เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1562

บทที่1561 ทรมาน

หานมู่จื่อมองไปทางเด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ทางด้านหลังร่างของถางหยวนหยวนคนนั้น จากสายตาของเธอก็สามารถเข้าใจได้เลยเพราะว่าตอนนั้นตัวเธอเองก็เคยมีสายตาแบบนั้นอยู่เหมือนกัน ตอนนั้นเป็นตอนที่เธอเพิ่งจะแต่งเข้าตระกูลเย่มาใหม่ๆ สภาพจิตใจก็เป็นอย่างนี้เหมือนกัน

เมิ่งเข่อเฟยรู้สึกได้ถึงสายตามองสำรวจจากหานมู่จื่อที่มองเข้ามา ก็ยิ่งหดตัวหลบไปทางด้านหลังด้วยความหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม

“เฟยเฟยงั้นหรอ? คนที่เป็นเพื่อนสนิทกับหยวนหยวนมาหลายปีคนนั้นหรอ?” หานมู่จื่อพยายามให้เสียงของตัวเองดูผ่อนคลายลง ฟังดูแล้วมันดูอ่อนโยนน่าคบหาขึ้นอย่างมาก

เป็นไปอย่างที่คิด หลังจากที่เมิ่งเข่อเฟยได้ยินคำพูดนี้แล้ว ก็พยักหน้าออกมาเล็กน้อย

“ค่ะ”

“ได้ยินที่หยวนหยวนบอกมาว่าเธอดูแลเอาใจใส่เธอมาก ไหนๆก็มาแล้ว ก็ตามสบายนะ อยู่ที่นี่ไปสักสองสามวันเถอะ หยวนหยวน หนูอยากนอนด้วยกันกับเธอมั้ย?”

ถางหยวนหยวนรีบโอบบ่าของเมิ่งเข่อเฟยเอาไว้ด้วยความเริงร่า “ค่ะ ให้เฟยเฟยกับหนูนอนด้วยกันเถอะ”

“อืม งั้นฉันให้คนไปจัดเตรียมให้นะ”

คืนวันนั้น เมิ่งเข่อเฟยกินข้าวร่วมกับทุกคน ตอนที่กินข้าวกันเมิ่งเข่อเฟยก็ไม่กล้าจะคีบอะไรเลยสักอย่าง กลัวว่าตัวเองจะทำอะไรผิดไป

โชคดีที่ถางหยวนหยวนคอยดูแลเธออยู่ตลอด คีบอาหารมาวางในชามให้เธออยู่ตลอด ส่วนคู่พ่อแม่คู่นั้นของยู่ฉือยี่ซูนอกจากหานมู่จื่อแล้ว คนที่หยวนหยวนเรียกว่าอาโม่เซินก็ดูเย็นชาออกมา ทำเพียงแค่พยักหน้าให้เธอเล็กน้อยแล้วพูดไปคำนึงแต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอย่างอื่นออกมาอีก

ตอนแรกเมิ่งเข่อเฟยคิดว่าตัวเองจะไม่เป็นที่ชื่นชอบนัก แต่ต่อมาก็ได้พบว่าความจริงแล้วอาโม่เซินคนนี้เป็นอย่างนี้กับทุกคน แม้แต่ท่าทีที่มีต่อลูกชายของเขาเองก็แย่เสียยิ่งกว่า เธอก็เลยชินแล้ว

ตอนเย็นเสี่ยวโต้วหยาได้ข่าวว่าถางหยวนหยวนจะนอนด้วยกันกับเมิ่งเข่อเฟย ก็ร้องโวยวายออกมาว่าเธอเองก็อยากนอนด้วยเหมือนกัน จากนั้นเด็กผู้หญิงทั้งสามคนก็ได้นอนด้วยกัน

จนมาถึงเวลาก่อนนอน ตอนที่เมิ่งเข่อเฟยพบว่าตัวเองไม่ได้เอาเสื้อผ้ามา ถางหยวนหยวนก็หยิบเสื้อผ้าสามชุดเข้ามา

“นี่เป็นชุดที่น้ามู่จื่อเตรียมให้พวกเราทั้งสามคน เหมือนกันทั้งหมด เฟยเฟย นี่เป็นไซส์ของเธอ” ถางหยวนหยวนยื่นชุดนอนสีฟ้าตัวหนึ่งมาให้เมิ่งเข่อเฟย

“อ้า ฉันก็มีกับเขาด้วย?”

เมิ่งเข่อเฟยรู้สึกประหลาดใจกับการให้ความสำคัญอย่างไม่คาดฝันนี้ นึกไม่ถึงว่าน้ามู่จื่อคนนี้จะอ่อนโยนถึงขนาดนี้ หลังจากที่รับชุดมาแล้ว ความรู้สึกในใจของเธอก็รู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมา

จากนั้นเด็กอีกสองคนก็ลากเมิ่งเข่อเฟยเข้าห้องอาบน้ำไปด้วยกันอย่างเริงร่า

เด็กสาวทั้งสามคนอาบน้ำด้วยกัน ตอนแรกเมิ่งเข่อเฟยก็รู้สึกไม่ค่อยคุ้นชินเท่าไหร่นัก ควบคุมตัวเองอย่างมาก จนเด็กสาวทั้งสองคนสาดน้ำมาที่เธอ ทุกคนถึงได้ร่วมกันเล่นสนุกด้วยกันจริงๆ

หลังจากที่อาบน้ำกันแล้ว เด็กสาวทั้งสามคนก็ได้เปลี่ยนชุดนอนแบบเดียวกันเข้าไปนอนด้วยกัน หลังจากที่แสงไฟได้ปิดลง จู่ๆเสี่ยวโต้วหยาก็ถามโง่ๆออกมา

“พี่หยวนหยวน พี่เฟยเฟย หลังจากที่พวกพี่โตขึ้นแล้ว อยากทำอะไรกันอ่ะ?”

นี่แทบจะเป็นหัวข้อสนทนาที่เด็กสาวทั้งหลายจะมาพูดคุยกันเลย เพราะถึงยังไงเด็กน้อยแต่ละคนต่างก็มีความมุ่งหวังต่ออนาคตของตัวเองกันทั้งนั้น

เสียงของถางหยวนหยวนดังนำขึ้นมา “กินของอร่อยๆบนโลกนี้ให้หมด แล้วก็เปิดร้านเฟรนไชส์ขึ้นมาเอง!”

เสี่ยวโต้วหยากะพริบตาปริบๆ ถามไปด้วยความอยากรู้ “พี่หยวนหยวน แต่อาหารอร่อยๆบนโลกนี้มันเยอะมากเลยนะ พี่อยากเปิดแบบไหน?”

ถูกเธอถามมาอย่างนี้ ถางหยวนหยวนไม่รู้ว่าจะเลือกยังไงขึ้นมาทันที เป็นความจริงที่อาหารบนโลกนี้มันมีเยอะมาก เธอทำได้เพียงแค่เอ่ยออกไป “ถึงตอนนั้นก็ค่อยเปิดหลายๆร้านเอาก็ได้ เธอล่ะ?”

“เสี่ยวโต้วหยาก็ไม่รู้เหมือนกัน ขอแค่ได้อยู่กับแด๊ดดี้หม่ามี๊ เสี่ยวโต้วหยาก็มีความสุขแล้ว แต่เสี่ยวโต้วหยาอยากจะไปร้องเพลงอยู่นิดหน่อย”

“ร้องเพลง?” ถางหยวนหยวนแปลกใจอยู่เล็กน้อย “ตอนนี้เธอไม่ใช่ว่ากำลังเรียนเต้นอยู่หรอ ทำไมจู่ๆถึงสนใจด้านดนตรีขึ้นมาล่ะ?”

เสี่ยวโต้วหยากัดริมฝีปากตัวเอง ไม่ได้พูดต่อออกมา

ผ่านไปได้สักพัก เธอก็ถามออกมาอีกครั้ง “พี่เฟยเฟยล่ะ?”