เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1630

บทที่1629 เป็นห่วงเธอ

น่าเสียดายที่ถางหยวนหยวนเอาแต่ร้องไห้ แต่ว่าไม่ได้พูดอะไรเลย

คุณนายถางถูกเธอร้องไห้จนจะขาดใจ ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรถึงจะดี ก็เลยยังไม่พูดอะไร ได้แต่ฟังอยู่เงียบๆ รอ จนถึงถางหยวนหยวนร้องไห้จนพอแล้ว ร้องไห้จนเหนื่อยแล้ว

คุณนายถางถึงได้เช็ดน้ำตาให้เธออย่างแผ่วเบา แล้วก็พูดด้วยเสียงที่อ่อนโยนว่า “หิวไหม ให้พ่อครัวทำอะไรให้ลูกกินหน่อยดีไหม? ”

ถางหยวนหยวนส่ายหน้า แล้วก็เอาแก้มอิงตัวของคุณนายถางไว้ “ไม่หิว หนูไม่อยากกิน”

เธอไม่มีความอยากอาหารเลยแม้แต่นิดเดียว พอพูดถึงเรื่องกินยิ่งรู้สึกคลื่นไส้เลยด้วยซ้ำ

“ถ้ายังงั้นกินซุปหน่อยไหม?

ไม่กินอะไรเลยไม่ได้นะ? ”

คุณนายถางถามต่อ

น่าเสียดายที่ถางหยวนหยวนยังคงไม่อยากอาหาร เธอพูดอย่างน่าสงสารว่า “หนูอยากนอน”

“ถ้ายังงั้นไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมานอน”

กลิ่นตัวเธอไม่ดีเท่าไหร่เลย แต่ว่าถางหยวนหยวนก็ยังคงไม่มีอารมณ์ เธอปฏิเสธข้อเสนอที่ให้ไปอาบน้ำ ล้มลงกอดหมอนของตัวเอง แล้วก็พลิกตัวไป

ไม่นาน ถางหยวนหยวนก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

คุณนายถางเห็นลูกสาวเป็นแบบนี้ก็รู้สึกเจ็บอย่างมาก แต่ว่าก็ทำอะไรไม่ได้ จะเรียกให้เธอตื่นขึ้นมาก็ไม่ได้ ก็เลยได้แต่สั่งให้พ่อครัวเตรียมอาหารไว้ แล้วก็เปิดน้ำให้เต็มอ่าง ถ้าเกิดว่ามันเย็นแล้วก็ให้คนรับใช้มาเปลี่ยนน้ำใหม่

พอหยวนหยวนตื่นขึ้นมาจะได้ใช้ได้ตามสบาย

น่าเสียดายที่ตลอดทั้งคืนนี้ ถางหยวนหยวนก็เอาแต่นอน ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรเลย

คุณนายถางเฝ้าเธออยู่ทั้งคืนไม่ได้นอน กลัวว่าถ้าเกิดว่าตัวเองออกไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของตัวเอง

จนถึงตอนที่ถางหยวนหยวนตื่นขึ้นมานั้น ก็เห็นว่าแม่ของตัวเองเฝ้าอยู่ข้างเตียง เธอก็รู้สึกผิดขึ้นมา

“แม่คะ”

พอคุณนายถางได้ยินเสียงเรียก ก็ตกใจตื่นขึ้นมาทันที “หยวนหยวน ตื่นแล้วเหรอ?

ไม่เป็นไรใช่ไหม?

หิวรึเปล่า กินอะไรหน่อยไหม? ”

เดิมทีถางหยวนหยวนไม่ได้มีความอยากอาหารเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ว่าพอเห็นว่าแม่ของเธอเป็นห่วงตัวเองขนาดนี้ ก็เลยพยักหน้า “หิวแล้วค่ะ อยากกินโจ๊ก”

“โอเค จะให้คนในครัวรีบไปเตรียมเดี๋ยวนี้เลย”

หลังจากนั้นคนในครัวก็ไปเตรียมโจ๊ก ส่วนถางหยวนหยวนก็ไปอาบน้ำ พอเห็นว่าอ่างอาบน้ำเต็มไปด้วยน้ำร้อนนั้น ถางหยวนหยวนก็ตาแดงขึ้นมาทันที

ผ่านมาคืนหนึ่งแล้ว แต่ว่าน้ำในอ่างกลับไม่เย็นเลย เห็นได้ชัดว่าตลอดทั้งคืนนี้แม่คอยสั่งให้คนเฝ้าและคอยเปลี่ยนน้ำ เผื่อว่าจู่ๆ เธอจะต้องการใช้ขึ้นมา

ก่อนหน้านี้พอถางหยวนหยวนรู้ว่ายู่ฉือยี่ซูไม่ได้ชอบตัวเองแล้วนั้น ก็รู้สึกเหมือนว่าฟ้าจะพังทลาย แต่ว่าตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่า ตอนนี้ตัวเองน่าผิดหวังมากเลย

ไม่ชอบก็ไม่ชอบสิ ถ้าเกิดว่าเขาไม่ชอบเธอล่ะก็ ถ้ายังงั้นเธอก็ไม่ต้องชอบเขาแล้วไง ทำไมต้องให้ฟ้าถล่มด้วย?

เธอไม่ควรจริงๆ ทำแบบนี้มันก็น่าเกลียดเกินไป

เธอควรจะจัดการกับอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองให้ดี ยังไงเธอก็กำลังจะบรรลุนิติภาวะแล้ว ถางหยวนหยวนชำระล้างกลิ่นกายของตัวเองอย่างจริงจัง

หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว เธอก็เปลี่ยนเป็นอีกอารมณ์หนึ่ง

ตอนที่ออกมานั้น คุณนายถางก็รอเธออยู่ด้านนอก

“ในที่สุดก็สะอาดแล้ว หิวแล้วใช่ไหม โจ๊กเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว มีทั้งแบบหวาน แบบจืด ลูกอยากจะกินแบบไหน? ”

ถางหยวนหยวนฝืนยิ้มให้คุณนายถาง แล้วก็พูดเบาๆ ว่า “อะไรก็ได้ค่ะแม่”

“งั้นก็ได้ ลูกก็กินอย่างละนิดอย่างละหน่อยแล้วกัน”