค่ะ”
“ต่อไปถ้าลูกเจอผู้ชายที่ชอบลูกก็อาจจะไม่คิดแบบนี้แล้ว แต่ก็ยังโชคดีที่ลูกสาวแม่สวยตั้งเกิด ถึงจะอ้วนแต่ก็อ้วนได้น่ารักมาก~”
พอพูดจบ คุณนายถางได้หยิกแก้มของถางหยวนหยวน: “เอาล่ะ กระเป๋าไว้บนรถแล้ว ลุงจางจะเป็นคนส่งลูกไปโรงเรียนเอง”
ถางหยวนหยวนเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้:“อ้อใช่ พี่ชายได้โทรมาหาหยวนหยวนมั้ยคะ?”
“โทรมาแล้ว บอกว่าวันนี้จะไปช่วยลูกจัดเก็บ แม่ถึงได้บอกลูกไงว่าอย่าล่าช้า พี่เค้าเจียดเวลามาช่วยเชียวนะ แล้วก็ ลูกอย่าไปรบกวนคนอื่นบ่อยๆ”
“เป็นพี่ชายนี่คะ จะเป็นการรบกวนได้ยังไง?”
“ใช่ เป็นพี่ชาย แต่เขาเป็นพี่ชายแท้ๆของลูกมั้ย? เขาเป็นแค่คนที่โตมาพร้อมกับลูก มากสุดก็แค่ชายหญิงที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ไปรบกวนคนอื่นบ่อยๆ ถึงเวลาแฟนคนอื่นโกรธจะทำยังไง?”
ตอนที่ได้ยินคำว่าแฟน ถางหยวนหยวนเอียงศีรษะคิด:“ไม่หรอกค่ะ พี่ชายยังไม่มีแฟนค่ะ”
“ช้าเร็วก็ต้องมี คนอื่นเรียนปีสองแล้ว ใครจะเหมือนลูกเพิ่งจะขึ้นม.สี่เอง”
“อืม งั้นก็รอให้พี่ชายมีแฟนแล้วค่อยว่ากันสิคะ”
จากนั้นลุงจางได้ส่งถางหยวนหยวนไปที่โรงเรียน
ระหว่างทางที่ไปโรงเรียน ถางหยวนหยวนหยิบมือถือส่งวีแชทให้ยู่ฉือยี่ซู
{พี่ถึงโรงเรียนหรือยังคะ}
ยู่ฉือยี่ซูในนาทีนี้กำลังรับสายหานมู่จื่อแม่ของเขาอยู่ เขาที่สวมใส่เสื้อเบสบอลสีดำยืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์ รูปร่างสูง คิ้วและตาคมเข้ม หน้าตาคมสันเหมือนดั่งแกะสลัก ความหน่อมแน้มในวัยเด็กได้จางหายไป เขาในตอนนี้เป็นหนุ่มอายุยี่สิบแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่