เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1626

บทที่1625 ไม่ใช่การโกหก

“มันก็ไม่ใช่การโกหก”

ทั้งสองคนแสดงความคิดเห็นให้กับยู่ฉือยี่ซูเหมือนกับปรมาจารย์ด้านความรัก

“แกไม่ต้องพูดอะไรเลย ก็ทำได้เหมือนกัน”

“ใช่ แกก็เรียกดาวประจำโรงเรียนออกมา แล้วก็เรียกน้องสาวของแกออกมา ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ทุกคนก็แค่ต้องกินข้าวด้วยกัน แกกับดอกไม้ประจำโรงเรียนนั่งด้วยกัน พอเป็นแบบนี้ทุกอย่างไม่ต้องพูดก็รู้กัน”

“ถูกแล้วๆ จนถึงตอนนั้นน้องหยวนต้องเข้าใจว่าพวกแกสองคนคบกันอย่างแน่นอน ถ้าเกิดว่าเธอมีความรู้สึกแบบนั้นให้แกจริงๆล่ะก็ คงต้องคิดถึงความสัมพันธ์แบบนั้นเป็นแน่”

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ยู่ฉือยี่ซูรู้สึกว่านี่มันเป็นความคิดที่เน่าบูด แต่ว่าเพื่อที่จะให้ถางหยวนหยวนเคลียร์ความรู้สึกของตัวเอง ก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว

วันหยุดสุดสัปดาห์นี้ถางหยวนหยวนกลับมาที่บ้าน คุณนายถางหยิกแก้มเล็กๆ ของเธอ รู้สึกปวดใจอย่างมาก

“ผมลงจริงๆ ด้วยนะ เจ้าเด็กคนนี้นี่พยายามอย่างสุดความสามารถจริงๆ ”

ก่อนหน้านี้พอคุณนายถางได้ยินความลับเล็กๆ ของหยวนหยวนแล้วนั้น ก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย แต่พอเห็นท่าทางที่มั่นใจและศรัทธาของเธอแล้วนั้น คุณนายถางก็ทนไม่ได้ที่จะปราบปรามอะไรเธอ ขอแค่ลูกสาวของเธอมีความสุข อะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ

“แม่คะ ก็ไม่ได้พยายามสุดความสามารถอะไรหรอก ก็แค่มุ่งมั่นออกกำลังกายทุกวัน แล้วก็เลิกกินขนมที่เคยกินเท่านั้นเอง”

เมื่อก่อนเธอกินเยอะเกินไปจริงๆ ขนมทุกชนิด ช็อคโกแลต คุกกี้ เค้ก ไอศกรีม ไม่ใช่แค่นี้ มื้ออาหารสามมื้อเธอก็กินเยอะ พวกของทอดที่แสนอร่อยทุกชนิด

ตั้งแต่เลิกสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดนั้น ถางหยวนหยวนก็หันมากินอาหารอ่อนๆ ขึ้นเยอะ แล้วผิวของเธอก็ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนด้วย

“ก็ดีแล้ว ของพวกนั้นไม่ใช่ของกินที่มีประโยชน์อยู่แล้ว กินบ้างบางทียังพอดี แต่กินทุกวันมันไม่ดีต่อสุขภาพ”

“ใช่ค่ะแม่ แม่ดูสิว่าผิวหนูมันดีกว่าเมื่อก่อนไหม? ”

“ใช่ ลูกสาวแม่ไม่ใช่แค่ผิวดีขึ้นนะ แถมยังสวยขึ้นอีกต่างหาก”

“ขอบคุณค่ะแม่”

ถางหยวนหยวนขยับเข้าไปใกล้คุณนายถาง กอดคอของเธอไว้แล้วก็จุ๊บที่แก้มของเธอ หลังจากนั้นก็กระซิบอย่างเขินอาย “วันนี้พี่ชายนัดหนูออกไปข้างนอก บอกว่าจะพาหนูไปสวนสนุก”

“ยี่ซู? ”

“อื้ม”

สีหน้าของคุณนายถางดูประหลาดใจ “เขารู้ใจของลูกแล้วเหรอ? ”

พอได้ยินดังนั้น ถางหยวนหยวนก็หน้าแดงด้วยความเขินอาย แล้วก็ส่ายหน้า “เปล่าค่ะแม่ หนูยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่เลย แล้วอีกอย่างหนูก็ยังไม่ได้ผอมลงขนาดนั้น บอกพี่ไม่ได้หรอก”

เธออยากจะเข้าใกล้เขาในสภาพที่ดูดีที่สุด ให้เขายอมรับเธอ

คุณนายถางหยอกล้อเธอ “ตอนนี้ลูกผอมไปเยอะมากแล้ว ยังอยากจะผอมไปอีกแค่ไหนกัน? ”

ถางหยวนหยวนพูดอย่างจริงจังว่า “ยังห่างจากเป้าหมายที่ตั้งไว้10กิโล แล้วอีกอย่างหนูก็ไปหามาแล้ว ว่าจะลดอย่างรวดเร็วไม่ได้ ไม่ยังงั้นผิวหนังจะหย่อนยาน หนูจำเป็นต้องค่อยๆ ลด”

“น่าจะประมาณตอนที่หนูโตเป็นผู้ใหญ่ ก็จะบรรลุเป้าหมายพอดี”

ถางหยวนหยวนเต็มไปด้วยการเฝ้าคอย จนถึงตอนนั้นที่เธอบรรลุนิติภาวะนะ พี่ชายต้องให้ของขวัญเธออย่างแน่นอน

คุณนายถาง “ยังมีเวลาอีกครึ่งปีนะ ลูกไม่กลัวว่าจนถึงตอนนั้นพี่ชายของลูกจะมีแฟนก่อนงั้นเหรอ? ”

พอได้ยินดังนั้น ถางหยวนหยวนก็ส่ายหน้า “ไม่มีทางหรอกค่ะ พี่ชายไม่ได้มีคนที่ชอบ ครั้งก่อนที่หนูไปมหาลัยของพี่ ได้ยินมาว่าแต่ไหนแต่ไรมาพี่ชายไม่เคยรับของขวัญจากผู้หญิงเลย”

“งั้นเหรอ？

ยี่ซูอยู่ที่มหาลัยนั้นได้รับการต้อนรับอย่างดีเลยเหรอ? ”

หลังจากที่คุณนายถางถามเสร็จ ก็พูดต่อทันที “คิดๆ แล้วก็ใช่ ยี่ซูนั้นหล่อราวกับปีศาจเหมือนกับพ่อของเขาเด๊ะๆ ไม่ได้รับการต้อนรับสิแปลก

เจ้าเด็กคนนี้ อย่าเข้มงวดเกินไปนะ ถ้าเกิดว่าชอบเขาจริงๆล่ะก็ ให้รีบพูด อย่ารอให้ถึงเวลาแล้วโดนแย่งไป แล้วลูกจะเสียใจเอง”

“ไม่มีทางหรอกค่ะแม่ พี่ชายคงไม่ชอบคนอื่นง่ายๆ หรอก”

ถางหยวนหยวนยังคงยึดมั่นใจความคิดของตัวเอง ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองนั้นเป็นคนพิเศษสำหรับยู่ฉือยี่ซู ถึงยังไงสิ่งที่คนอื่นไม่ได้รับ แต่เธอกลับได้รับ

แต่ว่าถ้าเกิดเป็นแบบนี้ล่ะก็ เธอก็จะมีโอกาสมากกว่าคนอื่นๆ