เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1603
สรุปบท บทที่1602 ความคิดอกุศล: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
สรุปเนื้อหา บทที่1602 ความคิดอกุศล – เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ โดย สือหวู
บท บทที่1602 ความคิดอกุศล ของ เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย สือหวู อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่1602 ความคิดอกุศล
คุณนายถางไม่ว่าจะยังไงก็คิดไม่ถึงว่าถางหยวนหยวนจะตื่นเช้าออกไปวิ่งอย่างนี้
“ใช่ค่ะคุณผู้หญิง คุณหนูตั้งใจเปลี่ยนรองเท้ากีฬาเป็นพิเศษเลยนะคะ”
“เธอออกไปนานแค่ไหนแล้ว?”
“ประมาณชั่วโมงนึงค่ะ”
“ชั่วโมงนึง”
ได้ยินเวลาเข้าแล้ว คุณนายถางก็ตะลึงไปเลยทีเดียว “ชั่วโมงนึงแล้วยังไม่กลับมา นี่เธอวิ่งไปไหนกัน?”
“ไม่ไหวๆ” สีหน้าของคุณนายถางดูจริงจังขึ้นมา “เธอออกไปตั้งแต่เช้าตรู่อย่างนี้ เด็กผู้หญิงคนเดียว มันอันตรายเกินไปแล้ว ฉันจะต้องรีบออกไปตามหาเธอ”
พูดจบ คุณนายถางก็ยังพูดกับคนใช้อีกว่า “เธอขึ้นไปปลุกพ่อของเธอ บอกเขาว่าให้เขาไปหาด้วยกัน”
จากนั้นคุณนายถางก็สวมเสื้อคลุม เตรียมที่จะออกไป
แต่ทันทีที่ออกไป ก็เจอเข้ากับถางหยวนหยวนที่กลับมาจากวิ่ง
“แม่?”
“หยวนหยวน?”
คุณนายถางเดินเข้าไปด้วยความแปลกใจ “แม่กำลังจะออกไปหาลูกอยู่พอดีเลย เจ้าเด็กคนนี้เป็นอะไรไป อากาศหนาวๆอย่างนี้ลูกก็รีบลุกขึ้นออกไปวิ่งข้างนอกตั้งแต่เช้า แล้วยังแต่งตัวน้อยอย่างอีก ถึงตอนนั้นแล้วป่วยขึ้นมาจะทำยังไง?”
ถางหยวนหยวนส่ายหน้า “ไม่หรอกค่ะแม่ หนูวิ่งไปร่างกายก็ร้อนมาก แล้วยังออกเหงื่อเยอะมาก หนูร้อนมากเลยค่ะ” จากนั้นถางหยวนหยวนก็เข้าไปด้านในถอดเสื้อผ้าออก คุณนายถางก็รีบเดินตามไปเอาผ้าขนหนูมาเช็ดเหงื่อให้เธอ “เช็ดเหงื่อออกหมดแล้วลูกก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียนะ เจ้าเด็กคนนี้เมื่อก่อนมีวันไหนบ้างที่จะลุกขึ้นมาวิ่งน่ะ จู่ๆก็ตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าตรู่ขนาดนี้ เปลี่ยนมาขยันขนาดนี้ ลูกคิดจะให้คนอื่นเขาหัวใจวายตายกันหรือไง?” ถางหยวนหยวนหอบหายใจออกมาเบาๆ อันที่จริงวันนี้เธอแค่ฝึกวิ่งเหยาะเท่านั้น วิ่งเหยาะๆหนึ่งชั่วโมง ก็ยังเหนื่อยสุดๆไปเลย ในระหว่างนั้นเองเธอก็อยากยอมแพ้ไปหลายครั้ง แต่พอนึกถึงยู่ฉือยี่ซูขึ้นมา ถางหยวนหยวนก็กัดฟันวิ่งต่อไปอีกครั้ง
สุดท้ายก็เห็นว่าเวลาประมาณนึงแล้ว เธอถึงได้วิ่งกลับมา “ไม่หรอกค่ะแม่ หนูก็แค่คิดว่าตัวเองควรจะออกกำลังกายให้เยอะๆ” ถางหยวนหยวนไม่ได้บอกคุณนายถางเรื่องที่เธอคิดจะลดน้ำหนัก หาเหตุผลอื่นออกมา “ก่อนหน้านี้ตอนที่ออกไปเที่ยว มีคุณป้าท่านหนึ่งบอกกับหนูว่า ชีวิตมันขึ้นอยู่กับการออกกำลังกาย จะต้องออกกำลังกายให้เยอะๆร่างกายจะได้แข็งแรง”
อ้อ เมื่อก่อนตอนแม่พูดกับลูก ทำไมลูกถึงไม่ฟัง ทำไม คำพูดของแม่มันไม่เป็นคำพูด คำพูดของคนอื่นเขาเป็นถึงราชโองการหรือไง?”
คุณนายถางบ่นเธอออกมาคำนึง ยื่นมือออกไปทิ่มลงไปบนศีรษะเล็กของเธอ
“แม่ ไม่ใช่นะคะ” ถางหยวนหยวนส่ายหน้า “หยวนหยวนรู้ว่าแม่หวังดีกับหนู แต่แม่เป็นแม่นะ บางครั้งหยวนหยวนก็แยกไม่ออกว่าที่แม่พูดมามันเป็นเรื่องล้อเล่นหรือว่าเรื่องจริง แต่คำพูดคนอื่นมันไม่เหมือนกัน”
“นั่นมันก็ใช่”
“ต่อจากนี้ไปแม่จะต้องออกไปวิ่งตอนเช้าทุกวัน”
“โอเคๆๆ ลูกยอมออกกำลังกาย แม่ก็ไม่ขัด แต่ต่อจากนี้ไปลูกอย่าออกไปเช้ามากนะ อย่างน้อยก็รอให้พระอาทิตย์ขึ้นไล่อากาศหนาวออกไปก่อนแล้วลูกค่อยออกไปวิ่ง”
“ค่ะๆ” ช่วงเวลาปิดเทอมภาคฤดูหนาวก็เหลือเพียงไม่กี่วัน แต่ถางหยวนหยวนก็ยังมุ่งมั่นที่จะออกไปวิ่งตอนเช้าทุกวัน อีกทั้งยังกินอาหารน้อยลง ก่อนหน้านี้มื้อนึงจะกินสองชาม ตอนนี้มื้อนึงก็ลดลงเหลือชามนึง สุดท้ายก็ถึงขนาดที่ชามเดียวก็ไม่ แล้วช่วงเช้าก็กินหมั่นโถวข้าวโพด ดื่มน้ำเต้าหู้ นม แล้วยังทำพวกกายบริหารอะไรพวกนั้นอีกด้วย
“หยวนหยวน ลูกกำลังลดน้ำหนักอยู่หรือเปล่า?”
แต่ทุกครั้งที่คุณนายถางถามเธอ ถางหยวนหยวนก็จะส่ายหน้าปฏิเสธออกมา “ไม่ใช่นะแม่ หนูกำลังดูแลร่างกายให้แข็งแรงอยู่ต่างหาก!”
“นี่ลูกกำลังดูแลร่างกายให้แข็งแรงอยู่? ลูกเริ่มปฏิเสธอาหารแคลอรีสูง คิดว่าแม่ของลูกโง่หรือไง?”
ถางหยวนหยวนเบะปาก ไม่พูดอะไร
แต่นึกไม่ถึงว่าถางหยวนหยวนจะ...
“แม่ หนูไม่ได้ตั้งใจนะ” ถางหยวนหยวนเงยหน้าขึ้นมา เอ่ยออกมาอย่างน่าสงสาร “แต่ช่วงนี้หนูเปลี่ยนไปจนแปลกมากเลย”
“เด็กโง่” คุณนายถางกอดเธอเอาไว้ “ลูกมีอะไรแปลกกัน ชอบคนคนหนึ่งเป็นเรื่องปกติ ลูกโตขนาดนี้แล้ว”
“ไม่แปลกเหรอคะ?”
“ลูกกำลังจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว มีคนที่ชอบมันจะแปลกอะไร? เพียงแต่ว่า...เมื่อก่อนแม่ไม่รู้เลยว่าเด็กน้อยคนนี้จะโตเมื่อไหร่กัน”
“แต่หนูอ้วนเกินไป”
“ลูกไม่ใช่ว่ากำลังลดความอ้วนอยู่หรือไง? แต่ลูกคิดดีแล้วจริงๆเหรอ?”
คุณนายถางค่อนข้างจะเป็นห่วงหยวนหยวนเด็กคนนี้อยู่บ้างว่าจะแยกระหว่างความรักกับความไว้วางใจไม่ออก เธอไม่อยากให้ยู่ฉือยี่ซูหาแฟน เพราะชอบเขา หรือว่าไม่อยากเสียคู่หูที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เล็กจนโตไปกันแน่ ความรู้สึกทั้งสองนี้มันต่างกัน
“ค่ะ” ถางหยวนหยวนพยักหน้า “หนูคิดดีแล้ว หนูอยากผอมลงก่อนที่พี่ชายจะหาแฟนได้”
นอกจากสิ่งนี้ เธอก็ยังอยากจะโตเป็นผู้ใหญ่ไวๆ
ยังมีอีกหนึ่งปี อีกปีนึงเธอก็อายุสิบแปดแล้ว
ถึงตอนนั้นแล้วก็จะเป็นผู้ใหญ่คนนึงแล้ว!
หวังว่าตอนที่เป็นผู้ใหญ่ เธอจะลดความอ้วนได้สำเร็จ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่